Η κυβέρνηση λειτουργεί χωρίς σχέδιο. Χωρίς τα αποτελέσματα μίας αξιόπιστης μελέτης που είναι σήμερα περισσότερο αναγκαία από ποτέ, προκειμένου να καταγραφεί το ασύμμετρο μιας Δημόσιας Διοίκησης που αλλού πλεονάζει και αλλού παρουσιάζει τραγικά ελλείμματα (π.χ. Μουσείο Ολυμπίας). Προχωρά πανικόβλητη
κάτω από την πίεση της Τρόικα σε αδιέξοδες αποφάσεις που ούτε επιλύουν, ούτε συμβάλλουν στην ανάπτυξη.
Η απόφαση να κλείσει ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και η Εργατική Εστία, δύο δομές που σηματοδοτούσαν τις τελευταίες άμυνες του κοινωνικού κράτους, χωρίς μάλιστα επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, αποκαλύπτει την έκταση του ελλείμματος κοινωνικής ευθύνης και πολιτικής στρατηγικής.
Οι δύο οργανισμοί δίνονται βορά στα αρπακτικά του τραπεζικού συστήματος που έχουν βάλει στο στόχαστρο τα περισσότερα από 400 εκ. ευρώ αποθεματικά τους, ποσό που προέρχεται αποκλειστικά από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Ενώ τα 10 δις ευρώ στα οποία ανέρχεται η ακίνητη περιουσία τους διευρύνουν την έκταση του σκανδάλου. Οι δύο οργανισμοί στηρίζουν μέσω των προγραμμάτων τους χιλιάδες οικογένειες χαμηλόμισθων, καθώς και τη μικρομεσαία αγορά. Πάνω από 120 χιλιάδες οικογένειες που επιδοτούνται ως προς το ενοίκιό τους, θα βρεθούν έξω από τα σπίτια τους. Περισσότεροι από 10 χιλιάδες δανειολήπτες εργαζόμενοι μπορούν να αποπληρώνουν το δάνειο που έλαβαν με σκοπό την αγορά πρώτης κατοικίας επειδή επιδοτούνται. Αν οι ανάλγητες και παράλογες προωθούμενες αποφάσεις δεν αναχαιτιστούν, θα υπαχθούν στη δικαιοδοσία του αδηφάγων τραπεζών με άμεσο κίνδυνο να χάσουν τα σπίτια τους.
Την ίδια στιγμή χιλιάδες άνθρωποι που έχουν ανάγκη τον κοινωνικό τουρισμό οδηγούνται σε περεταίρω υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, με ταυτόχρονη καταστροφή εκατοντάδων θέσεων εργασίας σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και οικονομικό μαρασμό περιοχών που ζούσαν από αυτά τα προγράμματα.
Η εφαρμοζόμενη πολιτική στηρίζεται στο φόβο και την τρομοκρατία. Είναι αναποτελεσματική, είναι ανάλγητη και πρέπει να ανατραπεί.
κάτω από την πίεση της Τρόικα σε αδιέξοδες αποφάσεις που ούτε επιλύουν, ούτε συμβάλλουν στην ανάπτυξη.
Η απόφαση να κλείσει ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και η Εργατική Εστία, δύο δομές που σηματοδοτούσαν τις τελευταίες άμυνες του κοινωνικού κράτους, χωρίς μάλιστα επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού, αποκαλύπτει την έκταση του ελλείμματος κοινωνικής ευθύνης και πολιτικής στρατηγικής.
Οι δύο οργανισμοί δίνονται βορά στα αρπακτικά του τραπεζικού συστήματος που έχουν βάλει στο στόχαστρο τα περισσότερα από 400 εκ. ευρώ αποθεματικά τους, ποσό που προέρχεται αποκλειστικά από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Ενώ τα 10 δις ευρώ στα οποία ανέρχεται η ακίνητη περιουσία τους διευρύνουν την έκταση του σκανδάλου. Οι δύο οργανισμοί στηρίζουν μέσω των προγραμμάτων τους χιλιάδες οικογένειες χαμηλόμισθων, καθώς και τη μικρομεσαία αγορά. Πάνω από 120 χιλιάδες οικογένειες που επιδοτούνται ως προς το ενοίκιό τους, θα βρεθούν έξω από τα σπίτια τους. Περισσότεροι από 10 χιλιάδες δανειολήπτες εργαζόμενοι μπορούν να αποπληρώνουν το δάνειο που έλαβαν με σκοπό την αγορά πρώτης κατοικίας επειδή επιδοτούνται. Αν οι ανάλγητες και παράλογες προωθούμενες αποφάσεις δεν αναχαιτιστούν, θα υπαχθούν στη δικαιοδοσία του αδηφάγων τραπεζών με άμεσο κίνδυνο να χάσουν τα σπίτια τους.
Την ίδια στιγμή χιλιάδες άνθρωποι που έχουν ανάγκη τον κοινωνικό τουρισμό οδηγούνται σε περεταίρω υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, με ταυτόχρονη καταστροφή εκατοντάδων θέσεων εργασίας σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και οικονομικό μαρασμό περιοχών που ζούσαν από αυτά τα προγράμματα.
Η εφαρμοζόμενη πολιτική στηρίζεται στο φόβο και την τρομοκρατία. Είναι αναποτελεσματική, είναι ανάλγητη και πρέπει να ανατραπεί.
