Διαβάζοντας τις τελευταίες δημοσιεύσεις για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που αφορούν την «ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας στην Κέρκυρα», όπως χαρακτηριστικά λένε οι εκπρόσωποι του, κ. Τόμπρος και κ. Στραβοράβδης, καθώς και την πρόταση τους για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, δημιουργούνται – αναπόφευκτα - κάποια κρίσιμα και ουσιώδη ερωτήματα.
Πρόκειται, αλήθεια, για ιδιωτικοποίηση, ή για εκχώρηση δημόσιας λαϊκής περιουσίας έναντι του χρέους, του χρέους του μπλοκ εξουσίας...
και των τραπεζών; Εκχώρηση περιουσίας στα βορειοδυτικά σύνορα της χώρας; Μπορεί, είναι ανεκτό, να τεθεί τέτοιο ζήτημα; Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ή όχι σταθερή θέση για το θέμα της εκποίησης της λαϊκής γης. Περιμένει μήπως να την διαμορφώσει οριστικά μετά το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος; Εάν αυτή η περιουσία δεν πουλιόταν «για ένα κομμάτι ψωμί», αλλά για ένα «καλό πακέτο», ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν σύμφωνος; Και αν μέρος αυτού του «καλού πακέτου» έμενε στον Δήμο, ακόμα πιο σύμφωνος; Γιατί παρακάτω, στη συνέντευξη τους, τα στελέχη του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ μας λένε: «Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι κάθε ξένη εταιρία που επενδύει στη χώρα μας, όλα τα χρήματα που εισπράττει δεν πάνε στο δημόσιο ταμείο αλλά κατευθείαν στο εξωτερικό.
Ο Δήμαρχος του νησιού έχει κατά καιρούς δηλώσει ότι προσδοκά έσοδα από το Αεροδρόμιο, το Λιμάνι, το Αχίλλειο για τα ταμεία του Δήμου. Συμφωνούμε μαζί του όπως και με άλλους αυτοδιοικητικούς παράγοντες ότι ένα μεγάλο ποσοστό, ακόμα και το 50% του παραγόμενου πλούτου στην Κέρκυρα, πρέπει να μένει στο νησί και στα ταμεία του Δήμου».
Ας μας εξηγήσει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, τους λόγους που τον οδήγησαν να καταθέσει τέτοια πρόταση. Γιατί, όσο και αν είναι γνωστή η λαγνεία τους προς δημοψηφίσματα κλπ, εδώ το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο. Η σταθερή θέση αγώνα της ΕΝΑΚ και του κινήματος αντίστασης είναι ότι κανένα τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται, δεν είναι ανεκτό. Η δημόσια κρατική περιουσία είναι αδιαπραγμάτευτη. Αυτή είναι ουσιώδης θέση ευθύνης, τα υπόλοιπα είναι – στην αθωότερη εκδοχή – ανεύθυνη πολιτικάντικη δημαγωγία. Και αυτή είναι η ευρύτερα αποδεκτή θέση των σοβαρών ανθρώπων, σήμερα.
Σχετικά με το διορισμό του Σωτήρη Βλάχου στον ΟΛΚΕ. (σημερινού στελέχους του κ. Κουβέλη, για χρόνια στελέχους του ΣΥΝ, πρώην Δημάρχου με ΠΑΣΟΚ, βασικού στελέχους συνδέσμου καθαριότητας και πολλά άλλα, για πολλά χρόνια, με πλήρη στήριξη του ΣΥΝ) που σχολίασε ο γραμματέας της ΝΕ Κέρκυρας του Συνασπισμού, Δ. Στραβοράβδης με τα παρακάτω λόγια : «Δεν πρόκειται για τις διαδικασίες αξιοκρατικής ή μη επιλογής ενός υπηρεσιακού παράγοντα. Πρόκειται για πολιτική θέση. Η επιλογή σε τέτοιες θέσεις χαρακτηρίζει και υπηρετεί την πολιτική και αυτών που επιλέγονται και αυτών που τους επιλέγουν». Θεωρούμε απαραίτητο να υπενθυμίσουμε στον κύριο Στραβοράβδη τις κοινές πολιτικές θέσεις του χώρου που εκπροσωπεί με αυτές του κ. Βλάχου. Για τον ΧΥΤΑ – χωματερή, για την ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων, για τις πολιτικές συμμαχίες, που ο ίδιος προσωπικά επισφράγισε και με την φυσική του παρουσία μαζί με το μπλοκ εξουσίας, σε κοινές εκδηλώσεις, για τα «ανάθεμά» εναντίον συντρόφων, προκειμένου να μη θίξει τα συμφέροντα δημάρχων της διαπλοκής και της καταπάτησης δημόσιας περιουσίας. Για την πλήρη σύμπνοια στο σύνολο των τοπικών, αυτοδιοικητικών, κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων επί δεκαετίες.. Γι’ αυτές τις ίδιες πολικές θέσεις γίνεται σήμερα κατήγορος του Σ. Βλάχου, και συνάμα – υποτιθέμενος - υπερασπιστής των λαϊκών συμφερόντων.
