Γράφει ο Μπορμπότης Γιάννης Μέλος της ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ
Στην απεργία της 15ης Ιουνίου, στην πορεία του ΠΑΜΕ στην Αθήνα υπήρχε μεταξύ όλων των άλλων και ένα ξεχωριστό πανό. Ήταν αυτό των βουλευτών του ΚΚΕ που απείχαν από τις συζητήσεις στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο και βρέθηκαν στο πλάι του εργαζόμενου λαού. Το πανό έγραφε «Οι βουλευτές του ΚΚΕ μαζί με το ΠΑΜΕ μαζί με το Λαό στους δρόμους του αγώνα». Όταν έφτασαν στην πλατεία Συντάγματος....
έγιναν δεκτοί με χειροκροτήματα και επευφημίες από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Πολλοί από τους «αγανακτισμένους» χαιρέτησαν αυτή τη στάση των βουλευτών ενώ δεν υπήρξε ούτε μία αντίδραση. Όσο και να θέλουν να μας πείσουν κάποιοι προσπαθώντας να τσουβαλιάσουν του βουλευτές του ΚΚΕ με συνθήματα του τύπου «κλέφτες – κλέφτες», «και οι 300 ίδιοι είναι» θα το ξαναπούμε για χιλιοστή φορά, οι κομμουνιστές βουλευτές δεν είναι το ίδιο με τους άλλους.
Επειδή δεν αρκεί απλά να το υποστηρίζουμε χωρίς επιχειρήματα, παραθέτουμε μία σειρά στοιχείων, που ίσως και να μην είναι τόσο γνωστά, τα οποία δείχνουν το πώς αντιλαμβάνεται τη θέση του βουλευτή ο κομμουνιστής.
Ας αρχίσουμε από την προεκλογική περίοδο. Οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ, δεν κάνουν σε καμία περίπτωση προσωπική προεκλογική εκστρατεία. Δε δαπανούν χιλιάδες ευρώ για να εκλεγούν, δεν βλέπουν τη θέση του βουλευτή ως μία «καλή επένδυση». Δεν μοιράζουν ιλουστρασιόν φυλλάδια με «πειραγμένες» φωτογραφίες, δεν νοικιάζουν εκλογικά κέντρα σε κεντρικά σημεία, δεν προσλαμβάνουν εργαζόμενους για να μοιράζουν τις κάρτες και τα φυλλάδιά τους. Δε δημιουργούν προσωπικούς στρατούς ψηφοφόρων χρησιμοποιώντας εκδουλεύσεις και κομματάρχες. Ο προεκλογικός αγώνας δίνεται από το ΚΚΕ και η προσπάθεια γίνεται από το σύνολο των ανθρώπων που πιστεύουν σε αυτό το σκοπό γιατί η εκλογή ενός βουλευτή του ΚΚΕ αποτελεί όπλο στην υπηρεσία του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Οι βουλευτές που εκλέγονται στο κοινοβούλιο με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, βρίσκονται υπό την καθοδήγηση της Κεντρικής Επιτροπής. Όποτε κρίνει η Κεντρική Επιτροπή μπορεί να τους ανακαλέσει. Επίσης μπορεί να τους αναθέσει άλλες υποχρεώσεις, άλλο πόστο δουλειάς όπου μπορούν να αξιοποιηθούν καλύτερα. Δεν είναι λίγες οι φορές που βουλευτές του ΚΚΕ παραιτήθηκαν για να αναλάβουν άλλα καθήκοντα. Η θέση του βουλευτή για το ΚΚΕ δεν είναι αυτοσκοπός είναι μία θέση στον καταμερισμό εργασιών που απαιτούνται.
