ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πραγματικά, θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Γιαννόπουλο γιατί σήμερα έκανε μια διάλεξη για το τι εμείς εννοούμε όταν καταγγέλλουμε και την Κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία ότι διαχρονικά σκοπεύουν και φέρνουν ολίγον κατ’ ολίγον τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο χώρο της υγείας, στο χώρο της πρόνοιας. Ακριβώς αυτά εννοούν.
Θέλουν να δώσουν τα πάντα στους ιδιώτες. Ο κ. Γιαννόπουλος μας είπε ότι...
οι Γερμανοί, που είναι πιο έξυπνοι από εμάς, τα έχουν δώσει, άρα πρέπει να ξυπνήσουμε και εμείς και να δώσουμε και τα Προνοιακά Ιδρύματα και τα Κέντρα Αποκατάστασης και τα Κέντρα Επανένταξης και Εκπαίδευσης των ΑΜΕΑ στους ιδιώτες. Ό,τι μείνει από το δημόσιο τομέα υγείας θα γίνει και εκεί πλήρης ιδιωτικοποίηση, ουσιαστικά και εμπορευματοποίηση, έτσι ώστε να γίνουν οι δημόσιες μονάδες υγείας και πρόνοιας ανταγωνιστικές προς τις ιδιωτικές.
Θα υπάρχει ένα πακέτο βασικών παροχών που θα προσφέρεται σε όλους που θα είναι όμως, υπηρεσίες φτωχοκομείου. Όποιος θέλει να πληρώσει από εκεί και πέρα θα έχει καλύτερες υπηρεσίες υγείας.
Αυτό ακριβώς σκοπεύει και με αυτό το νομοσχέδιο η Κυβέρνηση και είναι –αν θέλετε- συνεπής στον αντιλαϊκό κατήφορο που έχει πάρει με τα διάφορα νομοσχέδια που έχουν γίνει νόμοι όπως είναι η ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως είναι αυτό που μας λέει, ότι λύνει το θέμα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ο ΕΟΠΥΥ, όπως είναι βέβαια και το σημερινό νομοσχέδιο που αφορά και τις προνοιακές μονάδες, αλλά και τα Κέντρα Αποκατάστασης.
Το σχέδιο των συγχωνεύσεων, κύριοι συνάδελφοι, αποτελεί σημαντικό μέρος των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χώρο της υγείας και της πρόνοιας, υπηρετεί την ανάγκη του εκσυγχρονισμού και της προσαρμογής του συστήματος υγείας και πρόνοιας στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου για τη στήριξη ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του για την εξασφάλιση ακόμα πιο φθηνής εργατικής δύναμης. Η Κυβέρνηση έχει εξαγγείλει τη συρρίκνωση και το δραστικό περιορισμό, τόσο των δημόσιων μονάδων υγείας, όσο και των δημόσιων δωρεάν παροχών υπηρεσίας υγείας και πρόνοιας σε ένα ελάχιστο βασικό πακέτο παροχών.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, αγαπητοί συνάδελφοι, σε κάθε περίπτωση αξιολογεί την κατεύθυνση των μέτρων και το περιεχόμενό τους με κριτήριο αν ωφελείται η λαϊκή οικογένεια από αυτά, αν η σημαντική πρόοδος της επιστήμης, της τεχνολογίας και η αύξηση της παραγωγικότητας μπαίνουν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών με σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας για όλους χωρίς προϋποθέσεις.
Από την άποψη αυτή, οι συγχωνεύσεις που προβλέπονται στο πρώτο κεφάλαιο του νομοσχεδίου εντάσσονται και αποτελούν μέρος της στρατηγικής της Κυβέρνησης και του κεφαλαίου για τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων πρόνοιας με ενισχυμένα τα επιχειρηματικά κριτήρια, την παροχή των υπηρεσιών τους ανάλογα με τη δυνατότητα της πληρωμής τους από τους ασθενείς άμεσα ή μέσω των ασφαλιστικών τους ταμείων. Με την ανάπτυξη αυτή των δημοσίων υπηρεσιών πρόνοιας, όπως συμβαίνει και στις υπηρεσίες υγείας και μάλιστα στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης με τη διόγκωση της ανεργίας των ανασφάλιστων, των άπορων κτλ σε συνθήκες που οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις πολλαπλασιάζουν τις ανάγκες σε δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, θα πολλαπλασιαστεί –είναι βέβαιο αυτό- ο αριθμός των λαϊκών οικογενειών που δεν θα μπορούν να έχουν τέτοιες υπηρεσίες.
Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν αναφερόμαστε μόνο στη συντριπτική πλειοψηφία των προνοιακών αυτών ιδρυμάτων που είναι ιδρύματα χρονίως πασχόντων και που έχουν ελάχιστο προσωπικό, αλλά και στα υπόλοιπα ιδρύματα που είναι ιδρύματα για παιδιά. Και σε αυτά δεν υπάρχει μια διαφορετική κατάσταση με αποτέλεσμα να λειτουργούν κυριολεκτικά στις περισσότερες των περιπτώσεων στα όρια της επικινδυνότητας. Από τα ενενήντα έξι αυτοτελή ιδρύματα και μονάδες πρόνοιας σε όλη τη χώρα μας το νομοσχέδιο καταργεί τα εξήντα δύο από αυτά σαν αυτοτελή ιδρύματα. Από αυτά τα τριάντα δύο τα, ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ δηλαδή και τα ΚΑΦΚΑ εντάσσονται στα δημόσια νοσοκομεία της περιοχής τους ως μονάδες φυσικής ιατρικής αποκατάστασης. Τα υπόλοιπα τριάντα εντάσσονται ως παραρτήματα στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου της πρόνοιας και παραμένουν.
Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι τα ιδρύματα που συγχωνεύονται αφορούν στην πλειοψηφία τους ιδρύματα με βαριά περιστατικά ασυλιακής μορφής που καλύπτουν με έναν απαράδεκτο τρόπο ένα πολύ μικρό μέρος βαριά αναπήρων από αυτούς που έχουν ανάγκη κλειστής νοσηλείας.
Αυτό που τα χαρακτηρίζει είναι οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και η πολύ κακή κατάσταση των υποδομών.
Οι συγχωνεύσεις που προτείνονται με το νομοσχέδιο γίνονται σε πρώτη φάση με τη μορφή διοικητικής συγχώνευσης και αυτό έχει ένα σκοπό. Εξάλλου, είναι αποκαλυπτικές και η αιτιολογική έκθεση και η συνέντευξη που έδωσε ο Υπουργός. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να εκποιηθούν περιουσιακά στοιχεία, γιατί κάποια από αυτά έχουν αρκετά σημαντικές οικοπεδικές εκτάσεις και άλλες υποδομές.
Οι δείκτες που χρησιμοποιεί η Κυβέρνηση για τη βιωσιμότητα μιας προνοιακής μονάδας δεν αφορούν μόνο τον άμεσο σχεδιασμό, αλλά θα αποτελούν δείκτες αξιολόγησης σε μόνιμη βάση, από τους οποίους θα εξαρτάται η διατήρηση, η κατάργηση ή η συγχώνευση μιας προνοιακής μονάδας ή ενός τμήματός της. Δεν αρκεί η δυνατότητα της αυτοχρηματοδότησής της, αλλά υπάρχει και ένα σύνολο άλλων κριτηρίων. Παραδείγματος χάρη, μπορεί να υπάρχει θετικός ισολογισμός εσόδων-εξόδων, όμως η αποδοτικότητα των απασχολουμένων κεφαλαίων να είναι χαμηλή ή το μέσο κόστος νοσηλείας ασθενούς ανά γιατρό, κλινική, τομέα κ.λπ., να είναι υψηλό. Έτσι θεωρείται, εφόσον υπάρχουν αυτά τα κριτήρια, ότι δεν είναι βιώσιμη η μονάδα.
