Μία χωρίς προηγούμενο απόπειρα εμπλοκής του Ελληνικού λαού σε μία υπόθεση που αφορά πρωτίστως τα συμφέροντα και τις αντιπαραθέσεις μεγάλων κρατών και επιχειρηματικών ομίλων, βρίσκεται σε εξέλιξη. Μεγάλες καπιταλιστικές χώρες και διεθνή κέντρα, χώρες με ισχυρές οικονομίες και σαφώς υψηλότερο από το ελληνικό, μέσο βιοτικό επίπεδο, ενορχηστρώνουν, εδώ και καιρό, μια τεράστια επιχείρηση προπαγάνδας, στηριγμένης στην κινδυνολογία, στον φόβο και τον πανικό, παρουσιάζοντας την χώρα μας, δήθεν, σαν το κέντρο του....
κόσμου και απαιτώντας μάλιστα από την Ελλάδα - σαν σύγχρονη Ιφιγένεια - να θυσιαστεί στο βωμό μίας υποτιθέμενης σωτηρίας της παγκόσμιας οικονομίας. Κοροϊδεύουν ασύστολα. Μοναδικό στόχο έχουν την ολοκληρωτική εκμετάλλευση του φυσικού και ανθρώπινου πλούτου της χώρας μας στα επόμενα χρόνια και – αν τους περάσει – ολόκληρο τον αιώνα. Η ΕΝΑΚ κατηγορηματικά εκτιμά και ξεκαθαρίζει ότι οι παράλογες, κυνικές και εκμεταλλευτικές αξιώσεις τους, δεν θα περάσουν στην Ελλάδα. Ο Ελληνικός λαός δεν είναι συνένοχος - ούτε συμμέτοχος σε τίποτε από όλα αυτά που μεθοδικά προσπαθούν να τον εμπλέξουν. Ο Ελληνικός λαός δεν έχει καμία σχέση με τους ανταγωνισμούς, τα συμφέροντα, τα φαγοπότια και τα διεθνή παιγνίδια των ληστρικών συμμοριών του διεθνούς κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Ο Ελληνικός λαός, όχι μόνο δεν τους φοβάται αλλά και τους περιφρονεί, όπως περιφρονεί και τους ντόπιους συνεργάτες της διεθνούς συμμορίας, δηλαδή το εγχώριο μπλοκ εξουσίας.
Η ΕΝΑΚ είχε προειδοποιήσει από τις αρχές του καλοκαιριού, ότι οι αναφορές σε δημοψηφίσματα αποτελούν εργαλεία και σχέδια του μπλοκ εξουσίας που θα αξιοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή. Και η κατάλληλη στιγμή ήρθε! Ο κύκλος της τεχνητής πολιτικής κρίσης που άνοιξε πρόσφατα, κλίνει με το σχηματισμό νέας κυβέρνησης ευρύτερης αποδοχής εντός του ελληνικού μπλοκ εξουσίας, με βασικό κορμό το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και την συμμετοχή - συμπαράσταση του μοναρχοφασιστικού ΛΑΟΣ. Επίσης δεν μπορούμε να μην προσθέσουμε την ανακουφιστική και άξια της «κουλτούρας του χώρου» δήλωση - υμνολόγιο υπέρ του κ. Παπαδήμου, του κ. Ψαριανού, εκπροσώπου της Δημοκρατικής Αριστεράς. Πρόκειται για μια βαθιά αντιδραστική κυβέρνηση, που εκφράζεται στο πρόσωπο του εντεταλμένου από τα ευρωπαϊκά τζάκια τραπεζίτη, γνωστού στην Ελλάδα από τα «μαγειρέματα» του χρηματιστηρίου της εποχής Σημίτη. Ενός γνήσιου καθόλα αστού, που έρχεται να εκσυγχρονίσει και τελικώς να υποτάξει την απόλυτα εξαρτημένη, κατσαπλιάδικη, καθυστερημένη αστική τάξη της χώρας μας, που ζαλισμένη από τα γεγονότα εκλιπαρεί να κρατήσει με όποιο τίμημα τον αποθηκευμένο πλούτο της. Αυτή είναι συμμορία, που το ελληνικό κίνημα αντίστασης πρέπει να αποκαλύψει, να αντιπαλέψει και τελικά να ανατρέψει το γρηγορότερο δυνατό. Η κυβέρνηση αυτή, έχει στόχους τις απολύσεις, την ανεργία, την οικονομική εξόντωση του λαού και το ολοσχερές ξεπούλημα – υποθήκευση της χώρας μέσω της υπογραφής της αποικιοκρατικού τύπου δανειακής σύμβασης. Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει καμία απολύτως λαϊκή νομιμοποίηση, είναι κυβέρνηση ανδρεικέλων, είναι πολιτική χούντα. Μοναδικά αφεντικά της, είναι το ΔΝΤ, η Τρόικα, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και ο Ομπάμα. Καμία ανοχή σε αυτή τη κυβέρνηση δεν είναι ανεκτή. Η ανοχή είναι συνενοχή. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα αυτούς που προέρχονται από την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ και βλέπουν μπροστά στα μάτια τους την αθλιότητα, να συνεργαστούν και να παλέψουν με την ΕΝΑΚ στο δρόμο της ανατροπής, στο δρόμο της αντίστασης και της αναγέννησης του λαϊκού κινήματος.
Στις νέες συνθήκες, προκύπτουν και τίθενται ουσιαστικά πολιτικά θέματα που πρέπει υπεύθυνα και κατηγορηματικά να απαντηθούν από όλους, σχηματισμούς, ομάδες και μονάδες. Η εποχή των υπεκφυγών, των αλχημειών και των νεφελωμάτων έχει πάρει τέλος. Το ίδιο ισχύει και για την εποχή των λεγομένων μεγάλων και μικρών κομμάτων, που κατευθύνουν τον λαό όπως ο τσομπάνος το κοπάδι του. Αυτή η αλήθεια αφορά και σαρώνει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, από τα άκρα της δεξιάς ως τα αντίστοιχα της αριστεράς. Μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο τοποθετείται και το ζήτημα της ανασυγκρότησης του λαϊκού κινήματος, του ελληνικού κινήματος αντίστασης στη βάση μιας νέας μαχητικής, ελπιδοφόρας και νικηφόρας προοπτικής.
Ξεκάθαρα, προβάλουν τα κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με τις άμεσες επιλογές της χώρας με κεντρικό αυτό που αφορά το εντός ή εκτός της ευρωζώνης. Η ΕΝΑΚ έχει απαντήσει σε αυτό το ουσιώδες ερώτημα (που δεν είναι καθόλου εκβιαστικό) επίσης ξεκάθαρα. Η Ελλάδα έξω – τώρα – από την ευρωζώνη γιατί η συμμετοχή της εκεί, αφαιρεί ολοκληρωτικά κάθε δυνατότητα στη χώρα και το λαό για ορθολογική παραγωγική ανασυγκρότηση, για ευημερία, προκοπή, αξιοπρέπεια. Η συμμετοχή μας σε Ευρωπαϊκή Ένωση – ευρωζώνη συγκροτεί ένα φαύλο κύκλο δεινών και αδιεξόδων. Στο αναπόφευκτο ερώτημα εάν είναι σήμερα ρεαλιστική μια πορεία εκτός ευρωζώνης απαντάμε ότι, ναι, είναι εφικτή και ρεαλιστική, στο πλαίσιο μιας νέας, διεθνώς ανοιχτής εξωτερικής πολιτικής και στο πλαίσιο μιας εσωτερικής πολιτικής εξυπηρέτησης και στήριξης των αναγκών του εργαζόμενου λαού, των εθνικών παραγωγικών δυνατοτήτων, στο πλαίσιο της αγωνιστικής οργάνωσης του λαού της χώρας μας. Άλλωστε, πολλές, πάρα πολλές είναι οι χώρες του πλανήτη που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη και ζουν…Υπενθυμίζουμε ότι η Ελλάδα δεν ανήκει ούτε ακριβώς στη Δύση, ούτε ακριβώς στην Ανατολή. Έχει μια δική της, ιδιαίτερη και συγκεκριμένη γεωστρατηγική θέση.
