Νέες συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολείων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας Αρβανιτόπουλος, παίρνοντας επάξια τη σκυτάλη από τη Διαμαντοπούλου που κατακρεούργησε στην προκρούστεια κλίνη των μνημονίων και των απαιτήσεων του ΔΝΤ και της τρόικα 1900 σχολεία.
Κομμάτι-κομμάτι λοιπόν φτιάχνεται όλο το παζλ της πλήρους ισοπέδωσης του δημόσιου σχολείου:
· Σχολεία όπου θα στοιβάζονται οι μαθητές κατά δεκάδες σε κάθε τμήμα.
· Σχολεία που οι μαθητές θα πρέπει να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις αφού δεν θα υπάρχει...
πια η έννοια του σχολείου της γειτονιάς, δημιουργώντας εκρηκτικό πρόβλημα. Ήδη οι μαθητές σε περιοχές που αναγκάζονται να μετακινούνται βίωσαν φέτος τραγικές καταστάσεις, αφού η δωρεάν μετακίνησή τους δεν ήταν δεδομένη!
· Σχολεία που θα στενάζουν από την έλλειψη εκπαιδευτικών αφού οι διορισμοί μονίμων θα είναι μηδενικοί και θα υπάρξει τεράστια μείωση αναπληρωτών , με προ των πυλών τη μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού που υπάρχει μέσω της διαθεσιμότητας και των απολύσεων! Η έννοια της οργανικής θέσης μετατρέπεται σε αναχρονισμό του παρελθόντος και εκατοντάδες εκπαιδευτικοί θα αναγκαστούν να μετακομίσουν μακριά από τον τόπο τους με μισθούς πείνας.
Και όλα αυτά στο όνομα του «εξορθολογισμού», λέξη που χρησιμοποίησε πολλές φορές ο υπουργός κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Έτσι ονομάζεται πια η προσπάθεια πλήρους διάλυσης του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας. «Το πρόβλημα δεν είναι οι συγχωνεύσεις, αλλά η μη ορθολογική τοποθέτηση των εκπαιδευτικών» (!) δήλωνε.
Δηλώνουμε ότι είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με τις όποιες καταργήσεις – συγχωνεύσεις σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Θεωρούμε ότι η υλοποίηση μιας τέτοιας απόφασης, έχει δραματικές συνέπειες στη μόρφωση των παιδιών μας και στη μελλοντική τους εκπαιδευτική διαδρομή. Το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών, θα σημάνει την όξυνση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, λιγότερα σχολεία, λιγότερες δαπάνες, μεγαλύτερα, απρόσωπα σχολεία και τμήματα μαθητών - περισσότερα μαθησιακά ελλείμματα, εξαφανισμένους αντισταθμιστικούς – υποστηρικτικούς θεσμούς, λιγότερους εκπαιδευτικούς. Επιπλέον δημιουργείται μια τεραστίων διαστάσεων συγκεντροποίηση και ασφυκτικός έλεγχος ώστε τίποτα απολύτως να μην μπορεί να ξεφύγει από τις βασικές κρατικές επιταγές. Οι μεγάλες «αυτόνομες» αποκεντρωμένες σχολικές μονάδες αποτελούν προϋπόθεση για την εφαρμογή των «ευέλικτων» και διαφοροποιημένων περιφερειακών προγραμμάτων και τη μετέπειτα απρόσκοπτη λειτουργία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας μέσα στην δημόσια εκπαίδευση.
Τα μέτρα αυτά στην ουσία δεν έχουν καμιά σχέση με παιδαγωγικά και μαθησιακά κριτήρια, παρά μόνο εξυπηρετούν μια σκληρή λογιστική λογική που με πρόσχημα τους στόχους του Μνημονίου και της Τρόικας, επιβάλλουν τη δραστική μείωση των κοινωνικών δαπανών και τελικά οδηγούν σε δραματικές περικοπές των κρατικών δαπανών και για την παιδεία. Η σκληρή αυτή λιτότητα θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών της, θα δημιουργήσει το «φθηνό και ευέλικτο» σχολείο.
