Αρθρο του Γιάννη Πιέρρη, μέλους της Ν.Ε. Κέρκυρας του ΚΚΕ
Η απόφαση της κυβέρνησης να προσφύγει στο μηχανισμό δανειοδότησης ΕΕ-ΔΝΤ αποτελεί επιλογή συμμαχίας με σκοπό να εξυπηρετηθούν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας, για να έχει η κυβέρνηση ισχυρά στηρίγματα, προκειμένου να επιβάλει και νέα άγρια μέτρα σε βάρος του λαού.
Όλα όσα ισχυρίζονται η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της είναι προσχηματικά και αποπροσανατολιστικά. Είναι ψεύτικος ο ισχυρισμός ότι δεν υπάρχουν χρήματα, γιατί την ίδια στιγμή χαρίζει 17,5 δισεκατομμύρια στους τραπεζίτες, δεκάδες δισεκατομμύρια με τον αναπτυξιακό νόμο σε βιομήχανους, εφοπλιστές, μειώνει τη...
φορολογία στο κεφάλαιο, αυξάνει τα προνόμιά του. Δίνει δισεκατομμύρια για ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και εκατοντάδες εκατομμύρια για στρατεύματα Κατοχής εκτός συνόρων.
Η ένταξη στο μηχανισμό δανειοδότησης δεν πρόκειται να εμποδίσει μια αναιμική ανάκαμψη και έναν καινούργιο κύκλο κρίσης πιο οδυνηρό που, από τώρα, ο λαός πρέπει να προετοιμάζεται για να επιβάλει ρήγματα στο σύστημα και όχι να γίνει μια Ιφιγένεια.
Ο λαός πρέπει να διδαχθεί από την εμπειρία του. Όπως χθες με την ΟΝΕ, έτσι και τώρα οι θυσίες που θέλουν να του επιβάλουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, για να γίνει πιο ισχυρό και ανταγωνιστικό το ελληνικό κεφάλαιο, δεν θα έχουν κανένα όφελος για αυτόν. Αντίθετα τον οδηγούν σε έναν όλεθρο χωρίς τέλος.
Η διαχείριση της κρίσης είτε από την ΕΕ είτε από το ΔΝΤ δεν μπορεί να υπερβεί τις αντιφάσεις της καπιταλιστικής παραγωγής, όπου σκοπός και κίνητρο είναι το κέρδος. Ο,τι εμφανίζεται ως μέσο επίλυσης ενός προβλήματος όπως προβάλλεται στην Ελλάδα για το χρέος, το ίδιο μέτρο μπορεί να διογκώσει όλα τα άλλα προβλήματα.
Η αποδέσμευση από την ΕΕ, η απειθαρχία είναι όρος για τη βελτίωση της ζωής του λαού, κάθε μέτρο αντίστασης έχει αξία, αρκεί να εντάσσεται στην εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Διαφορετικά, αποσπασματικές αντιδράσεις, μορφές διαπραγμάτευσης δυναμώνουν τους εκβιασμούς.
Στο επίκεντρο ανταγωνισμών και αντιθέσεων
Τα περί δημόσιου χρέους που θα αντιμετωπιστεί με δανεισμό, σε συνδυασμό με το Σύμφωνο Σταθερότητας και ανάπτυξης όπως προσθέτει η κυβέρνηση ή τάχα με αναδιαπραγμάτευση, εντός των τειχών είναι φενάκη, αποπροσανατολισμός, είναι ουτοπία.
Καταρχήν, το χρέος δεν είναι μόνο ελληνική υπόθεση. Πολλές καπιταλιστικές χώρες, ακόμα και αναπτυγμένες, εμφανίζουν ανοδική πορεία στο δημόσιο χρέος. Δεν είναι ζήτημα διαχειριστικής ικανότητας όπως βολεύει τα αστικά κόμματα αλλά και τον οπορτουνισμό να προβάλλει.
• Οφείλεται στη σταδιακή μακροχρόνια επιδείνωση της εγχώριας μεταποίησης και της αγροτικής παραγωγής με την όξυνση του ανταγωνισμού στο επίπεδο ΕΕ και διεθνώς.
