Άρθρο του ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ (βρεφονηπιοκόμος)
(Μέλος της γραμματείας του Π.Α.ΜΕ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Αν. πρόεδρος του νομαρχιακού τμήματος ΑΔΕΔΥ Κέρκυρας
Μέλος της ΔΑΣ-ΟΤΑ στο σωμ. εργαζομένων ΟΤΑ ν. Κέρκυρας)
(Μέλος της γραμματείας του Π.Α.ΜΕ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Αν. πρόεδρος του νομαρχιακού τμήματος ΑΔΕΔΥ Κέρκυρας
Μέλος της ΔΑΣ-ΟΤΑ στο σωμ. εργαζομένων ΟΤΑ ν. Κέρκυρας)
Η νέα σχολική χρονιά που αρχίζει βρίσκει την Παιδεία στο σύνολό της σε φάση γενικευμένης αποδόμησης του δημόσιου και (τύποις) δωρεάν χαρακτήρα της. Οι ανατροπές που ξεκίνησαν προ μηνών με τις καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων...
της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η περιστολή της κρατικής χρηματοδότησης, η μείωση του διδακτικού προσωπικού κ.α. ήταν μόνο η αρχή.
Στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου και της εφαρμογής του, οι εξελίξεις και οι αναδιαρθρώσεις σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης αποκτούν γοργότερο ρυθμό αγκαλιάζοντας και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στόχος της κυβέρνησης (μαζί με την ΝΔ και το ΛΑΟΣ που τάσσονται ανεπιφύλακτα υπέρ) είναι η δημιουργία της «Παιδείας της Αγοράς» με πλήρη εμπορευματοποιημένα και ιδιωτικοποιημένα χαρακτηριστικά.
Σε μια εκπαίδευση, τέτοιου τύπου είναι κατανοητό ότι δεν θα έχουν όλοι την ίδια μεταχείριση, την ίδια θέση αφού τα κριτήρια θα είναι αγοραία: «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Κι αν δεν έχεις… δεν παίρνεις!».
Φυσικά οι αρνητικές αυτές αναδιαρθρώσεις δεν θα ήταν δυνατό ν’ αφήσουν ανέγγιχτες τις δομές της Προσχολικής αγωγής στους χώρους των Δημοτικών Παιδικών σταθμών. Οι αναδιαρθρώσεις εδώ ξεκίνησαν πολύ πιο πριν (από το 2001 με τη μεταφορά των Παιδικών Σταθμών στους δήμους) και στη συνέχεια με μοχλό τον «Καποδίστρια» και σήμερα συνεχίζονται με τον «Καλλικράτη».
Γονείς και εργαζόμενοι, αντιμετωπίζουν στους παιδικούς σταθμούς τη νέα κατάσταση με απόγνωση.
Φέτος χιλιάδες γονείς σε όλη την Ελλάδα βλέπουν τα παιδιά τους (νήπια και βρέφη ) να μένουν εκτός των Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθμών. Ακόμη και οι τυχεροί που εξασφάλισαν μια θέση για το παιδί τους καλούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη πληρώνοντας τροφεία, μειώνοντας περισσότερο το πενιχρό τους εισόδημα.
Οι δαπάνες που μειώθηκαν στο «κόκκινο», η ελάττωση και η συρρίκνωση του προσωπικού κάθε ειδικότητας (και ιδιαίτερα του παιδαγωγικού), οι απολύσεις των συμβασιούχων, η παύση στις προσλήψεις, οι τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και η αύξηση του ωραρίου εργασίας κλπ, συνθέτουν μια εκρηκτική κατάσταση γενικής υποβάθμισης, παράλυσης και κατάρρευσης της προσχολικής αγωγής. Το κλείσιμο τμημάτων και οι συγχωνεύσεις παιδικών σταθμών με άλλες κοινωνικές δομές σε «κοινωφελείς επιχειρήσεις», η ανατροπή αναλογίας νηπίων-βρεφών ανά βρεφονηπιοκόμο προοιωνίζουν… επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις.
Το επιχειρησιακό πρόγραμμα υπό την εποπτεία της Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) με επιδότηση για μικρό αριθμό γονιών και ορισμένα πενιχρά (αμφίβολα) κονδύλια από το ΕΣΠΑ και οι προσλήψεις προσωπικού για δύο μήνες(!) δεν αποτελούν ούτε «ασπιρίνη» για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση της μεγάλης μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης.