Η αξιολόγηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, του Συστήματος Υγείας-Πρόνοιας και των επιμέρους μονάδων πρέπει να γίνεται σε κάθε περίπτωση. Δεν αποτελεί, όμως, μία ουδέτερη διαδικασία. Έχει άλλο περιεχόμενο και στόχευση, όταν η ανάπτυξη του Συστήματος Υγείας έχει ως κριτήριο να συμβάλει στην ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματική δράση, όπως συμβαίνει σήμερα στην καπιταλιστική ανάπτυξη, και άλλο περιεχόμενο και στόχευση, όταν η ανάπτυξη έχει ως κριτήριο να υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες.
Στο δεύτερο κεφάλαιο που αναφέρεται στην παροχή υπηρεσιών φυσικής ιατρικής αποκατάστασης από το Εθνικό Σύστημα Υγείας με την ένταξη των ΚΑΦΚΑ και των ΚΕΚΥΚΑΜεΑ στο ΕΣΥ, θέλω να πω ότι τα Κέντρα Αποθεραπείας, Φροντίδας και Κοινωνικής Αποκατάστασης, τα ΚΑΦΚΑ, αυτή τη στιγμή είναι επτά και τα Κέντρα Εκπαίδευσης, Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης ΑΜεΑ, τα ΚΕΚΥΚΑΜεΑ, είναι είκοσι πέντε. Όλα, σχεδόν μηδενός εξαιρουμένου, είτε υπολειτουργούν είτε κάποια δεν λειτουργούν καθόλου.
Αυτή τη στιγμή που η χώρα μας χρειάζεται τουλάχιστον τρεις χιλιάδες κρεβάτια για αποκατάσταση, η αποκατάσταση είναι εκ των ων ουκ άνευ. Σε βαριά τραυματίες, είτε από τροχαία, είτε από εργατικά ατυχήματα, αλλά και σε άλλους που οφείλονται οι παθήσεις τους σε παθολογικές αιτίες, ουσιαστικά η χώρα μας με το ζόρι και με κάποια κέντρα που υπολειτουργούν έχει διακόσια έως εξακόσια κρεβάτια. Την ίδια στιγμή μονάδες που υπάρχουν σε πανεπιστημιακά νοσοκομεία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Νοσοκομείο των Ιωαννίνων, είναι κλειστές, ενώ απέναντι από το Νοσοκομείο ανθεί ένα ιδιωτικό –έτσι, για να χαίρεται και ο κ. Γιαννόπουλος- κέντρο αποκατάστασης, στο οποίο βέβαια στέλνει συνέχεια το Νοσοκομείο των Ιωαννίνων.
Εμείς ειδικά για αυτά τα Κέντρα Αποκατάστασης θα μπορούσαμε να είμαστε και θετικοί ως προς τη διασύνδεσή τους με τα νοσοκομεία, αλλά, όπως είπα και πριν, μέσα από ένα Σύστημα Υγείας σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο. Αυτή τη στιγμή έχουν καταντήσει τα νοσοκομεία –και έχει μεγάλη ευθύνη η Κυβέρνηση, όπως είπα και πριν- σε επιχειρήσεις που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Με τη διασύνδεση αυτή ουσιαστικά οι ιδιώτες θα μπουν, θα βάλουν «χέρι» και θα είναι πολύ χειρότερα απ’ ό,τι είναι τώρα.
Ένας είναι μόνον, αν θέλετε, ο στόχος που θα έπρεπε να έχει ένα υπουργείο, κατά την άποψή μου, που πραγματικά θέλει να τιμήσει το όνομά του σαν Υπουργείο Υγείας-Πρόνοιας: Να προσλάβει προσωπικό και να εξοπλίσει τα κέντρα αυτά, τα οποία βέβαια θα πρέπει να μπορέσουν να λειτουργήσουν. Αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό για τρεις μήνες αντιμετώπιση παραπληγικού, χρειάζεται περίπου να πληρώσουν, είτε τα ταμεία, είτε οι οικογένειες αυτών οι οποίοι θα έχουν τα χρήματα -γιατί άλλοι θα μείνουν και θα περιμένουν τη σειρά τους να μπουν κάπου σε κάποιο από αυτά τα κέντρα και ουσιαστικά θα δέχονται υποτυπώδη θεραπεία- 250.000 ευρώ το τρίμηνο.
