Σήμερα γιορτάσαμε την επέτειο του ΟΧΙ του 1940. Πολλοί θυμούνται, πολλοί ξέρουν, ενώ έρχονται γενιές που έίτε τα μπερδεύουν είτε δεν ξέρουν τίποτα.
Οπως και να έχει το πράγμα, αυτό που περιμένει ο κάθε πολίτης, τουλάχιστον από την δημοτική παράταξη στην οποία έδωσε την πλειοψηφία, είναι τη σημερινή μέρα να καλέσει τους φίλους της να γιορτάσει τη σημερινή μέρα.
Περίμενα λοιπόν από την Δημοτική Πλειοψηφία να καλέσει τους φίλους της από τη Μεραρχία Ακουι να κάτσουν δίπλα στους ανάπηρους πολέμους.
Περίμενα να καλέσει όσους ήρθαν και πήραν μέρος στην τελετή των μνημείων να έρθουν και να δουν τη σημερινή παρέλαση, να ακούσουν τα τραγούδια της Βέμπο, να δουν αφιερώματα στην τηλεόραση για τις ημέρες εκείνης της εποχής.
Περίμενα από τη Δημοτική Πλειοψηφία να έχει ετοιμάσει ένα δυο cd (ένα εικόνα, ένα ήχου) με τα τραγούδια του λαού και των φαντάρων που πολεμούσαν στα βουνά της Αλβανίας, και ένα cd με τις σκηνές που έχει καταγράψει ο φακός των πολεμικών ανταποκριτών εκείνης της εποχής.
Περίμενα από την Δημοτική Πλειοψηφία, να καλέσει τους φίλους της στη μεγάλη μέρα του Ελληνισμού, να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, να τιμήσουν την Ελληνική Σημαία και τις Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.
Περίμενα από τη Δημοτική Πλειοψηφία να καλέσει τους φίλους της και να σταθούν στην εξέδρα των επισήμων, δίπλα στον Αρχηγό Φρουράς Κέρκυρας, τον εκπρόσωπο της Κυβέρνησης, τους Βουλευτές, τους εκπροσώπους των Εκκλησιών.
Περίμενα μία τέτοια μέρα, μία κίνηση από τη δημοτική πλειοψηφία, αλλά μετά θυμήθηκα ότι δεν είναι υπεύθυνος της διοργάνωσης ο Δήμος Κερκυραίων.
Λέτε να έβαλα καμιά ιδέα για την παρέλαση της 21ης Μαϊου; Ελπίζω πώς όχι.