Τα σχολεία δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν ως «προβληματικές επιχειρήσεις», με την λογική της κυριαρχίας των οικονομικών δεικτών του κέρδους και της ζημίας. Ενδεχομένως το μέλλον των παιδιών μας δε βρίσκεται στο ολιγοθέσιο σχολείο. Όμως υπάρχουν κάποιες βασικές προϋποθέσεις που αποτελούν προαπαιτούμενο για το τέλος της λειτουργίας αυτού του τύπου σχολείου:
- Να λειτουργεί ή να μπορεί να λειτουργήσει 6/θέσιο σχολείο σε απόσταση «αναπνοής».
- Η εκ των προτέρων εξασφάλιση των κατάλληλων κτηριακών υποδομών.
- Η εκ των προτέρων εξασφάλιση της ασφαλούς και δωρεάν μεταφοράς των μαθητών.
- Η εκ των προτέρων εξασφάλιση της σύμφωνης γνώμης της τοπικής κοινωνίας.
Η ύπαρξη μικρών βιώσιμων σχολικών μονάδων προϋποθέτει μια διαφορετική αντίληψη λειτουργίας αυτών των σχολείων με βάση τις ανάγκες των μαθητών και όχι αντίστροφα. Αυτά μπορούν να οργανωθούν με τέτοιο τρόπο, τόσο σε επίπεδο κτιριακής υποδομής και προσωπικού, όσο και αναλυτικού προγράμματος, ώστε να παρέχουν παιδεία υψηλού επιπέδου. Οι σχολικές μονάδες και ιδιαίτερα οι σχολικές μονάδες στις μικρές κοινωνίες δεν είναι μόνο κτήρια και συγκεκριμένοι αριθμοί εκπαιδευτικών και μαθητών. Αποτελούν ζωντανά κύτταρα πολιτισμού, με τη δική τους ιστορία και τις δικές τους ιδιαίτερες σχέσεις σύνδεσης με την τοπική κοινωνία. Το κλείσιμο των σχολικών μονάδων αποτελεί το πιο ακραίο παράδειγμα εγκατάλειψης συγκεκριμένων περιοχών και διεύρυνσης των ενδοπεριφερειακών ανισοτήτων. Ζητούμενο είναι η αναβάθμιση της παρεχόμενης παιδείας και με την ίδρυση οργανικών θέσεων για εφαρμογή προγραμμάτων αντισταθμιστικής αγωγής.
Θεωρούμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει δωρεάν και δημόσια παιδεία που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες εκπαιδευτικές και μορφωτικές ανάγκες, με περικοπές σε σχολεία, σε χρήματα και εκπαιδευτικούς.
Κάθε τέτοια προσπάθεια θα μας βρει απέναντί της. Η δυναμική αντίδραση του εκπαιδευτικού κινήματος μαζί με τους γονείς μπορεί να αποτρέψει αυτά τα σχέδια.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ
Στην Κέρκυρα συγχωνεύουν το Δημοτικό Σχολείο Μωραΐτίκων με το σχολικό κέντρο Μελιτειέων και το Δημοτικό Σχολείο Παυλιάνας με το Δημοτικό Σχολείο Αγ. Ματθαίου, καταργούν επίσης το νηπιαγωγείο των Πάγων και το 12ο νηπιαγωγείο, χωρίς να υπάρχουν οι ανάλογες προϋποθέσεις και παρά την ομόφωνη αρνητική εισήγηση του Δημοτικού Συμβουλίου της Κέρκυρας.
Καλούμε την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων να τοποθετηθεί άμεσα για το ζήτημα, δημοσιοποιώντας τις θέσεις της και την τοπική αυτοδιοίκηση να υπερασπιστεί τα σχολεία των δημοτών της.
