Του Χρυσόστομου Μπούκα
Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται μια “ηλεκτρονική καταιγίδα” φημολογίας, εικασιών, “αποκλειστικών πληροφοριών” και πάει λέγοντας, με δύναμη πυρός κατά του ΠΑΣΟΚ Κέρκυρας και προσωπικά κατά του Γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής.
Ας μιλήσουμε λοιπόν ξεκάθαρα:
Ο Νόμος “Καλλικράτης” είναι μια δομική αλλαγή μετασχηματισμού της κεντρικής διοίκησης του Ελληνικού κράτους. Προσφέρει ευκαιρίες και προκλήσεις τόσες, όσες χρόνια τώρα αγωνιζόμασταν για την αυτοδιοίκηση και την ανάπτυξη της περιφέρειας.
Η Ν.Δ. πάντοτε ήταν απόλυτα συντηρητική στις πολιτικές της και κάθε φορά που το ΠΑΣΟΚ έκανε ένα μικρό βήμα ή επιχειρούσε ένα τολμηρό εγχείρημα στην κατεύθυνση της αναπτυξιακής προοπτικής της περιφέρειας, ψήφιζε αρνητικά....
στο εθνικό κοινοβούλιο σαν αντιπολίτευση, ή από την θέση της κυβέρνησης ψαλίδιζε την όποια μεταρρύθμιση.
Το ΚΚΕ είναι απολύτως συνεπές στο σταλινικό πρότυπο του κράτους. Απόλυτα συγκεντρωτικό σύστημα διοίκησης από μία μικρή και κλειστή κομματική νομενκλατούρα. Πρότυπο που όλοι οι Λαοί των κρατών με κομμουνιστική καθοδήγηση απέρριψαν με κόστος αίμα, διώξεις και ανθρώπινες ζωές. Στην δεδομένη περίοδο η προσπάθεια του ΚΚΕ εξαντλείται στην προσπάθεια μεγιστοποίησης του ποσοστού του κόμματός του για να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση.
Από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα, τουλάχιστον σε ιδεολογική βάση, ότι τον μετασχηματισμό του κράτους πρωτίστως θα τον εξυπηρετήσουν εκείνοι που ιδεολογικά τον πιστεύουν, δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ.
Επειδή το εγχείρημα είναι πρωτόγνωρο και ιδιαίτερα στη σημερινή οικονομική συγκυρία της πατρίδας μας καθίσταται αντικειμενικά δύσκολο, ο επόμενος δήμαρχος που θα εκλεγεί, είναι ανάγκη να έχει την μεγαλύτερη δυνατή νομιμοποίηση πολιτικής και κοινωνικής βάσης των συμπολιτών μας.
Εάν λοιπόν σοβαρευτούμε και ξεφύγουμε από το επίπεδο κουλτούρας και νοοτροπίας μεσημεριανών εκπομπών “ποιος θα πάει πού” και συναισθανθούμε το βάρος της αλλαγής και της ευθύνης απέναντι στον τόπο και το μέλλον του, τότε προκύπτει η ανάγκη ρεαλιστικού προγράμματος με πολιτικές στοχεύσεις και ικανής πολιτικής ομάδας που ασφαλώς θα εμπνέεται από πολιτικό ηγέτη.
Εντύπωση προκαλούν όσοι κάνουν κριτική για τις πολύμηνες, εργώδεις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες των τοπικών στελεχών του κινήματος, και αφήνουν χωρίς ίχνος αναφοράς συμφωνίες άλλων που ήταν καθαρά προσωπικές, χωρίς καμία αναφορά στο Λαό.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν αυτοί οι “κριτές” που απουσίαζαν από όλες αυτές τις πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες, τι σκοπούς εξυπηρετούν;
Τόσο καιρό πού κρύβονταν όλοι αυτοί οι “κριτές” και εμφανίστηκαν ξαφνικά στο προσκήνιο να διεκδικήσουν αλάθητο και ρόλους;
Το ΠΑΣΟΚ δεν αναγνωρίζει κομματικούς προύχοντες που πρέπει “ευσεβάστως” να τους απευθύνει ερωτήματα. Απευθύνεται στο Λαό και από κείνον μοναδικά παίρνει εντολές και διαμορφώνει πολιτικές.
Αυτό το ΠΑΣΟΚ πρέπει να υπηρετούμε, γιατί δυστυχώς κινδυνεύουμε να αντικαταστήσουμε τον ίδιο το Λαό από τους κομματικούς προύχοντες που ομιλούν ως οιωνοί εκπρόσωποί του για όλα τα προβλήματα και διαχρονικά!
Συμφωνίες “κορυφής” προσώπων, χωρίς σαφή πολιτική αναφορά ή κοινωνική διεργασία, αντικειμενικά δεν προάγουν την κοινωνική συνείδηση, προσπαθούν να ποδηγετήσουν την δημιουργία κυρίαρχης πολιτικής αντίληψης του Κερκυραϊκού Λαού, και ως εκ τούτου πρέπει να θεωρούνται αρνητές του λαϊκού κινήματος, κινούμενοι αποκλειστικά από ιδιοτέλεια νομής της εξουσίας.
Όταν ο Λαός έχει ανάγκη περισσότερης πληροφόρησης, θεωρείται μέγιστο και αυτονόητο επιτακτικό καθήκον του πολιτικού να ενημερώσει, ώστε να σφυρηλατήσει ένα τέτοιο κοινωνικό κίνημα που μαζί θα πορευτούνε στην ανάπτυξη του τόπου.
Ο πολιτικός δεν εξουσιάζει τον Λαό, αλλά συμπορεύεται με το Λαό.
Ο αγώνας, είναι για την ίδια την επιβίωση και το μέλλον μας.
Το ΠΑΣΟΚ απευθύνεται στην Κερκυραϊκή κοινωνία και με αίσθημα ευθύνης λέει ότι διαθέτει πολιτικές να βγάλει από την κρίση τον τόπο, ικανούς και έντιμους πολιτικούς να ηγηθούν και να ανταποκριθούν επάξια και με αποτελεσματικότητα στην νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται.
Είναι λοιπόν προς το κοινωνικό συμφέρον των πολιτών να συγκρίνει και να κρίνει.
Η κρίση, αλλά και η ευθύνη των επιλογών, ανήκει πάντα στον Λαό.
