Παράρτημα
Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των νησιών αποτελούν μόνιμα φυσικά εμπόδια για την επίτευξη ελκυστικότητας και ανταγωνιστικότητας με βάση τα συνήθη κριτήρια που διέπουν το επικρατούν μοντέλο ανάπτυξης (προσπελασιμότητα, οικονομίες κλίμακας και οικονομίες συγκέντρωσης). Έχουν υψηλό κόστος δημιουργίας υποδομών και υπηρεσιών δημοσίου συμφέροντος, υψηλό κόστος παραγωγής για τις επιχειρήσεις, υψηλό κόστος διαβίωσης και μειωμένες ευκαιρίες για τους κατοίκους σε σύγκριση με...
ό,τι συμβαίνει στην ηπειρωτική χώρα.
Τα παραπάνω, αλλά και το μοντέλο ανάπτυξης που έχει ακολουθηθεί, έχουν οδηγήσει τις νησιωτικές οικονομίες να υστερούν σε κατά κεφαλή παραγωγή, ενώ η δομή τους είναι ιδιαίτερα εύθραυστη (μονοκαλλιέργεια τουρισμού παραλίας σε συνδυασμό με δόμηση-παραθερισμό, περιθωριοποιημένος αγροτικός τομέας, απουσία καινοτομιών). Τα ποσοτικά και τα ποιοτικά δημογραφικά χαρακτηριστικά είναι στις περισσότερες περιπτώσεις αρκετά δυσμενή (γήρανση πληθυσμού, χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης και διά βίου κατάρτισης, υψηλή πρόωρη εγκατάλειψη σχολείου), ενώ οι περιβαλλοντικές πιέσεις αυξάνονται με προβλήματα στη ποιότητα του πόσιμου νερού, στην υποβάθμιση του εδάφους (ρύπανση και ερημοποίηση), στη μείωση της βιοποικιλότητας, στην υποβάθμιση του τοπίου και του δομημένου περιβάλλοντος κλπ. Επίσης, η ασυνέχεια του νησιωτικού χώρου έχει ως συνέπεια η κοινωνικοοικονομική λειτουργία κάθε νησιού προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά μιας “κλειστής οικονομίας”. Παράλληλα, ο νησιωτικός χώρος χαρακτηρίζεται από έντονη περιφερειακότητα. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη έντονων αναπτυξιακών διαφοροποιήσεων ως προς την ηπειρωτική χώρα, μεταξύ μεγάλων και μικρών νησιών που ανήκουν σε ένα διοικητικό νησιωτικό σύμπλεγμα, αλλά και εντός των νησιών, στις εσωτερικές τους ζώνες, λόγω της προβληματικής προσπελασιμότητάς τους.
Ας υπογραμμιστεί εδώ ότι στο νησιωτικό χώρο οι ενδοπεριφερειακές ανισότητες έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία απ’ ότι στην ηπειρωτική χώρα, διότι η φυσική απομόνωση που δημιουργεί η θάλασσα, δεν επιτρέπει σχεδόν κανενός είδους “όσμωση” μεταξύ νησιών, όπως γίνεται μεταξύ των πόλεων και της ενδοχώρας τους. Παράλληλα, η φέρουσα ικανότητα του κάθε νησιού δεν μπορεί να συνδυαστεί με εκείνη των γειτονικών, έτσι ώστε να «παρακαμφθούν» προβλήματα στενότητας πόρων, ανθρώπινων και φυσικών.
Επομένως, το νησί πρέπει να αποτελεί τη βασική μονάδα ανάλυσης και σχεδιασμού[1], γεγονός που πρέπει να αποτυπωθεί και στο διοικητικό σύστημα, διαφοροποιώντας το από εκείνο της ηπειρωτικής χώρας
Το Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου, αξιοποιώντας τις σχετικές προβλέψεις τόσο στην Εθνική όσο και την κοινοτική νομοθεσία[2] προωθεί μία ευρωπαϊκή και εθνική νησιωτική πολιτική, με στόχο «το ποιοτικό, το πράσινο και το νησί των ίσων ευκαιριών» σε μια προσπάθεια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των νησιών να μην λειτουργούν ως μειονεκτήματα αλλά να αξιοποιηθούν ως πλεονεκτήματα.