Η βουλευτική αποζημίωση των βουλευτών και των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ, είναι στη διάθεση του κόμματος που τη διαχειρίζεται. Ο βουλευτής απ' αυτά τα λεφτά, παίρνει τον ίδιο μισθό με οποιοδήποτε άλλο έμμισθο στέλεχος του ΚΚΕ (εννοείται ότι επίσης τους καλύπτονται έξοδα που προκύπτουν από τις υποχρεώσεις των καθηκόντων όπως μετακινήσεις κτλ). Ας σημειώσουμε εδώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι βουλευτές του ΚΚΕ τελικά παίρνουν λιγότερα χρήματα από το μισθό που είχαν στην κανονική τους δουλειά. Τα λεφτά αυτά το ΚΚΕ τα αξιοποιεί σε όφελος του κινήματος, κανένας δεν τα βάζει στη τσέπη του.
Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει καταθέσει σχέδια και προτάσεις νόμων όπου ζητά τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Οι προτάσεις αυτές καταψηφίζονται στη Βουλή και βέβαια όλα αυτά αποσιωπούνται επιμελώς απ' τα κεντρικά κανάλια και τις εφημερίδες.
Οι βουλευτές του ΚΚΕ είναι άνθρωποι της εργατικής τάξης και βγαίνουν μέσα από αυτή. Ποια άλλα κόμματα έχουν βουλευτές που η κανονική δουλειά τους είναι οικοδόμοι, αγρότες, ναυτεργάτες; Δεν χρησιμοποιούν φρουρούς και σωματοφύλακες για να τους προστατεύουν γιατί είναι κομμάτι του ίδιου του λαού. Οι βουλευτές του ΚΚΕ γνωρίζουν ότι η θέση τους είναι απλά ένα μετερίζι αγώνα. Το βήμα της βουλής το αξιοποιεί το ΚΚΕ, όχι επειδή του αρέσει η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αλλά επειδή είναι αναγκαίος και ο πολιτικός αγώνας για την εργατική τάξη και την οργάνωσή της.
Οι κομμουνιστές γνωρίζουν ότι ο πραγματικός αγώνας δίνεται στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά και στο χωριό. Δεν περιμένουν να έρθει ο βουλευτής, να ανταλλάξει χειραψίες και χαμόγελα και να κάνει δημόσιες σχέσεις. Το κόμμα σε κάθε χώρο εκπροσωπείται από το κάθε μέλος που μεταφέρει τις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ. Ο βουλευτής του ΚΚΕ δεν κάνει κάτι διαφορετικό απ' ότι το απλό μέλος, απλώς αξιοποιεί τα όποια προνόμια του παρέχει το σύστημα υπέρ του κινήματος.
Οι βουλευτές του ΚΚΕ ως κομμάτι του λαού θα βρεθούν μπροστά μαζί με τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις, απεργίες, καταλήψεις, πορείες, διεκδικήσεις. Από την άλλη όμως θα εκπροσωπήσουν επάξια το δίκιο του εργάτη και στη βουλή, θα καταθέσουν ερωτήσεις, θα κάνουν παρεμβάσεις υπέρ του λαού. Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχει καμία αμφιβολία σε κανέναν, ότι το βουλευτιλίκι για το ΚΚΕ δεν είναι ούτε αυτοσκοπός, ούτε πανάκεια. Το ΚΚΕ όμως πάλεψε χρόνια για να μπορέσει να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και μέσα στο κοινοβούλιο.