Στα δύο τελευταία χρόνια, του μνημονίου και του συνόλου των αντιδραστικών αντιλαϊκών νομοθετημάτων που έχουν ρίξει το λαό στη φτώχεια, την ανασφάλεια και την ανεργία, αναπτύσσεται κλιμακωτά στη πατρίδα μας ένα λαϊκό εργατικό κίνημα αντίστασης, που αποτελεί τον κοινωνικό αντίποδα του μπλοκ εξουσίας και των σχεδίων του. Η ΕΝΑΚ εκτιμά ότι το κίνημα αυτό είχε και έχει προϋποθέσεις να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να ματαιώσει σοβαρό τμήμα των αντιδραστικών σχεδιασμών και να ανοίξει νέους δρόμους. Με βασική προϋπόθεση, όμως, την ύπαρξη κεντρικής πολιτικής θέσης, πρότασης, διεκδίκησης. Αυτό το κίνημα (που δέχεται τις πολιτικές και άλλες πιέσεις και επιθέσεις του κυρίαρχου συστήματος) συνεχίζει – κυρίως – να είναι δέσμιο των αντιφάσεων και των αντινομιών των ηγεσιών της λεγόμενης κοινοβουλευτικής - και μη – αριστεράς στο σύνολό της, που το επηρεάζουν στην αδιέξοδη βάση των δικών τους κατευθύνσεων και επιλογών.
α) Ο ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ προσδεμένος δογματικά στο άρμα του ευρώ, της ευρωζώνης και της ευρωλαγνείας, υπονόμευσε την άρθρωση πολιτικών διεκδικήσεων του κινήματος με στόχο την προστασία της λεγόμενης «ευρωπαϊκής προοπτικής» της χώρας, που αποτελεί την σταθερή βάση της πολιτικής του. Προώθησε την σύγχυση, ενισχύοντας τα νεφελώδη μπάχαλα των λεγόμενων «αγανακτισμένων» (σε συνεργασία με ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς) και σε συνύπαρξη με ομάδες της ακροδεξιάς, ακριβώς γιατί αυτά τα μπάχαλα δεν θα ήταν ικανά, όπως αποδείχτηκε, να συγκλίνουν σε ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις και διεκδικήσεις, εκφράζοντας έναν αφηρημένο, αόριστα καταγγελτικό, βερμπαλιστικό και – άρα – βολικό στο σύστημα πολιτικό λόγο, που καθυστέρησε και αποπροσανατόλισε το κίνημα της αντίστασης και μαζί, αποδυνάμωσε το κύρος και την αξιοπιστία του, για κρίσιμη χρονική περίοδο. Η κενή ρητορεία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ δεν αδικείται από το χαρακτηρισμό «τσάμπα μάγκες» ανεξαρτήτως της προέλευσής του.
β) Το κόμμα του Περισσού (ΚΚΕ) έδωσε δική του και επιπλέον συμβολή στον πολιτικό αποπροσανατολισμό του κινήματος αντίστασης. Στην κρίσιμη περίοδο του τελευταίου χρόνου που το εργατικό απεργιακό κίνημα διεκδικούσε και είχε ζωτική ανάγκη την απόκτηση πολιτικής διεκδίκησης και θέσης, κόντρα και απέναντι στις ευρωμονοδρομικές πολιτικές της Ε.Ε. και του εγχώριου μπλοκ εξουσίας, ο Περισσός απέσυρε – εξαφάνισε το ζήτημα του ευρώ και της ευρωζώνης από τις διεκδικήσεις των δυνάμεων του, για να το επαναφέρει πριν λίγο καιρό και να το αποσύρει και πάλι τώρα, μιλώντας, γενικά, για λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την Ε.Ε. σε αόριστο χρόνο. Είναι φανερό, ότι αυτό που κυρίως ενδιαφέρει σήμερα τον Περισσό, είναι μια λελογισμένη αύξηση του εκλογικού του ποσοστού, που προσδοκά να αποκτηθεί μέσα από πολιτικές παλαιό - σοσιαλδημοκρατικού τύπου.
