Στις 6 Μαρτίου 2012 το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του πρόσκληση για την υποβολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος με σκοπό «την αξιοποίηση ενός οικοπέδου, συνολικής επιφανείας πεντακοσίων χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων (500.000 τ.μ.) περίπου, που...
βρίσκεται στη θέση Αρταβάνη (Ερημίτης), περιοχή Αγ. Στεφάνου, της κτηματικής περιοχής, πρώην κοινότητας Συνιών και πρώην Δήμου Κασσωπαίων και νυν Δήμου Κερκυραίων της Νήσου και του Νομού Κερκύρας».
Η εν λόγω περιοχή αποτελεί μία από τις ελάχιστες ελεύθερες εκτάσεις της Κέρκυρας με τρία παράκτια υγροτοπικά οικοσυστήματα, ( «Άκολη», «Βρωμολίμνη», «Σαβούρα») τα οποία διατηρούν στο ακέραιο τη φυσική τους ομορφιά και περικλείονται αμφιθεατρικά από την παράκτια ζώνη και τον ημιορεινό δασικό όγκο του Ερημίτη. Τουλάχιστον από το 2002, η τοπική κοινωνία μέσω της θεσμικής της έκφρασης (38/2002, 129/2003, 138/2003, 9/2004, 28/2005 αποφάσεις του Δημ. Συμβουλίου του Καποδιστριακού Δήμου Κασσωπαίων) έχει διατυπώσει ξεκάθαρα την αναγκαιότητα αναζήτησης τρόπων προστασίας του ευαίσθητου οικοσυστήματος Ερημίτη. Σε πρόσφατη συνεδρίαση του μάλιστα το Περιφερειακό Συμβούλιο της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (συνεδρίαση 24 Ιουλίου) ενέκρινε ομόφωνα εισήγηση για την προστασία της περιοχής, στην οποία και γίνεται λόγος για την παραχώρηση της στην τοπική αυτοδιοίκηση, με σκοπό τη δημιουργία οικοτουριστικου πάρκου.
Όπως προκύπτει από το υπ.αρ.πρωτ. 24830/24825 10-11-2008 έγγραφο της (κρατικής) Περιφέρειας Ιονίων Νήσων σε επισυναπτόμενη απάντηση της σε σχετική ερώτηση μου στη Βουλή(αρ.πρωτ. 8775/24-10-2008), η συγκεκριμένη περιοχή συνολικού εμβαδού 489,560 τμ χαρακτηρίστηκε με την αρ. ΔΔ/2143/1-6-83 απόφαση του Διευθυντή Δασών Ν. Κέρκυρας χαρακτηρίστηκε ως ακολούθως:
Α) Τμήμα της, συνολικού εμβαδού 274,250 τμ ως δασική έκταση του άρθρου 3 και του άρθρου 4 παρ.1ε και 2β του Ν. 998/79. Με την αριθμ.135/1991 τελεσίδικη Απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κέρκυρας η δασική αυτή έκταση αναγνωρίστηκε ως ιδιωτική
Β) Τμήμα της, συνολικού εμβαδού 215.310 τ.μ ως γεωργική και χορτολιβαδική έκταση μη υπαγόμενη στις διατάξεις και τους περιορισμούς του Δασικού Κώδικα και του Συντάγματος
Ωστόσο, η ανωτέρω Πράξη Χαρακτηρισμού αντίκειται σε μεταγενέστερο Νόμο του Ελληνικού Δημόσιου και ειδικότερα τον Ν. 3208/03. Σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 2 αυτού του νόμου, τόσο οι δασικές όσο και οι γεωργικές χορτολιβαδικές εκτάσεις υπάγονται στη Διεύθυνση της Δασικής Υπηρεσίας. Προς επίρρωση των ανωτέρω, σε απάντηση του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κ. Κιλτίδη στην ιδία ερώτηση μου στη Βουλή αναφέρονται τα έξης: «Από τη Δασική Νομοθεσία δεν προβλέπεται η δυνατότητα πώλησης δημοσίων δασών και δασικών εκτάσεων καθώς επίσης και δημοσίων χορτολιβαδικών εκτάσεων, διότι μετά την ψήφιση του Ν.3208/03 (αρθ.1 παρ.2) οι εκτάσεις της παραγ. 7αρθρ.3 Ν 998/79 τελούν επίσης υπό τη διοίκηση και διαχείριση της Δασικής Υπηρεσίας».
