Τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής για « Την Εθνική Στρατηγική για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία»
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ: Κύριε Υπουργέ, θα χρειαζόταν πράγματι πολύ θάρρος - δεν θέλω να το χαρακτηρίσω αλλιώς - ξεκινώντας την εισήγηση από την πρώτη σελίδα να μας μιλάτε για το αν αυτή η εθνική στρατηγική, όπως εσείς την ονομάζετε, κάθε άλλο παρά εθνική είναι. Το παραδέχεστε σε κάθε σελίδα ότι είναι....
προσαρμογή σε κοινοτικές οδηγίες, ότι είναι προσαρμογή στην κοινοτική στρατηγική για την ασφάλεια και την υγεία στους χώρους δουλειάς, ότι προσαρμόζεται και συμβαδίσει με τη συνθήκη της Λισσαβόνας. Θα ήθελα εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι η συνθήκη της Λισσαβόνας είναι εκείνη από την οποία ξεκίνησαν οι διεκδικήσεις του μεγάλου κεφαλαίου και με τις οδηγίες της Ε.Ε. για να αλλάξουν προς τα πάνω τα όρια συνταξιοδότησης. Αλήθεια, σε τι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας θα συνεχίσει να εργάζεται ένας άνθρωπος 70 χρόνων, ευάλωτος στο εργατικό ατύχημα; Και εκεί ταιριάζει αυτό που είπα προηγουμένως ότι χρειάζεται πολύ θάρρος να λέτε στον κόσμο μέσα από αυτή την παρουσίαση που κάνατε ότι, αν εφαρμοστεί, θα αυξήσει την οικονομική και κοινωνική ευημερία στον ελληνικό λαό.
Αλήθεια, θα τολμήσετε να το πείτε στις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, στα εκατομμύρια που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, στους εργαζόμενους που τους πετσοκόβουν τους μισθούς, στους συνταξιούχους που τους πετσοκόβουν τις συντάξεις, σε αυτούς που τους κατεδαφίζουν τα βαρέα και ανθυγιεινά σε αυτούς τους οποίους αυξάνουν τα όρια της ηλικίας συνταξιοδότησης, ότι με τα μέτρα που εσείς λέτε θα τους φέρετε κοινωνική και οικονομική ευημερία;
Πριν λίγο καιρό, κύριε υπουργέ, όταν ο κ. Λοβέρδος ήταν υπουργός, με τυμπανοκρουσίες μας έφεραν εδώ την κωδικοποίηση κάποιων νομοθετικών διατάξεων που αφορούσαν την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς και μας το παρουσίασαν σαν μια κοσμογονική αλλαγή. Βέβαια, ούτε η εθνική στρατηγική, όπως εσείς ονομάζετε την πλήρη προσαρμογή μας στις κοινοτικές εντολές, ούτε βέβαια καμιά κωδικοποίηση νομοθετικών διατάξεων που αφορούν την υγεία και την ασφάλεια στο χώρο εργασίας, δεν μπορεί να κρύψει, πολλώ δε μάλλον, να ωραιοποιήσει την απαράδεκτη όσο και τραγική κατάσταση που αφορά στο θέμα αυτό στους χώρους εργασίας.
Δεν μπορεί να κρύψει το φόρο αίματος που καταβάλλουν κάθε χρόνο οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς με τις επαγγελματικές ασθένειες και την πρόωρη φθορά της υγείας τους με το μεγάλο αριθμό αναπήρων. Ακόμη και η κοινοτική στρατηγική που επικαλεστήκατε παραδέχεται ότι κάθε τρισήμιση λεπτά ένας εργαζόμενος στην Ευρώπη πεθαίνει είτε από εργατικό ατύχημα είτε από επαγγελματική αρρώστια. Στη χώρα μας αν και είναι γνωστή η αρνητική κατάσταση από την ελλιπή καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων, --εμείς δεν κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις και λέμε ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι εργατικά ατυχήματα, αλλά εργοδοτικά εγκλήματα--, από την ανασφάλιστη εργασία και τη μη καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών που διαλάθουν ως κοινές ασθένειες, είναι ενδεικτικό πως τα θανατηφόρα ατυχήματα κάθε χρόνο ξεπερνούν τα 100, ενώ βέβαια είναι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες τα μη θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.
Αυτά είναι μερικά από τα αποτελέσματα της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, τα οποία δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από καμία εθνική στρατηγική. Η πραγματικότητα είναι ότι από τη στιγμή που η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα, αγοράζεται και πουλιέται, που ενοικιάζεται, που δανείζεται και την εκμεταλλεύεται ο καπιταλιστής για να πάρει με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος από την υπεραξία που παράγει, τα μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας του εργαζόμενου, αποτελούν κόστος για τον εργοδότη. Η προσπάθεια του εργοδότη με τη συνδρομή βέβαια των κυβερνήσεων που πέρασαν είτε της Νέας Δημοκρατίας είτε του ΠΑΣΟΚ ήταν να μειώσει το μισθολογικό κόστος. Μειώνοντας το μισθολογικό κόστος, μειώνεις στο ελάχιστο τις συνθήκες ασφάλειας που πρέπει ο εργαζόμενος να ζει στους χώρους δουλειάς.
Κύριε Υπουργέ, εμείς δεν είμαστε αιθεροβάμονες. Το πρόβλημα της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς δεν λύνεται με κωδικοποιήσεις και στρατηγικές τέτοιου τύπου. Χρειάζεται να υπάρχουν κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής και αυστηρός εργατικός έλεγχος.
