Η μαύρη προπαγάνδα που έχει εξαπολύσει το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου (ευρώ ή χάος) αλλά και η έλλειψη τόλμης και η ευρωλαγνεία ενός μέρους της αριστεράς κρύβουν σημαντικές για το λαό και τη χώρα αλήθειες.
Σίγουρα η έξοδος από το ευρώ και την ευρωπαϊκή ένωση δεν είναι περίπατος. Οπωσδήποτε θα υπάρξουν δυσκολίες σε επίπεδο τραπεζικό, νομισματικό και συναλλαγματικό. Όμως μπορούν όλες να αντιμετωπιστούν, όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία και η διεθνής μαρξιστική επιστημονική βιβλιογραφία. Αυτό που δεν...
μπορεί να αντιμετωπιστεί και θα οδηγήσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στο γκρεμό είναι η παραμονή στο ευρώ και η συνέχιση της σκληρής λιτότητας. Αυτή τη λιτότητα επιτάσσει η πολιτική της ΕΕ, που υπηρετείται εξίσου από δεξιούς και σοσιαλδημοκράτες, παρά τις ανοησίες περί… ανάπτυξης μέσα στην ύφεση.
Μια πραγματικά φιλολαϊκή πρόταση διεξόδου από την κρίση, όπως αυτή που περιγράφει το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θέτει ως προτεραιότητα την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα στη μέγγενη του χρέους και του ευρώ. Η δημόσια ιδιοκτησία και ο κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών, η επιβολή ελέγχου στις ροές κεφαλαίων, η εγκαθίδρυση διαδικασιών κεντρικού δημοκρατικού σχεδιασμού, η αναδιανομή του πλούτου με αλλαγή της μισθολογικής και φορολογικής πολιτικής μπορούν να αποδώσουν καρπούς σε μια πορεία σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Η αναίρεση των ιδιωτικοποιήσεων, ο επανασχεδιασμός του παραγωγικού ιστού με δημόσια παρέμβαση, ένα σύγχρονο συνεταιριστικό κίνημα, η συλλογική αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας (τρόφιμα, ένδυση, δομικά υλικά, φάρμακα, οχήματα Δ.Χ.) είναι ρεαλιστικές δυνατότητες.
Εγγυητής αυτών των προσπαθειών μπορεί να γίνει ένα ριζοσπαστικό, συνειδητοποιημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, που ξέρει και μπορεί να παρεμβαίνει στη σκηνή της ιστορίας.
Σίγουρα η έξοδος από το ευρώ και την ευρωπαϊκή ένωση δεν είναι περίπατος. Οπωσδήποτε θα υπάρξουν δυσκολίες σε επίπεδο τραπεζικό, νομισματικό και συναλλαγματικό. Όμως μπορούν όλες να αντιμετωπιστούν, όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία και η διεθνής μαρξιστική επιστημονική βιβλιογραφία. Αυτό που δεν...
μπορεί να αντιμετωπιστεί και θα οδηγήσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στο γκρεμό είναι η παραμονή στο ευρώ και η συνέχιση της σκληρής λιτότητας. Αυτή τη λιτότητα επιτάσσει η πολιτική της ΕΕ, που υπηρετείται εξίσου από δεξιούς και σοσιαλδημοκράτες, παρά τις ανοησίες περί… ανάπτυξης μέσα στην ύφεση.
Μια πραγματικά φιλολαϊκή πρόταση διεξόδου από την κρίση, όπως αυτή που περιγράφει το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θέτει ως προτεραιότητα την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα στη μέγγενη του χρέους και του ευρώ. Η δημόσια ιδιοκτησία και ο κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών, η επιβολή ελέγχου στις ροές κεφαλαίων, η εγκαθίδρυση διαδικασιών κεντρικού δημοκρατικού σχεδιασμού, η αναδιανομή του πλούτου με αλλαγή της μισθολογικής και φορολογικής πολιτικής μπορούν να αποδώσουν καρπούς σε μια πορεία σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Η αναίρεση των ιδιωτικοποιήσεων, ο επανασχεδιασμός του παραγωγικού ιστού με δημόσια παρέμβαση, ένα σύγχρονο συνεταιριστικό κίνημα, η συλλογική αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας (τρόφιμα, ένδυση, δομικά υλικά, φάρμακα, οχήματα Δ.Χ.) είναι ρεαλιστικές δυνατότητες.
Εγγυητής αυτών των προσπαθειών μπορεί να γίνει ένα ριζοσπαστικό, συνειδητοποιημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, που ξέρει και μπορεί να παρεμβαίνει στη σκηνή της ιστορίας.