Οι βιομηχανικοί κλάδοι που αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα, της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, ή και ορισμένων κλάδων της μεταποίησης δεν μπορούσαν να αντισταθμίσουν, λόγω του μικρού τους μεριδίου, τη συρρίκνωση συνολικά της μεταποίησης.
• Το χρέος οφείλεται στις υπέρογκες φοροελαφρύνσεις, στην κρατική χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου, στις υπέρογκες δαπάνες για τα ΝΑΤΟικά εξοπλιστικά προγράμματα, στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό στις συνθήκες της ΕΕ, στις αντιπαραγωγικές δαπάνες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η ανταγωνιστικότητα και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, οι επιπτώσεις στην όξυνση της κρίσης, είναι φανερές.
• Το δολάριο θέλει να ανακτήσει τη θέση που είχε ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Η υποτίμηση του ευρώ συμφέρει τη Γερμανία ως την πιο μεγάλη εξαγωγική δύναμη της Ευρώπης σε μια περίοδο που χάνει την παγκόσμια εξαγωγική πρωτιά που έχει από την Κίνα.
• Πρόκειται για τις μετακινήσεις κεφαλαίων που προκαλούν συγκυριακή κερδοφορία μέσω των λεγομένων επενδυτικών προϊόντων υψηλού ρίσκου, δηλαδή τα ασφάλιστρα των κρατικών ομολόγων. Αυτή η κίνηση είναι πραγματική, δεν είναι όμως κερδοσκοπική με την έννοια που λέγεται, είναι στη λογική του συστήματος.
• Υπάρχει, επίσης, η πίεση κεφαλαίων που θέλουν να κάνουν άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα, αλλά προηγουμένως θέλουν να περάσουν νέα αντεργατικά μέτρα που έχουν προχωρήσει στην υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά στην Ελλάδα καθυστερούν κυρίως εξαιτίας της λαϊκής πάλης, την οποία ενέπνευσε και στήριξε το ΚΚΕ. Τα κεφάλαια αυτά θέλουν να σταματήσει ο θεσμός ορισμένων κλειστών επαγγελμάτων ή επαγγελμάτων που έχουν προϋποθέσεις, προκειμένου να καταλάβουν νέα πεδία σε βάρος μικρομεσαίων σε τομείς όπου δεν έχουν ακόμα αρκετά κυριαρχήσει ισχυρά μονοπώλια, όπως στον κατασκευαστικό τομέα, στις μεταφορές, στον τομέα του φάρμακου κ.λπ.
Εκφράζονται, επίσης, οι αντιθέσεις ανάμεσα σε αμερικανικά, αραβικά, κινεζικά, ρωσικά κεφαλαία που έχουν αναπτύξει θέσεις στην ελληνική οικονομία ως χώρα ενδιάμεση και αφετηρία για να μπουν στη διεθνή αγορά.
Η πρόταση του ΚΚΕ είναι το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο, η Λαϊκή Εξουσία - Λαϊκή Οικονομία.
Μπροστά στον ελληνικό λαό υπάρχουν δύο δρόμοι εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας. Αυτός που ακολουθείται και αυτός που πρέπει να κατακτηθεί από το λαό.
Υποστηρίζουμε με στοιχεία και αποδείξεις ότι η Ελλάδα, παρά τα σοβαρά έως και καταστροφικά πλήγματα που έχει δεχτεί σε ορισμένους τομείς, εξαιτίας της κυριαρχίας του κεφαλαίου, του μονοπωλιακού ανταγωνισμού, έχει τις προϋποθέσεις να διαμορφώσει και να αναπτύξει μια όσο γίνεται αυτοδύναμη λαϊκή οικονομία.
Οι αρνητικές εξελίξεις της τελευταίας 20ετίας σε ορισμένους κλάδους βιομηχανικής παραγωγής, στην αγροτική οικονομία, μπορούν να αντιμετωπιστούν σε διαφορετικές πολιτικοοικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Δεν είναι αργά.
Η Ελλάδα διαθέτει ικανοποιητικό επίπεδο συγκέντρωσης της παραγωγής των μέσων παραγωγής, του εμπορικού δικτύου και ένα ορισμένο επίπεδο ανάπτυξης της σύγχρονης τεχνολογίας. Διαθέτει έμπειρο πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο και εξειδίκευση σε σύγκριση με το παρελθόν, πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό.
