Αρθρο του Μπορμπότη ΓιάννηΞεπετάγονται σαν τα σαλιγκάρια στη βροχή το τελευταίο διάστημα οι «ανεξάρτητοι», οι «υπερκομματικοί» και οι «αντάρτες» των Αυτοδιοικητικών Εκλογών του Νοέμβρη τόσο σε Δήμους όσο και σε Περιφέρειες όλης της χώρας. Ιδιαίτερη άνθιση δε παρουσιάζει το φαινόμενο τόσο στο Δήμο Κερκυραίων (Αυλωνίτης, Υδραίου κ.α.) όσο και στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων (Καλούδης). Ο....
Μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών Κέρκυρας
στόχος είναι να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι οι εκλογές αυτές δεν είναι πολιτικές, να δημιουργήσουν πολιτικά αναχώματα και έτσι να υφαρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού με τα χιλιοειπωμένα επιχειρήματα περί καθαρών, άφθαρτων, καλών παιδιών…
Όσο και να παλεύουν όμως, οι προσπάθειές τους θα πέσουν στο κενό αφού πλέον σχεδόν σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος συμφωνεί (για το δικό του λόγο ο καθένας) ότι οι εκλογές αυτές έχουν καθαρά πολιτική χροιά. Το ΚΚΕ ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι αυτές οι εκλογές πρέπει να πάρουν χαρακτήρα καταδίκης των πολιτικών κομμάτων που στηρίζουν το με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το μνημόνιο. Ας δούμε όμως και τα άλλα κόμματα.
Στις 2 του Σεπτέμβρη ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός δήλωσε στην εισηγητική του τοποθέτηση στο Πολιτικό Συμβούλιο ότι το διακύβευμα των τοπικών εκλογών είναι «πολιτικό». Βέβαια το πολιτικό ερώτημα που μπαίνει δεν είναι υπέρ ή κατά του μνημονίου αλλά «αλλάζουμε ή δεν αλλάζουμε τη χώρα». Επιπλέον, στις 14 Σεπτέμβρη και στην ομιλία του στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι ο «Καλλικράτης» θα αποτελέσει δημοψήφισμα. Ακόμη και έτσι όμως, ο στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι εκτυφλωτικά ξεκάθαρος.
Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει το οποιοδήποτε θετικό αποτέλεσμα σαν νωπή «λαϊκή εντολή». Ο εκλογικός στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η κατάληψη των 8 από τις 13 Περιφέρειες ενώ έχει ήδη δηλώσει ότι ο κάθε περιφερειάρχης θα είναι ένα «μικρός πρωθυπουργός». Έτσι αν επιτύχει τον στόχο του, από τη μία θα χρησιμοποιήσει προπαγανδιστικά το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών σαν «νέα αφετηρία» για την επιτάχυνση των ανατροπών και από την άλλη θα αναδειχθούν στις θέσεις των περιφερειαρχών και των δημάρχων «δοκιμασμένα» στελέχη του κρατικού μηχανισμού και της τοπικής διοίκησης, «ικανά» να εφαρμόσουν και να επιβάλουν τα αντιδραστικά μέτρα. Σαν να ακούω στα αυτιά μου το ήδη σχηματοποιημένο επιχείρημα του Γ. Παπανδρέου: «Εφαρμόζουμε εδώ και ένα χρόνο την μεγάλη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και με αυτή σας την ψήφο μας επικροτείτε και μας δίνετε δύναμη να συνεχίσουμε το δύσκολο έργο …».
Περνώντας στην αντιπολίτευση θα μπορούσε ο καθένας να σημειώσει ότι και η ΝΔ έχει καλέσει σε εκλογές καταδίκης του μνημονίου. Για εμάς αυτές οι εξαγγελίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά προεκλογικές κορόνες και πλαστές διαχωριστικές γραμμές που στόχο έχουν να τη διασώσουν από τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Παραθέτω παρακάτω τη δήλωση – ομολογία του συμβούλου επί οικονομικών θεμάτων του Α. Σαμαρά και προέδρου του ΣΕΛΠΕ Θ. Βάρδα: «Εάν ετίθετο θέμα να ψηφιστεί το μνημόνιο με 181 ψήφους, τότε και η Νέα Δημοκρατία θα αναγκαζόταν να το ψηφίσει, διότι η χώρα, σε μια εβδομάδα, θα πτώχευε (...) Είναι βέβαιο ότι εάν έπρεπε να ψηφίσουν 181, η Νέα Δημοκρατία θα "έβαζε πλάτη" και θα ψήφιζε το μνημόνιο, και θα έπαιρνε και το πολιτικό κόστος». Βέβαια δεν περιμέναμε αυτή τη δήλωση για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας αφού ήδη πολλοί βουλευτές επίσημα ή ανεπίσημα έχουν ταχθεί υπέρ της ψήφισης του μνημονίου (Θ. Γιαννόπουλος, Γερ. Γιακουμάτος, Κυρ. Μητσοτάκης κ.ά.). Ακόμη και ο αρχηγός της ΝΔ δεν είπε ποτέ ότι είναι αντίθετος με τα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου απλά πάντα θεωρούσε αναγκαία τα δήθεν «αναπτυξιακά» μέτρα, που όμως δεν είναι τίποτα περισσότερο από γενναία μέτρα στήριξης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και ενίσχυσης της κερδοφορίας τους. Η μείωση της φορολογίας των αδιανέμητων κερδών των επιχειρήσεων από 24% σε 20% που ανακοινώθηκε στη ΔΕΘ σίγουρα θα τον χαροποίησε… Ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να λάβουμε υπ΄ όψιν μας είναι η σύμπραξη της ΝΔ με το ΛΑΟΣ όσον αφορά τη στήριξη κοινών υποψηφίων (π.χ. Σπύρος Σπύρου). Δηλαδή, ναι μεν καταδικάζουμε το μνημόνιο αλλά συνεργαζόμαστε με το κόμμα που το ψήφισε με χέρια και …πόδια.
Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε καταδίκη του μνημονίου και …κλασικά σε ενότητα της Αριστεράς. Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών με την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς αλλά και οι διαγκωνισμοί για τις καρέκλες των υποψηφίων των περασμένων ημερών ανάμεσα σε ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ και Συνιστώσες αποκαλύπτουν τον ρόλο εγκλωβισμού συνειδήσεων σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Μπορεί δηλαδή ο χώρος να φαίνεται διασπασμένος αλλά αυτό δεν εμποδίζει σε τίποτα την αστική τάξη να τρίβει τα χέρια της για το γεγονός ότι πολλαπλασιάζονται τα αμορτισέρ που στόχο έχουν να απορροφήσουν τους κραδασμούς της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Το κόμμα του ΛΑΟΣ έχει στηρίξει με όλους τους τρόπους και σε όλους τους τόνους το μνημόνιο και τις ανατροπές που αυτό έχει φέρει. Βέβαια δεν έμεινε μόνο εκεί, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αμαύρωση των λαϊκών κινητοποιήσεων και πρωτοστάτησε στον ωμό αντικομουνισμό των τελευταίων μηνών. Με όλες του τις δυνάμεις θα συνεχίζει να ενισχύει την προσπάθεια της αστικής τάξης να αποδομήσει κάθε έννοια κοινωνικού δικαιώματος. Θέλει να βγει ενισχυμένο από τις εκλογές αυτές και για αυτό το λόγο «κατεβάζει» πολλούς από τους βουλευτές του στη μάχη αλλά και επιδιώκει συμμαχίες κυριολεκτικά με τους πάντες.
Τέλος, η Δημοκρατική Αριστερά είναι ίσως το μόνο κόμμα που δεν βλέπει πολιτική χροιά στις εκλογές του Νοέμβρη. Η οργάνωση Κέρκυρας σε ανακοίνωσή της στις 19 Ιούλη αναφέρει ότι «αυτές οι εκλογές οφείλουν να έχουν κυρίως αυτοδιοικητικό χαρακτήρα και δεν αποτελούν δημοψήφισμα για το μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική συνολικά». Οι συνεργασίες του νέου κόμματος με το ΠΑΣΟΚ (π.χ. Δήμο Αθηναίων) δείχνει ακριβώς την στήριξή του στην κυβερνητική πολιτική.
Συμπερασματικά, αφού οι εκλογές είναι τελικά πολιτικές είναι στο χέρι μας να τους δείξουμε αν τελικά συμφωνούμε με την πολιτική του μνημονίου που όλοι στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αν τον Νοέμβρη τα κόμματα αυτά βγούνε και πάλι ενισχυμένα μόνο εμείς θα φταίμε που θα τους δώσουμε άλλοθι να συνεχίσουν την ίδια καταστροφική πολιτική. Δεν θα έχει κανέναν απολύτως αποτέλεσμα αν έναν ολόκληρο χρόνο όλοι οι Έλληνες γκρινιάζουν, φωνάζουν, διαμαρτύρονται αλλά τελικά η ψήφος πάει χαμένη.
Όσοι υποψήφιοι κι αν εμφανιστούν από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τον ΛΑ.Ο.Σ. ή όσοι δήθεν «ανεξάρτητοι αντάρτες» κατέβουν και σε αυτές τις εκλογές, η ουσία δεν αλλάζει. Δύο γραμμές συγκρούονται στην κοινωνία, δύο γραμμές συγκρούονται και στις εκλογές. Το παράδειγμα του Δήμου Ικαρίας, όπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν από κοινού την υποψηφιότητα του Χρήστου Σταυρινάδη ενάντια στο ΚΚΕ, το δείχνει όσο πιο ανάγλυφα γίνεται.
Οι εκλογές του Νοέμβρη είναι οι πρώτες εκλογές μετά το μνημόνιο. Είναι κεντρικό πολιτικό ζήτημα για την λαϊκή οικογένεια. Ο λαός δεν έχει ανάγκη από Δημάρχους και Περιφερειάρχες που θα εφαρμόζουν την κυρίαρχη, σκληρή πολιτική. Όσοι θέλουν να αντιπαλέψουν το μνημόνιο πρέπει να δώσουν μαζική στήριξη στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με Υποψήφιο Περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων τον Θόδωρο Γουλή και Υποψήφιο Δήμαρχο Κερκυραίων τον Μπάμπη Χαραλάμπους.
