Η φετινή πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη της χώρας μας να δέχεται μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο, στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της, από την σύσταση του νέου ελληνικού κράτους. Έτσι φτάσαμε στο Μνημόνιο της υποταγής, με αφορμή το δημόσιο χρέος που οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. δημιούργησαν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του ντόπιου, εξαρτημένου,...
καθυστερημένου και στρεβλά αναπτυσσόμενου ελληνικού καπιταλισμού. Μνημόνιο, που ένα χρόνο τώρα, κατεδαφίζει κάθε ίχνος κοινωνικής κατάκτησης και μάλιστα χωρίς ουσιαστική, ισχυρή και αποτελεσματική αντίσταση από τις συνδικαλιστικές και "επίσημες" αριστερές ηγεσίες. Και αυτό παρά τις ξεκάθαρες, αγωνιστικές διαθέσεις του λαού και της νεολαίας.
Όμως αυτή είναι μόνο η αφορμή. Οι αιτίες είναι και βαθύτερες. Έχουν τις ρίζες τους σε ευρύτερους σχεδιασμούς και αντιπαραθέσεις των μεγάλων, διεθνών καπιταλιστικών κέντρων.
• Βρίσκονται στην αντίθεση που δημιουργεί η ανάγκη του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος να ενισχύσει την οργάνωση της άμυνάς του, απέναντι στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις της κοινωνίας, στην αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου. Και επίσης, για ολοένα μεγαλύτερη συσσώρευση κερδών και πλούτου για λογαριασμό της κυρίαρχης αστικής τάξης, των ομίλων, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών.
• Βρίσκονται στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, όπου το κυρίαρχο μέχρι τώρα καπιταλιστικό κεφάλαιο της Ευρώπης και των ΗΠΑ, αισθάνεται να απειλείται από τα αντίστοιχα αναπτυσσόμενα της Κίνας, της Βραζιλίας, της Ρωσίας, και της Ινδίας.
Γι αυτούς τους λόγους επιδιώκουν να πετύχουν σε όλη την Ευρώπη φτηνά μεροκάματα, πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, καθώς και την αποδυνάμωση των συνδικάτων και των λαϊκών κινημάτων αντίστασης.
Ευθύνη, υποχρέωση και καθήκον όλων μας είναι να θεμελιώσουμε, στέρεα τίμια και ειλικρινά την ταξική μας ενότητα, την αγωνιστική ενότητα και αλληλεγγύη των εργαζομένων και της νεολαίας με ένα στόχο απόλυτα ξεκάθαρο: Την αναγέννηση και την νικηφόρα προοπτική του εργατικού και ευρύτερου λαικοδημοκρατικού κινήματος στην χώρα μας. Εκεί βρίσκεται η ελπίδα.
Ενότητα στον αγώνα της εργατικής τάξης
Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος
καθυστερημένου και στρεβλά αναπτυσσόμενου ελληνικού καπιταλισμού. Μνημόνιο, που ένα χρόνο τώρα, κατεδαφίζει κάθε ίχνος κοινωνικής κατάκτησης και μάλιστα χωρίς ουσιαστική, ισχυρή και αποτελεσματική αντίσταση από τις συνδικαλιστικές και "επίσημες" αριστερές ηγεσίες. Και αυτό παρά τις ξεκάθαρες, αγωνιστικές διαθέσεις του λαού και της νεολαίας.
Όμως αυτή είναι μόνο η αφορμή. Οι αιτίες είναι και βαθύτερες. Έχουν τις ρίζες τους σε ευρύτερους σχεδιασμούς και αντιπαραθέσεις των μεγάλων, διεθνών καπιταλιστικών κέντρων.
• Βρίσκονται στην αντίθεση που δημιουργεί η ανάγκη του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος να ενισχύσει την οργάνωση της άμυνάς του, απέναντι στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις της κοινωνίας, στην αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου. Και επίσης, για ολοένα μεγαλύτερη συσσώρευση κερδών και πλούτου για λογαριασμό της κυρίαρχης αστικής τάξης, των ομίλων, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών.
• Βρίσκονται στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, όπου το κυρίαρχο μέχρι τώρα καπιταλιστικό κεφάλαιο της Ευρώπης και των ΗΠΑ, αισθάνεται να απειλείται από τα αντίστοιχα αναπτυσσόμενα της Κίνας, της Βραζιλίας, της Ρωσίας, και της Ινδίας.
Γι αυτούς τους λόγους επιδιώκουν να πετύχουν σε όλη την Ευρώπη φτηνά μεροκάματα, πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, καθώς και την αποδυνάμωση των συνδικάτων και των λαϊκών κινημάτων αντίστασης.
Ευθύνη, υποχρέωση και καθήκον όλων μας είναι να θεμελιώσουμε, στέρεα τίμια και ειλικρινά την ταξική μας ενότητα, την αγωνιστική ενότητα και αλληλεγγύη των εργαζομένων και της νεολαίας με ένα στόχο απόλυτα ξεκάθαρο: Την αναγέννηση και την νικηφόρα προοπτική του εργατικού και ευρύτερου λαικοδημοκρατικού κινήματος στην χώρα μας. Εκεί βρίσκεται η ελπίδα.
Ενότητα στον αγώνα της εργατικής τάξης
Ανασύνταξη του εργατικού κινήματος