Διαθέτει αξιόλογες φυσικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου, που είναι πλεονέκτημα για την παραγωγή βιομηχανικών και καταναλωτικών προϊόντων.
Εχει το μεγάλο πλεονέκτημα, να μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές απαιτήσεις αλλά και το εξωτερικό εμπόριο. Διαθέτει ικανότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών.
Για να υπάρξει λαϊκή οικονομία για όλους απαιτείται επίλυση του προβλήματος της ιδιοκτησίας για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι για το κέρδος. Η επιλογή είναι μία: Η αλλαγή των ξεπερασμένων ιστορικά κοινωνικών σχέσεων ιδιοκτησίας που καθορίζουν και το πολιτικό σύστημα, αφορούν στα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στους παρακάτω τομείς: Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, ορυκτός πλούτος, ορυχεία, βιομηχανίες, ύδρευση, μεταφορές. Κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, του συστήματος συγκέντρωσης, διοχέτευσης και διαχείρισης υλικών πόρων. Του εξωτερικού εμπορίου, του συγκεντρωμένο δικτύου του εσωτερικού εμπορίου. Του τομέα της λαϊκής στέγης. Της έρευνας και της δημοκρατικής πληροφόρησης του λαού. Απαιτείται αποκλειστικά δημόσιο, ενιαίο και δωρεάν σύστημα εκπαίδευσης, Υγείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης.
Κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός
Εκτιμάμε ότι μπορεί να υπάρξουν τομείς που να μη συμπεριληφθούν στην πανεθνική πλήρη, καθολική κοινωνικοποίηση. Δίπλα στον κοινωνικοποιημένο τομέα μπορεί να συγκροτηθεί ο τομέας του παραγωγικού συνεταιρισμού της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μικρών επιχειρηματιών σε κλάδους που η συγκέντρωση είναι μικρή. Η ένταξη στους συνεταιρισμούς θα κατανοείται ως συμφέρουσα επιλογή, με βάση την εμπειρία που υπάρχει από τον κλοιό των μονοπωλίων.
Τόσο ο κοινωνικοποιημένος, όσο και ο συνεταιριστικός τομέας, γενικότερα η παραγωγή και κατανομή πρέπει να ενταχθούν σε έναν κεντρικό πανεθνικό οικονομικό μηχανισμό σχεδιασμού και διεύθυνσης, ώστε να κινητοποιούνται όλα τα μέσα παραγωγής και το εργατικό δυναμικό, να αξιοποιείται κάθε δυνατή οικονομική διεθνής συνεργασία στη βάση του αμοιβαίου οφέλους.
Θα προστατεύεται η εγχώρια παραγωγή και τα συμφέροντα των εργαζομένων από τις όποιες συνέπειες προκύπτουν από τις ανάγκες του εξωτερικού εμπορίου.
Κεντρικός σχεδιασμός χρειάζεται για να διαμορφώνει στρατηγικούς στόχους και επιλογές, να ιεραρχεί κλάδους και τομείς, να καθορίζει πού θα συγκεντρώσει περισσότερες δυνάμεις και μέσα. Η υλοποίηση του προγραμματισμού απαιτεί και καταμερισμό κατά κλάδο και περιοχή, και πρώτα απ' όλα εργατικό έλεγχο στη διεύθυνση της κάθε παραγωγικής μονάδας και υπηρεσίας, σε κάθε όργανο διοίκησης.
Η κυβέρνηση, ως όργανο της λαϊκής εξουσίας, θα είναι υποχρεωμένη να εξασφαλίζει τη συμμετοχή του λαού στο νέο και πρωτόγνωρο έργο, να στηρίζει το λαϊκό κίνημα, να στηρίζεται και να ελέγχεται από αυτό μέσα από νέους θεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου.
Η κεντρικά σχεδιασμένη ανάπτυξη της κοινωνίας είναι ανάγκη που πηγάζει από τις σημερινές απαιτήσεις, πριν από όλα του ανθρώπου που είναι η πρώτη παραγωγική δύναμη. Επιβάλλεται από την ανάγκη να ικανοποιούνται οι διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Το επιβάλλει η ανάγκη να εξελίσσονται τα μέσα παραγωγής, να αναπτύσσεται η επιστήμη και τεχνολογία για το όφελος του λαού.
