Στη Συνεδρίασή της η Π.Ε. Ιονίων του ΠΑΣΟΚ μετά την ανασυγκρότηση της Γραμματείας της και ενόψει της προετοιμασίας της Συνδιάσκεψης της 3ης του Σεπτέμβρη κατέληξε στο ακόλουθο κείμενο.....
Π.Ε. ΠΑΣΟΚ Ιονίων Νήσων
Συμβολή στον Διάλογο Προετοιμασίας της Συνδιάσκεψης.
Η βαθειά οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική, ηθική και πολιτική κρίση, που ζούμε χρόνια τώρα, στην παρούσα φάση, παίρνει διαστάσεις εθνικής κρίσης.
Η ανυπαρξία εθνικής πνευματικής ηγεσίας, ικανής να εμπνέει, να διαποτίζει, να διαλέγεται, να συγκρούεται με την πολιτική και οικονομική ηγεσία, την κοινωνία, την παιδεία, ικανής να συμβάλει σε ένα εθνικό κοινωνικό αναγεννητικό αναπτυξιακό όραμα, σφραγίζει όλες τις εξελίξεις της εθνικής μας ζωής.
Η μακροχρόνια κρίση και παρακμή του πολιτικού συστήματος και του θεσμού του κόμματος, παρασύρει , σε δύσκολα αναστρέψιμη παρακμή και κρίση, το συμμετοχικό μας πολιτισμό, τους συμμετοχικούς θεσμούς στο σύνολό τους , από τα επιμελητήρια μέχρι το επιστημονικό, το συνδικαλιστικό, το φοιτητικό κίνημα.
Το πολιτικό μας σύστημα, με τη σημερινή του μορφή, αδυνατεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει την κοινωνία, την οικονομία και αντίθετα τις παρασύρει στην κρίση και την παρακμή του.
Η οικονομική ηγεσία σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, ποτέ δεν ηγήθηκε ενός Αναπτυξιακού Διαλόγου, ποτέ δεν ανέλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις, δεν έθεσε συγκεκριμένους αναπτυξιακούς στόχους.
Από την εποχή της Αμερικάνικης Βοήθειας, την εποχή του Σχεδίου Μάρσαλ, στην εποχή των Παγωμένων Πιστώσεων, στην εποχή των Οργανισμών Ανασυγκρότησης των επιχειρήσεων, η οικονομική ηγεσία του τόπου επιδιώκει να καρπούται, να οικειοποιείται τους κρατικούς πόρους, να κρατικοποιεί όμως τα έξοδα και τις ζημίες της.
Δεν συμμετείχε ποτέ θεσμικά στην χάραξη μιας εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής, μιας εθνικής παραγωγικής εξειδίκευσης. Εξαιρέσεις σε επίπεδο ατόμων υπήρξαν είναι όμως προφανές ότι αυτές δεν αρκούσαν και δεν αρκούν.
Η καθολική μας αδυναμία να προστατεύσουμε και να αξιοποιήσουμε μέχρι και σήμερα την τεράστια Εθνική, Δημοτική, Δημόσια Περιουσία, περιουσία των Κληροδοτημάτων , αποκαλύπτει ότι το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη υλικών πόρων, αλλά η έλλειψη ηθικών πόρων, έλλειψη κοινωνικού κεφαλαίου.
Η πανεπιστημιακή μας ηγεσία, το οικονομικά μας πανεπιστήμια, δεν υψώθηκαν στο ύψος του συμβούλου της κοινωνίας , του γόνιμου κριτή και συμβούλου της πολιτείας και της πολιτικής, απαιτώντας και προσφέροντας επιστημονική τεκμηρίωση στον Πολιτικό Λόγο.
Mπροστά σε αυτή την καθολική κρίση οφείλουμε να προχωρήσουμε σε μια αναγεννητική και όχι επετειακή αξιοποίηση της 3ης του Σεπτέμβρη.
Προετοιμάζοντας την 3η του Σεπτέμβρη στην καρδιά της κρίσης:
Η κρίση χρέους και δανεισμού δεν είναι παρά το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της μακροχρόνιας κρίσης ανάπτυξης, για την οποία ευθύνονται όλες οι δυνάμεις πού διαμόρφωναν την οικονομική θεωρία και πράξη την αναπτυξιακή πολιτική, είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας πολιτικής κρίσης και παρακμής, της διαφθοράς, της διαπλοκής, και αναξιοκρατίας. Της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να προλάβει αντί να θεραπεύσει.
