Του Γραμματέα της Π.Ε. ΠΑΣΟΚ Ιονίων Νήσων Γ. Σκλαβούνου
για ένα Συμμετοχικό Πολιτικό και Αναπτυξιακό Μοντέλο
Στοχεύουμε : Σε μία Περιφέρεια βιώσιμης συμμετοχικής ανάπτυξης.
Σε μία περιφέρεια πρωταγωνιστή και καταλύτη Αναπτυξιακού και Διαπολιτισμικού Διαλόγου, μια περιφέρεια πρωτεργάτη συνεργασιών ανάμεσα στις Περιφέρειες της Αδριατικής, του Ιονίου, των Δυτικών Βαλκανίων. Σε μια περιφέρεια ικανή να...
αξιοποιήσει την μεταψυχροπολεμική Ευρωπαϊκή προοπτική που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή.
Σε μια περιφέρεια που θα δημιουργεί και θα αναπαράγει την πολιτική κουλτούρα, την πολιτική και οργανωτική υποδομή, το αναγκαίο ανθρώπινο δυναμικό που θα της επιτρέπουν να συμμετέχει ενεργά, ουσιαστικά, αποφασιστικά, στον διάλογο και τα όργανα των περιφερειών της Ε.Ε. Στοχεύουμε σε μια περιφέρεια ικανή να δημιουργεί τα αναγκαία συλλογικά υποκείμενα που θα της επιτρέπουν να αριστοποιεί το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή και σε συνεργασία με όμορες περιφέρειες να θέτει ,να διεκδικεί, να πραγματοποιεί αναπτυξιακούς διαπεριφερειακούς και περιφερειακούς στόχους. Πιστεύουμε σε μια περιφέρεια ικανή να δημιουργεί τις οργανωτικές υποδομές που θα της επιτρέπουν να αξιοποιεί τις παραδοσιακές της σχέσεις με τον ευρωπαϊκό χώρο (Ιταλία, Γαλλία Αυστρία Ελβετία Γερμανία Ρωσία, Αγγλία) και το διεθνή χώρο (Ιαπωνία, Κίνα).Στοχεύουμε σε μια περιφέρεια ικανή να προσφέρει προϊόντα και υπηρεσίες βιώσιμης ζήτησης, υψηλής προστιθέμενης αξίας και ποιότητας, ικανής να διαμορφώνει και να αναπροσαρμόζει την αναπτυξιακή της στρατηγική, ώστε να προλαμβάνει τις εξελίξεις αντί παθητικά να τις υφίσταται ή να καθίσταται θύμα τους.
Στοχεύουμε σε μια νέα γενιά και μία πολιτική κοινωνία με μηδενική ανοχή στην αναξιοκρατία, (πολιτική, κοινωνική), με μηδενική ανοχή στη διαφθορά, τη διαπλοκή, το πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία, ικανής να δημιουργεί και να πραγματοποιεί τα οράματα της, να αναδεικνύει την ηγεσία της, να την ελέγχει, να την αντικαθιστά, να την κατευθύνει και όχι να πατρονάρεται ή ποδηγετείτε από αυτήν.
Στοχεύουμε σε κοινωνική ηθική που θα ενθαρρύνει και θα τιμά την αριστεία, την μείζονα και όχι την ελάσσονα προσπάθεια, πέραν όμως της αριστείας και της μείζονος προσπάθειας, θα ενθαρρύνει και θα τιμά όσους συμβάλουν στη βελτίωση της καθολικής υπεύθυνης κοινωνικής συμμετοχής και συνοχής.
Στοχεύουμε σε μια νέα γενιά που θα δημιουργεί με αισιοδοξία το μέλλον της, ικανή να κάνει την ιστορία συνείδηση, απαλλαγμένη τόσο από την άκριτη λατρεία του παρελθόντος, όσο και την άγνοια η την άρνηση του. Στοχεύουμε σε μια παράδοση που θα οπλίζει θα ενθαρρύνει θα προτρέπει την κάθε γενιά να αφήνει την δικιά της σφραγίδα προσφοράς και δημιουργίας στην ιστορική πορεία του τοπικού, του εθνικού και του πανανθρώπινου πολιτισμού.
Ιστορικές καταβολές και προοπτικές της
Περιφέρειας Ιονίων Νήσων.
Τα Ιόνια Νησιά και οι κοινωνίες τους καταγράφονται ως αναπόσπαστο μέρος του Ελληνικού χώρου και κόσμου από τα βάθη των προ-Ομηρικών χρόνων, ως κοινωνίες θαλασσοπόρων, μεταλλευτών και εμπόρων πρώτων υλών.(π.χ. το ‘κράτος” των Τηλεβόων,με πυρήνα του τα κεντρικά Ιόνια Νησιά. ).
H υπέροχη αναφορά του Ομήρου στη λειτουργία της Αγοράς των Ιθακησίων (Ομήρου Οδύσσεια. Ραψωδία β) αποκαλύπτει πόσο βαθειά στο Μύθο ήταν ριζωμένα τα Επτανησιακά πολιτικά ιδεώδη των Μεταρρυθμιστών, και των Ριζοσπαστών του 19ου αιώνα.
