Δήλωση Χρήστου Σκούρτη για το βομβαρδισμό της Κέρκυρας στις 13 με 14 Σεπτεμβρίου του 1943- (σ.σ. αυτά έπρεπε να τα πείτε στον κ. Φούχτελ. Σήμερα μοιάζουν με κοροϊδία....Οταν τα έλεγε ο Στεφανόπουλος στον Κλίντον ήταν καλά. Εσείς από εδώ..... μέντες.... και μάντολες....)

13 Σεπτεμβρίου 1943: Το βράδυ εκείνης της αποφράδας ημέρας γράφτηκε η μελανότερη σελίδα στη νεότερη ιστορία της Κέρκυρας.
Οι εμπρηστικές βόμβες των ναζί, που χτύπησαν αναίτια μια ανοχύρωτη πόλη, έκοψαν το νήμα της ζωής σε πολλούς συμπατριώτες μας και άφησαν ανεξίτηλα χαραγμένη στις μνήμες όλων τη φρικαλεότητα του πολέμου, καταστρέφοντας σπάνια...
πολιτιστικά μνημεία του τόπου μας.

Ο κατάλογος των μνημείων που καταστράφηκαν αμέτρητος και η αξία τους για τον τόπο μας, ανεκτίμητη.
Η Ιόνιος Ακαδημία, που στέγαζε τη Δημόσια Βιβλιοθήκη και ήταν η έδρα του πρώτου Πανεπιστημίου της χώρας μας, το Δημοτικό Θέατρο που θεωρούνταν ένα από τα ωραιότερα θέατρα της Ευρώπης και ήταν μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνο, η Announziata, ο Μαρκάς, η εκκλησία των Αγίων Πατέρων, η Εβραϊκή συνοικία και πολλά άλλα ήταν και αυτά «θύματα» των βομβαρδισμών.
Μετά από εκείνο το βράδυ, η πόλη της Κέρκυρας δεν είναι πια η ίδια, όπως ήταν πριν την πλήξουν οι εμπρηστικές βόμβες.
Η βαρβαρότητα και το ειδεχθές και απάνθρωπο πρόσωπο των επιτιθεμένων σημάδεψαν τη μοίρα αυτού του τόπου.
Οι εμπνευστές αυτής της αποτρόπαιας και εγκληματικής ενέργειας δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, ούτε κλήθηκαν να αποκαταστήσουν - στο μέτρο του δυνατού - το κακό που έκαναν.
Σήμερα είναι Ημέρα Μνήμης για τους συμπολίτες μας που χάθηκαν κατά την άνανδρη και άδικη επίθεση το βράδυ της 13ης Σεπτεμβρίου του 1943 και για την πολιτιστική και πολιτισμική καταστροφή που υπέστη ο τόπος μας.
Δεν ήταν, δυστυχώς, η πρώτη φορά που είχε βομβαρδισθεί η πόλη μας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Είχαν προηγηθεί βομβαρδισμοί από Ιταλικά αεροσκάφη αλλά ήταν ο χειρότερος βομβαρδισμός με τα πιο καταστροφικά αποτελέσματα.
Σήμερα οφείλουμε όλοι μαζί να διαμορφώσουμε τις συνθήκες, ώστε η Ευρώπη να ζήσει ειρηνικά και να εξασφαλίσουμε τις προϋποθέσεις οι λαοί της να ζήσουν αρμονικά και συναδελφωμένα.
Η ιστορία δεν είναι για να εκδικείται αλλά για να μας θυμίζει τα λάθη του παρελθόντος και να μας διδάσκει να μην τα επαναλαμβάνουμε.