Πολλοί δήμαρχοι κάνουν τώρα λόγο για αδιέξοδα και προβλήματα. Όμως οι ίδιοι αποθέωναν τον «Καλλικράτη» πριν μερικούς μήνες (προεκλογικά) και μιλούσαν τότε για μια «νέα εποχή με πολλές προκλήσεις» στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης... Φυσικά έχουν τεράστια ευθύνη γι' αυτό. Περισσότερη όμως ευθύνη έχουν και σήμερα επειδή δεν αντιδρούν στην πολιτική της υποχρηματοδότησης, δεν διεκδικούν οικονομικούς πόρους απ’ την κυβέρνηση και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
Σε αγαστή σύμπνοια η διοίκηση του ΠΑ.ΣΥ.ΒΝ. (Πανελλήνιος Σύνδεσμος βρεφονηπιαγωγών) με την ΠΟΕ-ΟΤΑ και την ΑΔΕΔΥ έστρωσαν από χρόνια με την απάθεια και κυρίως την συναίνεσή τους τον δρόμο της κατάργησης κάθε κεκτημένου στο χώρο της προσχολικής αγωγής.
Αντί σήμερα ο ΠΑΣΥΒΝ να καλέσει σε γενική απειθαρχία όλες και όλους τους συναδέλφους του κλάδου, για την απαράδεκτη αντιπαιδαγωγική και αντεργατική αύξηση του ημερήσιου εργάσιμου ωραρίου.
Αντί να ορθώσουν μέτωπο αγώνα μαζί με τους γονείς , τα σωματεία και τους κοινωνικούς φορείς.
Αντί να καταγγείλουν την κυβέρνηση και τους δημάρχους που δέχονται αδιαμαρτύρητα την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ των παιδικών σταθμών και της προσχολικής αγωγής, ...ζητάνε από πάνω και λεφτά από το παιδαγωγικό προσωπικό (μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες ευρώ) για να...κάνουν αγωγές κατά της κυβέρνησης που επέβαλλε την οκτάωρη εργασία … Οποία αφέλεια!
Τα ίδια έκανε και πέρυσι η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ. Πήγαν στα δικαστήρια με αγωγές... αφού τους είναι «δύσκολο» να βγουν στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης .
Είναι φανερή πια η πλήρης ανοχή προς την κυβέρνηση των στελεχών της ΠΑΣΚΕ όσο και της ΔΑΚΕ στην ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, που παρά τα φραστικά τους πυρά στηρίζουν συναινετικά κάθε μέτρο που επιβάλλεται.
Είδε κανείς ως τώρα να καταδικάζεται η πολιτική της κυβέρνησης στα δικαστήρια; (Η απάντηση αυτονόητη).
Μήπως κοροϊδεύουν λοιπόν ασύστολα τα μέλη της διοίκησης του ΠΑΣΥΒΝ τους συναδέλφους τους, χρησιμοποιώντας «καρμπόν» την ταχτική της ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ με τις αγωγές και τα δικαστήρια;
Αφού για δύο δεκαετίες δέχτηκαν τα ΠΑΝΤΑ (αδιαμαρτύρητα) από τις κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, καθώς και τη συναίνεση των δημάρχων, τώρα έχουν το θράσος να κάνουν λόγο οψίμως για ... δημόσια προσχολική αγωγή (αποφεύγοντας τον όρο δωρεάν) και να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα δεινά που σωρεύτηκαν στον κλάδο.
Γιατί δεν τα έλεγαν και τα προηγούμενα χρόνια αυτά (τα περί δημόσιου χαρακτήρα...κλπ) όταν οι κυβερνήσεις και των δύο κομμάτων και οι δήμαρχοι καθιέρωσαν τροφεία εμπορευματοποιώντας έτσι τη λειτουργία των Παιδικών Σταθμών, γιατί δεν τα έλεγαν όταν προσλαμβάνονταν συνάδελφοι με σχέσεις εργασίας των "τρεις κι εξήντα" (με μπλοκάκια του ΤΕΒΕ), γιατί δεν έλεγαν λέξη για τον οικονομικό στραγγαλισμό των παιδικών σταθμών απ' τις κυβερνήσεις;
Γιατί δεν τα κατήγγειλαν όλα αυτά ποτέ;
Στους παιδικούς σταθμούς που εργάζονται οι ίδιες, οι κυρίες συναδέλφισσες της διοίκησης του ΠΑΣΥΒΝ υπάρχουν ή όχι τροφεία και συμβασιούχοι που απολύονταν για να προσληφθούν άλλοι ξανά στη θέση τους;
Πότε τα κατάγγειλαν και αυτά;...