Υπ΄ αυτό το πρίσμα αποδεχόμαστε τα μέτρα του Μνημονίου, ως έκτακτα μέτρα εθνικής ανάγκης, μέτρα ξένα προς την ιδεολογία και τους λόγους δημιουργίας του ΠΑΣΟΚ.
Δεσμευόμαστε στον αγώνα για την όσο το δυνατόν γρηγορότερη απαλλαγή της κοινωνίας και της οικονομίας τόσο από το μνημόνιο όσο και κυρίως από τα αίτια που οδήγησαν σ΄ αυτό. Για την απαλλαγή μας από αυτά τα αίτια επιβάλλεται:
Αναγέννηση του πολιτικού συστήματος, του θεσμού του κόμματος. Αναγέννηση του ήθους εργασίας ,συνεργασίας και συμμετοχής στο χώρο δουλειάς, το συνδικάτο, το πανεπιστήμιο, το κόμμα…
Η αναγέννηση αυτή αποτελεί όχι απλά ιστορική πρόκληση και χρέος, αποτελεί το ΤΑΝ η ΕΠΙ ΤΑΣ για το ΠΑΣΟΚ αλλά και το πολιτικό μας σύστημα.
Τα κόμματα των οπαδών έκλεισαν τον ιστορικό τους κύκλο. Στην κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας, ο θεσμός κόμμα δεν είναι δυνατόν να παραμένει στην εποχή της εργοστασιακής οργάνωσης της εργασίας. Από την πολιτική της διεκδίκησης, της διαμαρτυρίας το κοινωνικό κίνημα πρέπει να περάσει στην δημιουργική ανατροπή.
Για την έξοδο από την κρίση επιβάλλεται συμμετοχική δράση, συμμαχίες αλλαγής με συγκεκριμένους στόχους σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο: Επιβάλλονται διεθνείς πρωτοβουλίες για νέο καθεστώς στη Διεθνή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Για την προστασία της παγκόσμιας οικονομίας από τους οικονομικούς τρομοκράτες, την ανεξέλεγκτη διακίνηση κεφαλαίων, την επικυριαρχία ενός αδιαφανούς και ανεξέλεγκτου τραπεζικού ολιγοπωλίου.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο: Επιβάλλεται η διαμόρφωση αγωνιστικών συμμαχιών για
την δημιουργία αξιόπιστων ευρωπαϊκών θεσμών αξιολόγησης των ευρωπαϊκών οικονομιών, των ευρωπαϊκών τραπεζών, για ένα μοντέλο ευρωπαϊκής οικονομικής ανάπτυξης και συνοχής που θα υπηρετεί την ευρωπαϊκή συνοχή και όχι το χάσμα μεταξύ ευρωπαϊκού βορρά και νότου.
Σε εθνικό επίπεδο: Επιβάλλεται η συγκρότηση μιας εθνικής κοινωνικής συμμαχίας για την αναπτυξιακή ανασυγκρότηση κοινωνίας και οικονομίας.
Ασφαλώς η έξοδος από την κρίση δεν θα προκύψει από την αντικατάσταση των παλιών βεζίρηδων από νέους.
Δεν αρκεί η αντικατάσταση των παλαιών κομμάτων από νέα κόμματα «παλαιού τύπου» .
Χρειάζεται άλλη σχέση του πολίτη, με την πολιτική, με τα κόμματα, με τους θεσμούς.
Η απαξίωση , η κομματικοποίηση, η εξαχρείωση, της Δημόσιας Διοίκησης, η μετατροπή της σε αναξιοκρατικό, αναποτελεσματικό, υπηρετικό μηχανισμό, ενός αναξιοκρατικού πελατειακού και εξαρτημένου πολιτικού συστήματος, οδήγησε τη Δημόσια Διοίκηση, στο να υπηρετεί και να αναπαράγει, ένα υποτελές και εξαρτημένο κράτος.
Για να ανατρέψει όλα τα παραπάνω ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ . Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να επανεντάξει τη χώρα με αξιοπρέπεια και ισοτιμία στην παγκόσμια κοινότητα. Για να ανήκουν οι Έλληνες στην Ελλάδα και η Ελλάδα στους Έλληνες.
