H οικονομική εξαθλίωση των πολιτών και η διάλυση του κράτους κοινωνικής πρόνοιας είναι πλέον η τραγική πραγματικότητα στη χώρα μας, αποτέλεσμα της διαπλοκής του πολιτικού κόσμου και της διαφθοράς των κομματικών μηχανισμών. Ο εθνικός μας πλούτος και κυρίως τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα παραδίδονται στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Οι θεσμοί αποδυναμώθηκαν συντεταγμένα από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, ώστε να μην υπάρχει αντίσταση στην κοινωνική διάλυση. Οι άνθρωποι του πνεύματος, τα πανεπιστήμια και η δικαιοσύνη συκοφαντήθηκαν και...
απαξιώθηκαν στη συνείδηση του κόσμου, έτσι ώστε η χειραγώγηση τους μέσω «μεταρρυθμίσεων» να τίθεται ως αίτημα της ίδιας της κοινωνίας.
Οι αριστερές δυνάμεις εγκλωβισμένες στις αγκυλώσεις τους και σε ενδοπαραταξιακές αντιπαραθέσεις αδυνατούν να δώσουν στην κοινωνία σοβαρό πολιτικό όραμα. Συνάμα, ο συνδικαλισμός, σε αρκετές περιπτώσεις, λειτούργησε ως άλλος πόλος εξουσίας, συμβάλλοντας στην νομιμοποίηση της κατάργησης των κοινωνικών κατακτήσεων και της απαξίωσης των θεσμών.
Στις δεκαετίες που πέρασαν δεν υπήρξε κανένα όραμα για την ανάπτυξη της παιδείας και του πολιτισμού. Κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σκόπευε στην επιβολή ιδιοτελών κομματικών σχεδίων, αγνοώντας την ανάγκη ανάπτυξης της κριτικής σκέψης για τη δημιουργία ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών.
Ό,τι πλέον αντιτίθεται στους σχεδιασμούς των δανειστών μας χαρακτηρίζεται ως «επικίνδυνο». Στην πλειοψηφία τους, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι στρατευμένα σε αυτόν τον σκοπό. Ο λόγος των ανθρώπων του πνεύματος που θα μπορούσαν να απαλλάξουν την κοινωνία από το ενοχικό σύνδρομο, την ανέχεια και τον φόβο, φιμώνεται. Σύντομα, και το Δημόσιο Πανεπιστήμιο ως θεσμός ανάπτυξης, κοινωνικής παρέμβασης και ελεύθερης έκφρασης, δε θα έχει φωνή.
Ως πολίτες οφείλουμε να υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο την αξιοπρέπειά μας, τη δημοκρατία και το μέλλον των παιδιών μας· να υπερασπιστούμε το Σύνταγμα που καταπατείται με νομοθετικές ρυθμίσεις· να επιδιώξουμε την κοινωνική συνοχή, χωρίς προσωπικές αντεκδικήσεις που άνθισαν στην πρόσφατη εποχή της Διαύγειας· να υποστηρίξουμε τα εθελοντικά κοινωνικά κινήματα που δρουν με σκοπό την ανακούφιση και την προστασία των αδυνάτων. Η δραστηριοποίηση όλων των κοινωνικών δυνάμεων είναι επιτακτική ανάγκη για την προστασία των θεσμών και τη λειτουργία των στοιχειωδών κοινωνικών, εκπαιδευτικών και πολιτισμικών μονάδων, για τη δημιουργία της ελπίδας για το καινούργιο, το άφθαρτο, το δίκαιο.
Οι Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Πατρών
Οι θεσμοί αποδυναμώθηκαν συντεταγμένα από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, ώστε να μην υπάρχει αντίσταση στην κοινωνική διάλυση. Οι άνθρωποι του πνεύματος, τα πανεπιστήμια και η δικαιοσύνη συκοφαντήθηκαν και...
απαξιώθηκαν στη συνείδηση του κόσμου, έτσι ώστε η χειραγώγηση τους μέσω «μεταρρυθμίσεων» να τίθεται ως αίτημα της ίδιας της κοινωνίας.
Οι αριστερές δυνάμεις εγκλωβισμένες στις αγκυλώσεις τους και σε ενδοπαραταξιακές αντιπαραθέσεις αδυνατούν να δώσουν στην κοινωνία σοβαρό πολιτικό όραμα. Συνάμα, ο συνδικαλισμός, σε αρκετές περιπτώσεις, λειτούργησε ως άλλος πόλος εξουσίας, συμβάλλοντας στην νομιμοποίηση της κατάργησης των κοινωνικών κατακτήσεων και της απαξίωσης των θεσμών.
Στις δεκαετίες που πέρασαν δεν υπήρξε κανένα όραμα για την ανάπτυξη της παιδείας και του πολιτισμού. Κάθε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση σκόπευε στην επιβολή ιδιοτελών κομματικών σχεδίων, αγνοώντας την ανάγκη ανάπτυξης της κριτικής σκέψης για τη δημιουργία ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών.
Ό,τι πλέον αντιτίθεται στους σχεδιασμούς των δανειστών μας χαρακτηρίζεται ως «επικίνδυνο». Στην πλειοψηφία τους, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι στρατευμένα σε αυτόν τον σκοπό. Ο λόγος των ανθρώπων του πνεύματος που θα μπορούσαν να απαλλάξουν την κοινωνία από το ενοχικό σύνδρομο, την ανέχεια και τον φόβο, φιμώνεται. Σύντομα, και το Δημόσιο Πανεπιστήμιο ως θεσμός ανάπτυξης, κοινωνικής παρέμβασης και ελεύθερης έκφρασης, δε θα έχει φωνή.
Ως πολίτες οφείλουμε να υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο την αξιοπρέπειά μας, τη δημοκρατία και το μέλλον των παιδιών μας· να υπερασπιστούμε το Σύνταγμα που καταπατείται με νομοθετικές ρυθμίσεις· να επιδιώξουμε την κοινωνική συνοχή, χωρίς προσωπικές αντεκδικήσεις που άνθισαν στην πρόσφατη εποχή της Διαύγειας· να υποστηρίξουμε τα εθελοντικά κοινωνικά κινήματα που δρουν με σκοπό την ανακούφιση και την προστασία των αδυνάτων. Η δραστηριοποίηση όλων των κοινωνικών δυνάμεων είναι επιτακτική ανάγκη για την προστασία των θεσμών και τη λειτουργία των στοιχειωδών κοινωνικών, εκπαιδευτικών και πολιτισμικών μονάδων, για τη δημιουργία της ελπίδας για το καινούργιο, το άφθαρτο, το δίκαιο.
Οι Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Πατρών
