Tο νέο πανεπιστήμιο που σχεδιάζει η συντεχνία ΠΑΣΟΚ και...προθύμων μέσα από την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου θα έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
Υιοθετεί ένα σκληρά αντιδημοκρατικό-συγκεντρωτικό σύστημα διοίκησης, το οποίο είναι παράλληλα πιο εύκολα ποδηγετούμενο από τις εκάστοτε κυβερνητικές-κρατικές επιδιώξεις. Αποτελεί το παραπάνω, ένα καίριο πλήγμα σε ένα μηχανισμό ο οποίος αποτελούσε μέχρι πρότινος ένα υπόδειγμα συλλογικής δημοκρατίας, σε σχέση πάντα με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.
Προσαρμόζει το πανεπιστήμιο στο πλαίσιο της παν-κοινωνικής στρατηγικής δημοσιονομικής λιτότητας. Έτσι αφενός από τη μία οι χρηματοδοτήσεις συρρικνώνονται και συνδέονται με το θεσμό της αξιολόγησης, ενώ από την άλλη ένα μεγάλο μερίδιο του κόστους εκπαίδευσης μετακυλίεται είτε στους φοιτητές μέσα από περικοπές στις παροχές (βλ. περικοπή-κατάργηση συγγραμμάτων, φοιτητικά δάνεια, εστίες κοκ), είτε στις πλάτες των ιδιωτών που πλέον μπορούν άμεσα να χρηματοδοτούν και να ελέγχουν ολόκληρες ακαδημαϊκές έδρες.
Τσακίζει τους τίτλους σπουδών, και καταργεί κάθε έννοια συλλογικής κατοχύρωσης και διαπραγμάτευσης. Ενδεικτικό και μόνο οι 3 κύκλοι σπουδών, οι πιστωτικές μονάδες και ο ατομικός φάκελος προσόντων και η εισαγωγή της λογικής των σύντομων κύκλων σπουδών που οδηγούν στην απόκτηση πιστοποιητικών παρακολούθησης.Η γενιά της ανεργίας, η γενιά που και θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της, θα λαμβάνει και με τυπικούς όρους τίτλους σπουδών «μειωμένων προσδοκιών».
Αποτελεί άμεσο πλήγμα στον τρόπο συγκρότησης του φοιτητικού συνδικαλισμού, μέσα από την επιβολή των ενιαίων ψηφοδελτίων στις εκλογές για την ανάδειξη των πλέον ελάχιστων φοιτητών-εκπροσώπων στα όργανα συνδιοίκησης.
Χτυπά με σκληρά κατασταλτικό τρόπο κάθε έννοια καθημερινότητας των φοιτητών στις σχολές, μέσα από την καθιέρωση των διαγραφών των αιωνίων φοιτητών, την καθιέρωση προαπαιτούμενων μαθημάτων και την εισαγωγή υποχρεωτικών παρακολουθήσεων.
Οδηγεί στην κατάργηση των θέσεων χιλιάδων μελών διδακτικού προσωπικού, οδηγώντας στην αντικειμενική υποβάθμιση της ποιότητας κάθε παρεχόμενου εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου.
Απειλεί να ακυρώσει τη δυνατότητα των πανεπιστημίων να λειτουργούν ως χώροι παραγωγής γνώσης και κριτικής σκέψης. Οι επιχειρηματίες ή οι πολιτευτές που θα αποτελέσουν τα «εξωτερικά μέλη» του Συμβουλίου Διοίκησης δύσκολα θα ενδιαφέρονται για τη μελέτη του πολιτισμού, την ανάπτυξη ελεύθερου λογισμικού, την ακριβή μέτρηση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, τις φτηνές και οικολογικές λύσεις στη διαχείριση των απορριμμάτων. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα εξασφαλίζουν φτηνότερες μελέτες για τις «επενδύσεις» τους. Στην Ελλάδα που θεωρεί εναλλακτικές καλλιέργειες τα… φωτοβολταϊκά και τις ... ανεμογεννήτριες την ίδια ώρα που διαλύει το σιδηρόδρομο και τις δημόσιες συγκοινωνίες, που θεωρεί τη βασική έρευνα εξωτικό είδος, που θεωρεί ότι τα γράμματα, ο πολιτισμός και η ιστορική μνήμη έχουν νόημα μόνο ως τουριστικά προϊόντα, το Πανεπιστήμιο της κριτικής σκέψης και της κοινωνικά προσανατολισμένης έρευνας θεωρείται περιττή πολυτέλεια.