Στελέχη της ΕΝ.Α.Κ – γνωστά και επώνυμα - είχαν απαντήσει και στο παρελθόν, δημόσια και με άρθρο, τις 8/8/2010, σε όλον αυτό το χώρο που «με την κουλτούρα» του, που τόσο λυσσαλέα – και ομόθυμα τότε -υπερασπίστηκε, οδηγήθηκε στη διάσπαση, τη δημόσια κόντρα, την ανυποληψία, την αναξιοπιστία. Μακάρι με τόση ενεργητικότητα να είχε υπερασπιστεί και το λαϊκό συμφέρον. Επεσήμαινε το άρθρο:
«Θα θέσουμε μόνο ορισμένα θέματα που επιβεβαιώνουν περίτρανα το βασικό συμπέρασμα ότι η «ανανεωτική πολιτική» ούτε ανανεωτική είναι, ούτε ιδιαίτερα δημοκρατική είναι, ούτε βέβαια προγραμματική αντιπολίτευση διεξάγει, όπως φανφαρόνικα ισχυρίζεται:
1) Όλες οι ομάδες και παρέες της λογόμενης ανανέωσης και μαζί τους οι διάφοροι συνεργάτες τους «νεο-ανανεωτές» ακολούθησαν πρακτικές σκληρών αποκλεισμών και κάθε είδους καιροσκοπικών πρακτικών με στόχο τον στενό, τον πλήρη πολιτικό έλεγχο. Στην θέση μας για ανοιχτή, μαζική λαϊκή δράση, στην πολιτική μας θέση «πιο ενωτικά, πιο αριστερά» απάντησαν με «ανανεωτικές» βιαιότητες με παρασκηνιακές μεθοδεύσεις, με ακρότητες, με πλήρη αποκλεισμό.
Βέβαια, εμείς δεν αποκλειστήκαμε ούτε από το λαό και τη νεολαία, ούτε από την πολιτική δράση. Αυτοί ήταν που αποκλείστηκαν.
2) Σε όλα τα βασικά πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα κινήθηκαν συνειδητά αποπροσανατολιστικά, με ένα συνδυασμό αποδυνάμωσης των κινημάτων και συμβιβασμού με το τοπικό μπλοκ εξουσίας.
Είναι χαρακτηριστική περίπτωση η στάση τους στο μεγάλο πρόβλημα των στερεών αποβλήτων, οι θέσεις που κατά καιρούς, ασύνδετα προέβαλαν, η εγκατάλειψη συλλογικών θέσεων, ο ρόλος στελεχών τους εντός του μπλοκ εξουσίας και της πολιτικής που αυτό ασκεί. Για το θέμα αυτό θα μπορούσε να γραφτεί ένα πυκνό άρθρο γεμάτο στοιχεία.
3) Η παρουσία τους στον εργατικό-λαϊκό χώρο, μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, δεν ήταν απλά ανύπαρκτη και περιφρονητική για τους εργαζόμενους της Κέρκυρας. Ήταν παρουσία εχθρική προς την ανάπτυξη των λαϊκών εργατικών αγώνων. Στήριξαν επίμονα και με όλους τους τρόπους τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του δικομματισμού. Έφτασαν στο απίστευτο σημείο να κατεβάσουν, με πιέσεις και εκβιαστικά, διασπαστικό ψηφοδέλτιο στο μεγάλο σωματείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων λαμβάνοντας το 1,5% των ψήφων(!) αρνούμενοι τις προτάσεις μας για ενωτικό ταξικό ψηφοδέλτιο.
4) Η επίσημη θέση για «ενότητας της αριστεράς» έγινε εδώ και περίγελος και υποκρισία. Χαντακώθηκε και συκοφαντήθηκε στα χέρια των παρεών που την επικαλούνται μόνο υποκριτικά και προσχηματικά.
5) Η λεγομένη «προγραμματική αντιπολίτευση» αποδεικνύεται απόλυτα κενή. Δεν εκφράστηκε από τους ανανεωτές και τους συμμάχους τους καμία συγκροτημένη, επικεντρωμένη και ολοκληρωμένη θέση-πρόταση για τα τεράστια προβλήματα του νομού μας στα χρόνια που πέρασαν. Η πολιτική παρέμβαση υπήρξε ασήμαντη, αδόμητη, χωρίς στόχους και προοπτική. Αξίζει –πράγματι- να υπενθυμίσουμε εδώ ένα απόσπασμα άρθρου-απάντησης τριών συντρόφων (Γ.Μ.-Σ.Κ.-Μ.Α.) που δημοσιεύτηκε στον τύπο στις 10/10/2008 και έλεγε: «η επίκληση της διάσημης ‘κουλτούρας τους χώρου’ όχι μόνο δεν μπορεί να συσκοτίσει την αλήθεια αλλά πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο. Την αναδεικνύει».
Επίσης, επειδή εμείς, στην ΕΝΑΚ, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε σταθερά, επίμονα και με συνέπεια λόγων και έργων, τον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα, θα κλείσουμε αυτή την πολιτική παρέμβαση υπενθυμίζοντας ένα ακόμα απόσπασμα του παραπάνω αναφερόμενου άρθρου με ημερομηνία 10/10/2008, που υπογράμμιζε: «Τέλος , όμως, το σημαντικότερο θέμα αφορά την ατομική και συλλογική μας επιλογή και εστιάζεται στο ερώτημα: Είμαστε στη γραμμή του αγώνα, είμαστε στη γραμμή της ανατροπής ή είμαστε με τη γραμμή του συμβιβασμού και της μακάριας στασιμότητας; Από την απάντηση σε αυτό το επίκαιρο και πιεστικό ερώτημα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γλιτώσει κανείς».
Πρόκειται, αλήθεια, για ιδιωτικοποίηση, ή για εκχώρηση δημόσιας λαϊκής περιουσίας έναντι του χρέους, του χρέους του μπλοκ εξουσίας...
και των τραπεζών; Εκχώρηση περιουσίας στα βορειοδυτικά σύνορα της χώρας; Μπορεί, είναι ανεκτό, να τεθεί τέτοιο ζήτημα; Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ή όχι σταθερή θέση για το θέμα της εκποίησης της λαϊκής γης. Περιμένει μήπως να την διαμορφώσει οριστικά μετά το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος; Εάν αυτή η περιουσία δεν πουλιόταν «για ένα κομμάτι ψωμί», αλλά για ένα «καλό πακέτο», ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν σύμφωνος; Και αν μέρος αυτού του «καλού πακέτου» έμενε στον Δήμο, ακόμα πιο σύμφωνος; Γιατί παρακάτω, στη συνέντευξη τους, τα στελέχη του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ μας λένε: «Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι κάθε ξένη εταιρία που επενδύει στη χώρα μας, όλα τα χρήματα που εισπράττει δεν πάνε στο δημόσιο ταμείο αλλά κατευθείαν στο εξωτερικό.
Ο Δήμαρχος του νησιού έχει κατά καιρούς δηλώσει ότι προσδοκά έσοδα από το Αεροδρόμιο, το Λιμάνι, το Αχίλλειο για τα ταμεία του Δήμου. Συμφωνούμε μαζί του όπως και με άλλους αυτοδιοικητικούς παράγοντες ότι ένα μεγάλο ποσοστό, ακόμα και το 50% του παραγόμενου πλούτου στην Κέρκυρα, πρέπει να μένει στο νησί και στα ταμεία του Δήμου».