Κανένας και καμία εργαζόμενη παιδαγωγός να μη δώσει ούτε ένα ευρώ για τις «φάμπρικες των δικηγόρων».
Για χρόνια, δικηγόροι μαζί με επιτήδειους ψευτοσυνδικαλιστές (του κυβερνητικού- εργοδοτικού συνδικαλισμού) λυμαίνονται τις αγωνίες των εργαζομένων σκορπώντας ψεύτικες ελπίδες για δικαίωση αιτημάτων στα δικαστήρια. Λες και τα δικαστήρια δικαίωσαν ποτέ τον εργαζόμενο! Λες και τα δικαστήρια θα κάνουν τον συνδικαλισμό που αυτοί αρνούνται να κάνουν. Αντιθέτως μάλιστα οι δικαστές ξέρουν να δικάζουν με βάση τους νόμους των συμφερόντων των εργοδοτών και της κυβέρνησης. Και όταν ακόμα μια διεκδίκηση ή μια απεργία γίνεται απειλητική για τους κρατούντες και την πολιτική τους τα δικαστήρια αποφαίνονται: «παράνομη η απεργία».
Ή μήπως δεν είναι έτσι;
Ο αγώνας (για να μιλάμε πλέον σοβαρά), ή θα γίνει με όρους ανυπακοής, απειθαρχίας και μη συμμόρφωσης στο οκτάωρο, με γενική καταδίκη και καταγγελία της υποχρηματοδότησης, των τραγικών ελλείψεων μόνιμου προσωπικού των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της πλήρους παιδαγωγικής υποβάθμισης ή θα εξελιχτεί σε ένα νέο γύρο αδιέξοδων ψευτο-αγώνων, με αποτέλεσμα την πλήρη απογοήτευση όλων των παιδαγωγών και των εργαζόμενων στους παιδικούς σταθμούς και τελικό επισφράγισμα την ολοκληρωτική υποταγή τους.
Ο καθένας πια έχει εμπειρία για να σκεφτεί. Μα και για να βγάλει συμπεράσματα για το που οδηγεί τον κλάδο η διοίκηση του ΠΑΣΥΒΝ. Μήπως στο δρόμο της απογοήτευσης και της ήττας;
Και για να μην ξεχνάμε, η ΠΟΕ-ΟΤΑ και η ΑΔΕΔΥ φαίνεται ότι πλέον ¨κατέβασαν τα ρολά"! Δεν αντιδρούν ούτε στα λόγια. Δεν λένε λέξη για τίποτα. Να κουράστηκαν ή απλώς παραδόθηκαν στα τετελεσμένα της πολιτικής της κυβέρνησης... αφού τα δικαστήρια που πήγαν ακόμα δεν λένε να τους "δικαιώσουν"; (Και ούτε και θα τους δικαιώσουν ποτέ!).
Ούτε ένα ευρώ λοιπόν για αγωγές και δίκες που από τώρα ξέρουμε ότι είναι «χαμένες από χέρι».
ΚΑΛΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ με ψηλά το κεφάλι, χωρίς μοιρολατρίες και ηττοπάθειες.
Μόνο με θάρρος και ταξικό ανυποχώρητο αγώνα θα κρατήσουμε τα δίκια μας. Την πολιτική της κυβέρνησης οφείλουμε να την δικάσουμε πρώτα εμείς στη συνείδησή μας, με όλους τους εργαζόμενους, τους γονείς και το λαό που πλήττεται ανελέητα για χάρη των κερδών του κεφαλαίου.
