Η συνάντηση συναδέλφων εκπαιδευτικών με τον περιφερειακό διευθυντή εκπαίδευσης Ιονίων Νήσων στις 18-03-2011, στα πλαίσια της δίωρης στάσης εργασίας με στόχο τη διαμαρτυρία του εκπαιδευτικού κόσμου για τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων, απέδειξε για μια ακόμα φορά αυτό που....
όλοι μας γνωρίζουμε. Πως τα στελέχη του κυβερνητικού συνδικαλισμού, είτε βάζουν πλάτη στις κυβερνητικές πολιτικές από την θέση του συνδικαλιστή, είτε από τις διορισμένες θέσεις που τους έχει τοποθετήσει η πολιτική ηγεσία που πιστά υπηρετούν, με σαφή προσανατολισμό την στρατηγικού χαρακτήρα αλλαγή των αρχών λειτουργίας της ελληνικής εκπαίδευσης, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μεταπολεμικά.
Αυτό το έργο το είδαμε και στα γραφεία της περιφέρειας. Ο Περιφερειακός Δ/ντής , αντί να απολογείται για την εφαρμογή του μνημονίου στην εκπαίδευση στάθηκε με θρασύ και επιθετικό ύφος απέναντι σε συναδέλφους που τολμούν να εκφράσουν μέσω των Μ.Μ.Ε. τις ενστάσεις μας, τις αγωνίες μας για το κλείσιμο των σχολείων στον νομό μας και να αντιταχθούν στην αντιεκπαιδευτική επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό.
Οι θέσεις και οι απόψεις του μαχόμενου συνδικαλιστικού κινήματος για το μέλλον της εκπαίδευσης σε σχέση με τις αρνητικές συνέπειες των συγχωνεύσεων - καταργήσεων σχολείων σε μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς και γενικά στην εκπαιδευτική διαδικασία, δεν αποτελούν «εικασίες και ψέματα» - κατά τα λεγόμενα του Περιφερειακού Διευθυντή - αλλά δυστυχώς επιβεβαιώνουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης - που καμώνεται πως κυβερνά τον τόπο ελέω τρόικας – οδηγεί τη δημόσια παιδεία με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυσή της.
Αυτό όμως που αποτελεί πραγματικότητα και όχι «εικασίες» είναι ότι από τις 16.000 σχολικές μονάδες που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα συγχωνεύτηκαν 1933 και κατέληξαν σε 877 νέα σχολεία. Κλείνουν έτσι 1056 σχολεία και αυτό είναι η αρχή , αφού για του χρόνου η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αναγγέλλει νέο κύκλο συγχωνεύσεων. Από τα 1933 συγχωνευμένα σχολεία τα 1523 αφορούν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και τα 410 τη δευτεροβάθμια. Μειώνονται κατά 2000 ίσως και περισσότερο οι οργανικές θέσεις στην εκπαίδευση. Όλα αυτά έχουν σοβαρές αρνητικές παιδαγωγικές και κοινωνικές συνέπειες
Το κυβερνητικό σχέδιο - με το φαιδρό πρόσχημα της αναβάθμισης - των συγχωνεύσεων (όπως το 2ο και 3ο Δημοτικό) και κλεισίματος (όπως της Άνω Κορακιάνας, χωρίς στην ουσία να υφίσταται το δικαίωμα της μεταφοράς των μαθητών), αγνοώντας τις προτάσεις και του ίδιου του Π. Δ. ή τις θέσεις του Δημοτικού και Περιφερειακού Συμβουλίου, αλλά και των τοπικών κοινωνιών και εκπαιδευτικών, που ήταν σαφώς αντίθετες με τις θέσεις του Υπουργείου Παιδείας, δεν έχουν στην ουσία κανένα παιδαγωγικό κριτήριο, παρά μόνο λογιστική-διαχειριστική λογική.
Η φετινή μείωση των κονδυλίων για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων κατά 70% στα πλαίσια του «Καλλικράτη» σε συνδυασμό με το 2,75% του προϋπολογισμού (το χαμηλότερο κονδύλι για την παιδεία μετά την μεταπολίτευση) για τη λειτουργία του σχολείου του ΔΝΤ, αποτελούν έκφραση της προσπάθειας να συρρικνωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα προκειμένου να πάψει η χρηματοδότησή του να αποτελεί πρόβλημα για τον κρατικό προϋπολογισμό.