Ας μας εξηγήσει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, τους λόγους που τον οδήγησαν να καταθέσει τέτοια πρόταση. Γιατί, όσο και αν είναι γνωστή η λαγνεία τους προς δημοψηφίσματα κλπ, εδώ το θέμα είναι πολύ σοβαρότερο. Η σταθερή θέση αγώνα της ΕΝΑΚ και του κινήματος αντίστασης είναι ότι κανένα τέτοιο ζήτημα δεν τίθεται, δεν είναι ανεκτό. Η δημόσια κρατική περιουσία είναι αδιαπραγμάτευτη. Αυτή είναι ουσιώδης θέση ευθύνης, τα υπόλοιπα είναι – στην αθωότερη εκδοχή – ανεύθυνη πολιτικάντικη δημαγωγία. Και αυτή είναι η ευρύτερα αποδεκτή θέση των σοβαρών ανθρώπων, σήμερα.
Σχετικά με το διορισμό του Σωτήρη Βλάχου στον ΟΛΚΕ. (σημερινού στελέχους του κ. Κουβέλη, για χρόνια στελέχους του ΣΥΝ, πρώην Δημάρχου με ΠΑΣΟΚ, βασικού στελέχους συνδέσμου καθαριότητας και πολλά άλλα, για πολλά χρόνια, με πλήρη στήριξη του ΣΥΝ) που σχολίασε ο γραμματέας της ΝΕ Κέρκυρας του Συνασπισμού, Δ. Στραβοράβδης με τα παρακάτω λόγια : «Δεν πρόκειται για τις διαδικασίες αξιοκρατικής ή μη επιλογής ενός υπηρεσιακού παράγοντα. Πρόκειται για πολιτική θέση. Η επιλογή σε τέτοιες θέσεις χαρακτηρίζει και υπηρετεί την πολιτική και αυτών που επιλέγονται και αυτών που τους επιλέγουν». Θεωρούμε απαραίτητο να υπενθυμίσουμε στον κύριο Στραβοράβδη τις κοινές πολιτικές θέσεις του χώρου που εκπροσωπεί με αυτές του κ. Βλάχου. Για τον ΧΥΤΑ – χωματερή, για την ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων, για τις πολιτικές συμμαχίες, που ο ίδιος προσωπικά επισφράγισε και με την φυσική του παρουσία μαζί με το μπλοκ εξουσίας, σε κοινές εκδηλώσεις, για τα «ανάθεμά» εναντίον συντρόφων, προκειμένου να μη θίξει τα συμφέροντα δημάρχων της διαπλοκής και της καταπάτησης δημόσιας περιουσίας. Για την πλήρη σύμπνοια στο σύνολο των τοπικών, αυτοδιοικητικών, κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων επί δεκαετίες.. Γι’ αυτές τις ίδιες πολικές θέσεις γίνεται σήμερα κατήγορος του Σ. Βλάχου, και συνάμα – υποτιθέμενος - υπερασπιστής των λαϊκών συμφερόντων.
Στελέχη της ΕΝ.Α.Κ – γνωστά και επώνυμα - είχαν απαντήσει και στο παρελθόν, δημόσια και με άρθρο, τις 8/8/2010, σε όλον αυτό το χώρο που «με την κουλτούρα» του, που τόσο λυσσαλέα – και ομόθυμα τότε -υπερασπίστηκε, οδηγήθηκε στη διάσπαση, τη δημόσια κόντρα, την ανυποληψία, την αναξιοπιστία. Μακάρι με τόση ενεργητικότητα να είχε υπερασπιστεί και το λαϊκό συμφέρον. Επεσήμαινε το άρθρο:
«Θα θέσουμε μόνο ορισμένα θέματα που επιβεβαιώνουν περίτρανα το βασικό συμπέρασμα ότι η «ανανεωτική πολιτική» ούτε ανανεωτική είναι, ούτε ιδιαίτερα δημοκρατική είναι, ούτε βέβαια προγραμματική αντιπολίτευση διεξάγει, όπως φανφαρόνικα ισχυρίζεται:
1) Όλες οι ομάδες και παρέες της λογόμενης ανανέωσης και μαζί τους οι διάφοροι συνεργάτες τους «νεο-ανανεωτές» ακολούθησαν πρακτικές σκληρών αποκλεισμών και κάθε είδους καιροσκοπικών πρακτικών με στόχο τον στενό, τον πλήρη πολιτικό έλεγχο. Στην θέση μας για ανοιχτή, μαζική λαϊκή δράση, στην πολιτική μας θέση «πιο ενωτικά, πιο αριστερά» απάντησαν με «ανανεωτικές» βιαιότητες με παρασκηνιακές μεθοδεύσεις, με ακρότητες, με πλήρη αποκλεισμό.