Αυτός ο αγώνας θα είναι η πραγματική καταδίκη των επιλογών της κυβέρνησης και της αστικής τάξης της χώρας μας, της πολιτικής που χαράσσει η Ε.Ε. και το ΔΝΤ ενάντια στο λαό και όλη την εργατική τάξη.
Οι εργατικοί και οι ταξικοί αγώνες δεν δόθηκαν και δεν κερδήθηκαν ποτέ στα δικαστήρια!
Μόνο στο δρόμο κερδήθηκαν τα δικαιώματα.
Η ιστορία του εργατικού κινήματος το διδάσκει αυτό!
της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η περιστολή της κρατικής χρηματοδότησης, η μείωση του διδακτικού προσωπικού κ.α. ήταν μόνο η αρχή.
Στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου και της εφαρμογής του, οι εξελίξεις και οι αναδιαρθρώσεις σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης αποκτούν γοργότερο ρυθμό αγκαλιάζοντας και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στόχος της κυβέρνησης (μαζί με την ΝΔ και το ΛΑΟΣ που τάσσονται ανεπιφύλακτα υπέρ) είναι η δημιουργία της «Παιδείας της Αγοράς» με πλήρη εμπορευματοποιημένα και ιδιωτικοποιημένα χαρακτηριστικά.
Σε μια εκπαίδευση, τέτοιου τύπου είναι κατανοητό ότι δεν θα έχουν όλοι την ίδια μεταχείριση, την ίδια θέση αφού τα κριτήρια θα είναι αγοραία: «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Κι αν δεν έχεις… δεν παίρνεις!».
Φυσικά οι αρνητικές αυτές αναδιαρθρώσεις δεν θα ήταν δυνατό ν’ αφήσουν ανέγγιχτες τις δομές της Προσχολικής αγωγής στους χώρους των Δημοτικών Παιδικών σταθμών. Οι αναδιαρθρώσεις εδώ ξεκίνησαν πολύ πιο πριν (από το 2001 με τη μεταφορά των Παιδικών Σταθμών στους δήμους) και στη συνέχεια με μοχλό τον «Καποδίστρια» και σήμερα συνεχίζονται με τον «Καλλικράτη».
Γονείς και εργαζόμενοι, αντιμετωπίζουν στους παιδικούς σταθμούς τη νέα κατάσταση με απόγνωση.
Φέτος χιλιάδες γονείς σε όλη την Ελλάδα βλέπουν τα παιδιά τους (νήπια και βρέφη ) να μένουν εκτός των Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθμών. Ακόμη και οι τυχεροί που εξασφάλισαν μια θέση για το παιδί τους καλούνται να βάλουν το χέρι στην τσέπη πληρώνοντας τροφεία, μειώνοντας περισσότερο το πενιχρό τους εισόδημα.
Οι δαπάνες που μειώθηκαν στο «κόκκινο», η ελάττωση και η συρρίκνωση του προσωπικού κάθε ειδικότητας (και ιδιαίτερα του παιδαγωγικού), οι απολύσεις των συμβασιούχων, η παύση στις προσλήψεις, οι τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και η αύξηση του ωραρίου εργασίας κλπ, συνθέτουν μια εκρηκτική κατάσταση γενικής υποβάθμισης, παράλυσης και κατάρρευσης της προσχολικής αγωγής. Το κλείσιμο τμημάτων και οι συγχωνεύσεις παιδικών σταθμών με άλλες κοινωνικές δομές σε «κοινωφελείς επιχειρήσεις», η ανατροπή αναλογίας νηπίων-βρεφών ανά βρεφονηπιοκόμο προοιωνίζουν… επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις.
Το επιχειρησιακό πρόγραμμα υπό την εποπτεία της Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) με επιδότηση για μικρό αριθμό γονιών και ορισμένα πενιχρά (αμφίβολα) κονδύλια από το ΕΣΠΑ και οι προσλήψεις προσωπικού για δύο μήνες(!) δεν αποτελούν ούτε «ασπιρίνη» για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση της μεγάλης μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης.
