Του Γιώργου Σκλαβούνου
Αναμφισβήτητα, η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ αποτελεί ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων, για το οποίο είναι απόλυτα αναγκαίο να αποδοθούν ευθύνες σε κάθε άμεσα ή έμμεσα υπεύθυνο. Είναι όμως σαφές, ότι αυτή η παραδοχή και η υλοποίησή της, δεν απαλλάσσει την ελληνική κοινωνία και οικονομία ούτε από τη φοροδιαφυγή ούτε από τη διαρροή «μαύρου χρήματος» στο εξωτερικό.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχουν πολλές λίστες και όχι...
μόνο μία, αλλά και κυρίως ότι το φαινόμενο της μαζικής διαφυγής φόρων και της τοποθέτησης αφορολόγητων κεφαλαίων σε χώρες και τράπεζες του εξωτερικού έχει μακρά παράδοση και ρίζες στην Ευρωπαϊκή Πολιτική και Οικονομική Ιστορία, η επικέντρωση -η αποκλειστική επικέντρωση- της προσοχής στη Λίστα Λαγκάρντ και τη διαχείριση της αποτελεί προπέτασμα καπνού. Αποτελεί εγκληματικό αποπροσανατολισμό, για να μη χυθεί φως στις δυνάμεις που καλύπτουν και προστατεύουν τους δρόμους και τους τρόπους διακίνησης και φυγάδευσης της φοροδιαφυγής, από τις αναπτυσσόμενες και υποτελείς χώρες, σε τράπεζες των επικυρίαρχων οικονομικά και πολιτικά χωρών. Για να μην χυθεί φως στην καλά οργανωμένη και καλά προστατευμένη μαζική προσέλκυση μαύρου χρήματος, στις τράπεζες των αναπτυγμένων κρατών.
Αποπροσανατολισμό που στοχεύει στο να μην αντιμετωπιστεί η λίστα Λαγκάρντ και οι όποιες «αδελφές» της, ως μέρος της πολύ καλά μεθοδευμένης, πλανητικών διαστάσεων, συστημικής διαδικασίας της Άνισης Ανάπτυξης στην Ευρώπη και γενικότερα της αναπαραγωγής του αναπτυξιακού και οικονομικού χάσματος μεταξύ Βορρά – Νότου.
Για αυτό το λόγο, αν κατά παράδοξο τρόπο, κάποια χώρα που βρίσκεται εκτός του κλαμπ των χωρών εξουσίας, των τραπεζών τους και των ελεγχόμενων από αυτές φορολογικών παραδείσων, όπως πχ η Κύπρος, προσφέρει τις τράπεζες της για καταθέσεις και εισροές κεφαλαίων, π.χ. Ρώσων ολιγαρχών ή άλλων ανταγωνιστικών κεφαλαίων προς τα Ευρωπαϊκά ή τα Αμερικάνικα, τότε αυτό αποτελεί αιτία οικονομικού πολέμου και απειλών αποκλεισμού της από την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Σε 24 δις euro υπολογίζονται οι καταθέσεις αλλοδαπών κυρίως Ρώσων στην Κύπρο .(Deutse Bank Report on Cyprus
Μια σύντομη, ενδεικτική αλλά και αποκαλυπτική παρουσίαση των διαστάσεων του προβλήματος αποτελεί την αναγκαία βάση για κάθε συζήτηση αντιμετώπισης του.
Έκθεση της μη κυβερνητικής οργάνωσης Global Financial Integrity αποκαλύπτει ότι μεταξύ των ετών 2006 και 2008, το μαύρο χρήμα που έφυγε από την Αφρική για τις τράπεζες της Ελβετίας, αυξήθηκε από 1,06 σε 1,26 τρις δολάρια, ενώ η δεύτερη φτωχότερη χώρα του κόσμου, η Λιβερία, διαθέτει σε Ελβετικές τράπεζες μαύρο χρήμα ύψους 4,3 δις.
Παράλληλα, δεκαέξι Αφρικανικές χώρες διαθέτουν στην Ελβετία 16 δις φυγαδευθέντων κεφαλαίων, ποσό το οποίο αντιστοιχεί στο 33% από το σύνολο της βοήθειας που έχει δοθεί στην Αφρική τα τελευταία 44 χρόνια (Αfrica Review, Kenya, 29/06/2012).
