Η ελεγχόμενη χρεοκοπία, το κούρεμα του χρέους που τώρα το εμφανίζουν ως τελική λύση, ήταν από την αρχή μονόδρομος για το κεφάλαιο, πράγμα που όλα τα κόμματα, εκτός από το ΚΚΕ, το έκρυβαν. Ο λαός πρέπει να αποκρούσει τους εκβιασμούς και να απορρίψει ό,τι του...
παρουσιάζουν ως «σωτήρια» λύση οι πολιτικοί εκπρόσωποι του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου. Κυβέρνηση – τρόικα – πλουτοκρατία χρησιμοποίησαν την κρατική χρεοκοπία ως επαναλαμβανόμενο εκβιασμό, για να εφαρμόσουν προαποφασισμένα μέτρα, για να ξεθεμελιώσουν εργατικές λαϊκές κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών, να επιβάλουν μισθούς πείνας, να εκτοπίσουν τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επιχειρηματίες. Αυτοί ήταν οι στόχοι του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Γι’ αυτό ψεύδονται τα κόμματα που ισχυρίζονται ότι δεν υλοποιείται ή δεν έχει αποτελέσματα. Το κεφάλαιο δεν μπορεί να πάρει ανάσα από την κρίση, χωρίς κούρεμα του δημόσιου χρέους και αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ καθυστέρησαν την κρατική χρεοκοπία για να περισώσουν τον διεθνή χρηματοπιστωτικό μηχανισμό από έναν ισχυρό κλονισμό που μπορεί να στοιχίσει τη συνοχή του, την έστω και στο σημερινό βαθμό σταθερότητά του. Ο πρωταρχικός στόχος των κυβερνήσεων της ΕΕ και των οργάνων της ήταν και είναι να προστατεύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, γιατί αυτό είναι η καρδιά του καπιταλισμού που τροφοδοτεί με αίμα τις μεγάλες βιομηχανίες, το σύνολο των επιχειρηματικών ομίλων. Το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. Η προστασία των τραπεζών και του καπιταλισμού, με όποιον τρόπο και αν γίνει, για τη λαϊκή πλειοψηφία φέρνει μεγάλα και απίστευτα δεινά.
Ο λαός πρέπει να εμπιστευθεί το ΚΚΕ. Οι θέσεις του για την κρίση επιβεβαιώθηκαν πλήρως σε αντίθεση με ό,τι έλεγαν και συνεχίζουν να λένε τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα. Λύση υπέρ του λαού, χωρίς να θιχτούν καίρια τα συμφέροντα των μονοπωλίων και χωρίς αποδέσμευση από την ΕΕ, δεν υπάρχει. Ο λαός μπορεί να βάλει εμπόδια στον μακροχρόνιο όλεθρο να μειώσει και να βάλει τέλος στις συνέπειες από την καπιταλιστική βαρβαρότητα μόνο αν εμπιστευθεί τη δύναμη και το δίκιο του, διαμορφώσει μια μεγάλη εργατική λαϊκή συμμαχία με στόχο τη δική του εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ.
παρουσιάζουν ως «σωτήρια» λύση οι πολιτικοί εκπρόσωποι του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου. Κυβέρνηση – τρόικα – πλουτοκρατία χρησιμοποίησαν την κρατική χρεοκοπία ως επαναλαμβανόμενο εκβιασμό, για να εφαρμόσουν προαποφασισμένα μέτρα, για να ξεθεμελιώσουν εργατικές λαϊκές κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών, να επιβάλουν μισθούς πείνας, να εκτοπίσουν τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επιχειρηματίες. Αυτοί ήταν οι στόχοι του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Γι’ αυτό ψεύδονται τα κόμματα που ισχυρίζονται ότι δεν υλοποιείται ή δεν έχει αποτελέσματα. Το κεφάλαιο δεν μπορεί να πάρει ανάσα από την κρίση, χωρίς κούρεμα του δημόσιου χρέους και αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ καθυστέρησαν την κρατική χρεοκοπία για να περισώσουν τον διεθνή χρηματοπιστωτικό μηχανισμό από έναν ισχυρό κλονισμό που μπορεί να στοιχίσει τη συνοχή του, την έστω και στο σημερινό βαθμό σταθερότητά του. Ο πρωταρχικός στόχος των κυβερνήσεων της ΕΕ και των οργάνων της ήταν και είναι να προστατεύσει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, γιατί αυτό είναι η καρδιά του καπιταλισμού που τροφοδοτεί με αίμα τις μεγάλες βιομηχανίες, το σύνολο των επιχειρηματικών ομίλων. Το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. Η προστασία των τραπεζών και του καπιταλισμού, με όποιον τρόπο και αν γίνει, για τη λαϊκή πλειοψηφία φέρνει μεγάλα και απίστευτα δεινά.
Ο λαός πρέπει να εμπιστευθεί το ΚΚΕ. Οι θέσεις του για την κρίση επιβεβαιώθηκαν πλήρως σε αντίθεση με ό,τι έλεγαν και συνεχίζουν να λένε τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα. Λύση υπέρ του λαού, χωρίς να θιχτούν καίρια τα συμφέροντα των μονοπωλίων και χωρίς αποδέσμευση από την ΕΕ, δεν υπάρχει. Ο λαός μπορεί να βάλει εμπόδια στον μακροχρόνιο όλεθρο να μειώσει και να βάλει τέλος στις συνέπειες από την καπιταλιστική βαρβαρότητα μόνο αν εμπιστευθεί τη δύναμη και το δίκιο του, διαμορφώσει μια μεγάλη εργατική λαϊκή συμμαχία με στόχο τη δική του εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ.
