Το 2011 είναι έτος ορόσημο για την πόλη της Κέρκυρας. Και είναι ορόσημο για ένα ξεχωριστό λόγο: Οι κάτοικοι περπατούν, μέρα νύχτα, πάνω στις μαυρισμένες από τη βρώμα πλάκες των πεζοδρομίων. Και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν διαμαρτύρονται ή αν δεν διαμαρτύρονται. Και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία πλέον να βρούμε «ποιος φταίει». Συνήθως στην Ελλάδα...
πάντα ψάχνουμε να βρούμε ποιος φταίει και όχι τι φταίει. Κι έτσι τα προβλήματα δεν διορθώνονται. Και βεβαίως δεν διορθώνονται και οι άνθρωποι. Εχουμε αναγάγει σε εθνικό σπορ να ψάχνουμε να βρούμε και να υποδείξουμε το φταίχτη. Και το κάνουμε για να αποδείξουμε ότι πάντα δε φταίμε εμείς αλλά ένας άλλος, όχι όμως εμείς. Και αφού το αποδείξουμε αυτό, κλείνει εκεί το ενδιαφέρον μας. Ετσι η πόλη συνεχίζει να βρωμάει. Οι πολίτες περπατούν μέσα στη βρώμα. Οι υπόλοιποι έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους ότι βρήκαν το φταίχτη στο πρόσωπο ενός άλλου και η ζωή… συνεχίζεται.
Κάθε πρωί ο Κερκυραίος θα σηκωθεί και θα πλύνει το πρόσωπό του και τα χέρια του. Θα κάνει το πρωινό του μπάνιο. Και ύστερα θα βγει με τα καθαρά του ρούχα στο δρόμο. Δεν δείχνει να τον πτοούν οι αρχαίες κολλημένες τσίχλες στο πεζοδρόμιο, τα περιττώματα των σκύλων και των γάτων, τα ξεκοιλισμένα πατημένα περιστέρια, τα ίχνη από τα λάστιχα των αυτοκινήτων, τις στρώσεις μελίγκρας κάτω από τα δέντρα. Εχει συνηθίσει τις τετράγωνες μαυρισμένες πλάκες, έχει περάσει το μαύρο χρώμα τους στο μεδούλι του, τόσο που θα του λείψει αυτό το τοπικό χρώμα αν κάποιος καθαρίσει τα πεζοδρόμια.
Μέσα από τα μαύρα πανάκριβα γυαλιά ηλίου βλέπει την πόλη του να μελανιάζει από τη βρώμα και αισθάνεται ασφαλής επειδή «δεν φταίει» αυτός αλλά κάποιος άλλος.
Κυρίες με σκυλιά ράτσας βγάζουν τα ζωάκια τους βόλτα για την ανάγκη τους και δήθεν αμέριμνες βλέπουν το χρυσούλι τους με την άκρη του ματιού τους να ανακουφίζεται και συνεχίζουν τον…περίπατό τους. Οδηγοί λιώνουν στις ρόδες των οχημάτων τους την άτυχη γάτα ή το αμέριμνο περιστέρι που κάθισε κάτω από τις ρόδες τους αναζητώντας λίγη σκιά. Και η μελίγκρα έπεφτε «ραϊ- θρου», χρόνια πολλά κάτω από τα δέντρα.
Διοικητικοί υπάλληλοι που θα έπρεπε να θεωρούν εαυτούς αρμόδιους, αλλά και άλλοι που είναι αρμόδιοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αδυνατώντας να κάνουν κάτι. Ο μηχανισμός είναι ξεχαρβαλωμένος και ήδη θεωρεί την περισυλλογή των σκουπιδιών μία πανάκριβη και επίπονη προσπάθεια. Οι δικαιολογίες έχουν ακουστεί όλες: Ελλειψη πόρων, έλλειψη μέσων, έλλειψη προσωπικού, κακός «Καλλικράτης», κακό κράτος, η οικονομική κρίση, η παγκόσμια κρίση, το ευρώ κττ. Μένει να ακουστεί ότι φταίχτης είναι η γέμιση του φεγγαριού, το ποσοστό υγρασίας, η κλιματική αλλαγή, ο νόμος της βαρύτητας, ο Γαλλιλαίος και αρχαίος Περικλής που δεν προνόησε…
Και η πόλη συνεχίζει να κινείται μέσα στη βρώμα και τη δυσωδία. Και φυσικά θέλουμε αυτό το…. τοπικό χρώμα, αυτό το ιδιότυπο φολκλόρ, να έρχονται τουρίστες από τα πέρατα της οικουμένης για να το θαυμάσουν! Να έρχονται για να μάθουν την ιστορία της Κέρκυρας μας, σα να είναι τυφλοί. Να έρθει και το διεθνές τζετ σετ να περπατήσει στα μαυρισμένα, άθλια πεζοδρόμια μας. Να έρθουν και οι εμίρηδες και οι σεϊχηδες, οι μεγιστάνες και οι μαικήνες να επενδύσουν και μάλιστα με όρους που να συμφέρουν αυτόν το βρωμιάρη τόπο.