Η ΝΗΣΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Ενόψει κυρίως της διαπραγμάτευσης για το δημοσιονομικό πλαίσιο της νέας περιόδου 2014-2020, με έμφαση στην πολιτική της Συνοχής, προτείνουμε τις ακόλουθες βελτιώσεις σύμφωνα με τις αρχές της Εδαφικής Συνοχής[3]:
- Σε συνέχεια των ευρημάτων της 5ης Έκθεσης για την Οικονομική, Κοινωνική και Χωρική Συνοχή της Ε.Ε., καλύτερη αξιολόγηση του αντίκτυπου της νησιωτικότητας και εφαρμογή ενός περισσότερο προσαρμοσμένου πλαισίου για την αντιμετώπιση των μειονεκτημάτων που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές νησιωτικές περιοχές. Θέτουμε ως στόχο όχι μόνο την ανταγωνιστικότητα αλλά και την κοινωνική διάσταση της οικονομίας.
- Διεύρυνση των κριτηρίων κατάταξης των περιφερειών σε περισσότερο, ενδιάμεσες, ή λιγότερο ανεπτυγμένες, πέραν του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, με νέους δείκτες πιο πρόσφορους για την αποτύπωση των χωρικών ανισοτήτων.
- Ειδική μέριμνα για τις ευρωπαϊκές νησιωτικές περιοχές όχι μόνο μέσω της Περιφερειακής Πολιτικής, αλλά όλες τις πολιτικές της Ε.Ε. που έχουν σημαντικές εδαφικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη των περιοχών αυτών (πχ πολιτικές ανταγωνισμού, μεταφορών, περιβάλλοντος).
- Συνεκτική και ευέλικτη προσέγγιση όσον αφορά την κατάσταση των νησιωτικών περιοχών, μέσα από ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο (πολιτικό, νομικό και οικονομικό).
- Εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, προκειμένου να ενισχυθεί η εδαφική συνοχή, δεδομένου ότι η εφαρμογή μιας πολιτικής στα νησιά έχει υψηλότερο κόστος από ότι στην ηπειρωτική χώρα.
- Επανεξέταση και αναδιαμόρφωση των κανόνων διασυνοριακής συνεργασίας.
Για να επιτευχθούν τα ανωτέρω, είναι απαραίτητη η ανάληψη πρωτοβουλιών καθώς και ο συνεχής και συστηματικός διάλογος με όλους τους συναρμόδιους φορείς της Ε.Ε. και των άλλων Κρατών - Μελών και η συμμετοχή της χώρας μας σε όλες τις εκδηλώσεις, συνέδρια και επιτροπές που σχετίζονται με τα θέματα της χωρικής συνοχής και νησιωτικής πολιτικής σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η ΝΗΣΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Σε εθνικό επίπεδο, ο σχεδιασμός και η εφαρμογή Ολοκληρωμένης Νησιωτικής Πολιτικής αποτέλεσε πάγιο αίτημα των νησιωτών όλης της χώρας.
Η χάραξη νησιωτικής πολιτικής θα βασιστεί στις παραδοχές ότι τα φυσικά και πολιτιστικά στοιχεία αποτελούν μια προεξέχουσα δυνατότητα για έναν σημαντικό αριθμό νησιών, ενώ η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών που παράγονται στα νησιά δεν θα πρέπει να αναζητείται κύρια από το χαμηλό κόστος παραγωγής, αλλά με βάση άλλα χαρακτηριστικά, όπως η ποιότητα, η ιδιαιτερότητα, η μονοπωλιακή θέση σε συγκεκριμένη αγορά κλπ.