Για την έξοδο από τη σημερινή βαθειά κρίση δεν αρκεί επανεκκίνηση της οικονομίας. Επιβάλλεται και στρατηγική ανασυγκρότησης, της οικονομίας σε ανταγωνιστική εξωστρεφή βιώσιμη κατεύθυνση. Επιβάλλεται μόνιμος διαφανής, δεσμευτικός διάλογος μεταξύ οικονομικής ηγεσίας, πολιτικής ηγεσίας στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου εθνικού αναπτυξιακού διαλόγου. Επιβάλλεται η εθνική , κοινωνική , πολιτική και πολιτισμική μας αναγέννηση και ανασυγκρότηση.
Για την έξοδο από την κρίση δεν αρκεί η συναίνεση φθαρμένων, αναποτελεσματικών,κομματικών μηχανισμών, επιβάλλεται η συγκρότηση μιας Εθνικής Κοινωνικής Αναπτυξιακής Συμμαχίας.
Το χρέος του ΠΑΣΟΚ.
Με την ευκαιρία της 3ης του Σεπτέμβρη το ΠΑΣΟΚ, οφείλει να καταστεί για μια ακόμα φορά στην ιστορία του Εθνική, Κοινωνική, Αναπτυξιακή, Ηθική πρωτοπορία.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να καταστεί ηγέτιδα πολιτική δύναμη για την αναγέννηση του πολιτικού μας συστήματος, την μετεξέλιξη των πολιτικών μας κομμάτων από κόμματα οπαδών σε κόμματα υπεύθυνης αναπτυξιακής συμμετοχής. Για την μετατροπή της πολιτικής από πόλεμο φθοράς, σε συναγωνισμό προσφοράς, για την εδραίωση ενός αναπτυξιακού διαλόγου με τοπική περιφερική εθνική διάσταση. Να καταστεί δύναμη καθολικής κοινωνικής κινητοποίησης κα συμμετοχής. Ημίμετρα δεν αρκούν. Η υποταγή στην κυρίαρχη πολιτική ηθική και πραχτική οδηγεί αναπόδραστα στην καταστροφή, εθνική και κοινωνική. Οι μόνες επιλογές είναι αναγέννηση η καταστροφή.
Π.Ε. ΠΑΣΟΚ Ιονίων Νήσων
Συμβολή στον Διάλογο Προετοιμασίας της Συνδιάσκεψης.
Η βαθειά οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική, ηθική και πολιτική κρίση, που ζούμε χρόνια τώρα, στην παρούσα φάση, παίρνει διαστάσεις εθνικής κρίσης.
Η ανυπαρξία εθνικής πνευματικής ηγεσίας, ικανής να εμπνέει, να διαποτίζει, να διαλέγεται, να συγκρούεται με την πολιτική και οικονομική ηγεσία, την κοινωνία, την παιδεία, ικανής να συμβάλει σε ένα εθνικό κοινωνικό αναγεννητικό αναπτυξιακό όραμα, σφραγίζει όλες τις εξελίξεις της εθνικής μας ζωής.
Η μακροχρόνια κρίση και παρακμή του πολιτικού συστήματος και του θεσμού του κόμματος, παρασύρει , σε δύσκολα αναστρέψιμη παρακμή και κρίση, το συμμετοχικό μας πολιτισμό, τους συμμετοχικούς θεσμούς στο σύνολό τους , από τα επιμελητήρια μέχρι το επιστημονικό, το συνδικαλιστικό, το φοιτητικό κίνημα.
Το πολιτικό μας σύστημα, με τη σημερινή του μορφή, αδυνατεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει την κοινωνία, την οικονομία και αντίθετα τις παρασύρει στην κρίση και την παρακμή του.
Η οικονομική ηγεσία σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, ποτέ δεν ηγήθηκε ενός Αναπτυξιακού Διαλόγου, ποτέ δεν ανέλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις, δεν έθεσε συγκεκριμένους αναπτυξιακούς στόχους.
Από την εποχή της Αμερικάνικης Βοήθειας, την εποχή του Σχεδίου Μάρσαλ, στην εποχή των Παγωμένων Πιστώσεων, στην εποχή των Οργανισμών Ανασυγκρότησης των επιχειρήσεων, η οικονομική ηγεσία του τόπου επιδιώκει να καρπούται, να οικειοποιείται τους κρατικούς πόρους, να κρατικοποιεί όμως τα έξοδα και τις ζημίες της.
