ΠΗΓΗ: http://www.epikaira.gr/
Eδώ και είκοσι μήνες επιμένω ότι σε μια διαπραγμάτευση δεν πάει κανείς με τα χέρια κάτω, αλλά θα πρέπει να ανεβάζει το κόστος για την άλλη πλευρά, δηλαδή τους δανειστές. Οι γνωστοί κύκλοι απάντησαν ότι «όταν χρωστάς δεν διαπραγματεύεσαι»! Τους είπα ότι θα πρέπει να εξηγήσουν στο διευθυντήριο της Ένωσης ότι, εάν θελήσουν να ανοίξουν το δρόμο προς την κόλαση, θα τους πάρουμε μαζί μας και θα καούν μαζί μ’ εμάς, τους ήδη μισοψημένους. Είπαν ότι όποιος υποστηρίζει τέτοιες απόψεις δεν κατανοεί τα διεθνή. Ότι δεν μπορεί ένα....
πολιτισμένο κράτος να χρησιμοποιεί εκβιαστικά διλήμματα στους δανειστές. Κι όμως, τη συμφωνία για το «κούρεμα» από τις τράπεζες των ελληνικών ομολόγων κατά 50%, για το οποίο καμαρώνει η κυβέρνηση, την επέβαλε η Μέρκελ στους τραπεζίτες δανειστές της Ελλάδας με έναν απλό εκβιασμό. Τι τους είπε; Ότι ή «κουρεύουν» στο επιθυμητό για τη Γερμανία επίπεδο, για το οποίο έχει ήδη ετοιμαστεί το τραπεζικό της σύστημα, ή η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Σε μια τέτοια περίπτωση, βέβαια, οι τραπεζίτες αντί να χάσουν το 50% της αξίας των ελληνικών ομολόγων θα έχαναν το 100%. Επιπλέον δε, επειδή αυτό θα ήταν πιστωτικό γεγονός, θα υποχρεώνονταν να πληρώσουν δισεκατομμύρια στα ασφάλιστρα.
Ο εκβιασμός της Μέρκελ αποτελεί, ως γεγονός, το άκρον άωτον του ευτελισμού μιας χώρας. Η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε πεισμόνως να χρησιμοποιήσει τα δικά της διαπραγματευτικά όπλα, τα οποία, όμως, χρησιμοποίησε η Γερμανία για δικό της λογαριασμό. Η Ελλάδα κάθεται με το κεφάλι κάτω και το Βερολίνο εκβίασε με τη χρήση του ονόματός της – και όχι στο όνομά της. Και κατόπιν αυτού, η ελληνική κυβέρνηση, που δεν συμμετέχει πλέον ούτε καν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, εμφανίστηκε να πανηγυρίζει για τη διαπραγματευτική της νίκη! Λες κι εκείνη επέλεξε και επέβαλε τη «λύση» που αποφασίστηκε. Εκτός κι αν υποθέσει κανείς ότι τα όσα ψήφισε η γερμανική Βουλή οφείλονται στον υπνωτισμό της από τον πνευματισμό που εκπέμπει η κυβέρνηση. Αυτό, βέβαια, θα ήταν και μια καλή εξήγηση για ποιο λόγο η ελληνική κυβέρνηση δεν κάθισε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Διότι με τα όσα υποστηρίζει εκ των υστέρων η ελληνική κυβέρνηση είναι ως να πιστεύει πως η απόφαση που επέβαλε η Μέρκελ, έπειτα από έγκριση της γερμανικής Βουλής και σε πλήρη αντιστοιχία με τα γερμανικά συμφέροντα, είχε διαμορφωθεί από την τηλεπαθητική σκέψη των μη διαπραγματευόμενων Ελλήνων αρμοδίων! Αν, πάλι, δεν πιστεύει κανείς σε τέτοιες μεταφυσικές συμπτώσεις, τότε θα πρέπει να συμφωνήσει ότι η κυβέρνηση θέλει να καλύψει τον ευτελισμό της ελληνικής ευρωπαϊκής πολιτικής με ανόητες «εικόνες».
Η κυβέρνηση είπε και κάτι άλλο ως προς τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης. Υποστήριξε ότι η μόνιμη παρουσία ξένης επιτροπείας είναι αποτέλεσμα δικού της αιτήματος, έστω κι αν το προανήγγειλε η Μέρκελ πολλές ημέρες πριν. Η κυβέρνηση, δηλαδή, κατήργησε ακόμα και τη μυθοπλασία του Αισώπου για την κολοβή αλεπού. Διότι δεν περιορίζει το υποτιθέμενο επίτευγμά της στο «κούρεμα» της ουράς της χώρας, αλλά τολμά να παρουσιάσει και τα μελλοντικά επιτόπια «κουρέματα» υπό την επίβλεψη επιτροπής ως αποτέλεσμα δικής της ανεξάρτητης επιλογής!