Για τα υπόλοιπα κεφάλαια του νομοσχεδίου, εμείς θεωρούμε ότι θα τοποθετηθούμε κατ’ άρθρο αύριο. Όμως, είναι μερικά τα οποία κατά την άποψή μας χρήζουν σχολιασμού. Έτσι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με το θέμα του πανεπιστημιακού γιατρού. Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε ο δημόσιος τομέας υγείας, αυτό που αποκαλούν βαρύγδουπα κατά την άποψή μου ΕΣΥ, εμείς είχαμε τοποθετηθεί και είπαμε ότι μέσα στο ΕΣΥ θα πρέπει να δουλεύει μιας ταχύτητας γιατροί, αυτοί της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Βέβαια, καλλιεργείται –μας το είπε ήδη ο κύριος Υπουργός, έτσι για να το σκεφθούμε, το είπε σήμερα ο κ. Γιαννόπουλος ξεκάθαρα- ότι ούτε σε αυτούς τους γιατρούς του ΕΣΥ θα πρέπει να μείνει έτσι η σχέση τους. Θα πρέπει να έχουν και αυτοί ιατρείο, αφού ρίχνονται από όλους τους άλλους, από τους πανεπιστημιακούς, από τους στρατιωτικούς, από τους γιατρούς του ΕΟΠΠΥ που θα πάνε τώρα στο δημόσιο τομέα και στο δημόσιο νοσοκομείο. Ας δώσουμε και σε αυτούς -αυτή είναι η σκέψη- κάποιο ιατρείο έξω και να τελειώνουμε μια για πάντα με τη δημόσια περίθαλψη.
Για το μητρώο εμείς συμφωνούμε, αλλά με αρκετό, αν θέλετε σκεπτικισμό, γιατί δεν είναι αυτό το μητρώο, το οποίο θα αποκαταστήσει όλα αυτά που κατά καιρούς σκόπιμα βγαίνουν στην επιφάνεια και που μας μιλούν ξαφνικά λες και χθες το έμαθαν ή προχθές για ανάπηρους μαϊμού, για τυφλούς μαϊμού, για πεθαμένους που παίρνουν συντάξεις κλπ. Το μητρώο αυτό για να λειτουργήσει πρέπει να έχει αντικειμενικά κριτήρια και δυστυχώς σε αυτό το μητρώο δεν μπαίνουν και όλες οι περιπτώσεις.
Για το γιατρό του ΕΟΠΠΥ, ο οποίος θα μπει στο δημόσιο τομέα υγείας, βεβαίως διαφωνούμε κάθετα. Εμείς λέμε ότι στο δημόσιο τομέα υγείας -επαναλαμβάνω- πρέπει οι γιατροί να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Για μιαν ακόμα φορά έρχεται άρθρο για διάφορα θέματα για τους αγροτικούς γιατρούς σε δυσπρόσιτες νησιωτικές και άλλες περιοχές. Εμείς θεωρούμε ότι ο αγροτικός γιατρός πρέπει να είναι γιατρός με ειδικότητα. Δεν μπορεί να πηγαίνει μόλις τελειώνει το πανεπιστήμιο. Αυτός ο οποίος είναι απόφοιτος του πανεπιστημίου πρέπει να εκπαιδεύεται πρώτα, να αποκτάει ειδικότητα και μετά να πηγαίνει στα αγροτικά ιατρεία. Βέβαια, για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρχουν κίνητρα και γενναία κίνητρα. Και η απάντηση του Υπουργού ότι δίνουμε 10% επιπλέον του μισθού, πραγματικά ηχεί στα αυτιά σαν αστείο.
Διαφωνούμε βέβαια, αλλά θα το πούμε, όπως είπα αύριο, με το να χορηγούν ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος και οι άλλοι ιατρικοί σύλλογοι την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και τα άλλα τα οποία αναφέρονται στο άρθρο αυτό.
Εμείς θεωρούμε ότι οι σύλλογοι αυτοί είναι κατ’ εξοχήν συμβουλευτικά όργανα του Υπουργείου και βέβαια στο γιατρό, ο οποίος απέκτησε πτυχίο με χίλιους κόπους, θα πρέπει το πτυχίο αυτό να είναι εκείνο που θα του δίνει τη δυνατότητα και μόνο να εργαστεί σαν γιατρός.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Θέλουν να δώσουν τα πάντα στους ιδιώτες. Ο κ. Γιαννόπουλος μας είπε ότι...