γ) Αλλά, και εντός του δυναμικά και μαζικά αναπτυσσόμενου χώρου που εκφράζεται ενάντια στην ευρωζώνη και τη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτήν, διαμορφώνονται συγχύσεις (πχ. Καζάκης κλπ.) που πρέπει να επιλυθούν, σαν προϋπόθεση για την πολιτική ικανότητα του κινήματος να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο. Το ζήτημα σήμερα δεν είναι να κυριαρχήσουν μεσοαστικού χαρακτήρα, φοβικές, εθνικιστικές, συντηρητικές και «αγανακτισμένες» αντιλήψεις χωρίς πολιτική – κοινωνική βάση και προοπτική. Αντίθετα, το ζητούμενο είναι η συγκρότηση ενός μαζικού λαϊκού – εργατικού και πλατιά κοινωνικού πολιτικού κινήματος αντίστασης, με τεκμηρίωση στις προτάσεις του, με στοχεύσεις, συγκρότηση και ουσιαστικά προοδευτικούς ορίζοντες.
Ο αγώνας του λαού, της νεολαίας, ο αγώνας της ελληνικής αντίστασης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και την εξάρτηση θα κλιμακωθεί. Ο αγώνας για την άμεση ανατροπή της δοτής πολιτικής χούντας, της εγκάθετης κυβέρνησης του ΔΝΤ και της Τρόικα, επίσης. Καλούμε το λαό να συμμετέχει μαζικά και μαχητικά σε αυτό τον αγώνα. Η ΕΝΑΚ θεωρεί ότι μέσα στην κοινωνική και πολιτική βάση της εργαζόμενης και άνεργης Ελλάδας που βράζει, χτυπά δυνατά η καρδιά της αντίστασης και ωριμάζει η προοπτική της ανασυγκρότησης του ελληνικού λαϊκού κινήματος.
κόσμου και απαιτώντας μάλιστα από την Ελλάδα - σαν σύγχρονη Ιφιγένεια - να θυσιαστεί στο βωμό μίας υποτιθέμενης σωτηρίας της παγκόσμιας οικονομίας. Κοροϊδεύουν ασύστολα. Μοναδικό στόχο έχουν την ολοκληρωτική εκμετάλλευση του φυσικού και ανθρώπινου πλούτου της χώρας μας στα επόμενα χρόνια και – αν τους περάσει – ολόκληρο τον αιώνα. Η ΕΝΑΚ κατηγορηματικά εκτιμά και ξεκαθαρίζει ότι οι παράλογες, κυνικές και εκμεταλλευτικές αξιώσεις τους, δεν θα περάσουν στην Ελλάδα. Ο Ελληνικός λαός δεν είναι συνένοχος - ούτε συμμέτοχος σε τίποτε από όλα αυτά που μεθοδικά προσπαθούν να τον εμπλέξουν. Ο Ελληνικός λαός δεν έχει καμία σχέση με τους ανταγωνισμούς, τα συμφέροντα, τα φαγοπότια και τα διεθνή παιγνίδια των ληστρικών συμμοριών του διεθνούς κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Ο Ελληνικός λαός, όχι μόνο δεν τους φοβάται αλλά και τους περιφρονεί, όπως περιφρονεί και τους ντόπιους συνεργάτες της διεθνούς συμμορίας, δηλαδή το εγχώριο μπλοκ εξουσίας.