Το ετήσιο ύψος διαρροής μαύρου χρήματος από τις αναπτυσσόμενες χώρες υπολογίζεται μεταξύ 725 και 810 δις $, ενώ στους ρυθμούς αύξησης της διαφυγής κεφαλαίων σε ποσοστά, πρώτες έρχονται η Μέση Ανατολή και η Βόρειος Αφρική με 24,3%. Ακολουθούν οι αναπτυσσόμενες χώρες της Ευρώπης (23,1%) οι χώρες της Αφρικής (21,9%) χώρες τις Ασίας (7,85%) και τελευταίες έρχονται οι χώρες της Δύσης (5,17%).
Το τραγικά αποκαλυπτικό της υπόθεσης είναι ότι τα ανωτέρω στοιχεία που παραθέτει η Financial Integrity, προέρχονται από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Δ.Ν.Τ. Γεγονός που σημαίνει ότι οι διεθνείς αυτοί φορείς γνωρίζουν, τόσο την παράνομη διακίνηση, όσο και την αφαίμαξη που υφίστανται οι υπανάπτυκτες και αναπτυσσόμενες χώρες, χωρίς να παρεμβαίνουν.
Το 2006, η έκθεση της Ένωσης Ελβετικών Τραπεζών, αποκαλύπτει ότι σε απόλυτους αριθμούς τα σκήπτρα της διαφυγής μαύρου χρήματος παγκοσμίως, κατέχει η Ινδία με καταθέσεις στη Ελβετία ύψους 1,456 τρις $.
Πού διοχετεύεται αυτό το χωρίς τόκο κατατεθειμένο προς φύλαξη χρήμα;
Στη χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Βορά σε βάρος του Ευρωπαϊκού Νότου.
Σε πρωτοσέλιδο άρθρο της, με τον αποκαλυπτικό τίτλο «Η Ελβετική Κεντρική Τράπεζα τροφοδοτεί τη σύγκρουση χρέους μεταξύ Ευρωπαϊκού Βορρά και Ευρωπαϊκού Νότου» η αγγλική εφημερίδα “The Telegraph” (25/9/2012) αποκαλύπτει την πραγματικότητα αυτή.
Ο υπεύθυνος για τα διεθνή οικονομικά συντάκτης, Ambrose Pritchard παραθέτει έκθεση του Οίκου “Standards and Poor’s” βάση της οποίας η Κεντρική Ελβετική Τράπεζα κάλυψε το 90% των Ελλειμμάτων του Προϋπολογισμού 5 χωρών του πυρήνα της Ε.Ε. και συγκεκριμένα, της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ολλανδίας, της Φιλανδίας και της Γαλλίας, με την αγορά ομολόγων αξίας 80 δις ευρώ. μέρος οποίων κατευθύνθηκε και στη χρηματοδότηση των Γερμανικών Τοπικών Κυβερνήσεων. Ένα μεγάλο ποσοστό των χρημάτων αυτών, σύμφωνα με το συντάκτη, προέρχεται από την Ισπανία την Ιταλία και την Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, τα συγκεντρωμένα αυτά κεφάλαια, αξιοποιούνται αναπτυξιακά, στις Ελβετό-Γερμανικές οικονομικές σχέσεις, με τη Γερμανία να αποτελεί τον κύριο εμπορικό εταίρο της Ελβετίας, το 1/3 των Ελβετικών εισαγωγών να προέρχονται από τη Γερμανία, την Ελβετία να είναι ο τρίτος μεγαλύτερος επενδυτής στη Γερμανία και ελβετικές επιχειρήσεις να απασχολούν 260.000 εργαζομένους στη Γερμανία.
Οι Λίστες του μαύρου χρήματος των ναρκωτικών.
Τα 400 δις $ του ετήσιου τζίρου των ναρκωτικών περνάνε από την μαύρη οικονομία στην οικονομία με το ίδιο τρόπο που περνάει και η φοροδιαφυγή.