οι Γερμανοί, που είναι πιο έξυπνοι από εμάς, τα έχουν δώσει, άρα πρέπει να ξυπνήσουμε και εμείς και να δώσουμε και τα Προνοιακά Ιδρύματα και τα Κέντρα Αποκατάστασης και τα Κέντρα Επανένταξης και Εκπαίδευσης των ΑΜΕΑ στους ιδιώτες. Ό,τι μείνει από το δημόσιο τομέα υγείας θα γίνει και εκεί πλήρης ιδιωτικοποίηση, ουσιαστικά και εμπορευματοποίηση, έτσι ώστε να γίνουν οι δημόσιες μονάδες υγείας και πρόνοιας ανταγωνιστικές προς τις ιδιωτικές.
Θα υπάρχει ένα πακέτο βασικών παροχών που θα προσφέρεται σε όλους που θα είναι όμως, υπηρεσίες φτωχοκομείου. Όποιος θέλει να πληρώσει από εκεί και πέρα θα έχει καλύτερες υπηρεσίες υγείας.
Αυτό ακριβώς σκοπεύει και με αυτό το νομοσχέδιο η Κυβέρνηση και είναι –αν θέλετε- συνεπής στον αντιλαϊκό κατήφορο που έχει πάρει με τα διάφορα νομοσχέδια που έχουν γίνει νόμοι όπως είναι η ολοήμερη λειτουργία των νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως είναι αυτό που μας λέει, ότι λύνει το θέμα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας ο ΕΟΠΥΥ, όπως είναι βέβαια και το σημερινό νομοσχέδιο που αφορά και τις προνοιακές μονάδες, αλλά και τα Κέντρα Αποκατάστασης.
Το σχέδιο των συγχωνεύσεων, κύριοι συνάδελφοι, αποτελεί σημαντικό μέρος των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο χώρο της υγείας και της πρόνοιας, υπηρετεί την ανάγκη του εκσυγχρονισμού και της προσαρμογής του συστήματος υγείας και πρόνοιας στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου για τη στήριξη ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του για την εξασφάλιση ακόμα πιο φθηνής εργατικής δύναμης. Η Κυβέρνηση έχει εξαγγείλει τη συρρίκνωση και το δραστικό περιορισμό, τόσο των δημόσιων μονάδων υγείας, όσο και των δημόσιων δωρεάν παροχών υπηρεσίας υγείας και πρόνοιας σε ένα ελάχιστο βασικό πακέτο παροχών.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, αγαπητοί συνάδελφοι, σε κάθε περίπτωση αξιολογεί την κατεύθυνση των μέτρων και το περιεχόμενό τους με κριτήριο αν ωφελείται η λαϊκή οικογένεια από αυτά, αν η σημαντική πρόοδος της επιστήμης, της τεχνολογίας και η αύξηση της παραγωγικότητας μπαίνουν στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών με σύγχρονες αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας για όλους χωρίς προϋποθέσεις.
Από την άποψη αυτή, οι συγχωνεύσεις που προβλέπονται στο πρώτο κεφάλαιο του νομοσχεδίου εντάσσονται και αποτελούν μέρος της στρατηγικής της Κυβέρνησης και του κεφαλαίου για τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων πρόνοιας με ενισχυμένα τα επιχειρηματικά κριτήρια, την παροχή των υπηρεσιών τους ανάλογα με τη δυνατότητα της πληρωμής τους από τους ασθενείς άμεσα ή μέσω των ασφαλιστικών τους ταμείων. Με την ανάπτυξη αυτή των δημοσίων υπηρεσιών πρόνοιας, όπως συμβαίνει και στις υπηρεσίες υγείας και μάλιστα στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης με τη διόγκωση της ανεργίας των ανασφάλιστων, των άπορων κτλ σε συνθήκες που οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις πολλαπλασιάζουν τις ανάγκες σε δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας, θα πολλαπλασιαστεί –είναι βέβαιο αυτό- ο αριθμός των λαϊκών οικογενειών που δεν θα μπορούν να έχουν τέτοιες υπηρεσίες.
Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν αναφερόμαστε μόνο στη συντριπτική πλειοψηφία των προνοιακών αυτών ιδρυμάτων που είναι ιδρύματα χρονίως πασχόντων και που έχουν ελάχιστο προσωπικό, αλλά και στα υπόλοιπα ιδρύματα που είναι ιδρύματα για παιδιά. Και σε αυτά δεν υπάρχει μια διαφορετική κατάσταση με αποτέλεσμα να λειτουργούν κυριολεκτικά στις περισσότερες των περιπτώσεων στα όρια της επικινδυνότητας. Από τα ενενήντα έξι αυτοτελή ιδρύματα και μονάδες πρόνοιας σε όλη τη χώρα μας το νομοσχέδιο καταργεί τα εξήντα δύο από αυτά σαν αυτοτελή ιδρύματα. Από αυτά τα τριάντα δύο τα, ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ δηλαδή και τα ΚΑΦΚΑ εντάσσονται στα δημόσια νοσοκομεία της περιοχής τους ως μονάδες φυσικής ιατρικής αποκατάστασης. Τα υπόλοιπα τριάντα εντάσσονται ως παραρτήματα στα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου της πρόνοιας και παραμένουν.
Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι τα ιδρύματα που συγχωνεύονται αφορούν στην πλειοψηφία τους ιδρύματα με βαριά περιστατικά ασυλιακής μορφής που καλύπτουν με έναν απαράδεκτο τρόπο ένα πολύ μικρό μέρος βαριά αναπήρων από αυτούς που έχουν ανάγκη κλειστής νοσηλείας.
Αυτό που τα χαρακτηρίζει είναι οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και η πολύ κακή κατάσταση των υποδομών.
Οι συγχωνεύσεις που προτείνονται με το νομοσχέδιο γίνονται σε πρώτη φάση με τη μορφή διοικητικής συγχώνευσης και αυτό έχει ένα σκοπό. Εξάλλου, είναι αποκαλυπτικές και η αιτιολογική έκθεση και η συνέντευξη που έδωσε ο Υπουργός. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να εκποιηθούν περιουσιακά στοιχεία, γιατί κάποια από αυτά έχουν αρκετά σημαντικές οικοπεδικές εκτάσεις και άλλες υποδομές.
Οι δείκτες που χρησιμοποιεί η Κυβέρνηση για τη βιωσιμότητα μιας προνοιακής μονάδας δεν αφορούν μόνο τον άμεσο σχεδιασμό, αλλά θα αποτελούν δείκτες αξιολόγησης σε μόνιμη βάση, από τους οποίους θα εξαρτάται η διατήρηση, η κατάργηση ή η συγχώνευση μιας προνοιακής μονάδας ή ενός τμήματός της. Δεν αρκεί η δυνατότητα της αυτοχρηματοδότησής της, αλλά υπάρχει και ένα σύνολο άλλων κριτηρίων. Παραδείγματος χάρη, μπορεί να υπάρχει θετικός ισολογισμός εσόδων-εξόδων, όμως η αποδοτικότητα των απασχολουμένων κεφαλαίων να είναι χαμηλή ή το μέσο κόστος νοσηλείας ασθενούς ανά γιατρό, κλινική, τομέα κ.λπ., να είναι υψηλό. Έτσι θεωρείται, εφόσον υπάρχουν αυτά τα κριτήρια, ότι δεν είναι βιώσιμη η μονάδα.
Η αξιολόγηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, του Συστήματος Υγείας-Πρόνοιας και των επιμέρους μονάδων πρέπει να γίνεται σε κάθε περίπτωση. Δεν αποτελεί, όμως, μία ουδέτερη διαδικασία. Έχει άλλο περιεχόμενο και στόχευση, όταν η ανάπτυξη του Συστήματος Υγείας έχει ως κριτήριο να συμβάλει στην ανταγωνιστικότητα και την επιχειρηματική δράση, όπως συμβαίνει σήμερα στην καπιταλιστική ανάπτυξη, και άλλο περιεχόμενο και στόχευση, όταν η ανάπτυξη έχει ως κριτήριο να υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες.
