Μάλλον το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξής ανάπτυξης βρίσκεται σε απόλυτη σύγχυση η οποία το αναγκάζει να εκδίδει ψευδείς ανακοινώσεις τύπου.
Και θέλω να είμαι απόλυτα σαφής.
Από τον Απρίλιο του 2008, έως και χθες 30 Ιουλίου 2008, έχω καταθέσει δώδεκα (12) ερωτήσεις προς το υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, ενώ έχω λάβει μόνο μία απάντηση με Α.Π. 184/2008, 09- 05-2008, στην με Α. Π. 10241 / 11-04-2008 ερώτηση μου.
Διαψεύδω απόλυτα και κατηγορηματικά το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, το οποίο με Ανακοίνωση Τύπου που εξέδωσε στις 30 Ιουλίου 2008, ισχυρίζεται πως μέχρι χθες είχε απαντήσει σε δέκα (10) από τις δώδεκα (12) ερωτήσεις.
Σε ότι με αφορά, σήμερα έστειλα σχετική επιστολή τόσο προς τον κ. Πρόεδρο όσο και προς τη Γραμματεία της Βουλής, ζητώντας να με ενημερώσουν σχετικά.
Σε κάθε περίπτωση κάνω απόλυτα σαφές, πως μέχρι χθες 30-7-2008, δεν μου είχε κοινοποιηθεί καμία απάντηση.
Προκαλώ και καλώ το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης να δώσει στη δημοσιότητα τους αριθμούς πρωτοκόλλου, τις ημερομηνίες και τα κείμενα των απαντήσεων που ισχυρίζεται ότι μου έχει δώσει.
Σε διαφορετική περίπτωση θα επιβεβαιώνει πως πέρα από τους παρωχημένους βερμπαλισμούς του, επιλέγει να ασκεί επικοινωνιακή πολιτική βασισμένη στην ανακρίβεια και το ψεύδος, ή τελικά, αδυνατεί να ελέγχει τις υπηρεσίες του.
Σε κάθε περίπτωση, η Κοινοβουλευτική ανυπαρξία και απουσία του Υπουργού Τουριστικής Ανάπτυξης, είναι καθομολογούμενη και δεν χρειάζεται να αναδειχθεί από εμάς.
Επιπλέον, η έλλειψη σεβασμού στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, και εν προκειμένω η αδυναμία ή η άρνηση Υπουργών να ανταποκρίνονται στον Κοινοβουλευτικό έλεγχο που τους ασκείται, αποκτά χαρακτηριστικά παγιωμένης πρακτικής της Κυβέρνησης της Ν.Δ., γεγονός που αποδεικνύει την αμηχανία τους αλλά και την προκλητική αλαζονεία της εξουσίας που τους διακατέχει.
Τέλος, και επειδή ως φαίνεται, το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης αντιλαμβάνεται ως «πολιτική παραγωγή», την έκδοση φαύλων Ανακοινώσεων Τύπου, θα θέλαμε να τους τονίσουμε, ότι πριν σπεύσουν να μας κατηγορήσουν για ατόπημα εξαιτίας ανεπαρκούς ενημέρωσης και ελλιπούς πληροφόρησης, να σκεφτούν ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί».
Εξάλλου, τα επαναλαμβανόμενα «ατοπήματα» του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης, πολλές φορές σχετικά και με κρίσιμα εθνικά ζητήματα, θα έπρεπε να τους είχαν καταστήσει πιο προσεκτικούς, πιο φειδωλούς στις μεγαλοστομίες, πιο σεμνούς και ταπεινούς.
Ίσως έτσι περιόριζαν το μέγεθος της έκθεσης τους, και αντιλαμβανόταν την ευθύνη που έχουν να σκύψουν πάνω στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τουρισμός στη χώρα μας και γενικότερα ο τουριστικός κλάδος.
