Πώς χάνει η Κέρκυρα πολλά εκατομμύρια ευρώ

Αρθρο του Δημ. Καρύδη

Δεκάδες θαλαμηγοί πολυτελείας με σημαία νησιών ευκαιρίας ρίχνουν άγκυρα στον κόλπο της Γαρίτσας κάθε καλοκαίρι. Οι τιμές ενοικιάσεως τους ξεκινούν από 30.000-40.000 ευρώ και φτάνουν τις 500.000 ευρώ την εβδομάδα. Εκτός των σκαφών αυτών υπάρχουν και τα ιδιόκτητα. Επίσης υπάρχουν κι εκείνα που δεν συγκαταλέγονται στις θαλαμηγούς αλλά μπορείς να τα πεις πλωτά παλάτια ή πλωτά παλάτια- φρούρια- γραφεία επιχειρήεων που προσφέρουν ανέσεις πολυτελείας συνδυάζοντας....
 διακοπές με εργασία και ασφάλεια.

Αυτά σε πρώτη ανάγνωση. Γίνεται ολοφάνερο ότι το νησί, το οποίο έχει χρέος που υπερβαίνει τα 100 εκατομμύρια ευρώ, έχει δίπλα του μία μεγάλη πηγή χρηματοδότησης που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί.
Μπορεί στην Ευρώπη και στην Ελλάδα της τρικομματικής πολιτικής φούσκας του σκληρού νέο- φιλελευθερισμού να μιλάμε για λιγότερο κράτος, αλλά συγχρόνως αυτό δεν συνδέεται με το αποκεντρωμένο κράτος. Απλώς λιγότερο.
Μπορεί να αποθεώνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά θέλουμε να μείνει η Γαρίτσα όπως ήταν την εποχή της Ενετοκρατίας για τα επόμενα 500 χρόνια, δηλαδή δεν επιτρέπουμε να επενδύσει ούτε το κράτος, ούτε η αυτοδιοίκηση, ούτε ο ιδιώτης και να γίνει η Γαρίτσα σύγχρονη μαρίνα ή λιμάνι (και πολυτελών) σκαφών, ικανή να ανταγωνιστεί άλλες παρόμοιες που υπάρχουν κατά μήκος των ακτών της Αδριατικής.
Ετσι, εταιρείες αλλά και ιδιοκτήτες με εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια ευρώ/δολλάρια περιουσία, έρχονται και φεύγουν και δεν αφήνουν τίποτα στο Δήμο της Κέρκυρας, στην Περιφέρεια Επτανήσων.
Αυτό που παρατάσσουμε ως «πολιτικό προσωπικό» στη συγκυβέρνηση (2 βουλευτές, ο ένας υπουργός) και στην αυτοδιοίκηση (Δημοτική πλειοψηφία, Περιφερειακή πλειοψηφία) φαίνεται ανήμπορο να κάνει ο,τιδήποτε προς την κατεύθυνση δημιουργίας όρων και προϋποθέσεων (έστω και σε πολύ μακροπρόθεσμη βάση) για την αντιστροφή της άθλιας οικονομικής πραγματικότητας του νησιού.
Είναι οι ίδιοι που εγκατέλειψαν στην τύχη του και το αλιευτικό καταφύγιο Μπενιτσών και δε φέρνει ούτε δεκάρα τσακιστή στην χειμαζόμενη τοπική οικονομία. Είναι οι ίδιοι που φροντίζουν τις «συστημικές, τοπικές, πελατειακές σχέσεις» να διατηρούνται παρά τα προβλήματα στην εθνική οικονομία, απλώς επειδή πιστεύουν για την οικονομική κρίση ότι «μπόρα είναι θα περάσει».
Ακόμα δεν υπάρχει ένα όραμα και ένα σχέδιο. Μίζεροι κερκυραίοι, μικροσυμφέροντα, μικροϊδιοτέλειες, σκοπιμότητες, φράζουν το δρόμο δεκαετίες τώρα φτιάχνοντας το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο που είναι χειρότερο και από την ίδια την κόλαση για τις επόμενες γενιές. Μέχρι τότε σημειώστε τούτο: Η Γαρίτσα είναι ιδανικό μέρος για να αναπτυχθούν νέες οικονομικές δραστηριότηες, να γίνουν επενδύσεις, να δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες για όλους τους κατοίκους της και της ευρύτερης περιοχής. Η άλλη πλευρά της πόλης από το εμπορικό και μετά θα μπορούσε να γίνει η Νέα Κέρκυρα με νέα κτήρια, νέες υποδομές, που θα δίνει το στίγμα της σύγχρονης ανερχόμενης περιφερειακής πόλης.