Για μια ολοκληρωμένη και επιτυχημένη Νησιωτική Πολιτική χρειάζεται αποτελεσματικός συντονισμός όλων των εμπλεκόμενων φορέων σε εθνικό και τοπικό επίπεδο με σκοπό τη βελτίωση της παροχής υπηρεσιών προς τους νησιώτες, την ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών, τη στήριξη της κοινωνικής ζωής, τη μέριμνα για το περιβάλλον, την προστασία από έκτακτες ανάγκες κλπ.
- Να προχωρήσει σε οργανωμένη διαβούλευση με κοινωνικούς και επιχειρηματικούς φορείς, προκειμένου να συζητήσουμε μαζί τους τα κριτήρια εξισορρόπησης για να αντιμετωπιστεί όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά, στο πλαίσιο της υφιστάμενης οικονομικής κατάστασης της χώρας, ο κίνδυνος που ενέχει η κρίση για τον κοινωνικό και επιχειρηματικό ιστό των νησιών μας.
- Να ζητήσει τη μεταφορά της εποπτείας του Ερευνητικού Ινστιτούτου Νησιωτικής Πολιτικής (άρθρο 208 του Ν.3852/2010) από το Υπουργείο Εσωτερικών στη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, ενδεχομένως στο πλαίσιο ευρύτερης συνεργασίας με πανεπιστήμιο, έτσι ώστε να μην απαιτηθούν οικονομικοί πόροι.
- Για την υδροδότηση των άνυδρων νησιών, στόχος μας είναι να ολοκληρώσουμε τις εγκαταστάσεις και τη λειτουργία μονάδων αφαλάτωσης, έτσι ώστε να σταματήσει η μεταφορά νερού με υδροφόρα πλοία.
- Περιβάλλον:
o Προώθηση του ΠΔ και των ΥΑ που τροποποιούν τα ρυμοτομικά σχέδια και τις πολεοδομικές μελέτες σε διάφορα νησιά του Αιγαίου.
o Σε συννενόηση με το Υπουργείο Περιβάλλοντος, επαναφορά του από 2009 σχεδίου χωροταξικού σχεδιασμού για το νησιωτικό και παράκτιο χώρο, δεδομένου ότι καθόριζε χρήσεις γης, θέσπιζε όρους δόμησης του παράκτιου χώρου και γενικότερα αντιμετώπιζε πολλές οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες στα νησιά.
o Προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος, καθαρή ναυσιπλοΐα, έλεγχος και διαχείριση αποβλήτων των πλοίων.
[1] Για την ΕΛΣΤΑΤ και τη EUROSTAT η χωρική ενότητα νησί δεν υπάρχει, γεγονός που δυσκολεύει τη συγκέντρωση στοιχείων και κατ’ επέκταση την ανάλυση.
[2] Βλ. μεταξύ άλλων στο Σύνταγμα τα άρθρα 101 παρ. 4 «Ο κοινός νομοθέτης και η Διοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών, μεριμνώντας για την ανάπτυξη τους» και 106 παρ. 1 «… Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας, των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών» του, και στο άρθρο 174 παράγραφος 3 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «[...] περιοχές που πλήττονται από σοβαρά και μόνιμα φυσικά ή δημογραφικά προβλήματα όπως είναι οι ιδιαίτερα αραιοκατοικημένες περιοχές και οι νησιωτικές, διασυνοριακές και ορεινές περιοχές».
[3] Η αρχή της "εδαφικής συνοχής" (τίτλος XVII), μπορεί να οριστεί ως ο Κοινοτικός στόχος του οποίου ο σκοπός είναι να επιτραπεί στους κατοίκους των διαφόρων περιοχών της Ε.Ε. να επωφεληθούν, κατά τρόπο ισότιμο από τις βασικές ελευθερίες που καθορίζονται στη Συνθήκη και εφαρμόζονται μέσω των Κοινοτικών Πολιτικών, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι, στην πράξη, η ικανότητα των ανθρώπων να ταξιδεύουν-μετακινούνται, η πρόσβασή τους στα αγαθά, στις υπηρεσίες, στα κεφάλαια ή στη γνώση, επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τα γεωγραφικά ή δημογραφικά χαρακτηριστικά των εδαφών αυτών.