Στο δεύτερο κεφάλαιο που αναφέρεται στην παροχή υπηρεσιών φυσικής ιατρικής αποκατάστασης από το Εθνικό Σύστημα Υγείας με την ένταξη των ΚΑΦΚΑ και των ΚΕΚΥΚΑΜεΑ στο ΕΣΥ, θέλω να πω ότι τα Κέντρα Αποθεραπείας, Φροντίδας και Κοινωνικής Αποκατάστασης, τα ΚΑΦΚΑ, αυτή τη στιγμή είναι επτά και τα Κέντρα Εκπαίδευσης, Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης ΑΜεΑ, τα ΚΕΚΥΚΑΜεΑ, είναι είκοσι πέντε. Όλα, σχεδόν μηδενός εξαιρουμένου, είτε υπολειτουργούν είτε κάποια δεν λειτουργούν καθόλου.
Αυτή τη στιγμή που η χώρα μας χρειάζεται τουλάχιστον τρεις χιλιάδες κρεβάτια για αποκατάσταση, η αποκατάσταση είναι εκ των ων ουκ άνευ. Σε βαριά τραυματίες, είτε από τροχαία, είτε από εργατικά ατυχήματα, αλλά και σε άλλους που οφείλονται οι παθήσεις τους σε παθολογικές αιτίες, ουσιαστικά η χώρα μας με το ζόρι και με κάποια κέντρα που υπολειτουργούν έχει διακόσια έως εξακόσια κρεβάτια. Την ίδια στιγμή μονάδες που υπάρχουν σε πανεπιστημιακά νοσοκομεία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Νοσοκομείο των Ιωαννίνων, είναι κλειστές, ενώ απέναντι από το Νοσοκομείο ανθεί ένα ιδιωτικό –έτσι, για να χαίρεται και ο κ. Γιαννόπουλος- κέντρο αποκατάστασης, στο οποίο βέβαια στέλνει συνέχεια το Νοσοκομείο των Ιωαννίνων.
Εμείς ειδικά για αυτά τα Κέντρα Αποκατάστασης θα μπορούσαμε να είμαστε και θετικοί ως προς τη διασύνδεσή τους με τα νοσοκομεία, αλλά, όπως είπα και πριν, μέσα από ένα Σύστημα Υγείας σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο. Αυτή τη στιγμή έχουν καταντήσει τα νοσοκομεία –και έχει μεγάλη ευθύνη η Κυβέρνηση, όπως είπα και πριν- σε επιχειρήσεις που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Με τη διασύνδεση αυτή ουσιαστικά οι ιδιώτες θα μπουν, θα βάλουν «χέρι» και θα είναι πολύ χειρότερα απ’ ό,τι είναι τώρα.
Ένας είναι μόνον, αν θέλετε, ο στόχος που θα έπρεπε να έχει ένα υπουργείο, κατά την άποψή μου, που πραγματικά θέλει να τιμήσει το όνομά του σαν Υπουργείο Υγείας-Πρόνοιας: Να προσλάβει προσωπικό και να εξοπλίσει τα κέντρα αυτά, τα οποία βέβαια θα πρέπει να μπορέσουν να λειτουργήσουν. Αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό για τρεις μήνες αντιμετώπιση παραπληγικού, χρειάζεται περίπου να πληρώσουν, είτε τα ταμεία, είτε οι οικογένειες αυτών οι οποίοι θα έχουν τα χρήματα -γιατί άλλοι θα μείνουν και θα περιμένουν τη σειρά τους να μπουν κάπου σε κάποιο από αυτά τα κέντρα και ουσιαστικά θα δέχονται υποτυπώδη θεραπεία- 250.000 ευρώ το τρίμηνο.