Όσο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αυτή δεν πρόκειται να φέρει την «ευταξία» στα Πανεπιστήμια. Ποιος γονιός θα κοιμάται πιο ήσυχος όταν ξέρει ότι ανά πάσα στιγμή, επειδή έτσι έκρινε ένας αστυνομικός διευθυντής ή ένας εισαγγελέας, οι πανεπιστημιακοί χώροι θα γίνονται θάλαμοι αερίων και ξυλοδαρμών όπως αυτοί που ζήσαμε στην Πλατεία Συντάγματος;
Για όλους αυτούς τους λόγους το πραγματικό θύμα των αλλαγών που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση του Μνημονίου δεν είναι απλά οι φοιτητές ή κάποιες παρατάξεις, αλλά ολόκληρη η κοινωνία.
Είναι προς το συμφέρον της εργαζόμενης πλειοψηφίας τα κυβερνητικά σχέδια για μια ανώτατη εκπαίδευση συρρικνωμένη, φτωχότερη, ιδιωτικοποιημένη και πολύ πιο αυταρχική να μείνουν στα χαρτιά.
H μάχη για ένα πραγματικά Δημόσιο Δωρεάν Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο οφείλει να γίνει υπόθεση όλων μας.
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ
Θα είναι πολύ μικρότερο (δεν είναι τυχαίες οι καταργήσεις-συγχωνεύσεις τμημάτων, και η ριζική μείωση των μεταγραφών, αλλά και των εισακτέων) και ως εκ τούτου πολύ πιο ταξικό, αναιρώντας έτσι από σημαντικό τμήμα των λαϊκών τάξεων, το....
βασικότερο μηχανισμό κοινωνικής ανέλιξης, και υποβαθμίζοντας έτσι και από αυτή τη σκοπιά το βιοτικό τους επίπεδο.
Θα διέπεται από ίσως την πιο αγοραία αντίληψη που θα μπορούσαμε να φανταστούμε, ολοκληρώνοντας σε πρώτη φάση αυτό που θα λέγαμε πανεπιστήμιο της αγοράς. Έτσι οι οικονομικοί στόχοι και τα ανταποδοτικά κριτήρια γίνονται σχεδόν ο μοναδικός κανόνας σε ότι έχει να κάνει με τον τρόπο διοίκησης, το περιεχόμενο των σπουδών και της έρευνας και τη χρηματοδότηση.Υιοθετεί ένα σκληρά αντιδημοκρατικό-συγκεντρωτικό σύστημα διοίκησης, το οποίο είναι παράλληλα πιο εύκολα ποδηγετούμενο από τις εκάστοτε κυβερνητικές-κρατικές επιδιώξεις. Αποτελεί το παραπάνω, ένα καίριο πλήγμα σε ένα μηχανισμό ο οποίος αποτελούσε μέχρι πρότινος ένα υπόδειγμα συλλογικής δημοκρατίας, σε σχέση πάντα με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.
Προσαρμόζει το πανεπιστήμιο στο πλαίσιο της παν-κοινωνικής στρατηγικής δημοσιονομικής λιτότητας. Έτσι αφενός από τη μία οι χρηματοδοτήσεις συρρικνώνονται και συνδέονται με το θεσμό της αξιολόγησης, ενώ από την άλλη ένα μεγάλο μερίδιο του κόστους εκπαίδευσης μετακυλίεται είτε στους φοιτητές μέσα από περικοπές στις παροχές (βλ. περικοπή-κατάργηση συγγραμμάτων, φοιτητικά δάνεια, εστίες κοκ), είτε στις πλάτες των ιδιωτών που πλέον μπορούν άμεσα να χρηματοδοτούν και να ελέγχουν ολόκληρες ακαδημαϊκές έδρες.