Κατόπιν όλων αυτών, τι μπορούμε να περιμένουμε; Ε, Σεπτέμβρης είναι. Σε λίγες μέρες θα αρχίσουν οι βροχές.Να ξεπλυθεί η πόλη. Σε τι άλλο να ελπίσουμε;
πάντα ψάχνουμε να βρούμε ποιος φταίει και όχι τι φταίει. Κι έτσι τα προβλήματα δεν διορθώνονται. Και βεβαίως δεν διορθώνονται και οι άνθρωποι. Εχουμε αναγάγει σε εθνικό σπορ να ψάχνουμε να βρούμε και να υποδείξουμε το φταίχτη. Και το κάνουμε για να αποδείξουμε ότι πάντα δε φταίμε εμείς αλλά ένας άλλος, όχι όμως εμείς. Και αφού το αποδείξουμε αυτό, κλείνει εκεί το ενδιαφέρον μας. Ετσι η πόλη συνεχίζει να βρωμάει. Οι πολίτες περπατούν μέσα στη βρώμα. Οι υπόλοιποι έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους ότι βρήκαν το φταίχτη στο πρόσωπο ενός άλλου και η ζωή… συνεχίζεται.
Κάθε πρωί ο Κερκυραίος θα σηκωθεί και θα πλύνει το πρόσωπό του και τα χέρια του. Θα κάνει το πρωινό του μπάνιο. Και ύστερα θα βγει με τα καθαρά του ρούχα στο δρόμο. Δεν δείχνει να τον πτοούν οι αρχαίες κολλημένες τσίχλες στο πεζοδρόμιο, τα περιττώματα των σκύλων και των γάτων, τα ξεκοιλισμένα πατημένα περιστέρια, τα ίχνη από τα λάστιχα των αυτοκινήτων, τις στρώσεις μελίγκρας κάτω από τα δέντρα. Εχει συνηθίσει τις τετράγωνες μαυρισμένες πλάκες, έχει περάσει το μαύρο χρώμα τους στο μεδούλι του, τόσο που θα του λείψει αυτό το τοπικό χρώμα αν κάποιος καθαρίσει τα πεζοδρόμια.
Μέσα από τα μαύρα πανάκριβα γυαλιά ηλίου βλέπει την πόλη του να μελανιάζει από τη βρώμα και αισθάνεται ασφαλής επειδή «δεν φταίει» αυτός αλλά κάποιος άλλος.
Κυρίες με σκυλιά ράτσας βγάζουν τα ζωάκια τους βόλτα για την ανάγκη τους και δήθεν αμέριμνες βλέπουν το χρυσούλι τους με την άκρη του ματιού τους να ανακουφίζεται και συνεχίζουν τον…περίπατό τους. Οδηγοί λιώνουν στις ρόδες των οχημάτων τους την άτυχη γάτα ή το αμέριμνο περιστέρι που κάθισε κάτω από τις ρόδες τους αναζητώντας λίγη σκιά. Και η μελίγκρα έπεφτε «ραϊ- θρου», χρόνια πολλά κάτω από τα δέντρα.
Διοικητικοί υπάλληλοι που θα έπρεπε να θεωρούν εαυτούς αρμόδιους, αλλά και άλλοι που είναι αρμόδιοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, αδυνατώντας να κάνουν κάτι. Ο μηχανισμός είναι ξεχαρβαλωμένος και ήδη θεωρεί την περισυλλογή των σκουπιδιών μία πανάκριβη και επίπονη προσπάθεια. Οι δικαιολογίες έχουν ακουστεί όλες: Ελλειψη πόρων, έλλειψη μέσων, έλλειψη προσωπικού, κακός «Καλλικράτης», κακό κράτος, η οικονομική κρίση, η παγκόσμια κρίση, το ευρώ κττ. Μένει να ακουστεί ότι φταίχτης είναι η γέμιση του φεγγαριού, το ποσοστό υγρασίας, η κλιματική αλλαγή, ο νόμος της βαρύτητας, ο Γαλλιλαίος και αρχαίος Περικλής που δεν προνόησε…
Και η πόλη συνεχίζει να κινείται μέσα στη βρώμα και τη δυσωδία. Και φυσικά θέλουμε αυτό το…. τοπικό χρώμα, αυτό το ιδιότυπο φολκλόρ, να έρχονται τουρίστες από τα πέρατα της οικουμένης για να το θαυμάσουν! Να έρχονται για να μάθουν την ιστορία της Κέρκυρας μας, σα να είναι τυφλοί. Να έρθει και το διεθνές τζετ σετ να περπατήσει στα μαυρισμένα, άθλια πεζοδρόμια μας. Να έρθουν και οι εμίρηδες και οι σεϊχηδες, οι μεγιστάνες και οι μαικήνες να επενδύσουν και μάλιστα με όρους που να συμφέρουν αυτόν το βρωμιάρη τόπο.
Κατόπιν όλων αυτών, τι μπορούμε να περιμένουμε; Ε, Σεπτέμβρης είναι. Σε λίγες μέρες θα αρχίσουν οι βροχές.Να ξεπλυθεί η πόλη. Σε τι άλλο να ελπίσουμε;