Πολλοί δήμαρχοι κάνουν τώρα λόγο για αδιέξοδα και προβλήματα. Όμως οι ίδιοι αποθέωναν τον «Καλλικράτη» πριν μερικούς μήνες (προεκλογικά) και μιλούσαν τότε για μια «νέα εποχή με πολλές προκλήσεις» στο χώρο της Τοπικής Διοίκησης... Φυσικά έχουν τεράστια ευθύνη γι' αυτό. Περισσότερη όμως ευθύνη έχουν και σήμερα επειδή δεν αντιδρούν στην πολιτική της υποχρηματοδότησης, δεν διεκδικούν οικονομικούς πόρους απ’ την κυβέρνηση και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
Σε αγαστή σύμπνοια η διοίκηση του ΠΑ.ΣΥ.ΒΝ. (Πανελλήνιος Σύνδεσμος βρεφονηπιαγωγών) με την ΠΟΕ-ΟΤΑ και την ΑΔΕΔΥ έστρωσαν από χρόνια με την απάθεια και κυρίως την συναίνεσή τους τον δρόμο της κατάργησης κάθε κεκτημένου στο χώρο της προσχολικής αγωγής.
Αντί σήμερα ο ΠΑΣΥΒΝ να καλέσει σε γενική απειθαρχία όλες και όλους τους συναδέλφους του κλάδου, για την απαράδεκτη αντιπαιδαγωγική και αντεργατική αύξηση του ημερήσιου εργάσιμου ωραρίου.
Αντί να ορθώσουν μέτωπο αγώνα μαζί με τους γονείς , τα σωματεία και τους κοινωνικούς φορείς.
Αντί να καταγγείλουν την κυβέρνηση και τους δημάρχους που δέχονται αδιαμαρτύρητα την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ των παιδικών σταθμών και της προσχολικής αγωγής, ...ζητάνε από πάνω και λεφτά από το παιδαγωγικό προσωπικό (μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες ευρώ) για να...κάνουν αγωγές κατά της κυβέρνησης που επέβαλλε την οκτάωρη εργασία … Οποία αφέλεια!
Τα ίδια έκανε και πέρυσι η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ. Πήγαν στα δικαστήρια με αγωγές... αφού τους είναι «δύσκολο» να βγουν στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης .
Είναι φανερή πια η πλήρης ανοχή προς την κυβέρνηση των στελεχών της ΠΑΣΚΕ όσο και της ΔΑΚΕ στην ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ, που παρά τα φραστικά τους πυρά στηρίζουν συναινετικά κάθε μέτρο που επιβάλλεται.
Είδε κανείς ως τώρα να καταδικάζεται η πολιτική της κυβέρνησης στα δικαστήρια; (Η απάντηση αυτονόητη).
Μήπως κοροϊδεύουν λοιπόν ασύστολα τα μέλη της διοίκησης του ΠΑΣΥΒΝ τους συναδέλφους τους, χρησιμοποιώντας «καρμπόν» την ταχτική της ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ με τις αγωγές και τα δικαστήρια;
Αφού για δύο δεκαετίες δέχτηκαν τα ΠΑΝΤΑ (αδιαμαρτύρητα) από τις κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, καθώς και τη συναίνεση των δημάρχων, τώρα έχουν το θράσος να κάνουν λόγο οψίμως για ... δημόσια προσχολική αγωγή (αποφεύγοντας τον όρο δωρεάν) και να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα δεινά που σωρεύτηκαν στον κλάδο.
Γιατί δεν τα έλεγαν και τα προηγούμενα χρόνια αυτά (τα περί δημόσιου χαρακτήρα...κλπ) όταν οι κυβερνήσεις και των δύο κομμάτων και οι δήμαρχοι καθιέρωσαν τροφεία εμπορευματοποιώντας έτσι τη λειτουργία των Παιδικών Σταθμών, γιατί δεν τα έλεγαν όταν προσλαμβάνονταν συνάδελφοι με σχέσεις εργασίας των "τρεις κι εξήντα" (με μπλοκάκια του ΤΕΒΕ), γιατί δεν έλεγαν λέξη για τον οικονομικό στραγγαλισμό των παιδικών σταθμών απ' τις κυβερνήσεις;
Γιατί δεν τα κατήγγειλαν όλα αυτά ποτέ;
Στους παιδικούς σταθμούς που εργάζονται οι ίδιες, οι κυρίες συναδέλφισσες της διοίκησης του ΠΑΣΥΒΝ υπάρχουν ή όχι τροφεία και συμβασιούχοι που απολύονταν για να προσληφθούν άλλοι ξανά στη θέση τους;
Πότε τα κατάγγειλαν και αυτά;...