Στις 11/12/2012, το Αμερικάνικο Υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε τον συμβιβασμό που έκανε με την HSBC, κατηγορουμένη για ξέπλυμα χρήματος σε συνεργασία με τα λατινοαμερικάνικα καρτέλ ναρκωτικών. Η HSBC, ο γνωστός, για τις λίστες της φοροδιαφυγής, τραπεζικός κολοσσός, η δεύτερη σε μέγεθος τράπεζα στη παγκόσμια κατάταξη, αναγκάστηκε τον Δεκέμβριο του 2012 να καταβάλει 1,9 δις $ πρόστιμο αφού αναγνώρισε την πολυετή (σε 10 χρόνια αναφέρονται οι κατηγορίες) εμπλοκή της στην υπόθεση, με αντάλλαγμα να αποφύγει την δικαστική αντιμετώπιση.
Το ποσό του προστίμου, σύμφωνα με αναλυτές (Global Research) αντιστοιχεί στο 8,6% των 22 δις $ κέρδους που είχε η τράπεζα το 2011, δηλαδή σε κέρδη τεσσάρων ή πέντε εβδομάδων λειτουργίας.
Το τρομακτικό στην υπόθεση αυτή, είναι το γεγονός ότι ενώ οι ΗΠΑ έχουν υποτίθεται κυρήξει πόλεμο στα καρτέλ των ναρκωτικών, όταν μικρέμποροι και μικροχρήστες εκτίουν πολυετείς ποινές για τα αδικήματά τους, τα υπερωκεάνια του εμπορίου των ναρκωτικών, οι συνεταίροι και οι αρωγοί της οικονομικής γιγάντωσης των καρτέλ, ούτε καν δικάζονται.
Σε συνέντευξη της στο Γαλλικό περιοδικό “Le Nouvel Observateur”, η γνωστή Γαλλίδα εισαγγελέας Eva Joly, χαρακτήρισε τη φοροδιαφυγή και τη διακίνηση ναρκωτικών δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, καθώς προϋποθέτουν τους ίδιους μεσάζοντες για τη νομιμοποίηση των κεφαλαίων που διακινούν. «Αυτή είναι μια πραγματικότητα που την καταγγέλλω επί μια εικοσαετία» δήλωσε η εισαγγελέας στη συνέντευξη που δόθηκε με αφορμή ένα Γάλλο-Ελβετικό σκάνδαλο διακίνησης χρήματος ναρκωτικών από την Ελβετία στη Γαλλία με την εμπλοκή της HSBC και μιας μικρής Ελβετικής τράπεζας, της GPF.SA.
Το σκάνδαλο αφορούσε 100.000.000 ευρώ (swissinfo.ch17/9/2012).
Το G7 και το G20, αναγνωρίζοντας τις τρομακτικές διαστάσεις του προβλήματος, του ξεπλήματος μαύρου χρήματος, προχώρησαν από το 1989 σε μία προσπάθεια διεθνούς συνεργασίας, δημιουργώντας την Financial Action Task Force (F.A.T.F.) πλην όμως, η προσπάθεια αυτή, περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην αντιμετώπιση της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας από μαύρο χρήμα.
Την ίδια στιγμή, ο τύπος και το διαδίκτυο, βρίθουν από παραδείγματα ανεκτικότητας και ανοχής απέναντι σε κάθε άλλου είδους «ξέπλυμα» μέσω του τραπεζικού συστήματος.
Ενδεικτική περίπτωση είναι εκείνη του John Marcilla, ηγετικού στελέχους της Chase Manhatan, που απολύθηκε, αφού απέδειξε το ξέπλυμα ναρκοδολαρίων από την θυγατρική της τράπεζάς του, Manhatan Banco De Comercio. Το ίδιο συνέβη και σε στέλεχος της City Bank όταν απεκάλυψε στην ηγεσία της τράπεζας του ξέπλυμα ναρκοδολλαρίων (Before It’s News. Four Horsemen, CIA and the Kolombian coca Express 29/10/2012, )
To 2011 η Αμερικάνικη τράπεζα Wachovia τιμωρήθηκε με πρόστιμο 160.000.000$ επειδή δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη διακίνηση 376 δις $ μαύρου χρήματος από τα καρτέλ, ποσό που αντιστοιχούσε στο 33% του ακαθαρίστου εθνικού εισοδήματος του Μεξικού (Ed Voulliami,“The Guardian”,“The Observer”,03/04/11). Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι ο υπάλληλος, Martin Woods, που πρώτος κατήγγειλε αυτό το σκάνδαλο έχασε τη δουλειά του.