Το «όλοι ίδιοι είναι», το «όλα τα κόμματα ίδια είναι», το «και οι 300 ίδιοι είναι», το «όλοι οι συνδικαλιστές ίδιοι είναι», το «όλα τα συνδικάτα ίδια είναι» αποτελούν πλευρά του ίδιου νομίσματος που στην άλλη όψη του γράφει με κεφαλαία γράμματα «Όλοι μαζί τα φάγαμε» και «Όλοι φταίμε». Ας σκεφτούν οι καλοπροαίρετοι. Αν το ότι κάποιοι σε ένα κλάδο, ή ακόμη και οι περισσότεροι αν θέλετε, δεν κάνουν αυτό που πρέπει σημαίνει ότι όλοι μα όλοι είναι το ίδιο. Υπάρχουν αδιάφοροι δημόσιοι υπάλληλοι, όλοι ίδιοι είναι; Υπάρχουν επίορκοι γιατροί, όλοι ίδιοι είναι; Υπάρχουν ασυνείδητοι επαγγελματίες, όλοι ίδιοι είναι; Πριν ο καθένας εκστομίσει το «όλοι ίδιοι είναι» ίσως θα έπρεπε πρώτα να σκεφτεί μήπως με αυτή τη λογική θα μπορούσαν κάποιοι να πουν το ίδιο και γι’ αυτόν…
Αλλά μόνο εκείνοι οι πραγματικά ίδιοι μεταξύ τους, μόνο εκείνοι που, επειδή είναι ίδιοι, υπηρέτησαν τον ίδιο «μονόδρομο», μόνο εκείνοι που ακολούθησαν την ίδια πολιτική και έφεραν το λαό στη σημερινή κατάσταση, έχουν όφελος από το «όλοι ίδιοι είναι». Ποντάρουν στη φασίζουσα αυτή συνθηματολογία για να μην μπορούν τα θύματά τους να τους ξεχωρίσουν. Για να μπορούν, τελικά, μέσα από το «είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι», να διεκδικούν μία πολυπόθητη θέση στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Αλλά, όπως δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, έτσι και δεν είναι και οι «300» ίδιοι.
Ίδιοι μεταξύ τους είναι εκείνοι από τους «300» που ψηφίζουν μνημόνια, που όταν δεν ψηφίζουν μνημόνια φροντίζουν να ψηφίζουν πάνω από τα μισά νομοσχέδια από κοινού με εκείνους που ψηφίζουν τα μνημόνια. Ίδιοι είναι εκείνοι που στηρίζουν την ΕΕ, τις «ελευθερίες» του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και του ευρώ, που άνοιξαν το δρόμο για τη σημερινή κατάσταση.
Όχι λοιπόν δεν είναι και οι 300 ίδιοι.
Κάποιοι απ' αυτούς είναι μαζί μας στους δρόμους.
Στην απεργία της 15ης Ιουνίου, στην πορεία του ΠΑΜΕ στην Αθήνα υπήρχε μεταξύ όλων των άλλων και ένα ξεχωριστό πανό. Ήταν αυτό των βουλευτών του ΚΚΕ που απείχαν από τις συζητήσεις στη Βουλή για το Μεσοπρόθεσμο και βρέθηκαν στο πλάι του εργαζόμενου λαού. Το πανό έγραφε «Οι βουλευτές του ΚΚΕ μαζί με το ΠΑΜΕ μαζί με το Λαό στους δρόμους του αγώνα». Όταν έφτασαν στην πλατεία Συντάγματος....
έγιναν δεκτοί με χειροκροτήματα και επευφημίες από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Πολλοί από τους «αγανακτισμένους» χαιρέτησαν αυτή τη στάση των βουλευτών ενώ δεν υπήρξε ούτε μία αντίδραση. Όσο και να θέλουν να μας πείσουν κάποιοι προσπαθώντας να τσουβαλιάσουν του βουλευτές του ΚΚΕ με συνθήματα του τύπου «κλέφτες – κλέφτες», «και οι 300 ίδιοι είναι» θα το ξαναπούμε για χιλιοστή φορά, οι κομμουνιστές βουλευτές δεν είναι το ίδιο με τους άλλους.
Επειδή δεν αρκεί απλά να το υποστηρίζουμε χωρίς επιχειρήματα, παραθέτουμε μία σειρά στοιχείων, που ίσως και να μην είναι τόσο γνωστά, τα οποία δείχνουν το πώς αντιλαμβάνεται τη θέση του βουλευτή ο κομμουνιστής.
