Συναγερμός έχει κτυπήσει στο Υπουργείο Πολιτισμού, σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, με αφορμή καταρχήν την ερώτηση στη βουλή των βουλευτών του ΚΚΕ Μπάμπη Χαραλάμπους και Νίκου Μωραϊτη αναφορικά με τα έργα στο Παλιό Λιμάνι. Τάχασε κυριολεκτικά η νέα Ηγεσία του Υπουργείου διαβάζοντας ότι αμέσως μετά την ένταξη της παλιάς πόλης της Κέρκυρας στον Κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco, οι Κερκυραίοι, με τις ευλογίες του Υπουργείου Πολιτισμού, βάλθηκαν να καταστρέψουν το ιστορικό διατηρητέο Μνημείο που........
αποτέλεσε τη βάση του κριτηρίου ένταξης. Άναψε, ακόμη, φωτιές η τελευταία παράγραφος της ερώτησης που αναφέρεται στην επανεξέταση από την Unesco του θέματος, με ανοικτό, ακόμη, και το ενδεχόμενο της απένταξης, γεγονός που επιβεβαιώθηκε όταν από κάποιο συρτάρι του αρμόδιου τμήματος για θέματα Unesco ανασύρθηκε το σχετικό έγγραφο, το οποίο είχε αφιχθεί και πρωτοκολληθεί λίγο πριν τις εκλογές και έκτοτε παραμένει αναπάντητο…
Άνοιξε εν προκειμένω ο φάκελος «Master Plan: Παλιό Λιμάνι, Πλωτά Parking, Μαρίνα στα Καρνάγια» και η νέα ηγεσία του Υπουργείου επανεξετάζει τώρα το όλο θέμα με ορατό πλέον το ενδεχόμενο διακοπής των έργων. Αν αυτό συμβεί, θα σταματήσει η περαιτέρω τσιμεντοποίηση, η οποία έχει αρχίσει από τα Μουράγια με την κατασκευή της Μαρίνας στη Σπηλιά και που αν συνεχιστεί θα καταλήξει στα Καρνάγια, στο χώρο που έχει σχεδιαστεί από τον ΟΛΚΕ η δεύτερη και μεγαλύτερη Μαρίνα. Γεγονός που σημαίνει ότι αν ολοκληρωνόταν το εγκεκριμένο με τις σχετικές Υπουργικές Αποφάσεις Master Plan, εκτός των άλλων, οι Κερκυραίοι και οι επισκέπτες της πόλης δεν θα είχαν πλέον πρόσβαση στη θάλασσα καθ’ όλο το μήκος της ακτής. Θα συνεχιζόταν η θρασύτατη προσβολή της ιστορικότητας του Παλιού Λιμανιού και μια περιοχή σπάνιας ομορφιάς και τουριστικής αξίας θα μετατρεπόταν σε «Κερατσίνι». Ένα έγκλημα κατά τις πολιτιστικής κληρονομιάς, κατά της τοπικής οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα που κάποιοι, για τους δικούς τους λόγους, το αποκαλούν ανάπτυξη. Οι ίδιοι αποκαλούν όσους αντιδρούν μηδενιστές…
Βέβαια, αν δοθεί εντολή διακοπής των έργων οι διορισμένοι ταγοί της εξουσίας θα αναγκαστούν να ανακαλέσουν τους σχεδιασμούς τους που αφορούν στο μπάζωμα του μικρού λιμανιού «στα Καϊκια» και στη κατάργηση των Καρνάγιων: Ήθελαν να πετάξουν κυριολεκτικά έξω τα ψαράδικα και τ’ άλλα μικρά σκάφη που από αιώνων ελλιμενίζονται «στα Καϊκια», χωρίς να τους προσφέρουν εναλλακτική λύση. Ήθελαν να εκδιώξουν τους παραδοσιακούς καραβομαραγκούς από το χώρο τους, χωρίς να προσφέρουν και σ’ αυτούς εναλλακτική λύση οδηγώντας τους στην ανεργία και την εξαθλίωση και βάζοντας ταφόπλακα σε μια πανάρχαια κερκυραϊκή παραδοσιακή τέχνη, σπρώχνοντας ταυτόχρονα στην απόγνωση χιλιάδες ιδιοκτήτες, κυρίως ξύλινων αλιευτικών σκαφών, που δεν έχουν πού αλλού να συντηρήσουν ή να επισκευάσουν τα σκάφη τους.
Όμως το καίριο ερώτημα που μπαίνει εδώ είναι εάν, σε περίπτωση διακοπής των έργων στη παρούσα φάση, θα έχει διασωθεί τελικά το Μνημείο που αποτελεί τη βάση του κριτηρίου ένταξης της Παλιάς Πόλης στην Unesco. Οι εκτιμήσεις όσων ασχολούνται με το θέμα είναι ότι το Μνημείο μετά από τις εκτεταμένες παρεμβάσεις στο Καφέ Γυαλί έχει κακοποιηθεί ανεπανόρθωτα, γεγονός που προκαλεί βάσιμες ανησυχίες αναφορικά με την έκβαση του επικείμενου ελέγχου από την Unesco.
Είχε δεσμευτεί η ελληνική πλευρά, συνυπογράφοντας με την Unesco τη Πράξη Ένταξης στη Νέα Ζηλανδία τις 29 Ιουνίου 2007, συγκεκριμένα η Δημοτική Αρχή Κερκυραίων και το Υπουργείο Πολιτισμού, με ιδιαίτερη αναφορά, μάλιστα, στην εδώ 21η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, να προστατεύσει το εν λόγω Μνημείο ήτοι το «αστικό και λιμενικό σύνολο που κυριαρχείται από τα δύο βενετσιάνικα φρούρια». Αντί αυτού, το ατίθασο και ασυγκράτητο παιδί της πόλης της Κέρκυρας, ο ΟΛΚΕ, δεν περίμενε ούτε να στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής ένταξης, σπεύδοντας να ανακοινώσει την ίδια μέρα, αφού βέβαια, πρώτα άκουσε τα καλά νέα, την Προκήρυξη για τον Διαγωνισμό κατασκευής της Μαρίνας στη Σπηλιά. Αντί, λοιπόν, να τιμήσουμε την υπογραφή μας, να σεβαστούμε τον Διεθνή Οργανισμό, να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία που έχει για τη Κέρκυρα η ένταξή της στον Κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco και να διαφυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού το ενταχθέν Μνημείο, το κακοποιήσαμε και ασελγήσαμε ασύστολα επάνω του.
Στην Νέα Ζηλανδία η Κέρκυρα είχε εκπροσωπηθεί από τον Δήμαρχο Κερκυραίων κ. Σωτήρη Μικάλεφ, από τον πρώην Δήμαρχο και αρχηγό της μείζονος μειοψηφίας του Δημ. συμβουλίου κ. Γιάννη Τρεπεκλή, τον Πρόεδρο του Τοπικού Τμήματος του ΤΕΕ κ. Νίκο Σπίγγο και στελέχη του Δήμου.
Οι τρεις αιρετοί μας εκπρόσωποι πίστεψαν μάλλον ότι οι υποχρεώσεις τους απέναντι στην Unesco εξαντλήθηκαν στη μακρινή Νέα Ζηλανδία αφού έκτοτε, στα δυόμισι χρόνια που πέρασαν, ουδόλως τους απασχόλησε το θέμα. Αδιάφοροι μπροστά στην εντεινόμενη κακοποίηση της Παλιάς Πόλης, απλοί θεατές στο λιμάνι.
Ίδωμεν λοιπόν τη συνέχεια!
Σπύρος Α. Σαλβάνος
