Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης: Το Πολυτεχνείο ζει


Κάθε Νοέμβρη, ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο, στην εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού ενάντια στη χούντα.
Τριάντα έξι χρόνια πέρασαν από τότε. Τη βραδιά της μεγάλης εξέγερσης ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το φασισμό και τη δικτατορία των συνταγματαρχών, για «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, για το δικαίωμα στη μόρφωση και τη δουλειά.
Τριάντα έξι χρόνια μετά....
την εξέγερση των φοιτητών, τα μηνύματα του Πολυτεχνείου παραμένουν πάντα επίκαιρα και διαχρονικά καθώς λαμβάνουν συνεχώς νέες διαστάσεις στη σκέψη κάθε ελεύθερου ανθρώπου.

Το Πολυτεχνείο, δεν είναι επέτειος. Είναι μια ιστορία γραμμένη στις καρδιές και τη σκέψη μας, ένα σταθερό σημείο αναφοράς του αγώνα για δημοκρατία, ένα διαχρονικό σύμβολο της απαίτησης για ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία.
Οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης μαζί με όλο το λαό τιμάμε τους ήρωες του Πολυτεχνείου που έκαναν πράξη τα μεγάλα ιδανικά, που απέδειξαν πως η βαθιά πίστη στη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία, μπορεί να ανατρέψει κάθε μορφής τυραννία. Τιμάμε τους αγωνιστές που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, εκείνη την εφιαλτική νύχτα η οποία καθαγιάστηκε από τη θυσία της νιότης και έγινε θρύλος, έγινε ορόσημο του αγώνα και σημείο αναφοράς για τις γενιές που έρχονται και αναζητούν ένα μεγάλο ιδανικό για να το υπηρετήσουν.
Αγωνιζόμαστε καθημερινά για μια καλύτερη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, για ένα καλύτερο μέλλον για μια δίκαιη κοινωνία, για ένα καλύτερο κόσμο, για το δικαίωμα των λαών να καθορίζουν την τύχη τους, για την ειρήνη σε όλον τον πλανήτη.
Το Πολυτεχνείο εξακολουθεί να συγκινεί, να εμπνέει, να θυμίζει πως τα οράματα του τότε είναι ακόμα και σήμερα επίκαιρα. Απέναντι σε όσους έχουν «πάρει εργολαβία» τη «μουσειοποίησή» του, τη διαγραφή της ιστορικής μνήμης για τις αιτίες που οδήγησαν στην επτάχρονη τυραννία, εμείς διδασκόμαστε από την ιστορία, ξέρουμε ότι η καλύτερη τιμή στο Νοέμβρη είναι σήμερα η πάλη για τα δικαιώματα των εργαζομένων, που δέχονται λυσσαλέα επίθεση, η πάλη για υλοποίηση του διαχρονικού συνθήματος "ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ",
Ας κατέβουμε λοιπόν όλοι στους δρόμους.
Ας διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν.
Ας θυμηθούμε εκείνους τους νέους, ας μιμηθούμε το παράδειγμά τους.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ.