Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

ΟΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ

Γράφει ο Παναγιώτης Σκληρός


Σε όλα σχεδόν στα Ιόνια νησιά, ακόμη και στα Κύθηρα ξέσπασαν την περασμένη εβδομάδα αρκετές πυρκαγιές. Κέρκυρα, Ζάκυνθος, Κεφαλονιά και Λευκάδα κινδύνεψαν αλλά δεν καταστράφηκαν.
Το πώς και υπό ποιες συνθήκες μπήκαν οι φωτιές , είναι θέμα που θα εξιχνιάσει το πυροσβεστικό Σώμα.
Η ετοιμότητα-όμως- η άμεση παρέμβαση, η επιμονή στην προσπάθεια, η....
κινητοποίηση, η συνεργασία πολιτικών, πυροσβεστικών και αστυνομικών αρχών και η αποτελεσματικότητα υπήρξαν παράδειγμα που θα πρέπει να αναφερθεί.
Τόσο οι επίγειες δυνάμεις – πυροσβέστες και άνδρες των ΕΚΑΜ-όσο και τα εναέρια μέσα , αεροπλάνα και ελικόπτερα, συνεργάστηκαν άριστα , συντονίστηκαν αποτελεσματικά και σ εμάς έμεινε να λυπηθούμε για το λιγότερο κακό που τελικά έγινε.
Έμεινε να κάνουμε πράξη αυτό που όλοι ανέφεραν για ταχεία αναδάσωση , ώστε να ξαναγίνει όπως ήταν η φυσική ομορφιά του τόπου μας.
Το χειροκρότημα στο τέλος του έργου το περιμένει μεν ο δημιουργός το οφείλουμε όμως όλοι μας.
Και το οφείλουμε σε όλους, νέους και παλιότερους πυροσβέστες, άνδρες των ΕΚΑΜ που συνεργάστηκαν αποτελεσματικά με τους ντόπιους πυροσβέστες και τους μετέφεραν σημαντική τεχνογνωσία αλλά πάνω απ όλα στους πιλότους των εναέριων μέσων, οι οποίοι έγιναν αντικείμενο θαυμασμού αλλά και ενθουσιασμού τόσο για την τόλμη τους όσο και για την αποφασιστικότητά τους.
Οι ίδιοι οι άνδρες των επίγειων πυροσβεστικών μέσων που συμμετείχαν στην πυρόσβεση μεταφέρουν την αυταπάρνηση, τον υψηλό βαθμό ευθύνης και γνώσης του αντικειμένου, την δύναμη της ψυχής και την αποτελεσματική προσέγγιση στο στόχο της φωτιάς , από τους πιλότους των Canadair και των ελικοπτέρων.
Τους επίγειους σωτήρες της φυσικής ομορφιάς του τόπου μας και τους συντονιστές τους είδαμε, μπορεί και να τους συναντήσαμε.
Για τους άγνωστους ήρωες πιλότους , που χαιρετήσαμε στο τελευταίο τους πέρασμα , που θαυμάσαμε αλλά και απορήσαμε για την δύναμη και την δεξιοτεχνία τους , θα ήθελα να πω ότι νιώθω και εκφράζω όλα τα συναισθήματα ενός ανήμπορου ανθρώπου να σώσω τον τόπο μου από την φωτιά που μεγαλώνει με την δύναμη του ανέμου , κοιτάζοντας ψηλά να δώ την δική τους δύναμη να ξεδιπλώνεται σωτήρια για το πράσινο και τις περιουσίες.
Έτσι ψηλά , σαν να καλούμε το θεό να βοηθήσει στα δύσκολα.
Έτσι ψηλά για να νιώσουμε μια ελπίδα σωτηρίας στο άκουσμα της μηχανής των Canadair και των ελικοπτέρων αλλά κυρίως έτσι ψηλά για να ευχαριστήσουμε νοερά τους ήρωες πιλότους που κάθε μέρα, κάθε καλοκαίρι ξεπερνούν τα όρια και σώζουν ζωές, περιβάλλον και περιουσίες.
Τους ευχαριστούμε από καρδιάς.