Ας αρχίσουμε από την προεκλογική περίοδο. Οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ, δεν κάνουν σε καμία περίπτωση προσωπική προεκλογική εκστρατεία. Δε δαπανούν χιλιάδες ευρώ για να εκλεγούν, δεν βλέπουν τη θέση του βουλευτή ως μία «καλή επένδυση». Δεν μοιράζουν ιλουστρασιόν φυλλάδια με «πειραγμένες» φωτογραφίες, δεν νοικιάζουν εκλογικά κέντρα σε κεντρικά σημεία, δεν προσλαμβάνουν εργαζόμενους για να μοιράζουν τις κάρτες και τα φυλλάδιά τους. Δε δημιουργούν προσωπικούς στρατούς ψηφοφόρων χρησιμοποιώντας εκδουλεύσεις και κομματάρχες. Ο προεκλογικός αγώνας δίνεται από το ΚΚΕ και η προσπάθεια γίνεται από το σύνολο των ανθρώπων που πιστεύουν σε αυτό το σκοπό γιατί η εκλογή ενός βουλευτή του ΚΚΕ αποτελεί όπλο στην υπηρεσία του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Οι βουλευτές που εκλέγονται στο κοινοβούλιο με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, βρίσκονται υπό την καθοδήγηση της Κεντρικής Επιτροπής. Όποτε κρίνει η Κεντρική Επιτροπή μπορεί να τους ανακαλέσει. Επίσης μπορεί να τους αναθέσει άλλες υποχρεώσεις, άλλο πόστο δουλειάς όπου μπορούν να αξιοποιηθούν καλύτερα. Δεν είναι λίγες οι φορές που βουλευτές του ΚΚΕ παραιτήθηκαν για να αναλάβουν άλλα καθήκοντα. Η θέση του βουλευτή για το ΚΚΕ δεν είναι αυτοσκοπός είναι μία θέση στον καταμερισμό εργασιών που απαιτούνται.
Η βουλευτική αποζημίωση των βουλευτών και των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ, είναι στη διάθεση του κόμματος που τη διαχειρίζεται. Ο βουλευτής απ' αυτά τα λεφτά, παίρνει τον ίδιο μισθό με οποιοδήποτε άλλο έμμισθο στέλεχος του ΚΚΕ (εννοείται ότι επίσης τους καλύπτονται έξοδα που προκύπτουν από τις υποχρεώσεις των καθηκόντων όπως μετακινήσεις κτλ). Ας σημειώσουμε εδώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι βουλευτές του ΚΚΕ τελικά παίρνουν λιγότερα χρήματα από το μισθό που είχαν στην κανονική τους δουλειά. Τα λεφτά αυτά το ΚΚΕ τα αξιοποιεί σε όφελος του κινήματος, κανένας δεν τα βάζει στη τσέπη του.
Το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει καταθέσει σχέδια και προτάσεις νόμων όπου ζητά τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης και την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Οι προτάσεις αυτές καταψηφίζονται στη Βουλή και βέβαια όλα αυτά αποσιωπούνται επιμελώς απ' τα κεντρικά κανάλια και τις εφημερίδες.
Οι βουλευτές του ΚΚΕ είναι άνθρωποι της εργατικής τάξης και βγαίνουν μέσα από αυτή. Ποια άλλα κόμματα έχουν βουλευτές που η κανονική δουλειά τους είναι οικοδόμοι, αγρότες, ναυτεργάτες; Δεν χρησιμοποιούν φρουρούς και σωματοφύλακες για να τους προστατεύουν γιατί είναι κομμάτι του ίδιου του λαού. Οι βουλευτές του ΚΚΕ γνωρίζουν ότι η θέση τους είναι απλά ένα μετερίζι αγώνα. Το βήμα της βουλής το αξιοποιεί το ΚΚΕ, όχι επειδή του αρέσει η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αλλά επειδή είναι αναγκαίος και ο πολιτικός αγώνας για την εργατική τάξη και την οργάνωσή της.
