Ο Σπύρος Σαμοϊλης είναι ιδιαίτερα αιχμηρός στις δηλώσεις του για τα γεγονότα. Περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα τη συμπεριφορά των αστυνομικών, την παρομοιάζει μάλιστα με την εποχή της γερμανικής κατοχής, φωνάζει «ντροπή» και καλεί τον Υπουργό Εσωτερικών να ακούσει τη φωνή του και όσα λέει ότι συνέβησαν σε απόσταση 10 μέτρα από το σπίτι του. Όπως και να έχει το ζήτημα επειδή αυτά που δήλωσε ο Σπύρος Σαμοϊλης είναι ασφαλώς περισσότερα από όσα παραθέτουμε, είναι ικανά και αρκετά ώστε να θέσουν ένα πολύ σαφές ερώτημα για τη στάση της αστυνομίας έναντι των πολιτών αλλά και τη στάση των πολιτικών μας έναντι των πολιτών και μίας απαράδεκτης συμπεριφοράς που τυγχάνουν και περιγράφεται από αυτόπτες μάρτυρες των συμβάντων.
ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΟΪΛΗΣ
Αυτό που έγινε χθες βράδυ στην καρδιά της Λευκίμμης στο ποτάμια πάνω στη γέφυρα και σε όλους τους δρόμους και τις γειτονιές δε έχει προηγούμενο και δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Στο σπίτι μου ήρθαν μεσ’ στην αυλή. Ανοίξαν το πορτόνι και μπήκαν μέσα. Ρίχναν δακρυγόνα, έκαναν συλλήψεις. Φοβερίζανε, βρίζανε, οποινδήποτε έβρισκαν μπροστά τους. Οποιος είχε το θράσος κατ’ αυτούς, το θάρρος, να ανοίξει το παράθυρό του τον βρίζανε χυδαία (……………….).
Εγώ θα το πω και εσείς κόψτε το. (Λέει τη φράση που όμως για ευνόητους λόγους δεν μπορεί να μεταφερθεί). Αυτή η φράση κυριαρχούσε. Και στο τέλος, ακόμα και οι γερμανοί εσέβοντο τους παπάδες και αυτοί συνέλαβαν τον παπά. Και τις 4.30 τον πήρανε με 4 περιπολικά και με όλα τα ΜΑΤ δεξιά και αριστερά(……….)
Εγώ, το λέω επώνυμα, Σπύρος Σαμοϊλης, στο σπίτι μου που είναι μακριά από το Αστυνομικό Τμήμα, μακριά από τα γεγονότα, στο σπίτι μου, 10 μέτρα από την πόρτα μου με βρίζανε και με απειλούσανε. Ντροπή. Να το ακούσει ο Υπουργός Εσωτερικών. Ντροπή τους. 2008, την Ελλάδα που έχουμε φτιάξει όλοι. Εχουμε δώσει αγώνες για να μπορούμε να μιλάμε σε αυτή τη ζωή και μόλις τολμήσεις να πεις για το δίκιο σου σε συλλαμβάνουν με κατηγορίες βαρύτατες, στερεότυπες (………).
Τα παράθυρα στα σπίτια και τα κέντρα κλείνανε ερμητικά από το φόβο των ποιών; Να τους πω Ελληνες; Ούτε οι Γερμανοί εκεί στην Πλατεία, στο Καμπούλι, δεν κάθονταν να χλευάζουν τον κόσμο.(……………….).
(Στη φωτο η πλατεία Καμπούλι και το σπασμένη τζάμι του γκισέ στο εσωτερικό του Αστυνομικού Τμήματος).
ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΟΪΛΗΣ
Αυτό που έγινε χθες βράδυ στην καρδιά της Λευκίμμης στο ποτάμια πάνω στη γέφυρα και σε όλους τους δρόμους και τις γειτονιές δε έχει προηγούμενο και δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Στο σπίτι μου ήρθαν μεσ’ στην αυλή. Ανοίξαν το πορτόνι και μπήκαν μέσα. Ρίχναν δακρυγόνα, έκαναν συλλήψεις. Φοβερίζανε, βρίζανε, οποινδήποτε έβρισκαν μπροστά τους. Οποιος είχε το θράσος κατ’ αυτούς, το θάρρος, να ανοίξει το παράθυρό του τον βρίζανε χυδαία (……………….).
Εγώ θα το πω και εσείς κόψτε το. (Λέει τη φράση που όμως για ευνόητους λόγους δεν μπορεί να μεταφερθεί). Αυτή η φράση κυριαρχούσε. Και στο τέλος, ακόμα και οι γερμανοί εσέβοντο τους παπάδες και αυτοί συνέλαβαν τον παπά. Και τις 4.30 τον πήρανε με 4 περιπολικά και με όλα τα ΜΑΤ δεξιά και αριστερά(……….)
Εγώ, το λέω επώνυμα, Σπύρος Σαμοϊλης, στο σπίτι μου που είναι μακριά από το Αστυνομικό Τμήμα, μακριά από τα γεγονότα, στο σπίτι μου, 10 μέτρα από την πόρτα μου με βρίζανε και με απειλούσανε. Ντροπή. Να το ακούσει ο Υπουργός Εσωτερικών. Ντροπή τους. 2008, την Ελλάδα που έχουμε φτιάξει όλοι. Εχουμε δώσει αγώνες για να μπορούμε να μιλάμε σε αυτή τη ζωή και μόλις τολμήσεις να πεις για το δίκιο σου σε συλλαμβάνουν με κατηγορίες βαρύτατες, στερεότυπες (………).
Τα παράθυρα στα σπίτια και τα κέντρα κλείνανε ερμητικά από το φόβο των ποιών; Να τους πω Ελληνες; Ούτε οι Γερμανοί εκεί στην Πλατεία, στο Καμπούλι, δεν κάθονταν να χλευάζουν τον κόσμο.(……………….).
(Στη φωτο η πλατεία Καμπούλι και το σπασμένη τζάμι του γκισέ στο εσωτερικό του Αστυνομικού Τμήματος).