Τσακίζει τους τίτλους σπουδών, και καταργεί κάθε έννοια συλλογικής κατοχύρωσης και διαπραγμάτευσης. Ενδεικτικό και μόνο οι 3 κύκλοι σπουδών, οι πιστωτικές μονάδες και ο ατομικός φάκελος προσόντων και η εισαγωγή της λογικής των σύντομων κύκλων σπουδών που οδηγούν στην απόκτηση πιστοποιητικών παρακολούθησης.Η γενιά της ανεργίας, η γενιά που και θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της, θα λαμβάνει και με τυπικούς όρους τίτλους σπουδών «μειωμένων προσδοκιών».
Αποτελεί άμεσο πλήγμα στον τρόπο συγκρότησης του φοιτητικού συνδικαλισμού, μέσα από την επιβολή των ενιαίων ψηφοδελτίων στις εκλογές για την ανάδειξη των πλέον ελάχιστων φοιτητών-εκπροσώπων στα όργανα συνδιοίκησης.
Χτυπά με σκληρά κατασταλτικό τρόπο κάθε έννοια καθημερινότητας των φοιτητών στις σχολές, μέσα από την καθιέρωση των διαγραφών των αιωνίων φοιτητών, την καθιέρωση προαπαιτούμενων μαθημάτων και την εισαγωγή υποχρεωτικών παρακολουθήσεων.
Οδηγεί στην κατάργηση των θέσεων χιλιάδων μελών διδακτικού προσωπικού, οδηγώντας στην αντικειμενική υποβάθμιση της ποιότητας κάθε παρεχόμενου εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου.
Απειλεί να ακυρώσει τη δυνατότητα των πανεπιστημίων να λειτουργούν ως χώροι παραγωγής γνώσης και κριτικής σκέψης. Οι επιχειρηματίες ή οι πολιτευτές που θα αποτελέσουν τα «εξωτερικά μέλη» του Συμβουλίου Διοίκησης δύσκολα θα ενδιαφέρονται για τη μελέτη του πολιτισμού, την ανάπτυξη ελεύθερου λογισμικού, την ακριβή μέτρηση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, τις φτηνές και οικολογικές λύσεις στη διαχείριση των απορριμμάτων. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα εξασφαλίζουν φτηνότερες μελέτες για τις «επενδύσεις» τους. Στην Ελλάδα που θεωρεί εναλλακτικές καλλιέργειες τα… φωτοβολταϊκά και τις ... ανεμογεννήτριες την ίδια ώρα που διαλύει το σιδηρόδρομο και τις δημόσιες συγκοινωνίες, που θεωρεί τη βασική έρευνα εξωτικό είδος, που θεωρεί ότι τα γράμματα, ο πολιτισμός και η ιστορική μνήμη έχουν νόημα μόνο ως τουριστικά προϊόντα, το Πανεπιστήμιο της κριτικής σκέψης και της κοινωνικά προσανατολισμένης έρευνας θεωρείται περιττή πολυτέλεια.
Όσο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αυτή δεν πρόκειται να φέρει την «ευταξία» στα Πανεπιστήμια. Ποιος γονιός θα κοιμάται πιο ήσυχος όταν ξέρει ότι ανά πάσα στιγμή, επειδή έτσι έκρινε ένας αστυνομικός διευθυντής ή ένας εισαγγελέας, οι πανεπιστημιακοί χώροι θα γίνονται θάλαμοι αερίων και ξυλοδαρμών όπως αυτοί που ζήσαμε στην Πλατεία Συντάγματος;
Για όλους αυτούς τους λόγους το πραγματικό θύμα των αλλαγών που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση του Μνημονίου δεν είναι απλά οι φοιτητές ή κάποιες παρατάξεις, αλλά ολόκληρη η κοινωνία.
Είναι προς το συμφέρον της εργαζόμενης πλειοψηφίας τα κυβερνητικά σχέδια για μια ανώτατη εκπαίδευση συρρικνωμένη, φτωχότερη, ιδιωτικοποιημένη και πολύ πιο αυταρχική να μείνουν στα χαρτιά.
H μάχη για ένα πραγματικά Δημόσιο Δωρεάν Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο οφείλει να γίνει υπόθεση όλων μας.
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ
