ψυχραιμία να διερωτηθούμε ακόμη και για το «ταμείο»: για τον τελικό απολογισμό της δοσοληψίας που εκθύμως επιδιώκει το ελληνικό δημόσιο. Ειδικότερα:
[1] Το Οικοσύστημα Ερημίτη εκτείνεται από τον ορμίσκο του Αγίου Στεφάνου Σινιών, έως το «Λιμνί» της παραλίας Αυλάκι – σε συνολική έκταση τριπλάσια περίπου της δημόσιας περιουσίας 500 στρεμμάτων που προωθείται προς εκποίηση, και βρίσκεται εξ ολοκλήρου εντός του οικότοπου. Χαρακτηρίζεται από 3 μικρές λίμνες: τη «Σαβούρα», την «Άκωλη», και τη «Βρωμόλιμνη», που βρίσκεται εντός της υπό προωθούμενης προς εκποίηση δημόσιας περιουσίας. Συγκροτούν ένα υγροτοπικό σύστημα συνδεόμενο με τους σημαντικότερους υγρότοπους της Αντινιώτη προς δυσμάς, και του Βουθρωτού προς ανατολάς. Επομένως οι 3 υγρότοποι χρησιμεύουν ως καταφύγιο «ορνιθοπανίδας» (των πουλιών) και της «σβύδρας» (Lutra lutra).
Τα πραγματικά και «μετρήσιμα» δεδομένα στοιχειοθετούν πλήρως την ανακήρυξη του Οικοσυστήματος Ερημίτη σε προστατευόμενη περιοχή του προγράμματος NATURA 2000. Η θεσμική κατοχύρωσή της (που αρμοδίως και εγκαίρως είχε προταθεί) εκκρεμεί με ευθύνη του συστήματος και του φορέα της επιλογής που (αδιαφανώς) «αξιολόγησε» τις αρχικές προτάσεις ένταξης προ ετών, χωρίς καμμία αυτοψία στην Κέρκυρα! Η δε απειλή μη αναστρέψιμης υποβάθμισης της περιοχής επικαιροποιεί την ανάγκη προώθησης της θεσμικής της κατοχύρωσης, την οποία ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος ξεκινά σήμερα κιόλας.
[2] Η περιοχή δεν αξιοποιήθηκε οικιστικά-καλλιεργητικά σε προηγούμενες εποχές, επειδή συνδέεται με ανάγκες άμυνας της νήσου (βενετική εγκατάσταση των ιππέων-“stradiotti” στο Αυλάκι, αγκυροβόλιο της γαλέρας επιφυλακής-«γαλεάσσας», μύλος της «γουάρδιας»-σημερινό φυλάκιο του Ναυτικού). Καθώς το εν λειτουργία φυλάκιο του ναυτικού ενθυλακώνεται κυριολεκτικά από την προς εκποίηση περιουσία, η σπουδή του δημοσίου υπαινίσσεται κατάργησή του – που «εξαρτάται» από την εκποίηση!
[3] Το δεδικασμένο που επετεύχθη με δικαστικούς αγώνες της τοπικής κοινότητας και δέσμευσε ουσιαστικά τις όμορες της προς εκποίηση ιδιωτικές περιουσίες εντός του Οικοσυστήματος Ερημίτη, θα αποτελέσει στην περίπτωση ευόδωσης του σχεδιασμού για αξιοποίηση του ομοειδούς δημόσιου κτήματος τη βάση αγωγών αποζημίωσης ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά του Ελληνικού Δημοσίου, με επίκληση του δικαιώματος της ισονομίας. Η διακινδύνευση καταβολής όχι αμελητέων αποζημιώσεων αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της οικονομοτεχνικής αξιολόγησης της «αξιοποίησης» – η παράβλεψη του οποίου έχει ενεργητικό χαρακτήρα και εγείρει ζητήματα απιστίας των φυσικών ή νομικών προσώπων που ευθύνονται για τις απότοκες δεσμευτικές πράξεις της Ελληνικής Πολιτείας.