Η ΕΝΑΚ είχε προειδοποιήσει από τις αρχές του καλοκαιριού, ότι οι αναφορές σε δημοψηφίσματα αποτελούν εργαλεία και σχέδια του μπλοκ εξουσίας που θα αξιοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή. Και η κατάλληλη στιγμή ήρθε! Ο κύκλος της τεχνητής πολιτικής κρίσης που άνοιξε πρόσφατα, κλίνει με το σχηματισμό νέας κυβέρνησης ευρύτερης αποδοχής εντός του ελληνικού μπλοκ εξουσίας, με βασικό κορμό το ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και την συμμετοχή - συμπαράσταση του μοναρχοφασιστικού ΛΑΟΣ. Επίσης δεν μπορούμε να μην προσθέσουμε την ανακουφιστική και άξια της «κουλτούρας του χώρου» δήλωση - υμνολόγιο υπέρ του κ. Παπαδήμου, του κ. Ψαριανού, εκπροσώπου της Δημοκρατικής Αριστεράς. Πρόκειται για μια βαθιά αντιδραστική κυβέρνηση, που εκφράζεται στο πρόσωπο του εντεταλμένου από τα ευρωπαϊκά τζάκια τραπεζίτη, γνωστού στην Ελλάδα από τα «μαγειρέματα» του χρηματιστηρίου της εποχής Σημίτη. Ενός γνήσιου καθόλα αστού, που έρχεται να εκσυγχρονίσει και τελικώς να υποτάξει την απόλυτα εξαρτημένη, κατσαπλιάδικη, καθυστερημένη αστική τάξη της χώρας μας, που ζαλισμένη από τα γεγονότα εκλιπαρεί να κρατήσει με όποιο τίμημα τον αποθηκευμένο πλούτο της. Αυτή είναι συμμορία, που το ελληνικό κίνημα αντίστασης πρέπει να αποκαλύψει, να αντιπαλέψει και τελικά να ανατρέψει το γρηγορότερο δυνατό. Η κυβέρνηση αυτή, έχει στόχους τις απολύσεις, την ανεργία, την οικονομική εξόντωση του λαού και το ολοσχερές ξεπούλημα – υποθήκευση της χώρας μέσω της υπογραφής της αποικιοκρατικού τύπου δανειακής σύμβασης. Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει καμία απολύτως λαϊκή νομιμοποίηση, είναι κυβέρνηση ανδρεικέλων, είναι πολιτική χούντα. Μοναδικά αφεντικά της, είναι το ΔΝΤ, η Τρόικα, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και ο Ομπάμα. Καμία ανοχή σε αυτή τη κυβέρνηση δεν είναι ανεκτή. Η ανοχή είναι συνενοχή. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα αυτούς που προέρχονται από την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ και βλέπουν μπροστά στα μάτια τους την αθλιότητα, να συνεργαστούν και να παλέψουν με την ΕΝΑΚ στο δρόμο της ανατροπής, στο δρόμο της αντίστασης και της αναγέννησης του λαϊκού κινήματος.
Στις νέες συνθήκες, προκύπτουν και τίθενται ουσιαστικά πολιτικά θέματα που πρέπει υπεύθυνα και κατηγορηματικά να απαντηθούν από όλους, σχηματισμούς, ομάδες και μονάδες. Η εποχή των υπεκφυγών, των αλχημειών και των νεφελωμάτων έχει πάρει τέλος. Το ίδιο ισχύει και για την εποχή των λεγομένων μεγάλων και μικρών κομμάτων, που κατευθύνουν τον λαό όπως ο τσομπάνος το κοπάδι του. Αυτή η αλήθεια αφορά και σαρώνει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, από τα άκρα της δεξιάς ως τα αντίστοιχα της αριστεράς. Μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο τοποθετείται και το ζήτημα της ανασυγκρότησης του λαϊκού κινήματος, του ελληνικού κινήματος αντίστασης στη βάση μιας νέας μαχητικής, ελπιδοφόρας και νικηφόρας προοπτικής.