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ: Κύριε Υπουργέ, θα χρειαζόταν πράγματι πολύ θάρρος - δεν θέλω να το χαρακτηρίσω αλλιώς - ξεκινώντας την εισήγηση από την πρώτη σελίδα να μας μιλάτε για το αν αυτή η εθνική στρατηγική, όπως εσείς την ονομάζετε, κάθε άλλο παρά εθνική είναι. Το παραδέχεστε σε κάθε σελίδα ότι είναι....
προσαρμογή σε κοινοτικές οδηγίες, ότι είναι προσαρμογή στην κοινοτική στρατηγική για την ασφάλεια και την υγεία στους χώρους δουλειάς, ότι προσαρμόζεται και συμβαδίσει με τη συνθήκη της Λισσαβόνας. Θα ήθελα εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι η συνθήκη της Λισσαβόνας είναι εκείνη από την οποία ξεκίνησαν οι διεκδικήσεις του μεγάλου κεφαλαίου και με τις οδηγίες της Ε.Ε. για να αλλάξουν προς τα πάνω τα όρια συνταξιοδότησης. Αλήθεια, σε τι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας θα συνεχίσει να εργάζεται ένας άνθρωπος 70 χρόνων, ευάλωτος στο εργατικό ατύχημα; Και εκεί ταιριάζει αυτό που είπα προηγουμένως ότι χρειάζεται πολύ θάρρος να λέτε στον κόσμο μέσα από αυτή την παρουσίαση που κάνατε ότι, αν εφαρμοστεί, θα αυξήσει την οικονομική και κοινωνική ευημερία στον ελληνικό λαό.
Αλήθεια, θα τολμήσετε να το πείτε στις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, στα εκατομμύρια που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, στους εργαζόμενους που τους πετσοκόβουν τους μισθούς, στους συνταξιούχους που τους πετσοκόβουν τις συντάξεις, σε αυτούς που τους κατεδαφίζουν τα βαρέα και ανθυγιεινά σε αυτούς τους οποίους αυξάνουν τα όρια της ηλικίας συνταξιοδότησης, ότι με τα μέτρα που εσείς λέτε θα τους φέρετε κοινωνική και οικονομική ευημερία;
Πριν λίγο καιρό, κύριε υπουργέ, όταν ο κ. Λοβέρδος ήταν υπουργός, με τυμπανοκρουσίες μας έφεραν εδώ την κωδικοποίηση κάποιων νομοθετικών διατάξεων που αφορούσαν την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς και μας το παρουσίασαν σαν μια κοσμογονική αλλαγή. Βέβαια, ούτε η εθνική στρατηγική, όπως εσείς ονομάζετε την πλήρη προσαρμογή μας στις κοινοτικές εντολές, ούτε βέβαια καμιά κωδικοποίηση νομοθετικών διατάξεων που αφορούν την υγεία και την ασφάλεια στο χώρο εργασίας, δεν μπορεί να κρύψει, πολλώ δε μάλλον, να ωραιοποιήσει την απαράδεκτη όσο και τραγική κατάσταση που αφορά στο θέμα αυτό στους χώρους εργασίας.
Δεν μπορεί να κρύψει το φόρο αίματος που καταβάλλουν κάθε χρόνο οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς με τις επαγγελματικές ασθένειες και την πρόωρη φθορά της υγείας τους με το μεγάλο αριθμό αναπήρων. Ακόμη και η κοινοτική στρατηγική που επικαλεστήκατε παραδέχεται ότι κάθε τρισήμιση λεπτά ένας εργαζόμενος στην Ευρώπη πεθαίνει είτε από εργατικό ατύχημα είτε από επαγγελματική αρρώστια. Στη χώρα μας αν και είναι γνωστή η αρνητική κατάσταση από την ελλιπή καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων, --εμείς δεν κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις και λέμε ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι εργατικά ατυχήματα, αλλά εργοδοτικά εγκλήματα--, από την ανασφάλιστη εργασία και τη μη καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών που διαλάθουν ως κοινές ασθένειες, είναι ενδεικτικό πως τα θανατηφόρα ατυχήματα κάθε χρόνο ξεπερνούν τα 100, ενώ βέβαια είναι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες τα μη θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.
Αυτά είναι μερικά από τα αποτελέσματα της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, τα οποία δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από καμία εθνική στρατηγική. Η πραγματικότητα είναι ότι από τη στιγμή που η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα, αγοράζεται και πουλιέται, που ενοικιάζεται, που δανείζεται και την εκμεταλλεύεται ο καπιταλιστής για να πάρει με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος από την υπεραξία που παράγει, τα μέτρα προστασίας της υγείας και ασφάλειας του εργαζόμενου, αποτελούν κόστος για τον εργοδότη. Η προσπάθεια του εργοδότη με τη συνδρομή βέβαια των κυβερνήσεων που πέρασαν είτε της Νέας Δημοκρατίας είτε του ΠΑΣΟΚ ήταν να μειώσει το μισθολογικό κόστος. Μειώνοντας το μισθολογικό κόστος, μειώνεις στο ελάχιστο τις συνθήκες ασφάλειας που πρέπει ο εργαζόμενος να ζει στους χώρους δουλειάς.
Κύριε Υπουργέ, εμείς δεν είμαστε αιθεροβάμονες. Το πρόβλημα της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς δεν λύνεται με κωδικοποιήσεις και στρατηγικές τέτοιου τύπου. Χρειάζεται να υπάρχουν κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής και αυστηρός εργατικός έλεγχος.