Κατόπιν τούτων
Ερωτούνται οι κ.κ. Υπουργοί
1. Για ποιο λόγο στην πρόσκληση για την υποβολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος δεν προσδιορίζεται ποιο τμήμα της συγκεκριμένης περιοχής είναι προς αξιοποίηση παρά γίνεται μόνο μια ασαφής αναφορά στην συνολική έκταση (500.000τμ) του Ακινήτου;
2. Προβλέπεται ή όχι από την ελληνική νομοθεσία η πώληση δημόσιων χορτολιβαδικών εκτάσεων; Αν ναι, ποιοι νόμοι διέπουν αυτή την πράξη; Αν όχι, ποιο το νόημα της δημοσίευσης της πρόσκλησης για την αξιοποίησης των χορτολιβαδικών εκτάσεων του Ερημίτη;
3. Έχει εκπονήσει το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημόσιου οικονομοτεχνική μελέτη προκειμένου να διαπιστώσει ποιος είναι ο προσφορότερος τρόπος αξιοποίησης του «Ακινήτου», Ποια είναι τα οφέλη για την τοπική κοινωνία και το ελληνικό δημόσιο από την εφάπαξ είσπραξη ενός χρηματικού ποσού για την κατασκευή ενός «υψηλού επίπεδου ακίνητο ιδιωτικής χρήσης»; Είναι μεγαλύτερα από τη δημιουργία ενός οικοτουριστικού πάρκου ήπιας χρήσης στην περιοχή με πολλαπλασιαστικά οφέλη για την ανάπτυξη και προβολή της τοπικής οικονομίας;
4. Με ποιο τρόπο σκοπεύει η πολιτεία να θωρακίσει θεσμικά το δασικό και υγροτοπικό οικοσύστημα του Ερημίτη;
5. Προτίθεται η Κυβέρνηση να παραχωρήσει τη συγκεκριμένη περιοχή στην τοπική κοινωνία προκειμένου σε εύλογο διάστημα να αποφασίσει μέσω των θεσμικών της φορέων για τον καταλληλότερο τρόπο αξιοποίησης της;
βρίσκεται στη θέση Αρταβάνη (Ερημίτης), περιοχή Αγ. Στεφάνου, της κτηματικής περιοχής, πρώην κοινότητας Συνιών και πρώην Δήμου Κασσωπαίων και νυν Δήμου Κερκυραίων της Νήσου και του Νομού Κερκύρας».
Η εν λόγω περιοχή αποτελεί μία από τις ελάχιστες ελεύθερες εκτάσεις της Κέρκυρας με τρία παράκτια υγροτοπικά οικοσυστήματα, ( «Άκολη», «Βρωμολίμνη», «Σαβούρα») τα οποία διατηρούν στο ακέραιο τη φυσική τους ομορφιά και περικλείονται αμφιθεατρικά από την παράκτια ζώνη και τον ημιορεινό δασικό όγκο του Ερημίτη. Τουλάχιστον από το 2002, η τοπική κοινωνία μέσω της θεσμικής της έκφρασης (38/2002, 129/2003, 138/2003, 9/2004, 28/2005 αποφάσεις του Δημ. Συμβουλίου του Καποδιστριακού Δήμου Κασσωπαίων) έχει διατυπώσει ξεκάθαρα την αναγκαιότητα αναζήτησης τρόπων προστασίας του ευαίσθητου οικοσυστήματος Ερημίτη. Σε πρόσφατη συνεδρίαση του μάλιστα το Περιφερειακό Συμβούλιο της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (συνεδρίαση 24 Ιουλίου) ενέκρινε ομόφωνα εισήγηση για την προστασία της περιοχής, στην οποία και γίνεται λόγος για την παραχώρηση της στην τοπική αυτοδιοίκηση, με σκοπό τη δημιουργία οικοτουριστικου πάρκου.
