Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Κάνε ότι και ο Ραχόι…

Γράφει ο Μπορμπότης Γιάννης
Μέλος της ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ
Μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Κέρκυρας


Στην τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ επιτέλους αναδείχθηκαν οι ηγέτες που έψαχναν οι λαοί της Ευρώπης. Ηγέτες με τσαμπουκά, με σκληρή διαπραγματευτική τακτική, που χτυπάνε το χέρι στο τραπέζι, που ξέρουν στο κάτω κάτω να παίρνουν αποτελέσματα για να το πούμε και με αθλητικούς όρους.
Κάπως έτσι και ακόμη πιο διθυραμβικά ήταν τα σχόλια για τους κ.κ. Ραχόι και Μόντι (πρωθυπουργούς Ισπανίας και Ιταλίας αντίστοιχα) μετά από....
τις αποφάσεις της τελευταίας συνόδου, όπου, για το καλό των λαών τους πάντα, κατάφεραν να αποσπάσουν «πολυπόθητες» αποφάσεις και να στριμώξουν τη Μέρκελ...
Εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό, να καταλάβω να προπαγανδίζονται ως «ήρωες» αυτοί οι δύο τιτάνες της πολιτικής από τους κεντροδεξιούς ομοϊδεάτες τους αλλά να εμφανίζονται ως παράδειγμα προς μίμηση από τους «ριζοσπάστες» του ΣΥΡΙΖΑ δεν το καταλαβαίνω… (λέμε τώρα)
Για του λόγου το αληθές (και επειδή δε θέλω να με κατηγορήσουν για λασπολόγο) θα παραθέσω δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά τη σύνοδο κορυφής:
"Η χθεσινή ημέρα της ευρωσυνόδου στις Βρυξέλλες ήταν απολύτως ενδεικτική του τι σημαίνει «σκληρή διαπραγμάτευση», με ξεκάθαρη τακτική και σαφείς στόχους. Η άσκηση συντονισμένης πίεσης από τους ηγέτες Ιταλίας και Ισπανίας, με τη στήριξη της Γαλλίας, ανάγκασαν τη γερμανική πλευρά να κάνει ένα μικρό βήμα πίσω στην αδιαλλαξία της, αποδεχόμενη τον πυρήνα των προτάσεων των δύο χωρών του νότου σχετικά με απευθείας στήριξη τραπεζών από τον Μηχανισμό σταθερότητας. [...] Η χθεσινή ημέρα θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού «διαπραγματεύεσθαι»."
Ρένα Δούρου, ΣΥΡΙΖΑ, 29/6/2012 (enikos).


"Η πρώτη μέρα της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής είχε ως αποτέλεσμα η Ιταλία και η Ισπανία να κατορθώσουν ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας να δανείζει απ' ευθείας τις τράπεζές τους για την ανακεφαλαιοποίησή τους, χωρίς αυτός ο δανεισμός να επιβαρύνει το δημόσιο χρέος. Είναι απορίας άξιο το γιατί στις μέχρι τώρα επίσημες ανακοινώσεις δεν αναφέρεται ότι θα ισχύσει ακριβώς το ίδιο για την Ελλάδα. Μας προκαλεί έκπληξη αυτή η εξέλιξη και αναμένουμε τις επίσημες ανακοινώσεις της ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με το θέμα."
Γιάννης Μηλιός, ΣΥΡΙΖΑ, 29/6/2012 (Mega).


Η απόφαση της συνόδου κορυφής "σηματοδοτεί ένα πρώτο ρήγμα στις πολιτικές που προσπαθούν να ρίξουν τα βάρη της μεγάλης δημοσιονομικής και τραπεζικής κρίσης που πλήττει την Ευρώπη στις πλάτες των εργαζομένων".
Νίκος Χουντής, ΣΥΡΙΖΑ, 29/6/2012 (Mega).


Τέλος, ο κ. Τσίπρας αναφερόμενος στη σύνοδο κορυφής σημείωσε ότι χάσαμε την ευκαιρία να πάμε μαζί με Ισπανία και Ιταλία σε ό,τι αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, 11/7/2012 (NewsIt).


Ελπίζω να μην είμαι ο μοναδικός που αντιλαμβάνομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε μέσω δηλώσεων ως υποδείγματα διαπραγματευτών τους κ. Ραχόι και Μόντι και εγκαλούσε την ελληνική κυβέρνηση γιατί δεν έκανε το ίδιο.


Η ιδιότυπη απάντηση βέβαια ήρθε πολύ σύντομα και από τους δύο αυτούς «εθνοσωτήρες» με τα μέτρα αλλά και τις πρακτικές τους ελάχιστες μέρες μετά τις «επιτυχίες» της συνόδου. Πέρα από τα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις βέβαια ο κ. Ραχόι, σαν καλό παράδειγμα, προχώρησε και σε ακόμη πιο δυναμικές κινήσεις για το συμφέρον του ισπανικού λαού.
Ας τα δούμε όμως ένα ένα. Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας εξήγγειλε, ενώπιον της Βουλής, περικοπές των δημοσίων δαπανών ύψους 65 δισ. ευρώ και αύξηση του ΦΠΑ από 18% σε 21% (σας θυμίζει κάτι;).


