ΟΙ ΣΜΙΚΡΟΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ

Αρθρο του Δημ. Καρύδη

Ένα παλιό σπορ των πολιτικών της Ελλάδας είναι το ρουσφέτι. Εσχάτως, λόγω της οικονομικής κρίσης, αυτό έχει περιοριστεί και αφορά αποκλειστικά τους συγγενείς, τους φίλους, τις γνωστές και τους γνωστούς τους. Εχουν ακόμα την πεποίθηση και το λένε ανερυθρίαστα αυτοί οι γραφικοί τύποι, «είχα το δικαίωμα» να διορίσω την πεθερά μου στη Βουλή, επειδή είναι ελληνίδα πολίτης και δεν έχει χάσει αυτή την ιδιότητά της.
Πέρα από το γραφικό του πράγματος, εκείνο που δεν μπορεί κανείς τους να κάνει, είναι να εξηγήσει, πώς έχουν οι συγγενείς τους το δικαίωμα να....
 διορίζονται και το έχουν χάσει όλοι οι άλλοι, οι μη συγγενείς τους;

Πώς γίνεται για όλους να υπάρχουν διαδικασίες πάσης φύσεως (ώστε να επιτυγχάνεται ο αποκλεισμός όσων περισσοτέρων γίνεται και περνάνε την κρισάρα λίγοι μόνο) ενώ για τους συγγενείς δεν υπάρχουν τέτοια προβλήματα;
Δε θέλω να μιλήσω για το υψηλό αίσθημα του δικαίου και της σεμνότητας.
Αν υπήρχαν αυτά τα δύο, δε θα διόριζαν δικούς τους, οι ίδιοι θα είχαν αποποιηθεί προνομίων, θα είχαν δεχθεί να πληρώνονται με χρήματα όσα ακριβώς ψηφίζουν για τον ελληνικό λαό, δε θα ήθελαν συντάξεις και αυτοκίνητα κλπ κλπ.
Θα ήταν πιο σοβαροί και πιο λιτοί στη ζωή τους.
Δεν είναι ντορπή να είναι φτωχός ο πολιτικός.
Ντροπή είναι να ροκανίζει τις σάρκες της πατρίδας, να ψηφίζει νόμους που ενισχύουν τους ισχυρούς του χρήματος σα να είναι υηπάλληλός τους, ντροπή είναι να ψηφίζει νόμους που βοηθούν τον ίδιο.
Οι Μέγαλοι του Γένους έδωσαν άλλα παραδείγματα.
Οι Σμικροί θα δώσουν τη χώρα βορά νέων πολιτικών ηθών, που θα συνδυάζουν την οικογενειακή τους ευημερία με παχυλούς μισθούς, αναξιοκρατία, προνόμια. Με άλλα λόγια: Η απόλυτη διεφθορά. Ναι, καταλήγω σε αυτό το συμπέρασμα: Η μεγαλύτερη διαφορά τελικά δεν είναι το ρουσφέτι, το φακελάκι, το γρηγορόσημο.
Η μεγαλύτερη διαφθορά είναι οι (ψηφισμένοι…) πολιτικοί που αποκτούν πρόσβαση σε δημόσια αξιώματα και μέσω αυτών τακτοποιούν τα μέλη της οικογενείας τους, συγγενικά τους πρόσωπα, φίλους, φίλες, κολλητούς και κολλητές, (όλα μαζί, ναι), σε θέσεις που- κατά παράδοξο τρόπο- φτιάχτηκαν για να υπηρετήσουν αυτή τη σκοπιμότητα.
Το ψεύδος ενός πολιτικού μπορείς να το ανεχτείς, ιδίως μετά την ταινία του Κωσταντάρα με το Μαυρογιαλούρο.
Όμως τα χρήματα των προϋπολογισμών, τα έσοδα της χώρας, είναι χρήματα που προέρχονται από τους φόρους που πληρώνουν οι νομοταγείς πολίτες. Δεν είναι χρήματα που προέρχονται από παράνομη δραστηριότητα, δεν είναι χρήματα που προέρχονται από τη σκοτεινή πλευρά της οικονομίας. Τα χρήματα αυτά προέρχονται από όσους εργάζονται στην πραγματική οικονομία. Είναι λεφτά δουλεμένα με έντιμο και διάφανο τρόπο. Γι’ αυτό και η πράξη τους να διορίζουν όλους τους ανωτέρω σε αυτές, είναι η πιο ειδεχθής πράξη. Καρπώνονται χρήματα βγαλμένα από άλλους για να στηριχθεί η χώρα και όχι οι οικογένειες τους, η ανάγκη τους για χλιδή και καλοπέραση.
Οι Σμικροί (και εκλεγμένοι) ως τώρα έξακολουθούν να βρίσκονται στην κορυφή των αμοιβών. Ούτε που διανοούνται να μειώσουν τις προσόδους τους, τώρα που η οικονομία και ο λαός δοκιμάζονται σκληρά. Τόσο σμικροί….