Ο καπιταλισμός τελείωσε. Τελείωσε;
Δεν είναι δυνατόν στις χώρες που πίστευαν ως τα χθες, στην ανοιχτή οικονομία, την αυτορύθμιση της αγοράς, στον περιορισμό του κρατικού παρεμβατισμού, στην αξία των χρηματιστηρίων και των τραπεζών, στην ανάγκη περιστολής του κοινωνικού κράτους, στο ¨λιγότερο κράτος" σήμερα όλοι αυτοί να επιζητούν να σώσουν με δημόσιους πόρους, με κρατικά χρήματα, με χρήματα από τη φορολογία των πολιτών, τις τράπεζες σε Ευρώπη και Αμερική.
Μαζεύουν από τους πολλούς και τα δίνουν εκεί που θέλουν αυτοί. Και αυτοί είναι είτε οι μεγάλες βιομηχανίες, είτε οι τράπζες.
Ο λαός πεινάει, μένει άνεργος, υποαπασχολείται, μεταναστεύει. Αυτή είναι κοντολογίς η ιστορία με τις τράπεζες που έκλεισαν ή κλείνουν ή πρόκειται να κλείσουν (όταν έρθει η σειρά τους).
Ο στυγνός καπιταλισμός, τώρα δεν ντρέπεται να υιοθετήσει και να πράξει εκείνο για το οποίο έβριζε και λοιδωρούσε τα σοσιαλιστικά κόμματα κάποτε, αυτά που εξέπεσαν σε σοσιαλδημοκρατικά και στη συνέχεια ξευτελίστηκαν τελείως αφού έγιναν τελείως δεξιά. Τέτοια κόμματα υπάρχουν πολλά, μεταξύ των οποίων και το ΠΑΣΟΚ της ψευδοεκσυγχρονιστικής περιόδου.
Δε μιλώ βέβαια για το πάλαι ποτέ πανίσχυρο Σοβιέτ. Φαίνεται όμως ότι μπορεί και να είχαν δίκιο εκείνοι που έλεγαν ότι πρέπει να υπάρχει κρατικός- κεντρικός σχεδιασμός. Πρέπει να υπάρχει έλεγχος και παρέμβαση στην οικονομία και δεν μπορεί να αφεθεί ελεύθερη η αγορά να επιβάλλει τους κανόνες της μόνη της.
Φαίνεται για άλλη μία φορά ότι τη νύφη δε θα την πληρώσουν οι ισχυροί, αφού έτσι σχεδόν σοσιαλιστικά, περίπου κομμουνιστικά, θα πάρουν το παραδάκι σε ρευστό και θα γλιτώσουν, σε αντίθεση βέβαια με τον απλό κόσμο και στις δύο ηπείρους,που θα πληρώσει τα σπασμένα.
Ακόμα και ντόπιου αμύντορες της ελεύθερης οικονομίας και της ελεύθερης αγοράς, εδώ στην Ελλάδα, έβαλαν το κεφάλι κάτω. Κατανοούμε ότι δεν μπορούν να ζητήσουν συγνώμη από τον ελληνικό λαό για τα ιδεολογικά ψεύδη τους, αλλά τουλάχιστον κάπως προσπαθούν να μπαλώσουν την κατάσταση, παραδεχόμενοι την ιδεολογική και πολιτική τους ήττα.
Σημειώστε αυτό: Αν αύριο διορθωθούν τα πράγματα, θα ξεχαστούν και μετά όλοι μαζί θα φωνάζουν ξανά: "Κάτω τα Σοβιέτ", "Κάτω ο σοσιαλισμός", "κάτω ο κομμουνισμός". Και εμείς όταν θα λέμε κάτω τα χέρια από το λαό, θα μας τρώει η μαρμάγκα. Ο λαός ούτε ξέρει, ούτε βλέπει, ούτε καταλαβαίνει, ούτε θα μάθει ποτέ τίποτα. Δεν έχει λόγο να το πράξει.
Μέχρι τότε, ζήτω οι μηχανισμοί της ελεύθερης αγοράς. Κι αν σταμάτησαν, είναι για λίγο. Ετσι κι άλλιως όλες οι άλλες χώρες του κόσμου, δεν μπορούν να συνυπάρξουν και να θέσουν μερικούς κοινούς στόχους. Τι να λέμε τώρα......
