Την πρόταση διαχείρισης του ΠΑΣΟΚ, στην ουσία μια πρόταση συμπληρωματική σε αυτή της ΝΔ, με εγγυήσεις στους επιχειρηματίες και μπόλικη δημαγωγία για το λαό, παρουσίασε πριν λίγες μέρες στην Κέρκυρα ο Γ. Παπανδρέου, στη διάρκεια συνάντησης με στελέχη του κόμματός του.
Κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι παραπαίει και πως δεν έχει σχέδιο, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε λόγο για μια ψευδεπίγραφη «νέα πορεία». Υποστήριξε προκλητικά ότι «εμείς ενσαρκώνουμε την ελπίδα» και παρέθεσε εκ νέου τους «πέντε εθνικούς στόχους» του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ.
Εξειδικεύοντας τον πρώτο από αυτούς τους στόχους περί «εξωτερικής πολιτικής με αξιώσεις», μίλησε για την ανάγκη «ισχυρής παρουσίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και διεθνώς». Προφανώς, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνεται την «ισχυρή» παρουσία της Ελλάδας στην ΕΕ με τρόπο ανάλογο του ρόλου που έπαιξαν στο παρελθόν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όπου ο Γ. Παπανδρέου διετέλεσε επί σειρά ετών υπουργός Εξωτερικών. Θυμίζουμε μόνο την περίφημη φράση «δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στην ΕΕ» (Τάμπερα, Σύνοδος Κορυφής ΕΕ, Δεκέμβρης 1999), το ρόλο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και του ίδιου προσωπικά στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας, την υιοθέτηση του «αντιτρομοκρατικού» δόγματος και την ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν κλπ., τη στήριξη στο «σχέδιο Ανάν».
Ο δεύτερος στόχος του ΠΑΣΟΚ είναι η πολυδιαφημισμένη «πράσινη ανάπτυξη», το άλλοθι για να αξιοποιήσει το κεφάλαιο για λογαριασμό του τις καταστροφές που το ίδιο προκαλεί στο περιβάλλον και στους φυσικούς πόρους. Ετσι, αφού αναφέρθηκε στην τουριστική ανάπτυξη της Κέρκυρας, που πλέον δείχνει «σημάδια γήρανσης, έλλειψης ανταγωνιστικότητας», συμπλήρωσε ότι «τώρα είναι η ώρα να μπούμε σε ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης, που ανοίγει τις δυνατότητές μας, αξιοποιώντας από την εκπαίδευση μέχρι τη Δημόσια Διοίκηση, η οποία χρειάζεται απλοποίηση των διαδικασιών, διαφάνεια, αποτελεσματική λειτουργία, ώστε να μην αποτελεί τροχοπέδη και εμπόδιο στον Ελληνα πολίτη, στον Ελληνα επιχειρηματία, στην οικονομία». Ζητώντας έτσι αυτό που το κεφάλαιο λέει «λιγότερο κράτος». Δεν παρέλειψε ακόμα να μιλήσει και για «ειδικό πρόγραμμα ανάταξης της οικονομίας, της ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ώστε να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνά η διεθνής οικονομία». Δηλαδή, ακόμα περισσότερα προνόμια στην πλουτοκρατία στο όνομα της κρίσης.
Ως προς τους άλλους τρεις «εθνικούς στόχους» του ΠΑΣΟΚ, που αφορούν στην Παιδεία, την Υγεία και την Πρόνοια και το «παραγωγικό κράτος», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν επιγραμματικός. Επικέντρωσε την κριτική του στο ότι τα χρήματα «πηγαίνουν στράφι» και «διοχετεύονται στη σπατάλη είτε ακόμα και στη διαφθορά». Μάλιστα, όλα τα κακώς κείμενα τα χρέωσε στο ότι σήμερα το κράτος έχει στόχο «το συμφέρον των "ημετέρων", των κολλητών, των διαφόρων κουμπάρων και δεν ξέρω ποιων άλλων φίλων». Ωστόσο, δεν είπε κουβέντα για όλα αυτά που το ΠΑΣΟΚ είτε έχει προωθήσει ως κυβέρνηση είτε αποτελούν σήμερα την επίσημη πολιτική του, όπως η «διά βίου παιδεία» στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής ψευτοκατάρτισης και ημιμάθειας, η «ευελφάλεια», η μερική απασχόληση και η συνέχιση της αντιασφαλιστικής επίθεσης.
Από την ομιλία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ βγαίνει το συμπέρασμα για μια ακόμη φορά ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει. Είναι σταθερά προσανατολισμένη στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας της οικονομίας. Στοχεύει να φορτώσει, όπως και η πολιτική της ΝΔ, τα βάρη της κρίσης του εκμεταλλευτικού συστήματος στις πλάτες του λαού. Άλλωστε χέρι χέρι, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ψήφισαν την «έκθεση Σέρκας», που προβλέπει την αύξηση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας μέχρι 65 ώρες και τον «τεμαχισμό» του εργάσιμου χρόνου σε ενεργό και απλήρωτο «ανενεργό». Χέρι χέρι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με την πολιτική τους αλλάζουν ραγδαία προς το χειρότερο τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Απέναντι σ' αυτούς τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, οι εργαζόμενοι, οι άνθρωποι του μόχθου πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους. Να μην πέσουν στην παγίδα του αποπροσανατολισμού με τη σκανδαλολογία, την εκλογολογία και την προεδρολογία, που έντεχνα κατασκευάζει ο δικομματισμός συνεπικουρούμενος από άλλους μηχανισμούς του συστήματος. Έχουν την δύναμη να απαντήσουν, οργανώνοντας αποφασιστικά την πάλη και την αλληλεγγύη τους, σε κάθε εργασιακό χώρο, κλάδο και συνολικά, διεκδικώντας τα σύγχρονα δικαιώματά τους, απορρίπτοντας κατηγορηματικά τις πρόσφατες αποφάσεις της ΕΕ που συμφωνούν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και απαιτεί η πλουτοκρατία.