Όπως προκύπτει από το υπ.αρ.πρωτ. 24830/24825 10-11-2008 έγγραφο της (κρατικής) Περιφέρειας Ιονίων Νήσων σε επισυναπτόμενη απάντηση της σε σχετική ερώτηση μου στη Βουλή(αρ.πρωτ. 8775/24-10-2008), η συγκεκριμένη περιοχή συνολικού εμβαδού 489,560 τμ χαρακτηρίστηκε με την αρ. ΔΔ/2143/1-6-83 απόφαση του Διευθυντή Δασών Ν. Κέρκυρας χαρακτηρίστηκε ως ακολούθως:
Α) Τμήμα της, συνολικού εμβαδού 274,250 τμ ως δασική έκταση του άρθρου 3 και του άρθρου 4 παρ.1ε και 2β του Ν. 998/79. Με την αριθμ.135/1991 τελεσίδικη Απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κέρκυρας η δασική αυτή έκταση αναγνωρίστηκε ως ιδιωτική
Β) Τμήμα της, συνολικού εμβαδού 215.310 τ.μ ως γεωργική και χορτολιβαδική έκταση μη υπαγόμενη στις διατάξεις και τους περιορισμούς του Δασικού Κώδικα και του Συντάγματος
Ωστόσο, η ανωτέρω Πράξη Χαρακτηρισμού αντίκειται σε μεταγενέστερο Νόμο του Ελληνικού Δημόσιου και ειδικότερα τον Ν. 3208/03. Σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 2 αυτού του νόμου, τόσο οι δασικές όσο και οι γεωργικές χορτολιβαδικές εκτάσεις υπάγονται στη Διεύθυνση της Δασικής Υπηρεσίας. Προς επίρρωση των ανωτέρω, σε απάντηση του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κ. Κιλτίδη στην ιδία ερώτηση μου στη Βουλή αναφέρονται τα έξης: «Από τη Δασική Νομοθεσία δεν προβλέπεται η δυνατότητα πώλησης δημοσίων δασών και δασικών εκτάσεων καθώς επίσης και δημοσίων χορτολιβαδικών εκτάσεων, διότι μετά την ψήφιση του Ν.3208/03 (αρθ.1 παρ.2) οι εκτάσεις της παραγ. 7αρθρ.3 Ν 998/79 τελούν επίσης υπό τη διοίκηση και διαχείριση της Δασικής Υπηρεσίας».
Κατόπιν τούτων
Ερωτούνται οι κ.κ. Υπουργοί
1. Για ποιο λόγο στην πρόσκληση για την υποβολή εκδήλωσης ενδιαφέροντος δεν προσδιορίζεται ποιο τμήμα της συγκεκριμένης περιοχής είναι προς αξιοποίηση παρά γίνεται μόνο μια ασαφής αναφορά στην συνολική έκταση (500.000τμ) του Ακινήτου;
2. Προβλέπεται ή όχι από την ελληνική νομοθεσία η πώληση δημόσιων χορτολιβαδικών εκτάσεων; Αν ναι, ποιοι νόμοι διέπουν αυτή την πράξη; Αν όχι, ποιο το νόημα της δημοσίευσης της πρόσκλησης για την αξιοποίησης των χορτολιβαδικών εκτάσεων του Ερημίτη;
3. Έχει εκπονήσει το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημόσιου οικονομοτεχνική μελέτη προκειμένου να διαπιστώσει ποιος είναι ο προσφορότερος τρόπος αξιοποίησης του «Ακινήτου», Ποια είναι τα οφέλη για την τοπική κοινωνία και το ελληνικό δημόσιο από την εφάπαξ είσπραξη ενός χρηματικού ποσού για την κατασκευή ενός «υψηλού επίπεδου ακίνητο ιδιωτικής χρήσης»; Είναι μεγαλύτερα από τη δημιουργία ενός οικοτουριστικού πάρκου ήπιας χρήσης στην περιοχή με πολλαπλασιαστικά οφέλη για την ανάπτυξη και προβολή της τοπικής οικονομίας;
4. Με ποιο τρόπο σκοπεύει η πολιτεία να θωρακίσει θεσμικά το δασικό και υγροτοπικό οικοσύστημα του Ερημίτη;
5. Προτίθεται η Κυβέρνηση να παραχωρήσει τη συγκεκριμένη περιοχή στην τοπική κοινωνία προκειμένου σε εύλογο διάστημα να αποφασίσει μέσω των θεσμικών της φορέων για τον καταλληλότερο τρόπο αξιοποίησης της;