Η λαϊκή εξουσία προωθεί διακρατικές εμπορικές συμφωνίες και συναλλαγές, συμφωνίες για αξιοποίηση της τεχνογνωσίας, με βάση το αμοιβαίο συμφέρον.
Το δημόσιο χρέος η λαϊκή εξουσία θα το επανεξετάσει με κριτήριο το λαϊκό συμφέρον.
Από τα πρώτα της βήματα η λαϊκή εξουσία θα έχει να αντιμετωπίσει την οργανωμένη εσωτερική και διεθνή αντίδραση. Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών στα κράτη - μέλη. Η επίλυση αυτού του προβλήματος με αποδέσμευση είναι αναπόφευκτη με στόχο την αυτοδύναμη φιλολαϊκή ανάπτυξη και τη συνεργασία που ωφελεί το λαό.
Εναλλακτική πρόταση προοπτικής
Στο έδαφος της πάλης των προβλημάτων είναι αναγκαίο να επιταχυνθούν οι διεργασίες. Παλεύουμε ασταμάτητα για άμεσες κατακτήσεις των εργαζομένων και θα συνεχίσουμε ώστε να επιβληθούν με τη δύναμη του κινήματος μέτρα που μειώνουν την οξύτητα των προβλημάτων, που ανακουφίζουν. Δεν υπάρχει πρόβλημα, ζήτημα ή θέμα που δεν έχουμε διαμορφώσει θέσεις και αιτήματα. Αλλά αυτό δε φθάνει σήμερα, χρειάζεται και εναλλακτική πρόταση προοπτικής, ώστε ο αγώνας να έχει σκοπό, στόχο, νόημα, τελικά να μπορεί να ασκεί πίεση σε κάθε φάση.
Δική μας στρατηγική είναι να εμποδιστούν όσο γίνεται στις σημερινές συνθήκες τα βάρβαρα μέτρα, να μη νομιμοποιηθούν στη συνείδηση του λαού, να διαχωρίσουν οι εργαζόμενοι τις ευθύνες τους από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και την πολιτική τους, να γίνει ανασύνταξη του κινήματος και να ξεκινήσει η πορεία αντεπίθεσης για ανατροπή του σημερινού συσχετισμού δύναμης, για λαϊκή εξουσία.
Δεν είμαστε αδιάφοροι και ουδέτεροι παρατηρητές, αλλά από τη στιγμή που ο πολιτικός συσχετισμός δεν επιτρέπει να έχουμε αποτελεσματική παρέμβαση υπέρ του λαού, δίνουμε τη βάση στο κίνημα, έξω από τη Βουλή.
Τώρα ήρθε η στιγμή να πάρει σάρκα και οστά, να διαμορφωθεί διακριτά ένα κοινωνικολαϊκό μέτωπο πολιτικής και μαζικής δράσης από τις ριζοσπαστικές δυνάμεις που είναι υπαρκτές και πρέπει να πολλαπλασιαστούν, δηλαδή τις ριζοσπαστικές δυνάμεις των εργατοϋπαλλήλων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, των φτωχών αυτοαπασχολούμενων μικρών επιχειρηματιών, της φτωχής αγροτιάς, με ενδυνάμωση της συμμετοχής νέων ηλικιών, παιδιών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, ιδιαίτερα αυτών που σπουδάζουν και δουλεύουν, που είναι στην κατάρτιση, γυναικών και μεταναστών, αγωνιστών στο χώρο της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού.
Γι' αυτό χρειάζεται συστράτευση με το ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν οι εργαζόμενοι συμφωνούν μαζί του σε όλα, αν έχουν ερωτήματα και διαφορετικές απόψεις για το σοσιαλισμό. Υπάρχουν σήμερα φύτρα αυτού του μετώπου, όπως είναι το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ και άλλες μορφές συσπείρωσης που οι εργαζόμενοι διαμορφώνουν, άλλες που θα προκύψουν στην πορεία, αλλά και μορφές συσπείρωσης σε μαζικά κινήματα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για τις ατομικές και συλλογικές δημοκρατικές, συνδικαλιστικές ελευθερίες, συσπειρώσεις που δρουν στο χώρο της τοπικής διοίκησης.
