Η σπουδή της Ελληνικής Πολιτείας για την εκποίηση του Ερημίτη ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Ενδεικτική η «ειδική αποστολή» του υφυπουργού Άμυνας που υποσχέθηκε μετακόμιση του φυλακίου του Ναυτικού, σε ατμόσφαιρα βαριά από τις διαρροές ότι όποια καθυστέρηση θα τιμωρηθεί με αλλαγή του Δ.Σ. της «δημόσιας» ΤΑΙΠΕΔ και στελέχωση με ξένους! Και ενόσω η «αποστρατικοποίηση» Στενών...
και Κέρκυρας υλοποιείται με ευλογίες των Αθηνών, το τελευταίο που απασχολεί τους κυβερνώντες είναι η προστασία των υδροβιότοπων των μικρών λιμνών, η απειλή οικονομικού κορεσμού της περιοχής, ο κίνδυνος προσφυγών για αποζημιώσεις που μπορούν να ακυρώσουν την ταμειακή ωφέλεια του Δημοσίου. Η ίδια η απόφαση αποδοχής της προσφοράς προκαταλαμβάνει τη συζήτηση της σχετικής προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με δικάσιμο (εξ αναβολής) την 12η Φεβρουαρίου.
Σκεπτικισμό προξενεί και η «προκεχωρημένη» θέση της πολιτευτού της συγκυβερνώσας Δημοκρατικής Αριστεράς Ι. Μώρου που διατυπώθηκε σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό το βράδυ της 2ας Φεβρουαρίου, για προώθηση «αξιοποίησης» και στη λιμνοθάλασσα Αντινιώτη – την οποία υποστήριξε ότι «δεν γνωρίζουν» οι Κερκυραίοι. Ο συσχετισμός Ερημίτη-Αντινιώτη είναι τουλάχιστον ατυχής, αφού η λιμνοθάλασσα είναι περιοχή NATURA 2000 και προνομιακός στόχος διάφορων «πρότυπων» προτάσεων μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Τα περί άγνοιας των Κερκυραίων και για την ύπαρξη(!) της λιμνοθάλασσας Αντινιώτη δεν αντέχουν σε κριτική. Πρέπει όμως να ενημερωθεί η πολιτευτής, για να μην περιαυτολογήσουμε, έστω για τη μαφιόζικη επίθεση που απασχόλησε ειδησεογραφία και ποινική δικαιοσύνη, και αποσκοπούσε στη φίμωση των αντιδράσεων.
Ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Κέρκυρας σημείωνε τις 22/10/2012 ότι η σιωπή της Πολιτείας απέναντι σε μια επιχειρηματολογία που απλώνεται σε ζητήματα προστασίας περιβάλλοντος, τουριστικής οικονομίας, ισοπολιτείας, και άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στα Στενά, είναι τεκμήριο περιφρόνησης της τοπικής κοινωνίας και της ολότητας των Κερκυραίων. Αποδεχόμενη έναν εκβιασμό, και αποδεχόμενη τον «συμβολικό» χαρακτήρα που δίδεται έξωθεν στην υπόθεση, η δεσμώτρια Πολιτεία δεν συνειδητοποιεί ότι καθιστά συμβολικό το όλο ζήτημα Ερημίτη. Αυτό συνεπάγεται ότι τα «τετελεσμένα», νομοθετικά, συμβολαιογραφικά, ή και δικαστικά, μπορούν να απογυμνωθούν από κάθε βαρύτητα. Βαρυσήμαντη, αναμενόμενη για τους νουνεχείς, και κάθε άλλο παρά “unfair”, είναι η δήλωση της τοπικής επιτροπής αγώνα ότι τέτοια τετελεσμένα παύουν πια να τους δεσμεύουν. Η μνήμη ορισμένων αποδεικνύεται πολύ περιορισμένη – μόλις είκοσι χρόνια μετά τον ξεσηκωμό-ορόσημο για το «Μον Ρεπό».
Για το ΔΣ
ο Πρόεδρος
Αριστοτέλης Κοσκινάς