Οι λίστες των Τραπεζών και οι Λίστες των καρτέλ των Ναρκωτικών.
Όταν ο πρόεδρος της Κολομβίας, Ernesto Samper εκλεγμένος το 1994 με την οικονομική στήριξη (6.000.000$) των καρτέλ των ναρκωτικών απειλήθηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ ότι θα αποκλεισθεί από τη «Συμμαχία για τον πόλεμο ενάντια στα ναρκωτικά» αυτός με τη σειρά του απείλησε ότι θα δημοσιοποιήσει τη λίστα με τις Αμερικάνικες πολυεθνικές που έχουν εμπλοκή με χρήμα της κολομβιανής κοκαΐνης. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν προχώρησε ποτέ στον αποκλεισμό της Κολομβίας.
Παρόμοια τύχη είχε έρευνα της DEA σε βάρος του υπουργού άμυνας και πρώην αρχηγού της προεκλογικής εκστρατείας του Samper, Botero Zea για καταθέσεις ναρκοδολαρίων στην τράπεζα Barclay’s της Νέας Υόρκης και της Μποκοτά. Οι έρευνες δεν είχαν τελικά καμία συνέπεια ούτε για την τράπεζα ούτε για τον κύριο υπουργό.
O κόσμος των δανειστών μας
Αυτός είναι ο κόσμος των δανειστών μας, ο κόσμος των περίφημων αγορών, αλλά και o κόσμος των κατεξοχήν θεσμών του, των τραπεζών. Είναι ο κόσμος που ελέγχει και κατευθύνει τους Οίκους Αξιολόγησης, στη βαθμολόγηση εθνικών οικονομιών και τραπεζών. Αυτός είναι ο κόσμος που καθορίζει και τα διατραπεζικά επιτόκια δανεισμού, με κραυγαλέο παράδειγμα το σκάνδαλο Libor, ένα σκάναδαλο τρισεκατομμυρίων, για το οποίο η Berklay’s ανακοίνωσε στις 27 Ιουνίου 2012 συμβιβασμό με την υποχρέωση να καταβάλλει πρόστιμο 290.000.000 λίρες Αγγλίας. Ένα σκάνδαλο του οποίου δεν θεωρείται άμοιρη ευθυνών η Τράπεζα της Αγγλίας και ενέχονται επίσης η Αγγλική HSBC, η Ελβετική UBS (πρόστιμο 930.000000) η Αμερικάνικη η City group, Credit Swiss, η Deutche Bank.
Απέναντι σε αυτό τον κόσμο εμείς με τι γνώμονα βαδίζουμε; Με ποιο τραπεζικό σύστημα; Βαδίζουμε με ιδιωτικοποιημένη την Τράπεζα της Ελλάδος, χωρίς δικαίωμα της ελληνικής πολιτείας να ασκεί έλεγχο ούτε στο κεντρικό κατάστημα ούτε σε υποκατάστημά της (Καταστατικό της ΤτΕ, ΚΕΦ.VIII, άρθρο 48).
Βαδίζουμε με την Εθνική μας τράπεζα από-εθνικοποιημένη, με το κράτος, από ιδρύσεως της να μετέχει σε αυτήν ως ιδιώτης (Η Ιστορία της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος, έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος της Ε.Τ.Ε. σελ. 289).
Βαδίζουμε με την ελληνικού ελέγχου Αγροτική και το Ταμιευτήριο να έχουν αποκλειστεί από την ανακεφαλαίωση για να εκχωρηθούν σε ιδιώτες.
Βαδίζουμε με το πολιτικό μας σύστημα κατακερματισμένο, απαξιωμένο, ξεκομμένο από την κοινωνία, να «σφάζεται», μόνο για τις λίστες της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής αφήνοντας, στο απυρόβλητο τους θεσμικούς κλεπταποδόχους και τοκογλύφους.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, απαλλαγή από τις λίστες και τα μαγείρεμα τους, δεν μπορεί να υπάρξει.