Κανένας και καμία εργαζόμενη παιδαγωγός να μη δώσει ούτε ένα ευρώ για τις «φάμπρικες των δικηγόρων».
Για χρόνια, δικηγόροι μαζί με επιτήδειους ψευτοσυνδικαλιστές (του κυβερνητικού- εργοδοτικού συνδικαλισμού) λυμαίνονται τις αγωνίες των εργαζομένων σκορπώντας ψεύτικες ελπίδες για δικαίωση αιτημάτων στα δικαστήρια. Λες και τα δικαστήρια δικαίωσαν ποτέ τον εργαζόμενο! Λες και τα δικαστήρια θα κάνουν τον συνδικαλισμό που αυτοί αρνούνται να κάνουν. Αντιθέτως μάλιστα οι δικαστές ξέρουν να δικάζουν με βάση τους νόμους των συμφερόντων των εργοδοτών και της κυβέρνησης. Και όταν ακόμα μια διεκδίκηση ή μια απεργία γίνεται απειλητική για τους κρατούντες και την πολιτική τους τα δικαστήρια αποφαίνονται: «παράνομη η απεργία».
Ή μήπως δεν είναι έτσι;
Ο αγώνας (για να μιλάμε πλέον σοβαρά), ή θα γίνει με όρους ανυπακοής, απειθαρχίας και μη συμμόρφωσης στο οκτάωρο, με γενική καταδίκη και καταγγελία της υποχρηματοδότησης, των τραγικών ελλείψεων μόνιμου προσωπικού των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της πλήρους παιδαγωγικής υποβάθμισης ή θα εξελιχτεί σε ένα νέο γύρο αδιέξοδων ψευτο-αγώνων, με αποτέλεσμα την πλήρη απογοήτευση όλων των παιδαγωγών και των εργαζόμενων στους παιδικούς σταθμούς και τελικό επισφράγισμα την ολοκληρωτική υποταγή τους.
Ο καθένας πια έχει εμπειρία για να σκεφτεί. Μα και για να βγάλει συμπεράσματα για το που οδηγεί τον κλάδο η διοίκηση του ΠΑΣΥΒΝ. Μήπως στο δρόμο της απογοήτευσης και της ήττας;
Και για να μην ξεχνάμε, η ΠΟΕ-ΟΤΑ και η ΑΔΕΔΥ φαίνεται ότι πλέον ¨κατέβασαν τα ρολά"! Δεν αντιδρούν ούτε στα λόγια. Δεν λένε λέξη για τίποτα. Να κουράστηκαν ή απλώς παραδόθηκαν στα τετελεσμένα της πολιτικής της κυβέρνησης... αφού τα δικαστήρια που πήγαν ακόμα δεν λένε να τους "δικαιώσουν"; (Και ούτε και θα τους δικαιώσουν ποτέ!).
Ούτε ένα ευρώ λοιπόν για αγωγές και δίκες που από τώρα ξέρουμε ότι είναι «χαμένες από χέρι».
ΚΑΛΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ με ψηλά το κεφάλι, χωρίς μοιρολατρίες και ηττοπάθειες.
Μόνο με θάρρος και ταξικό ανυποχώρητο αγώνα θα κρατήσουμε τα δίκια μας. Την πολιτική της κυβέρνησης οφείλουμε να την δικάσουμε πρώτα εμείς στη συνείδησή μας, με όλους τους εργαζόμενους, τους γονείς και το λαό που πλήττεται ανελέητα για χάρη των κερδών του κεφαλαίου.
Αυτός ο αγώνας θα είναι η πραγματική καταδίκη των επιλογών της κυβέρνησης και της αστικής τάξης της χώρας μας, της πολιτικής που χαράσσει η Ε.Ε. και το ΔΝΤ ενάντια στο λαό και όλη την εργατική τάξη.
Οι εργατικοί και οι ταξικοί αγώνες δεν δόθηκαν και δεν κερδήθηκαν ποτέ στα δικαστήρια!
Μόνο στο δρόμο κερδήθηκαν τα δικαιώματα.
Η ιστορία του εργατικού κινήματος το διδάσκει αυτό!