Δεν συμμετείχε ποτέ θεσμικά στην χάραξη μιας εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής, μιας εθνικής παραγωγικής εξειδίκευσης. Εξαιρέσεις σε επίπεδο ατόμων υπήρξαν είναι όμως προφανές ότι αυτές δεν αρκούσαν και δεν αρκούν.
Η καθολική μας αδυναμία να προστατεύσουμε και να αξιοποιήσουμε μέχρι και σήμερα την τεράστια Εθνική, Δημοτική, Δημόσια Περιουσία, περιουσία των Κληροδοτημάτων , αποκαλύπτει ότι το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη υλικών πόρων, αλλά η έλλειψη ηθικών πόρων, έλλειψη κοινωνικού κεφαλαίου.
Η πανεπιστημιακή μας ηγεσία, το οικονομικά μας πανεπιστήμια, δεν υψώθηκαν στο ύψος του συμβούλου της κοινωνίας , του γόνιμου κριτή και συμβούλου της πολιτείας και της πολιτικής, απαιτώντας και προσφέροντας επιστημονική τεκμηρίωση στον Πολιτικό Λόγο.
Mπροστά σε αυτή την καθολική κρίση οφείλουμε να προχωρήσουμε σε μια αναγεννητική και όχι επετειακή αξιοποίηση της 3ης του Σεπτέμβρη.
Προετοιμάζοντας την 3η του Σεπτέμβρη στην καρδιά της κρίσης:
Η κρίση χρέους και δανεισμού δεν είναι παρά το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της μακροχρόνιας κρίσης ανάπτυξης, για την οποία ευθύνονται όλες οι δυνάμεις πού διαμόρφωναν την οικονομική θεωρία και πράξη την αναπτυξιακή πολιτική, είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας πολιτικής κρίσης και παρακμής, της διαφθοράς, της διαπλοκής, και αναξιοκρατίας. Της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να προλάβει αντί να θεραπεύσει.
Υπ΄ αυτό το πρίσμα αποδεχόμαστε τα μέτρα του Μνημονίου, ως έκτακτα μέτρα εθνικής ανάγκης, μέτρα ξένα προς την ιδεολογία και τους λόγους δημιουργίας του ΠΑΣΟΚ.
Δεσμευόμαστε στον αγώνα για την όσο το δυνατόν γρηγορότερη απαλλαγή της κοινωνίας και της οικονομίας τόσο από το μνημόνιο όσο και κυρίως από τα αίτια που οδήγησαν σ΄ αυτό. Για την απαλλαγή μας από αυτά τα αίτια επιβάλλεται:
Αναγέννηση του πολιτικού συστήματος, του θεσμού του κόμματος. Αναγέννηση του ήθους εργασίας ,συνεργασίας και συμμετοχής στο χώρο δουλειάς, το συνδικάτο, το πανεπιστήμιο, το κόμμα…
Η αναγέννηση αυτή αποτελεί όχι απλά ιστορική πρόκληση και χρέος, αποτελεί το ΤΑΝ η ΕΠΙ ΤΑΣ για το ΠΑΣΟΚ αλλά και το πολιτικό μας σύστημα.
Τα κόμματα των οπαδών έκλεισαν τον ιστορικό τους κύκλο. Στην κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας, ο θεσμός κόμμα δεν είναι δυνατόν να παραμένει στην εποχή της εργοστασιακής οργάνωσης της εργασίας. Από την πολιτική της διεκδίκησης, της διαμαρτυρίας το κοινωνικό κίνημα πρέπει να περάσει στην δημιουργική ανατροπή.
Για την έξοδο από την κρίση επιβάλλεται συμμετοχική δράση, συμμαχίες αλλαγής με συγκεκριμένους στόχους σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.