Ξεκάθαρα, προβάλουν τα κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με τις άμεσες επιλογές της χώρας με κεντρικό αυτό που αφορά το εντός ή εκτός της ευρωζώνης. Η ΕΝΑΚ έχει απαντήσει σε αυτό το ουσιώδες ερώτημα (που δεν είναι καθόλου εκβιαστικό) επίσης ξεκάθαρα. Η Ελλάδα έξω – τώρα – από την ευρωζώνη γιατί η συμμετοχή της εκεί, αφαιρεί ολοκληρωτικά κάθε δυνατότητα στη χώρα και το λαό για ορθολογική παραγωγική ανασυγκρότηση, για ευημερία, προκοπή, αξιοπρέπεια. Η συμμετοχή μας σε Ευρωπαϊκή Ένωση – ευρωζώνη συγκροτεί ένα φαύλο κύκλο δεινών και αδιεξόδων. Στο αναπόφευκτο ερώτημα εάν είναι σήμερα ρεαλιστική μια πορεία εκτός ευρωζώνης απαντάμε ότι, ναι, είναι εφικτή και ρεαλιστική, στο πλαίσιο μιας νέας, διεθνώς ανοιχτής εξωτερικής πολιτικής και στο πλαίσιο μιας εσωτερικής πολιτικής εξυπηρέτησης και στήριξης των αναγκών του εργαζόμενου λαού, των εθνικών παραγωγικών δυνατοτήτων, στο πλαίσιο της αγωνιστικής οργάνωσης του λαού της χώρας μας. Άλλωστε, πολλές, πάρα πολλές είναι οι χώρες του πλανήτη που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη και ζουν…Υπενθυμίζουμε ότι η Ελλάδα δεν ανήκει ούτε ακριβώς στη Δύση, ούτε ακριβώς στην Ανατολή. Έχει μια δική της, ιδιαίτερη και συγκεκριμένη γεωστρατηγική θέση.
Στα δύο τελευταία χρόνια, του μνημονίου και του συνόλου των αντιδραστικών αντιλαϊκών νομοθετημάτων που έχουν ρίξει το λαό στη φτώχεια, την ανασφάλεια και την ανεργία, αναπτύσσεται κλιμακωτά στη πατρίδα μας ένα λαϊκό εργατικό κίνημα αντίστασης, που αποτελεί τον κοινωνικό αντίποδα του μπλοκ εξουσίας και των σχεδίων του. Η ΕΝΑΚ εκτιμά ότι το κίνημα αυτό είχε και έχει προϋποθέσεις να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, να ματαιώσει σοβαρό τμήμα των αντιδραστικών σχεδιασμών και να ανοίξει νέους δρόμους. Με βασική προϋπόθεση, όμως, την ύπαρξη κεντρικής πολιτικής θέσης, πρότασης, διεκδίκησης. Αυτό το κίνημα (που δέχεται τις πολιτικές και άλλες πιέσεις και επιθέσεις του κυρίαρχου συστήματος) συνεχίζει – κυρίως – να είναι δέσμιο των αντιφάσεων και των αντινομιών των ηγεσιών της λεγόμενης κοινοβουλευτικής - και μη – αριστεράς στο σύνολό της, που το επηρεάζουν στην αδιέξοδη βάση των δικών τους κατευθύνσεων και επιλογών.
