Ως ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Κέρκυρας, αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές είχαμε ανοίξει το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, με μια σειρά συναντήσεις και παρεμβάσεις: στο λιμάνι Κέρκυρας, στο αεροδρόμιο, στον Ερημίτη, αλλά και στη Μαρίνα Γουβιών. Ακριβώς επειδή βλέπαμε τον κίνδυνο και για την...
Μαρίνα Γουβιών. Την μεγαλύτερη στην Ελλάδα, με 1200 θέσεις, με τζίρο περί τα 4 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, και από την οποία το Ελληνικό Δημόσιο (Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου ΑΕ) εισπράττει ενοίκιο 1,4 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Βλέπουμε σήμερα ότι, με τις μνημονιακές πολιτικές εκχώρησης και ξεπουλήματος των πάντων εν ονόματι των επιταγών της τρόικας, οι πιέσεις του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου γίνονται όλο και πιο βαριές, όλο και πιο επιζήμιες για τα συμφέροντα της χώρας μας και της οικονομίας μας.
Η μεταβίβαση του δικτύου των Μαρίνων (ανάμεσά τους και η Μαρίνα Γουβιών) σε πολυεθνικό όμιλο, είναι μια ακόμη πλευρά των συνεπειών αυτής της πολιτικής.
Ο κλάδος θα ελέγχεται πλέον μονοπωλιακά, με προφανείς συνέπειες για τον τουρισμό μας. Το δίκτυο των Μαρίνων, από Κροατία έως τα παράλια της Τουρκίας, θα ανήκει στον όμιλο αυτό, ο οποίος βεβαίως θα κατευθύνει την κίνηση και θα καθορίζει την πολιτική στον κλάδο.
Κάθε προσπάθεια καθορισμού εθνικής πολιτικής θα είναι εξ’ αρχής υπονομευμένη. Όπως συστηματικά υπονομεύεται κάθε προοπτική διαμόρφωσης εθνικής πολιτικής και στον τραπεζικό τομέα, και στον τομέα της ενέργειας, των μεταφορών, στο σύνολο της παραγωγικής δραστηριότητας της χώρας.
Την στιγμή που τα πολυεθνικά μονοπώλια επεκτείνουν τη δραστηριότητα, τον έλεγχο και τον κύκλο εργασιών τους, η ελληνική κυβέρνηση υπονομεύει κάθε εργαλείο ανάπτυξης, παραγωγικής ανασυγκρότησης και εξόδου από την κρίση.
Είναι μια πολιτική επικίνδυνη, μια πολιτική που πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο, μαζί με αυτούς που την εκφράζουν.
