Κάποτε οι άνθρωποι (των σπηλαίων) παρακαλούσαν τους θεούς να μη βρέξει, να μη χιονίσει, να μην κάνει κρύο, να μην κάνει θύελλες.
Δεν είχαν τα μέσα να αντιμετωπίσουν τέτοιες σκληρές συνθήκες. Ούτε σπίτια, ούτε πολυκατοικίες, ούτε εξοπλισμό.
Παρά ταύτα και επειδή οι θεοί δεν άκουγαν, χτυπούσαν τους δύσμοιρους προγόνους μας και τυφώνες και καταιγίδες και θύελλες και γενικά αυτά που σήμερα οι κάπως πιο "πολιτισμένοι" αποκαλούμε "ακραία καιρικά φαινόμενα".
Εκείνοι χωρίς δεκάρα, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς μέσα, παρά μόνο εκείνα που τους επέτρεπαν να επικρατούν έναντι των δεινοσαύρων, πτεροσαύρων, λιονταριών και άλλων αγρίων θηρίων της τότε ζούγκλας, έστηναν εξ αρχής το νοικοκυριό τους, αποκαθιστούσαν τις ζημιές, βοηθούσαν τους γείτονες, συνέχιζαν τη ζωή τους. Αυτά οι πρόγονοί μας.
Εμείς οι απόγονοι, μόλις φύσηξε ένας άνεμος με 80 χιλιόμετρα, μόλις έπεσαν μερικά κομμάτια ξύλων στο δρόμο ή στα οχήματά μας, συγκαλέσαμε έκτακτο δημοτικό συμβούλιο, αποτιμήσαμε τις ζημιές "πρόχειρα" σε 1 δισεκατομμύριο δραχμές ή 3 εκατομμύρια ευρώ και ούτε λίγο ούτε πολύ ετοιμαζόμαστε να ζητήσουμε τη συνδρομή του κράτους.
Ενός κράτος που όταν είχε ξεσπάσει η πυρκαγιά στο Δήμο Αχιλλείων, έδωσε για αποζημιώσεις περίπου 70 εκατομμύρια δραχμές. Τόσο αποτιμήθηκαν οι ζημιές.
Θα γελάνε στο υπουργείο Εσωτερικών στο οποίο ετοιμαζόμαστε να προσφύγουμε. Θα μας χαιρετίσουν όταν θα βγαίνουμε από το γραφείο του Υπουργού και μετά θα γελάνε με εμάς.
Οι δύσμοιροι απόγονοι του άτυχου τούτου νησιού, τι να κάνουν; Πανικοβλήθηκαν όταν είδα όσα είδαν. Και πώς να νοικοκυρέψουν το έρημο Σίτυ που επλήγη, πώς να αντιμετωπίσουν τους δεινόσαυρους, τους πτηνόσαυρους, τα λιοντάρια και τα άλλα άγρια θηρία των άδειων ταμείων;
Η σημερινή δημοτική πλειοψηφία, δεν ήξερε ότι διαδέχεται τη δεξιά; Δεν ήξερε ότι η ίδια συνετέλεσε τα μέγιστα για την εκλογή της; Δεν ήξερε ότι με τη στάση της έθετε σε λειτουργία τους νόμους της ζούγκλας; Δεν ήξερε ότι γύριζε τον τόπο πολλές δεκαετίες πίσω;
Ακόμα και ο δεξιός υπουργός Εσωτερικών θα γελά με την πεποίθηση που έχουμε, ότι τρομάζουμε σε ένα έκτακτο καιρικό φαινόμενο, θα γελά με την πεποίθησή μας ότι μπορεί να κοστίσει στο ελληνικό δημόσιο ένας άνεμος 80 χιλιομέτρων, μερικά κεραμίδια και μερικά κλαδιά δένδρων 1 διεσεκατομμύριο δραχμές.
Τι να πει και η Ρόδος που έχασε 20.000 στρέμματα από φωτιά. Πόσο να ζητήσουν άραγε οι Ροδίτες;
Με αυτά και αυτά, μόνοι μας, ως πολίτες και κάτοικοι της νήσου ταύτης, κάνουμε ότι μπορούμε για να μην έχουμε σωστές πολιτικές ηγεσίες, σωστούς αιρετούς άρχοντες που ξέρουν τι θα πει "πολιτική", μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας.
Τώρα απλώς πληρώνουμε τα σπασμένα των δημοτικών εκλογών (τουτέστιν των επιλογών μας) του 2002 και του 2006.
Το κακό είναι ότι με τη φόρα που πήραμε, θα κάνουμε το ίδιο και στις εκλογές του 2010. Εξάλλου είναι το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε. Ως την επόμενη θύελλα που θα μας τρομάξει και θα ζητάμε αποζημίωση από το κράτος.