α) Ο ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ προσδεμένος δογματικά στο άρμα του ευρώ, της ευρωζώνης και της ευρωλαγνείας, υπονόμευσε την άρθρωση πολιτικών διεκδικήσεων του κινήματος με στόχο την προστασία της λεγόμενης «ευρωπαϊκής προοπτικής» της χώρας, που αποτελεί την σταθερή βάση της πολιτικής του. Προώθησε την σύγχυση, ενισχύοντας τα νεφελώδη μπάχαλα των λεγόμενων «αγανακτισμένων» (σε συνεργασία με ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς) και σε συνύπαρξη με ομάδες της ακροδεξιάς, ακριβώς γιατί αυτά τα μπάχαλα δεν θα ήταν ικανά, όπως αποδείχτηκε, να συγκλίνουν σε ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις και διεκδικήσεις, εκφράζοντας έναν αφηρημένο, αόριστα καταγγελτικό, βερμπαλιστικό και – άρα – βολικό στο σύστημα πολιτικό λόγο, που καθυστέρησε και αποπροσανατόλισε το κίνημα της αντίστασης και μαζί, αποδυνάμωσε το κύρος και την αξιοπιστία του, για κρίσιμη χρονική περίοδο. Η κενή ρητορεία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΝ δεν αδικείται από το χαρακτηρισμό «τσάμπα μάγκες» ανεξαρτήτως της προέλευσής του.
β) Το κόμμα του Περισσού (ΚΚΕ) έδωσε δική του και επιπλέον συμβολή στον πολιτικό αποπροσανατολισμό του κινήματος αντίστασης. Στην κρίσιμη περίοδο του τελευταίου χρόνου που το εργατικό απεργιακό κίνημα διεκδικούσε και είχε ζωτική ανάγκη την απόκτηση πολιτικής διεκδίκησης και θέσης, κόντρα και απέναντι στις ευρωμονοδρομικές πολιτικές της Ε.Ε. και του εγχώριου μπλοκ εξουσίας, ο Περισσός απέσυρε – εξαφάνισε το ζήτημα του ευρώ και της ευρωζώνης από τις διεκδικήσεις των δυνάμεων του, για να το επαναφέρει πριν λίγο καιρό και να το αποσύρει και πάλι τώρα, μιλώντας, γενικά, για λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την Ε.Ε. σε αόριστο χρόνο. Είναι φανερό, ότι αυτό που κυρίως ενδιαφέρει σήμερα τον Περισσό, είναι μια λελογισμένη αύξηση του εκλογικού του ποσοστού, που προσδοκά να αποκτηθεί μέσα από πολιτικές παλαιό - σοσιαλδημοκρατικού τύπου.
γ) Αλλά, και εντός του δυναμικά και μαζικά αναπτυσσόμενου χώρου που εκφράζεται ενάντια στην ευρωζώνη και τη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτήν, διαμορφώνονται συγχύσεις (πχ. Καζάκης κλπ.) που πρέπει να επιλυθούν, σαν προϋπόθεση για την πολιτική ικανότητα του κινήματος να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο. Το ζήτημα σήμερα δεν είναι να κυριαρχήσουν μεσοαστικού χαρακτήρα, φοβικές, εθνικιστικές, συντηρητικές και «αγανακτισμένες» αντιλήψεις χωρίς πολιτική – κοινωνική βάση και προοπτική. Αντίθετα, το ζητούμενο είναι η συγκρότηση ενός μαζικού λαϊκού – εργατικού και πλατιά κοινωνικού πολιτικού κινήματος αντίστασης, με τεκμηρίωση στις προτάσεις του, με στοχεύσεις, συγκρότηση και ουσιαστικά προοδευτικούς ορίζοντες.
Ο αγώνας του λαού, της νεολαίας, ο αγώνας της ελληνικής αντίστασης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και την εξάρτηση θα κλιμακωθεί. Ο αγώνας για την άμεση ανατροπή της δοτής πολιτικής χούντας, της εγκάθετης κυβέρνησης του ΔΝΤ και της Τρόικα, επίσης. Καλούμε το λαό να συμμετέχει μαζικά και μαχητικά σε αυτό τον αγώνα. Η ΕΝΑΚ θεωρεί ότι μέσα στην κοινωνική και πολιτική βάση της εργαζόμενης και άνεργης Ελλάδας που βράζει, χτυπά δυνατά η καρδιά της αντίστασης και ωριμάζει η προοπτική της ανασυγκρότησης του ελληνικού λαϊκού κινήματος.