Εκτός αυτών, η μεταρρύθμιση της ισπανικής δημόσιας διοίκησης, περιλαμβάνει μείωση του αριθμού των δημοσίων επιχειρήσεων, περιορισμό κατά 30% του αριθμού των τοπικών συμβούλων, καθώς και περιορισμό ορισμένων επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων. Η ανεργία στην Ισπανία έχει φτάσει πλέον στο ιστορικό υψηλό του 24,5 % (μήπως αυτά;).


Τα μέτρα εντάσσονται στο πακέτο λιτότητας που εφαρμόζεται στη χώρα, σε αντάλλαγμα της επιμήκυνσης μέχρι το 2014 του χρόνου επαναφοράς του δημοσιονομικού της ελλείμματος κάτω από το όριο του 3% του ΑΕΠ και της οικονομικής βοήθειας της ευρωζώνης προς τον ισπανικό τραπεζικό τομέα. Τέλος, το «παράδειγμα προς μίμηση» κ. Ραχόι, δήλωσε ότι τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν σήμερα πρέπει να εφαρμοσθούν χωρίς καθυστέρηση, τονίζοντας ότι «οι καταχρήσεις του παρελθόντος πληρώνονται σήμερα» (και εκεί μαζί τα φάγανε;).


Για να αποδείξει όμως ακόμη πιο γλαφυρά ο κ. Ραχόι την αγάπη του για τον λαό του, είπε να υποδεχθεί στη Μαδρίτη τους εδώ και μήνες αγωνιζόμενους ανθρακωρύχους όπως τους άξιζε. Μετά από μία πορεία 400 χιλιομέτρων προς την ισπανική πρωτεύουσα η υποδοχή δεν περιλάμβανε ούτε τιμές, ούτε κόκκινα χαλιά, ούτε τη μπάντα του Δήμου, ούτε ένα μπουκαλάκι νερό, ούτε καν λίγο χρόνο για κουβέντα. Αντί αυτών; Αστυνομία, ξύλο, πλαστικές σφαίρες!!!, 76 τραυματίες και δεκάδες συλλήψεις. Μάλλον και το ξύλο για το καλό τους θα ήταν απλά οι ασυνείδητοι ανθρακωρύχοι δεν το κατάλαβαν.


Αυτό είναι το πρότυπο διαπραγμάτευσης που ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο κ. Ραχόι των μέτρων μετά ξύλου; Θα πει κάποιος ότι μπορεί ένα κόμμα να στηρίζει τη μία πλευρά και όχι το σύνολο της πολιτικής, αφού δεν γνώριζε τι θα επακολουθούσε. Να μου επιτρέψετε να διαφωνήσω, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αξιωματική αντιπολίτευση και μπορεί να καταλάβει πολύ καλά και τις κινήσεις και τους στόχους των κυβερνήσεων της Ισπανίας και της Ιταλίας. Απλά, επιλέγει να θεοποιεί πρακτικές που συνιστούν, υποτίθεται, ελαφρύνσεις για το λαό χωρίς καμία σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ (να θυμίσω τον «αέρα αλλαγής» του Ολάντ που από μαΐστρος έγινε μπουνάτσα;).


Έτσι καταλήγει, σκόπιμα πλέον, να παραπλανάει και να μπερδεύει τον ελληνικό λαό ότι κάποια εύκολη λύση θα βρεθεί και τα προβλήματα θα ξεπεραστούν αν γίνουν μερικές αλλαγές και καλύτεροι χειρισμοί. Όλα αυτά πηγάζουν από τη λανθασμένη ανάλυση της κρίσης με την ρηχή αντιμνημονιακή εξήγηση και ρητορεία. Η κρίση δεν είναι κρίση χρέους αφού η διόγκωση του χρέους δεν έφερε την κρίση αλλά το ανάποδο. Η κρίση είναι καπιταλιστική, δηλαδή υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Το πρόβλημα επίσης δεν είναι το μνημόνιο όσο και αν προσπαθούν να το παρουσιάσουν έτσι για να κρύψουν την πραγματική αιτία. Η απόδειξη είναι η παρακάτω και ας προσπαθήσει κάποιος να αιτιολογήσει περί του αντίθετου επιτέλους:
Η ΙΤΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!!
Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΤΟΥ ΡΑΧΟΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!!


Γιατί όμως παίρνουν ακριβώς τα ίδια μέτρα που παίρνονται και στην Ελλάδα;;; (μυστήριο ε;)


Υ.Γ. Διαβάζω, σε διάφορα blogs κυρίως, αλλά και ακούω «έκπληκτους αναλυτές» που πέφτουν από τα σύννεφα από τις εξελίξεις στην Ισπανία αν και μέχρι πριν λίγες μέρες υμνούσαν την πολιτική Ραχόι. Ας επιλέξουν μόνοι τους αν είναι υποκριτές ή ανεπαρκείς πολιτικά.