Δευτέρα 23 Νοεμβρίου. Βραδάκι, γύρω στις οχτώ. Βήματα αργά. Τα μαγαζιά κλειστά, η πλατεία της Σπηλιάς είναι συνήθως έρημη τέτοια ώρα. Εδώ βουλιάζει ηδονικά η αύρα κι ο αχός της νυχτωμένης πόλης. Το βαρυφορτωμένο της παρελθόν, κτίρια με φθορές στις προσόψεις. Έχει υγρασία, αλλά δεν φυσάει. Θυμίζει έντονα τις παρακμασμένες γειτονιές του Μεταξουργείου και του Ψειρή, όπου ανάμεσα σε.....
μισογκρεμισμένα κάποτε αρχοντικά, ανακαλύπτει κανείς ατμοσφαιρικά, επιχορηγούμενα μικρά θεατράκια. Η πρόκληση ήταν δελεαστική και σε αυτό παρέπεμπε κάπως.
Καφεοινωδείο Βινύλιο. Η φωτισμένη είσοδος έχει αλλάξει. Στο φουαγιέ, φωτογραφίες όλων των παραστάσεων του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ δημιουργούν άλλη ατμόσφαιρα. Προηγούμενες αφίσες και προγράμματα παραστάσεων. Το ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ κλείνει ήδη τα δύο πρώτα του χρόνια, έντονης, συνεχούς δραστηριότητας, κι είναι σαν να γιορτάζει. Τα κορίτσια στην είσοδο ευγενέστατα κι ο Απόστολος πρόθυμος να κατευθύνει τους θεατές προς το κάθισμά τους.
Αλλά κι η αίθουσα έχει αλλάξει. Το γαλάζιο φως ψηλά της δίνει όγκο και διάσταση, τα τραπέζια τοποθετημένα ολόγυρα, ο χώρος της σκηνής καθορισμένος στο κέντρο κι οι θεατές μια παρέα. Η κόκκινη κουρτίνα έκλεισε, η παράσταση αρχίζει. Η είσοδος της Κλυταιμνήστρας μ’ ένα κόκκινο-μαύρο φόρεμα και ξυπόλητη, το λευκό φως που την λούζει κάθετα πάνω απ’ το κεφάλι της, κάθεται, πιάνει το στυλό… «Ορέστη, αγαπημένε μου γιε…» Η αρρωστημένη φωνή της…
Ξέχασες εντελώς που πριν, εκεί, κλεισμένος στον εαυτό σου, προσπαθούσες να κρατηθείς, ένας μοναχικός θεατής, ζαλισμένος απ’ τους ρυθμούς και τα φώτα. Κι ούτε έχεις αίσθηση πια, δεν ξέρεις αν όλο αυτό που ζεις είναι τραγωδία ή δράμα. Ο σύγχρονος, θεατρικά επεξεργασμένος λόγος του Καμπανέλλη σε κρατά σε εγρήγορση. Σου ανάβει μνήμες. Από το κόκκινο στο λευκό, στο ανθρακί, στο βυσσινί, γιατί οι μανάδες χάνουνε παιδιά, γιατί τόσοι πόλεμοι, γιατί τόσο αίμα… Κάτι που πέφτει από ψηλά και γκρεμίζεται, το χρώμα αλλάζει, βάφεται τώρα κόκκινο, το αίμα που χύνεται κι ο θόρυβος που κάνει αυλακώνοντας το πάτωμα για να το καταπιεί άλλη μια φορά το χώμα… Ακόμη μια, το φοβερό «γιατί;» έμεινε αναπάντητο ωστόσο…
Θεατρικά δευτερότριτα, λοιπόν. Το «Γράμμα στον Ορέστη» του Ιάκωβου Καμπανέλλη σε σκηνοθεσία Πέτρου Αυγερινού και με την Δώρα Παπανικολάου στο ρόλο της Κλυταιμνήστρας, από το ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΙΟΝΙΟΥ, θα συνεχιστεί και το επόμενο δευτερότριτο 30/11 και 1/12, σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο, στο καφέ Βινύλιο στη Σπηλιά, με ώρα έναρξης στις 9:00 ΜΜ. Μην το χάσετε.
