Με την εγκύκλιο 155734/Δ1 10-12-2012 του υπουργείου Παιδείας καθορίζεται το πλαίσιο των αναρρωτικών αδειών των συναδέλφων αναπληρωτών εκπαιδευτικών και των αδειών λόγω επαπειλούμενης κύησης και αν αναγνωρίζονται αυτές ως πραγματικός χρόνος προϋπηρεσίας.
Από την παραπάνω εγκύκλιο μαθαίνουμε ότι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί εφόσον «δεν μπορούν να εργαστούν λόγω...
σπουδαίου λόγου (ασθένεια, κύηση) δικαιούνται άδεια, όχι μεγαλύτερης διάρκειας του μισού μήνα συνολικά»
Επιπρόσθετα , για πρώτη φορά και επίσημα, όχι μόνο ενοχοποιείται η εγκυμοσύνη, αλλά αποτελεί και αιτία πιθανής απόλυσης εργαζομένου και απώλειας του χρόνου προϋπηρεσίας . Παρά το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση καταπατά και την ισχύουσα εργατική νομοθεσία, καθώς ο Νόμος 1483/1984 και το άρθρο 142 του Νόμου 3655/2008 προστατεύουν την εγκυμοσύνη, απαγορεύουν την απόλυση εγκύων, ενώ ρητά αναγνωρίζουν την απουσία από την εργασία, λόγω επιπλοκών της εγκυμοσύνης, ως κώλυμα χωρίς δική τους υπαιτιότητα και επομένως δικαιούνται να λάβουν κανονικά τις αποδοχές τους από τον εργοδότη τους . Το υπουργείο τα γνωρίζει όλα αυτά πολύ καλά και γι΄αυτό το λόγο προσπαθεί μέσω της εγκυκλίου του να αποποιηθεί των ευθυνών του, καθιστώντας υπεύθυνους τους κατά τόπους διευθυντές εκπαίδευσης.
Είναι φανερό ότι η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας διολισθαίνει σταθερά στον αυταρχισμό και στην προώθηση εργασιακών ρυθμίσεων που παραπέμπουν στον καπιταλισμό των αρχών του 19ου αιώνα. Η συγκεκριμένη εγκύκλιος, μαζί με τα πειθαρχικά, τις διαθεσιμότητες και την προώθηση της αξιολόγησης μετατρέπουν το χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης σε ένα ατελείωτο εργασιακό γκέτο. Η εγκύκλιος δεν εκδόθηκε, ασφαλώς, μόνο για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, αλλά στοχεύει να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για όλους. Η προστασία σε περίπτωση ασθένειας και η μητρότητα φαίνεται να αποτελούν, για τη συγκυβέρνηση, αναχρονισμοί του παρελθόντος μπροστά στους στόχους και τις επιταγές του Μνημονίου.