Σε παγκόσμιο επίπεδο: Επιβάλλονται διεθνείς πρωτοβουλίες για νέο καθεστώς στη Διεθνή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Για την προστασία της παγκόσμιας οικονομίας από τους οικονομικούς τρομοκράτες, την ανεξέλεγκτη διακίνηση κεφαλαίων, την επικυριαρχία ενός αδιαφανούς και ανεξέλεγκτου τραπεζικού ολιγοπωλίου.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο: Επιβάλλεται η διαμόρφωση αγωνιστικών συμμαχιών για
την δημιουργία αξιόπιστων ευρωπαϊκών θεσμών αξιολόγησης των ευρωπαϊκών οικονομιών, των ευρωπαϊκών τραπεζών, για ένα μοντέλο ευρωπαϊκής οικονομικής ανάπτυξης και συνοχής που θα υπηρετεί την ευρωπαϊκή συνοχή και όχι το χάσμα μεταξύ ευρωπαϊκού βορρά και νότου.
Σε εθνικό επίπεδο: Επιβάλλεται η συγκρότηση μιας εθνικής κοινωνικής συμμαχίας για την αναπτυξιακή ανασυγκρότηση κοινωνίας και οικονομίας.
Ασφαλώς η έξοδος από την κρίση δεν θα προκύψει από την αντικατάσταση των παλιών βεζίρηδων από νέους.
Δεν αρκεί η αντικατάσταση των παλαιών κομμάτων από νέα κόμματα «παλαιού τύπου» .
Χρειάζεται άλλη σχέση του πολίτη, με την πολιτική, με τα κόμματα, με τους θεσμούς.
Η απαξίωση , η κομματικοποίηση, η εξαχρείωση, της Δημόσιας Διοίκησης, η μετατροπή της σε αναξιοκρατικό, αναποτελεσματικό, υπηρετικό μηχανισμό, ενός αναξιοκρατικού πελατειακού και εξαρτημένου πολιτικού συστήματος, οδήγησε τη Δημόσια Διοίκηση, στο να υπηρετεί και να αναπαράγει, ένα υποτελές και εξαρτημένο κράτος.
Για να ανατρέψει όλα τα παραπάνω ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ . Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να επανεντάξει τη χώρα με αξιοπρέπεια και ισοτιμία στην παγκόσμια κοινότητα. Για να ανήκουν οι Έλληνες στην Ελλάδα και η Ελλάδα στους Έλληνες.
Για την έξοδο από τη σημερινή βαθειά κρίση δεν αρκεί επανεκκίνηση της οικονομίας. Επιβάλλεται και στρατηγική ανασυγκρότησης, της οικονομίας σε ανταγωνιστική εξωστρεφή βιώσιμη κατεύθυνση. Επιβάλλεται μόνιμος διαφανής, δεσμευτικός διάλογος μεταξύ οικονομικής ηγεσίας, πολιτικής ηγεσίας στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου εθνικού αναπτυξιακού διαλόγου. Επιβάλλεται η εθνική , κοινωνική , πολιτική και πολιτισμική μας αναγέννηση και ανασυγκρότηση.
Για την έξοδο από την κρίση δεν αρκεί η συναίνεση φθαρμένων, αναποτελεσματικών,κομματικών μηχανισμών, επιβάλλεται η συγκρότηση μιας Εθνικής Κοινωνικής Αναπτυξιακής Συμμαχίας.
Το χρέος του ΠΑΣΟΚ.
Με την ευκαιρία της 3ης του Σεπτέμβρη το ΠΑΣΟΚ, οφείλει να καταστεί για μια ακόμα φορά στην ιστορία του Εθνική, Κοινωνική, Αναπτυξιακή, Ηθική πρωτοπορία.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να καταστεί ηγέτιδα πολιτική δύναμη για την αναγέννηση του πολιτικού μας συστήματος, την μετεξέλιξη των πολιτικών μας κομμάτων από κόμματα οπαδών σε κόμματα υπεύθυνης αναπτυξιακής συμμετοχής. Για την μετατροπή της πολιτικής από πόλεμο φθοράς, σε συναγωνισμό προσφοράς, για την εδραίωση ενός αναπτυξιακού διαλόγου με τοπική περιφερική εθνική διάσταση. Να καταστεί δύναμη καθολικής κοινωνικής κινητοποίησης κα συμμετοχής. Ημίμετρα δεν αρκούν. Η υποταγή στην κυρίαρχη πολιτική ηθική και πραχτική οδηγεί αναπόδραστα στην καταστροφή, εθνική και κοινωνική. Οι μόνες επιλογές είναι αναγέννηση η καταστροφή.
