Στα πλαίσια των τακτικών εξορμήσεων του Συλλόγου μας στην Κερκυραϊκή ύπαιθρο, πριν λίγες ημέρες επισκεφτήκαμε το αρχαίο κάστρο της Κασσιόπης στην βορειοανατολική πλευρά του νησιού.
Το συγκεκριμένο κάστρο θεωρείται ένα από τα παλαιότερα φρούρια της Κέρκυρας, η ιστορία του οποίου ξεκινά ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια με την οχύρωση του λόφου που βρίσκεται ανάμεσα στους δύο θαλάσσιους κόλπους του χωριού της Κασσιόπης.
Με την πάροδο των αιώνων και μέχρι τον μεσαίωνα, οι οχυρώσεις του κάστρου παρουσίασαν μεγάλες φθορές, αποτέλεσμα της σταδιακής εγκατάλειψής του.
Τον 13ο μ.Χ. αιώνα οι Ανδεγαυοί της Νεάπολης, κατακτητές της Κέρκυρας επανεκτίμησαν την μεγάλη οχυρωματική σημασία του και το ξανάκτισαν.
Τελικά, το κάστρο καταστράφηκε οριστικά το 1386 επί Βενετοκρατίας.
Πρόσφατα ένα μέρος του φρουρίου αναπαλαιώθηκε προκειμένου να διατηρηθεί και να αναδειχτεί η πολιτιστική κληρονομιά και η ιστορικότητα της περιοχής.
Και μόνο η αναστήλωση της κεντρικής εισόδου του φρουρίου και ενός μικρού τμήματος των τειχών προσδίδει στο έργο μία μεγαλοπρέπεια και οδηγεί τον επισκέπτη αιώνες πίσω στον χρόνο.
Αξιοπερίεργο όμως παραμένει το γεγονός πώς ένα τέτοιο πολιτισμικό μνημείο δεν είναι εύκολα προσβάσιμο σε όποιον επιθυμεί να το επισκεφθεί, είτε είναι Κερκυραίος είτε τουρίστας. Και για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, διαπιστώσαμε, κατά την ανάβασή μας προς το φρούριο, ότι δεν υπάρχει κάποια ευκρινής πινακίδα που να δείχνει προς τα πού ακριβώς πρέπει να κατευθυνθεί κάποιος για να φθάσει στο φρούριο ενώ επιπρόσθετα το μονοπάτι που οδηγεί προς το κάστρο σε καμιά περίπτωση δεν προϊδεάζει για τη σπουδαιότητά του. Αντιθέτως η πρώτη εντύπωση που εισπράξαμε ανεβαίνοντας το μονοπάτι αυτό ήταν μάλλον αρνητική…. Ένα δύσβατο ανηφορικό μονοπάτι με πληθώρα σκουπιδιών αριστερά και δεξιά και ένα νεαρό ζευγάρι τουριστών μπροστά μας οι οποίοι με μεγάλο κόπο προσπαθούσαν να ανεβάσουν το καροτσάκι του παιδιού τους…
Μνημεία τέτοιου βεληνεκούς όπως το φρούριο της Κασσιόπης το οποίο επισκέπτονται καθημερινά αρκετοί παραθεριστές, θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας να απασχολήσει περισσότερο τις κρατικές και αυτοδιοικητικές υπηρεσίες (καθώς και τις συνειδήσεις όλων μας).
Η ιστορία και το παρελθόν του κάστρου, όπως αυτό καθρεπτίζεται μέσα από τα τείχη του, δε συμβαδίζει σε καμία περίπτωση με ένα μονοπάτι που θυμίζει περισσότερο κοίτη χειμάρρου παρά δρόμο πρόσβασης σε ένα τόσο σπουδαίο ιστορικό μνημείο.