Με άλλα λόγια, η χώρα παραιτήθηκε της όποιας διαπραγμάτευσης και άφησε τη Μέρκελ να εκβιάζει επισείοντας τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας και ως αντάλλαγμα η Ελλάδα κέρδισε την «εποπτεία». Μου φαίνεται ότι, από το να ακούω την κυβέρνηση, προτιμώ να διαβάζω την Πάπισσα Ιωάννα του Ροΐδη. Εκεί, τουλάχιστον, ο αμαρτωλός καλόγερος που ονοματίζει το γουρούνι ψάρι επιδιώκει να κοροϊδέψει τα ουράνια προκειμένου ο ουρανίσκος του να φάει πραγματικό κρέας σε ημέρες νηστείας. Δεν εμφανίζει την επιβολή και εποπτεία της πείνας ως μείγμα ψαριού και κρέατος, όπως πράττει η κυβέρνηση.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 3/11/11
Eδώ και είκοσι μήνες επιμένω ότι σε μια διαπραγμάτευση δεν πάει κανείς με τα χέρια κάτω, αλλά θα πρέπει να ανεβάζει το κόστος για την άλλη πλευρά, δηλαδή τους δανειστές. Οι γνωστοί κύκλοι απάντησαν ότι «όταν χρωστάς δεν διαπραγματεύεσαι»! Τους είπα ότι θα πρέπει να εξηγήσουν στο διευθυντήριο της Ένωσης ότι, εάν θελήσουν να ανοίξουν το δρόμο προς την κόλαση, θα τους πάρουμε μαζί μας και θα καούν μαζί μ’ εμάς, τους ήδη μισοψημένους. Είπαν ότι όποιος υποστηρίζει τέτοιες απόψεις δεν κατανοεί τα διεθνή. Ότι δεν μπορεί ένα....
πολιτισμένο κράτος να χρησιμοποιεί εκβιαστικά διλήμματα στους δανειστές. Κι όμως, τη συμφωνία για το «κούρεμα» από τις τράπεζες των ελληνικών ομολόγων κατά 50%, για το οποίο καμαρώνει η κυβέρνηση, την επέβαλε η Μέρκελ στους τραπεζίτες δανειστές της Ελλάδας με έναν απλό εκβιασμό. Τι τους είπε; Ότι ή «κουρεύουν» στο επιθυμητό για τη Γερμανία επίπεδο, για το οποίο έχει ήδη ετοιμαστεί το τραπεζικό της σύστημα, ή η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Σε μια τέτοια περίπτωση, βέβαια, οι τραπεζίτες αντί να χάσουν το 50% της αξίας των ελληνικών ομολόγων θα έχαναν το 100%. Επιπλέον δε, επειδή αυτό θα ήταν πιστωτικό γεγονός, θα υποχρεώνονταν να πληρώσουν δισεκατομμύρια στα ασφάλιστρα.
Ο εκβιασμός της Μέρκελ αποτελεί, ως γεγονός, το άκρον άωτον του ευτελισμού μιας χώρας. Η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε πεισμόνως να χρησιμοποιήσει τα δικά της διαπραγματευτικά όπλα, τα οποία, όμως, χρησιμοποίησε η Γερμανία για δικό της λογαριασμό. Η Ελλάδα κάθεται με το κεφάλι κάτω και το Βερολίνο εκβίασε με τη χρήση του ονόματός της – και όχι στο όνομά της. Και κατόπιν αυτού, η ελληνική κυβέρνηση, που δεν συμμετέχει πλέον ούτε καν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, εμφανίστηκε να πανηγυρίζει για τη διαπραγματευτική της νίκη! Λες κι εκείνη επέλεξε και επέβαλε τη «λύση» που αποφασίστηκε. Εκτός κι αν υποθέσει κανείς ότι τα όσα ψήφισε η γερμανική Βουλή οφείλονται στον υπνωτισμό της από τον πνευματισμό που εκπέμπει η κυβέρνηση. Αυτό, βέβαια, θα ήταν και μια καλή εξήγηση για ποιο λόγο η ελληνική κυβέρνηση δεν κάθισε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Διότι με τα όσα υποστηρίζει εκ των υστέρων η ελληνική κυβέρνηση είναι ως να πιστεύει πως η απόφαση που επέβαλε η Μέρκελ, έπειτα από έγκριση της γερμανικής Βουλής και σε πλήρη αντιστοιχία με τα γερμανικά συμφέροντα, είχε διαμορφωθεί από την τηλεπαθητική σκέψη των μη διαπραγματευόμενων Ελλήνων αρμοδίων! Αν, πάλι, δεν πιστεύει κανείς σε τέτοιες μεταφυσικές συμπτώσεις, τότε θα πρέπει να συμφωνήσει ότι η κυβέρνηση θέλει να καλύψει τον ευτελισμό της ελληνικής ευρωπαϊκής πολιτικής με ανόητες «εικόνες».
Η κυβέρνηση είπε και κάτι άλλο ως προς τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης. Υποστήριξε ότι η μόνιμη παρουσία ξένης επιτροπείας είναι αποτέλεσμα δικού της αιτήματος, έστω κι αν το προανήγγειλε η Μέρκελ πολλές ημέρες πριν. Η κυβέρνηση, δηλαδή, κατήργησε ακόμα και τη μυθοπλασία του Αισώπου για την κολοβή αλεπού. Διότι δεν περιορίζει το υποτιθέμενο επίτευγμά της στο «κούρεμα» της ουράς της χώρας, αλλά τολμά να παρουσιάσει και τα μελλοντικά επιτόπια «κουρέματα» υπό την επίβλεψη επιτροπής ως αποτέλεσμα δικής της ανεξάρτητης επιλογής!
Με άλλα λόγια, η χώρα παραιτήθηκε της όποιας διαπραγμάτευσης και άφησε τη Μέρκελ να εκβιάζει επισείοντας τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας και ως αντάλλαγμα η Ελλάδα κέρδισε την «εποπτεία». Μου φαίνεται ότι, από το να ακούω την κυβέρνηση, προτιμώ να διαβάζω την Πάπισσα Ιωάννα του Ροΐδη. Εκεί, τουλάχιστον, ο αμαρτωλός καλόγερος που ονοματίζει το γουρούνι ψάρι επιδιώκει να κοροϊδέψει τα ουράνια προκειμένου ο ουρανίσκος του να φάει πραγματικό κρέας σε ημέρες νηστείας. Δεν εμφανίζει την επιβολή και εποπτεία της πείνας ως μείγμα ψαριού και κρέατος, όπως πράττει η κυβέρνηση.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 3/11/11
