Ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Κέρκυρας μετέσχε στη διαβούλευση για το ωράριο χρήσης μουσικής στην Παληά Πόλη που πραγματοποιήθηκε την 1/8 στο δημαρχιακό κατάστημα Σαν Τζιάκομο υπό την αιγίδα του Δήμου. Στη σύσκεψη τέθηκε επί τάπητος η πρόταση φορέων εκπροσώπησης των καταστηματαρχών για.....
επέκταση του από 2/4 ψηφισμένου ωραρίου, που προβλέπει (εν προκειμένω για την πυκνοκατοικημένη περιοχή της Παληάς Πόλης, η οποία αποτελεί και κηρυγμένο μνημείο) την απαγόρευση της μουσικής μετά τις 11 μ.μ. Ο Σύλλογος εξέθεσε στη σύσκεψη την εκπεφρασμένη θέση ότι η τήρηση της νομιμότητας αλλά και λόγοι ουσίας δεν επιτρέπουν την παρέκκλιση του Δήμου από την αρχική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
επέκταση του από 2/4 ψηφισμένου ωραρίου, που προβλέπει (εν προκειμένω για την πυκνοκατοικημένη περιοχή της Παληάς Πόλης, η οποία αποτελεί και κηρυγμένο μνημείο) την απαγόρευση της μουσικής μετά τις 11 μ.μ. Ο Σύλλογος εξέθεσε στη σύσκεψη την εκπεφρασμένη θέση ότι η τήρηση της νομιμότητας αλλά και λόγοι ουσίας δεν επιτρέπουν την παρέκκλιση του Δήμου από την αρχική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Ο Σύλλογος άδραξε την ευκαιρία της διαβούλευσης προκειμένου να υπογραμμίσει, παρόντων των εκπροσώπων των καταστηματαρχών αλλά και υπηρεσιακών παραγόντων του Δήμου, τα εξής:
(1) Τη θέση αρχής του Συλλόγου ότι ιδίως στην «εντός των τειχών» Παληά Πόλη πρέπει να προηγούνται απολύτως τα δικαιώματα των πολιτών (κατοίκων). Τα συμφέροντα της επιχειρηματικής δραστηριότητας (ιδίως της τουριστικής που εξ ορισμού δεν συνιστά οργανικό και μόνιμο στοιχείο της αστικής ζωής) έπονται. Θα πρέπει να υποχωρούν έναντι των δικαιωμάτων των πολιτών, αλλά και να προστατεύονται από τυχόν καταχρηστική άσκηση των τελευταίων όπως λ.χ. από μέτρα που ισοδυναμούν με γενική απαγόρευση άσκησης τέτοιας δραστηριότητας. Παρότι αυτές οι αρχές –οι οποίες αποτελούν διεθνώς καθιερωμένη πρακτική σε ανάλογες περιπτώσεις – βρίσκονται μάλλον στους αντίποδες της σημερινής πραγματικότητας, τα παράπονα των καταστηματαρχών πρέπει να συζητούνται με καλή πίστη.
(2) Τη διαπίστωση ότι το μοντέλο ανάπτυξης που επικράτησε το β’ μισό του 20ού αιώνα, δηλαδή η «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού «μεσογειακού τύπου», συνδυάζεται με ραγδαία εκκένωση της Παληάς Πόλης που έφτασε να έχει μόλις 7.200 κατοίκους το 2001 από 22 χιλιάδες το 1928 (με ναδίρ το 1991, όταν έφτασε στο ζενίθ το συγκεκριμένο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης). Είναι σήμερα κατεπείγουσα ανάγκη η συγκράτηση του «εντός των τειχών» πληθυσμού και η λήψη μέτρων «εποικισμού». Σε κάθε άλλη περίπτωση –ιδίως με το θελκτικό για κάποιους σενάριο μετατροπής της σε Μύκονο, Ίμπιζα ή Κάβο– η «νέκρωση» της Πόλης είναι προ των πυλών.
Η σύσκεψη κατέδειξε εμπόδια αλλά και την ανάγκη εκπόνησης, με συστηματική διαβούλευση, ενός γενικά αποδεκτού «Συντάγματος Αρχών» για την Παληά Πόλη. Σήμερα τα εμπόδια ηγεμονεύουν ακριβώς επειδή οι πλευρές οχυρώνονται σε θέσεις εν πολλοίς ρητορικές και αναπόφευκτα παρωχημένες. Η δοκιμασία τέτοιων θέσεων στο «πεδίο της μάχης», μιλώντας πάντα μεταφορικά, αποσκοπώντας σε έναν δημιουργικό διάλογο με σεβασμό της δημοκρατικής διαδικασίας και των επιστημονικών δεδομένων, αποτελεί ένα επίπονο αλλά αναγκαίο μεταβατικό στάδιο για τη συνειδητοποίηση των κοινών τυχών της ολότητας των Κερκυραίων. Θεωρούμε αλυσιτελή την τακτική κίνηση των Συλλόγων της Παληάς Πόλης να απόσχουν, και θεσμικά προβληματική την απουσία αρμόδιων αιρετών δημοτικών παραγόντων, ιδίως δε των προέδρων της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής και της Δημοτικής Κοινότητας Κερκυραίων.
Ο Πρόεδρος, Αριστοτέλης Κοσκινάς