Όταν το πρόταγμα της οικονομικής στενότητας το βαφτίζουν παιδαγωγικά κριτήρια και το ωραιοποιούν με συνθήματα τρυφερά, όπως «πρώτα ο μαθητής» και άλλες νεοφιλελεύθερες ανιστόρητες και αντικοινωνικές θεωρήσεις του σχολείου και της κοινωνίας (όπως κουπόνια, αγορά, αποκέντρωση κ.ά.) που κοινωνικά έχει χρεοκοπήσει, τότε δεν υπάρχει κανένα σημείο συναίνεσης μαζί τους.
Ο Π.Δ. αποδείχτηκε είτε μικρότερος των περιστάσεων στο να συζητήσει ουσιαστικά με εκπροσώπους ενός συλλόγου με χίλια μέλη, είτε πιστός στην κεντρική απέλπιδα προσπάθεια που κάνει το ΠΑΣΟΚ να στοχοποιήσει πολιτικά κόμματα και συνδικαλιστικούς χώρους, μπροστά στο διογκούμενο κύμα αντιδράσεων που έχουν ξεσηκώσει οι επιλογές του.
Η αγωνία μας για την αύξηση του αριθμού των παιδιών μέσα στις σχολικές αίθουσες, η αγωνία μας για την μείωση των εκπαιδευτικών την επόμενη περίοδο, η αγωνία μας για την συνεχή υποχρηματοδότηση της Παιδείας αντιμετωπίστηκε με επίθεση: α) φιλίας προς την πρωτοβάθμια εκπαίδευση γιατί όπως ισχυρίστηκε είναι στην ίδια παράταξη με το πρόεδρό μας (!) και β) δυσφορίας απέναντι σε συναδέλφισσες, μέλη του Δ.Σ. που τις προηγούμενες ημέρες παρουσίασαν τις θέσεις της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στα τοπικά Μ.Μ.Ε.
Ελπίζουμε πως στην επόμενη συνάντησή μας με το Π.Δ. να έχει καταλάβει πως για εμάς όποιος είναι πολιτικά οσφυοκάμπτης των επιλογών των υπερεθενικών ελίτ που μας κυβερνούν, μέσω της φάρσας που ονομάζεται ΠΑΣΟΚ, είναι συνυπεύθυνος από τη στιγμή που συνειδητά καθίσταται συνένοχος του οικονομικού και παιδαγωγικού εφιάλτη που βιώνουν χιλιάδες οικογένειες σε όλη την Ελλάδα.
Υ.Σ. Εμείς κε. Περιφερειακέ δεν ντρεπόμαστε που είμαστε στους δρόμους του αγώνα. Είμαστε περήφανοι για τις επιλογές μας. Εσείς;
όλοι μας γνωρίζουμε. Πως τα στελέχη του κυβερνητικού συνδικαλισμού, είτε βάζουν πλάτη στις κυβερνητικές πολιτικές από την θέση του συνδικαλιστή, είτε από τις διορισμένες θέσεις που τους έχει τοποθετήσει η πολιτική ηγεσία που πιστά υπηρετούν, με σαφή προσανατολισμό την στρατηγικού χαρακτήρα αλλαγή των αρχών λειτουργίας της ελληνικής εκπαίδευσης, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μεταπολεμικά.
Αυτό το έργο το είδαμε και στα γραφεία της περιφέρειας. Ο Περιφερειακός Δ/ντής , αντί να απολογείται για την εφαρμογή του μνημονίου στην εκπαίδευση στάθηκε με θρασύ και επιθετικό ύφος απέναντι σε συναδέλφους που τολμούν να εκφράσουν μέσω των Μ.Μ.Ε. τις ενστάσεις μας, τις αγωνίες μας για το κλείσιμο των σχολείων στον νομό μας και να αντιταχθούν στην αντιεκπαιδευτική επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση τον τελευταίο καιρό.
Οι θέσεις και οι απόψεις του μαχόμενου συνδικαλιστικού κινήματος για το μέλλον της εκπαίδευσης σε σχέση με τις αρνητικές συνέπειες των συγχωνεύσεων - καταργήσεων σχολείων σε μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς και γενικά στην εκπαιδευτική διαδικασία, δεν αποτελούν «εικασίες και ψέματα» - κατά τα λεγόμενα του Περιφερειακού Διευθυντή - αλλά δυστυχώς επιβεβαιώνουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης - που καμώνεται πως κυβερνά τον τόπο ελέω τρόικας – οδηγεί τη δημόσια παιδεία με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυσή της.