Βέβαια, εμείς δεν αποκλειστήκαμε ούτε από το λαό και τη νεολαία, ούτε από την πολιτική δράση. Αυτοί ήταν που αποκλείστηκαν.
2) Σε όλα τα βασικά πολιτικά και κοινωνικά μέτωπα κινήθηκαν συνειδητά αποπροσανατολιστικά, με ένα συνδυασμό αποδυνάμωσης των κινημάτων και συμβιβασμού με το τοπικό μπλοκ εξουσίας.
Είναι χαρακτηριστική περίπτωση η στάση τους στο μεγάλο πρόβλημα των στερεών αποβλήτων, οι θέσεις που κατά καιρούς, ασύνδετα προέβαλαν, η εγκατάλειψη συλλογικών θέσεων, ο ρόλος στελεχών τους εντός του μπλοκ εξουσίας και της πολιτικής που αυτό ασκεί. Για το θέμα αυτό θα μπορούσε να γραφτεί ένα πυκνό άρθρο γεμάτο στοιχεία.
3) Η παρουσία τους στον εργατικό-λαϊκό χώρο, μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, δεν ήταν απλά ανύπαρκτη και περιφρονητική για τους εργαζόμενους της Κέρκυρας. Ήταν παρουσία εχθρική προς την ανάπτυξη των λαϊκών εργατικών αγώνων. Στήριξαν επίμονα και με όλους τους τρόπους τις συνδικαλιστικές ηγεσίες του δικομματισμού. Έφτασαν στο απίστευτο σημείο να κατεβάσουν, με πιέσεις και εκβιαστικά, διασπαστικό ψηφοδέλτιο στο μεγάλο σωματείο των ξενοδοχοϋπαλλήλων λαμβάνοντας το 1,5% των ψήφων(!) αρνούμενοι τις προτάσεις μας για ενωτικό ταξικό ψηφοδέλτιο.
4) Η επίσημη θέση για «ενότητας της αριστεράς» έγινε εδώ και περίγελος και υποκρισία. Χαντακώθηκε και συκοφαντήθηκε στα χέρια των παρεών που την επικαλούνται μόνο υποκριτικά και προσχηματικά.
5) Η λεγομένη «προγραμματική αντιπολίτευση» αποδεικνύεται απόλυτα κενή. Δεν εκφράστηκε από τους ανανεωτές και τους συμμάχους τους καμία συγκροτημένη, επικεντρωμένη και ολοκληρωμένη θέση-πρόταση για τα τεράστια προβλήματα του νομού μας στα χρόνια που πέρασαν. Η πολιτική παρέμβαση υπήρξε ασήμαντη, αδόμητη, χωρίς στόχους και προοπτική. Αξίζει –πράγματι- να υπενθυμίσουμε εδώ ένα απόσπασμα άρθρου-απάντησης τριών συντρόφων (Γ.Μ.-Σ.Κ.-Μ.Α.) που δημοσιεύτηκε στον τύπο στις 10/10/2008 και έλεγε: «η επίκληση της διάσημης ‘κουλτούρας τους χώρου’ όχι μόνο δεν μπορεί να συσκοτίσει την αλήθεια αλλά πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο. Την αναδεικνύει».
Επίσης, επειδή εμείς, στην ΕΝΑΚ, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε σταθερά, επίμονα και με συνέπεια λόγων και έργων, τον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα, θα κλείσουμε αυτή την πολιτική παρέμβαση υπενθυμίζοντας ένα ακόμα απόσπασμα του παραπάνω αναφερόμενου άρθρου με ημερομηνία 10/10/2008, που υπογράμμιζε: «Τέλος , όμως, το σημαντικότερο θέμα αφορά την ατομική και συλλογική μας επιλογή και εστιάζεται στο ερώτημα: Είμαστε στη γραμμή του αγώνα, είμαστε στη γραμμή της ανατροπής ή είμαστε με τη γραμμή του συμβιβασμού και της μακάριας στασιμότητας; Από την απάντηση σε αυτό το επίκαιρο και πιεστικό ερώτημα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γλιτώσει κανείς».
