Η κρίση, οι νεοφιλελεύθερες αντιλαϊκές πολιτικές, το μεσαιωνικό Μνημόνιο, οδηγούν στη φτώχεια και την εξαθλίωση των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών, και των οικογενειών τους. Πρώτα θύματα είναι οι γυναίκες.
Οι εργαζόμενες γυναίκες αποτελούν το «κατώτερο τμήμα» των εργαζομένων. Η εργασία τους μετατρέπεται σε δουλεία. Με...
εξευτελιστικές αμοιβές, χωρίς ασφάλιση, με μεταχείριση που περιέχει βία, απειλές, σεξουαλική παρενόχληση και συνθήκες εργασίας που τους στοιχίζουν ακόμα και τη ζωή τους.
Η εργασία των γυναικών, Ελληνίδων και μεταναστριών, όχι μόνο δεν ικανοποιεί τα όνειρα και τις ανάγκες τους, αλλά προσβάλλει την αξιοπρέπειά τους και τις οδηγεί στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό. Αυτή η εργασία δεν χειραφετεί τις γυναίκες.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τον Οκτώβριο του 2010 η ανεργία στην Ελλάδα έφτασε στο 13,5%. Στους άνδρες ήταν 10,6%, στις γυναίκες 17,6%, και ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες φτάνει στο 30%. Το όριο συνταξιοδότησης εξισώθηκε στα 65 έτη και σύντομα θα φτάσει τα 67 έτη. Η πλειονότητα των εργαζομένων στη μερική ή προσωρινή απασχόληση είναι γυναίκες. Οι αμοιβές τους είναι κατά 20% χαμηλότερες απ' αυτές των ανδρών συναδέλφων τους.
Η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών (παιδεία, υγεία, πρόνοια) φορτώνει πρόσθετα πολλαπλά βάρη στις γυναίκες. Συγχρόνως, υπάρχει μια σκοταδιστική αναβίωση της πατριαρχίας.
Η αντίσταση των γυναικών, η συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες, στις κινητοποιήσεις, στα κινήματα, μεγαλώνει. Η πραγματικότητα τις πείθει ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Στη Βόρεια Αφρική, στην Ιταλία, σε όλη την Ευρώπη ξεσηκώνονται και διεκδικούν ισότητα δικαιωμάτων και αξιοπρέπεια.
Το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη απαιτεί να ξεπεραστεί η κρίση όχι εις βάρος των λαών, αλλά να πληρώσουν γι' αυτήν τα μονοπώλια, οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ στηρίζει τους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους, την κοινωνική χειραφέτηση και τις αξίες του φεμινιστικού κινήματος που έχουν μπει στο στόχαστρο της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.
Οι εργαζόμενες γυναίκες αποτελούν το «κατώτερο τμήμα» των εργαζομένων. Η εργασία τους μετατρέπεται σε δουλεία. Με...
εξευτελιστικές αμοιβές, χωρίς ασφάλιση, με μεταχείριση που περιέχει βία, απειλές, σεξουαλική παρενόχληση και συνθήκες εργασίας που τους στοιχίζουν ακόμα και τη ζωή τους.
Η εργασία των γυναικών, Ελληνίδων και μεταναστριών, όχι μόνο δεν ικανοποιεί τα όνειρα και τις ανάγκες τους, αλλά προσβάλλει την αξιοπρέπειά τους και τις οδηγεί στη φτώχεια και στον κοινωνικό αποκλεισμό. Αυτή η εργασία δεν χειραφετεί τις γυναίκες.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τον Οκτώβριο του 2010 η ανεργία στην Ελλάδα έφτασε στο 13,5%. Στους άνδρες ήταν 10,6%, στις γυναίκες 17,6%, και ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες φτάνει στο 30%. Το όριο συνταξιοδότησης εξισώθηκε στα 65 έτη και σύντομα θα φτάσει τα 67 έτη. Η πλειονότητα των εργαζομένων στη μερική ή προσωρινή απασχόληση είναι γυναίκες. Οι αμοιβές τους είναι κατά 20% χαμηλότερες απ' αυτές των ανδρών συναδέλφων τους.
Η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών (παιδεία, υγεία, πρόνοια) φορτώνει πρόσθετα πολλαπλά βάρη στις γυναίκες. Συγχρόνως, υπάρχει μια σκοταδιστική αναβίωση της πατριαρχίας.
Η αντίσταση των γυναικών, η συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες, στις κινητοποιήσεις, στα κινήματα, μεγαλώνει. Η πραγματικότητα τις πείθει ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Στη Βόρεια Αφρική, στην Ιταλία, σε όλη την Ευρώπη ξεσηκώνονται και διεκδικούν ισότητα δικαιωμάτων και αξιοπρέπεια.
Το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη απαιτεί να ξεπεραστεί η κρίση όχι εις βάρος των λαών, αλλά να πληρώσουν γι' αυτήν τα μονοπώλια, οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ στηρίζει τους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους, την κοινωνική χειραφέτηση και τις αξίες του φεμινιστικού κινήματος που έχουν μπει στο στόχαστρο της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.