Αυτό όμως που αποτελεί πραγματικότητα και όχι «εικασίες» είναι ότι από τις 16.000 σχολικές μονάδες που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα συγχωνεύτηκαν 1933 και κατέληξαν σε 877 νέα σχολεία. Κλείνουν έτσι 1056 σχολεία και αυτό είναι η αρχή , αφού για του χρόνου η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αναγγέλλει νέο κύκλο συγχωνεύσεων. Από τα 1933 συγχωνευμένα σχολεία τα 1523 αφορούν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και τα 410 τη δευτεροβάθμια. Μειώνονται κατά 2000 ίσως και περισσότερο οι οργανικές θέσεις στην εκπαίδευση. Όλα αυτά έχουν σοβαρές αρνητικές παιδαγωγικές και κοινωνικές συνέπειες
Το κυβερνητικό σχέδιο - με το φαιδρό πρόσχημα της αναβάθμισης - των συγχωνεύσεων (όπως το 2ο και 3ο Δημοτικό) και κλεισίματος (όπως της Άνω Κορακιάνας, χωρίς στην ουσία να υφίσταται το δικαίωμα της μεταφοράς των μαθητών), αγνοώντας τις προτάσεις και του ίδιου του Π. Δ. ή τις θέσεις του Δημοτικού και Περιφερειακού Συμβουλίου, αλλά και των τοπικών κοινωνιών και εκπαιδευτικών, που ήταν σαφώς αντίθετες με τις θέσεις του Υπουργείου Παιδείας, δεν έχουν στην ουσία κανένα παιδαγωγικό κριτήριο, παρά μόνο λογιστική-διαχειριστική λογική.
Η φετινή μείωση των κονδυλίων για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων κατά 70% στα πλαίσια του «Καλλικράτη» σε συνδυασμό με το 2,75% του προϋπολογισμού (το χαμηλότερο κονδύλι για την παιδεία μετά την μεταπολίτευση) για τη λειτουργία του σχολείου του ΔΝΤ, αποτελούν έκφραση της προσπάθειας να συρρικνωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα προκειμένου να πάψει η χρηματοδότησή του να αποτελεί πρόβλημα για τον κρατικό προϋπολογισμό.
Όταν το πρόταγμα της οικονομικής στενότητας το βαφτίζουν παιδαγωγικά κριτήρια και το ωραιοποιούν με συνθήματα τρυφερά, όπως «πρώτα ο μαθητής» και άλλες νεοφιλελεύθερες ανιστόρητες και αντικοινωνικές θεωρήσεις του σχολείου και της κοινωνίας (όπως κουπόνια, αγορά, αποκέντρωση κ.ά.) που κοινωνικά έχει χρεοκοπήσει, τότε δεν υπάρχει κανένα σημείο συναίνεσης μαζί τους.
Ο Π.Δ. αποδείχτηκε είτε μικρότερος των περιστάσεων στο να συζητήσει ουσιαστικά με εκπροσώπους ενός συλλόγου με χίλια μέλη, είτε πιστός στην κεντρική απέλπιδα προσπάθεια που κάνει το ΠΑΣΟΚ να στοχοποιήσει πολιτικά κόμματα και συνδικαλιστικούς χώρους, μπροστά στο διογκούμενο κύμα αντιδράσεων που έχουν ξεσηκώσει οι επιλογές του.
Η αγωνία μας για την αύξηση του αριθμού των παιδιών μέσα στις σχολικές αίθουσες, η αγωνία μας για την μείωση των εκπαιδευτικών την επόμενη περίοδο, η αγωνία μας για την συνεχή υποχρηματοδότηση της Παιδείας αντιμετωπίστηκε με επίθεση: α) φιλίας προς την πρωτοβάθμια εκπαίδευση γιατί όπως ισχυρίστηκε είναι στην ίδια παράταξη με το πρόεδρό μας (!) και β) δυσφορίας απέναντι σε συναδέλφισσες, μέλη του Δ.Σ. που τις προηγούμενες ημέρες παρουσίασαν τις θέσεις της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στα τοπικά Μ.Μ.Ε.
Ελπίζουμε πως στην επόμενη συνάντησή μας με το Π.Δ. να έχει καταλάβει πως για εμάς όποιος είναι πολιτικά οσφυοκάμπτης των επιλογών των υπερεθενικών ελίτ που μας κυβερνούν, μέσω της φάρσας που ονομάζεται ΠΑΣΟΚ, είναι συνυπεύθυνος από τη στιγμή που συνειδητά καθίσταται συνένοχος του οικονομικού και παιδαγωγικού εφιάλτη που βιώνουν χιλιάδες οικογένειες σε όλη την Ελλάδα.
Υ.Σ. Εμείς κε. Περιφερειακέ δεν ντρεπόμαστε που είμαστε στους δρόμους του αγώνα. Είμαστε περήφανοι για τις επιλογές μας. Εσείς;
