Tα ξημερώματα της Τρίτης 27-11 το Eurogroup, αφού εξέφρασε την ικανοποίησή του, για την ευλαβική προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης, στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, ανακοίνωσε τα εξής δυο βασικά πράγματα: • Μέσα στο Δεκέμβρη, θα εκταμιευθούν τα 34,4 από τα 43,7 δις, (23,8 δις για την ανακεφαλαιοποίηση και 10,6 δις για την κάλυψη του ελλείμματος του...
προϋπολογισμού).
• Αφού ολοκληρωθεί με επιτυχία η επαναγορά ομολόγων, " τα κράτη - μέλη θα πρέπει να ετοιμαστούν για να αναλογιστούν τις ακόλουθες πρωτοβουλίες":
α) μείωση επιτοκίου διακρατικών δανείων κατά 1%,
β) μείωση κατά 0,1% του κομίστρου για τις εγγυήσεις των δανείων από το EFSF,
γ) επέκταση των ωριμάνσεων των διμερών δανείων και αυτών από το EFSF κατά 15 έτη και αναβολή καταβολής τόκων για 10 έτη και
δ) επιστροφή κερδών από την ΕΚΤ και τις κεντρικές τράπεζες από τα ελληνικά ομόλογα που αγόρασαν σε μειωμένες τιμές στη δευτερογενή αγορά ομολόγων.
Όλα αυτά όμως, πρακτικά σημαίνουν το εξής:
1) Τα 34,4 δις θα πάνε στις τράπεζες και τα 10,6 δις, εφόσον δεν προορίζονται για την κάλυψη του πρωτογενούς ελλείμματος, θα πάνε στους τόκους.
2) H επαναγορά των ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, θα έχει πολύ πενιχρά αποτελέσματα. Ο λόγος είναι ότι, αυτή η επαναγορά προϋποθέτει, οι ιδιώτες κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων να πωλήσουν εθελοντικά τα ομόλογα τους στο ελληνικό δημόσιο, αφού το τελευταίο δεν μπορεί να τους υποχρεώσει μιας και αυτά υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο.
Επιπρόσθετα, οι ιδιώτες δεν έχουν κίνητρο να τα πωλήσουν σε τιμές χαμηλές, πολύ περισσότερο όταν το αγγλικό δίκαιο τους εξασφαλίζει προνομιακή μεταχείριση σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών. Επιπλέον, αντικίνητρο αποτελεί το γεγονός ότι οι κάτοχοι ομολόγων, έχουν ήδη υποστεί σημαντικές απώλειες εξαιτίας του PSI. Επομένως δύσκολα θα δελεαστούν να πωλήσουν τα ομόλογα τους. Τέλος, η επαναγορά αυτή προϋποθέτει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να δανειστεί 10 περίπου δις, τα οποία προφανώς αυξάνουν το δημόσιο χρέος!
3) Τα ομόλογα αυτά τα οποία επαναγοράζονται, αντιστοιχούν στο ποσοστό ομολόγων που έχουν απομείνει σε ιδιωτικά χέρια μετά το PSI (γύρω στα 72 δις), επομένως δεν πρόκειται για το πλειοψηφικό τμήμα του ομολογιακού χρέους, που βρίσκεται στα χέρια του «επίσημου τομέα».
Αν προσθέσουμε σε αυτό, και την απροθυμία των πιστωτών του IIF να υποστούν νέες ζημίες (τον περασμένο Μάρτιο, οι πιστώσεις τους «κουρεύτηκαν» κατά 53,5% και σήμερα διακρατούν τα 63 από τα 72 δις ομολόγων), η ελάφρυνση μέσω επαναγοράς δεν πρόκειται να είναι τόσο μεγάλη.
4) Επίσης, ούτε και η μείωση των επιτοκίων των διμερών δανείων, θα ελαφρύνει το δημόσιο χρέος, στο βαθμό που ευελπιστούν οι φιλομνημονιακοί. Γιατί, αυτό που εντέλει έχει σημασία για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, δεν είναι τα επιτόκια αυτά καθαυτά, αλλά η διαφορά επιτοκίων και ρυθμών ανάπτυξης!
Όσο η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση λόγω της πολιτικής λιτότητας, η βιωσιμότητα καθίσταται αδύνατη όσο και να μειώνονται τα επιτόκια. Με άλλα λόγια, η τρικομματική κυβέρνηση του κ Σαμαρά, με υπερηφάνεια αποδέχτηκε έναν αδιέξοδο, παραπλανητικό και άκρως ζημιογόνο «συμβιβασμό» του ΔΝΤ με την ΕΚΤ, θύμα της οποίας είναι για ακόμη μια φορά ο ελληνικός λαός.
Πρόκειται για ένα φιάσκο επικοινωνιακό, το οποίο θα οδηγήσει τη χώρα μας σε βαθύτερη ύφεση, ενώ ο ορίζοντας επίλυσης των προβλημάτων, θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το οπτικό μας πεδίο.
Οι αποφάσεις αυτές, δεν πρόκειται να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, αντίθετα, το δαπανηρό για την κοινωνία αντίτιμο των μνημονίων, θα οδηγήσει τη χώρα σε πλήρη διάλυση. Όσο λοιπόν και αν το καθεστώς αιχμαλωσίας, μας σερβίρεται ως «επιτυχία», το καθεστώς υποδούλωσης, μας σερβίρεται ως «αναγκαιότητα», εμείς οφείλουμε να αντισταθούμε άμεσα με όλες μας τις δυνάμεις. Σε λίγο θα είναι πια πολύ αργά…
προϋπολογισμού).
• Αφού ολοκληρωθεί με επιτυχία η επαναγορά ομολόγων, " τα κράτη - μέλη θα πρέπει να ετοιμαστούν για να αναλογιστούν τις ακόλουθες πρωτοβουλίες":
α) μείωση επιτοκίου διακρατικών δανείων κατά 1%,
β) μείωση κατά 0,1% του κομίστρου για τις εγγυήσεις των δανείων από το EFSF,
γ) επέκταση των ωριμάνσεων των διμερών δανείων και αυτών από το EFSF κατά 15 έτη και αναβολή καταβολής τόκων για 10 έτη και
δ) επιστροφή κερδών από την ΕΚΤ και τις κεντρικές τράπεζες από τα ελληνικά ομόλογα που αγόρασαν σε μειωμένες τιμές στη δευτερογενή αγορά ομολόγων.
Όλα αυτά όμως, πρακτικά σημαίνουν το εξής:
1) Τα 34,4 δις θα πάνε στις τράπεζες και τα 10,6 δις, εφόσον δεν προορίζονται για την κάλυψη του πρωτογενούς ελλείμματος, θα πάνε στους τόκους.
2) H επαναγορά των ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, θα έχει πολύ πενιχρά αποτελέσματα. Ο λόγος είναι ότι, αυτή η επαναγορά προϋποθέτει, οι ιδιώτες κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων να πωλήσουν εθελοντικά τα ομόλογα τους στο ελληνικό δημόσιο, αφού το τελευταίο δεν μπορεί να τους υποχρεώσει μιας και αυτά υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο.
Επιπρόσθετα, οι ιδιώτες δεν έχουν κίνητρο να τα πωλήσουν σε τιμές χαμηλές, πολύ περισσότερο όταν το αγγλικό δίκαιο τους εξασφαλίζει προνομιακή μεταχείριση σε περίπτωση αθέτησης πληρωμών. Επιπλέον, αντικίνητρο αποτελεί το γεγονός ότι οι κάτοχοι ομολόγων, έχουν ήδη υποστεί σημαντικές απώλειες εξαιτίας του PSI. Επομένως δύσκολα θα δελεαστούν να πωλήσουν τα ομόλογα τους. Τέλος, η επαναγορά αυτή προϋποθέτει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να δανειστεί 10 περίπου δις, τα οποία προφανώς αυξάνουν το δημόσιο χρέος!
3) Τα ομόλογα αυτά τα οποία επαναγοράζονται, αντιστοιχούν στο ποσοστό ομολόγων που έχουν απομείνει σε ιδιωτικά χέρια μετά το PSI (γύρω στα 72 δις), επομένως δεν πρόκειται για το πλειοψηφικό τμήμα του ομολογιακού χρέους, που βρίσκεται στα χέρια του «επίσημου τομέα».
Αν προσθέσουμε σε αυτό, και την απροθυμία των πιστωτών του IIF να υποστούν νέες ζημίες (τον περασμένο Μάρτιο, οι πιστώσεις τους «κουρεύτηκαν» κατά 53,5% και σήμερα διακρατούν τα 63 από τα 72 δις ομολόγων), η ελάφρυνση μέσω επαναγοράς δεν πρόκειται να είναι τόσο μεγάλη.
4) Επίσης, ούτε και η μείωση των επιτοκίων των διμερών δανείων, θα ελαφρύνει το δημόσιο χρέος, στο βαθμό που ευελπιστούν οι φιλομνημονιακοί. Γιατί, αυτό που εντέλει έχει σημασία για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, δεν είναι τα επιτόκια αυτά καθαυτά, αλλά η διαφορά επιτοκίων και ρυθμών ανάπτυξης!
Όσο η οικονομία βυθίζεται στην ύφεση λόγω της πολιτικής λιτότητας, η βιωσιμότητα καθίσταται αδύνατη όσο και να μειώνονται τα επιτόκια. Με άλλα λόγια, η τρικομματική κυβέρνηση του κ Σαμαρά, με υπερηφάνεια αποδέχτηκε έναν αδιέξοδο, παραπλανητικό και άκρως ζημιογόνο «συμβιβασμό» του ΔΝΤ με την ΕΚΤ, θύμα της οποίας είναι για ακόμη μια φορά ο ελληνικός λαός.
Πρόκειται για ένα φιάσκο επικοινωνιακό, το οποίο θα οδηγήσει τη χώρα μας σε βαθύτερη ύφεση, ενώ ο ορίζοντας επίλυσης των προβλημάτων, θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το οπτικό μας πεδίο.
Οι αποφάσεις αυτές, δεν πρόκειται να βγάλουν τη χώρα από την κρίση, αντίθετα, το δαπανηρό για την κοινωνία αντίτιμο των μνημονίων, θα οδηγήσει τη χώρα σε πλήρη διάλυση. Όσο λοιπόν και αν το καθεστώς αιχμαλωσίας, μας σερβίρεται ως «επιτυχία», το καθεστώς υποδούλωσης, μας σερβίρεται ως «αναγκαιότητα», εμείς οφείλουμε να αντισταθούμε άμεσα με όλες μας τις δυνάμεις. Σε λίγο θα είναι πια πολύ αργά…