Οι κομμουνιστές γνωρίζουν ότι ο πραγματικός αγώνας δίνεται στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά και στο χωριό. Δεν περιμένουν να έρθει ο βουλευτής, να ανταλλάξει χειραψίες και χαμόγελα και να κάνει δημόσιες σχέσεις. Το κόμμα σε κάθε χώρο εκπροσωπείται από το κάθε μέλος που μεταφέρει τις θέσεις και την πολιτική του ΚΚΕ. Ο βουλευτής του ΚΚΕ δεν κάνει κάτι διαφορετικό απ' ότι το απλό μέλος, απλώς αξιοποιεί τα όποια προνόμια του παρέχει το σύστημα υπέρ του κινήματος.
Οι βουλευτές του ΚΚΕ ως κομμάτι του λαού θα βρεθούν μπροστά μαζί με τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις, απεργίες, καταλήψεις, πορείες, διεκδικήσεις. Από την άλλη όμως θα εκπροσωπήσουν επάξια το δίκιο του εργάτη και στη βουλή, θα καταθέσουν ερωτήσεις, θα κάνουν παρεμβάσεις υπέρ του λαού. Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχει καμία αμφιβολία σε κανέναν, ότι το βουλευτιλίκι για το ΚΚΕ δεν είναι ούτε αυτοσκοπός, ούτε πανάκεια. Το ΚΚΕ όμως πάλεψε χρόνια για να μπορέσει να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και μέσα στο κοινοβούλιο.
Το «όλοι ίδιοι είναι», το «όλα τα κόμματα ίδια είναι», το «και οι 300 ίδιοι είναι», το «όλοι οι συνδικαλιστές ίδιοι είναι», το «όλα τα συνδικάτα ίδια είναι» αποτελούν πλευρά του ίδιου νομίσματος που στην άλλη όψη του γράφει με κεφαλαία γράμματα «Όλοι μαζί τα φάγαμε» και «Όλοι φταίμε». Ας σκεφτούν οι καλοπροαίρετοι. Αν το ότι κάποιοι σε ένα κλάδο, ή ακόμη και οι περισσότεροι αν θέλετε, δεν κάνουν αυτό που πρέπει σημαίνει ότι όλοι μα όλοι είναι το ίδιο. Υπάρχουν αδιάφοροι δημόσιοι υπάλληλοι, όλοι ίδιοι είναι; Υπάρχουν επίορκοι γιατροί, όλοι ίδιοι είναι; Υπάρχουν ασυνείδητοι επαγγελματίες, όλοι ίδιοι είναι; Πριν ο καθένας εκστομίσει το «όλοι ίδιοι είναι» ίσως θα έπρεπε πρώτα να σκεφτεί μήπως με αυτή τη λογική θα μπορούσαν κάποιοι να πουν το ίδιο και γι’ αυτόν…
Αλλά μόνο εκείνοι οι πραγματικά ίδιοι μεταξύ τους, μόνο εκείνοι που, επειδή είναι ίδιοι, υπηρέτησαν τον ίδιο «μονόδρομο», μόνο εκείνοι που ακολούθησαν την ίδια πολιτική και έφεραν το λαό στη σημερινή κατάσταση, έχουν όφελος από το «όλοι ίδιοι είναι». Ποντάρουν στη φασίζουσα αυτή συνθηματολογία για να μην μπορούν τα θύματά τους να τους ξεχωρίσουν. Για να μπορούν, τελικά, μέσα από το «είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι», να διεκδικούν μία πολυπόθητη θέση στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Αλλά, όπως δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, έτσι και δεν είναι και οι «300» ίδιοι.
Ίδιοι μεταξύ τους είναι εκείνοι από τους «300» που ψηφίζουν μνημόνια, που όταν δεν ψηφίζουν μνημόνια φροντίζουν να ψηφίζουν πάνω από τα μισά νομοσχέδια από κοινού με εκείνους που ψηφίζουν τα μνημόνια. Ίδιοι είναι εκείνοι που στηρίζουν την ΕΕ, τις «ελευθερίες» του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και του ευρώ, που άνοιξαν το δρόμο για τη σημερινή κατάσταση.
Όχι λοιπόν δεν είναι και οι 300 ίδιοι.
Κάποιοι απ' αυτούς είναι μαζί μας στους δρόμους.