Για τα υπόλοιπα κεφάλαια του νομοσχεδίου, εμείς θεωρούμε ότι θα τοποθετηθούμε κατ’ άρθρο αύριο. Όμως, είναι μερικά τα οποία κατά την άποψή μας χρήζουν σχολιασμού. Έτσι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με το θέμα του πανεπιστημιακού γιατρού. Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε ο δημόσιος τομέας υγείας, αυτό που αποκαλούν βαρύγδουπα κατά την άποψή μου ΕΣΥ, εμείς είχαμε τοποθετηθεί και είπαμε ότι μέσα στο ΕΣΥ θα πρέπει να δουλεύει μιας ταχύτητας γιατροί, αυτοί της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Βέβαια, καλλιεργείται –μας το είπε ήδη ο κύριος Υπουργός, έτσι για να το σκεφθούμε, το είπε σήμερα ο κ. Γιαννόπουλος ξεκάθαρα- ότι ούτε σε αυτούς τους γιατρούς του ΕΣΥ θα πρέπει να μείνει έτσι η σχέση τους. Θα πρέπει να έχουν και αυτοί ιατρείο, αφού ρίχνονται από όλους τους άλλους, από τους πανεπιστημιακούς, από τους στρατιωτικούς, από τους γιατρούς του ΕΟΠΠΥ που θα πάνε τώρα στο δημόσιο τομέα και στο δημόσιο νοσοκομείο. Ας δώσουμε και σε αυτούς -αυτή είναι η σκέψη- κάποιο ιατρείο έξω και να τελειώνουμε μια για πάντα με τη δημόσια περίθαλψη.
Για το μητρώο εμείς συμφωνούμε, αλλά με αρκετό, αν θέλετε σκεπτικισμό, γιατί δεν είναι αυτό το μητρώο, το οποίο θα αποκαταστήσει όλα αυτά που κατά καιρούς σκόπιμα βγαίνουν στην επιφάνεια και που μας μιλούν ξαφνικά λες και χθες το έμαθαν ή προχθές για ανάπηρους μαϊμού, για τυφλούς μαϊμού, για πεθαμένους που παίρνουν συντάξεις κλπ. Το μητρώο αυτό για να λειτουργήσει πρέπει να έχει αντικειμενικά κριτήρια και δυστυχώς σε αυτό το μητρώο δεν μπαίνουν και όλες οι περιπτώσεις.
Για το γιατρό του ΕΟΠΠΥ, ο οποίος θα μπει στο δημόσιο τομέα υγείας, βεβαίως διαφωνούμε κάθετα. Εμείς λέμε ότι στο δημόσιο τομέα υγείας -επαναλαμβάνω- πρέπει οι γιατροί να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Για μιαν ακόμα φορά έρχεται άρθρο για διάφορα θέματα για τους αγροτικούς γιατρούς σε δυσπρόσιτες νησιωτικές και άλλες περιοχές. Εμείς θεωρούμε ότι ο αγροτικός γιατρός πρέπει να είναι γιατρός με ειδικότητα. Δεν μπορεί να πηγαίνει μόλις τελειώνει το πανεπιστήμιο. Αυτός ο οποίος είναι απόφοιτος του πανεπιστημίου πρέπει να εκπαιδεύεται πρώτα, να αποκτάει ειδικότητα και μετά να πηγαίνει στα αγροτικά ιατρεία. Βέβαια, για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρχουν κίνητρα και γενναία κίνητρα. Και η απάντηση του Υπουργού ότι δίνουμε 10% επιπλέον του μισθού, πραγματικά ηχεί στα αυτιά σαν αστείο.
Διαφωνούμε βέβαια, αλλά θα το πούμε, όπως είπα αύριο, με το να χορηγούν ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος και οι άλλοι ιατρικοί σύλλογοι την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και τα άλλα τα οποία αναφέρονται στο άρθρο αυτό.
Εμείς θεωρούμε ότι οι σύλλογοι αυτοί είναι κατ’ εξοχήν συμβουλευτικά όργανα του Υπουργείου και βέβαια στο γιατρό, ο οποίος απέκτησε πτυχίο με χίλιους κόπους, θα πρέπει το πτυχίο αυτό να είναι εκείνο που θα του δίνει τη δυνατότητα και μόνο να εργαστεί σαν γιατρός.
Σας ευχαριστώ πολύ.