Τα Ιόνια υπήρξαν ανέκαθεν κέντρο ιστορικών εξελίξεων, επίκεντρο γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, αιτία και αφορμή ευρύτερων συνεργασιών και συγκρούσεων. Η ιστορία τους εκφράζει το συγκρουσιακό χθες μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μεταξύ Βορρά και Νότου, καθώς και τις δυνατότητες του συνθετικού Ευρωπαϊκού Αύριο.
Η σημερινή ιστορική συγκυρία, (χαρακτηριζόμενη αφ’ ενός από την κατάργηση του αναπτυξιακά καταστροφικού, ψυχροπολεμικού κατακερματισμού των δυτικών Βαλκανίων και της Αδριατικής και αφ’ ετέρου από την νέα σταθεροποιητική δυναμική της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και της εν εξελίξει ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση) αποτελεί ιστορική ευκαιρία αναπτυξιακών συνεργασιών, αλλαγών και ανακατατάξεων στον καταμερισμό γνώσης , δύναμης και δημιουργικής προσφοράς στην περιοχή.
Από τα μέσα του 8ου μ.Χ, τα Ιόνια Νησιά, αποτελούν το «θέμα» της Κεφαλονιάς.
Στα 1203 η υπό τον Δάνδολο 4η Σταυροφορία που έμελλε να καταλύσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στο δρόμο της προς την Κωνσταντινούπολη , σταθμεύει στην Κέρκυρα.
Από το 1204, με την Φράγκικη κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τα Ιόνια, αρχής γενομένων από την Κέρκυρα, πέρασαν σταδιακά στον Βενετικό έλεγχο.
Από την πτώση της Πόλης στους Τούρκους το 1453 και καθ’ όλη την περίοδο επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, (1453-1683,μάχη της Βιέννης), τα Ιόνια θα καταστούν ο τόπος εγκατάστασης επιφανών και ασυμβίβαστων , που αρνούνται να ζήσουν υπό τον Οθωμανικό ζυγό, επιφανών και ασυμβίβαστων Ελλήνων, που δεν επιθυμούν να ζήσουν στη Δύση. Καθίστανται ο τόπος της νέας αναγεννητικής όσμωσης του Ελληνισμού. (Οι Κρητικοί εποικισμοί ,όταν πέφτει η Κρήτη στους Τούρκους, οι εποικισμοί Μοραϊτών, όταν πέφτει ο Μοριάς, μέχρι και τους εποικισμούς των Σουλιωτών, όταν έπεσε το Σούλι και των Παργίων, όταν πωλήθηκε η Πάργα από τους Άγγλους, στον Αλή Πασά, μαρτυρούν του λόγου το αληθές)
Μετά την κατάλυση της Βενετίας από τον Ναπολέοντα στα 1797 τα Επτάνησα, (αντί της Δημοκρατικής και Εθνικής απελευθέρωσης που υπεσχέθη στους λαούς ο Ναπολέων), μετετράπησαν σε Γαλλική επικράτεια. Η ιστορική αυτή εμπειρία θα σφραγίσει την συνειδητοποιημένη πολιτική ηγεσία και διανόηση των Επτανησίων.
Με τη συνθήκη του 1800 μεταξύ Ρωσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και με Αγγλική αναγνώριση, τα Ιόνια Νησιά συγκροτούνται ως το πρώτο Νεοελληνικό Κράτος.
Την περίοδο 1800 -1807 τα Ιόνια Νησιά, ο στρατός των Ιονίων Νήσων και ο Ρωσικός στρατός στην περιέχει θα δώσουν την ευκαιρία στους Έλληνες αρματολούς να σμίξουν, να γνωριστούν , να συνεργαστούν, να αποκτήσουν και την εμπειρία του τακτικού στρατού.
Η ηρωική και νικηφόρα άμυνα της Λευκάδας 1807 υπό τον Ιωάννη Καποδίστρια, όπου συμμετείχε το σύνολο σχεδόν του ένοπλου υπόδουλου-αδούλωτου Ελληνισμού, λειτούργησε ως η πρόβα τζενεράλε του 21 .
Στις 30 Ιουνίου στα 1807, στη γιορτή της νίκης, στο Μαγεμένο της Λευκάδας, η ιστορία καταγράφει το όρκο για την επανάσταση και την ανάσταση του γένους.
Με τη συνθήκη του Τιλσίτ στα 1807 (μεταξύ Ρωσίας και Γαλλίας) τα Ιόνια «επιστρέφουν» σε Γαλλικό έλεγχο.
Με τις μετά-Ναπολεόντειες Συνθήκες Ειρήνης (1814-1815), τα Ιόνια Νησιά αναγνωρίστηκαν ως ανεξάρτητο κράτος υπό Βρετανική προστασία.
Η περίοδος 1815-1831(έτος της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια) είναι περίοδος σύγκρουσης με την Αγγλική Αποικιοκρατία και της συνεργασίας με φιλελληνικούς κύκλους της Ελβετίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Ευρώπης στο σύνολό της. Είναι περίοδος κατά την οποία τα Ιόνια λειτουργούν ως καταλύτης, ως μήτρα και τροφός εθνικής, πνευματικής, πολιτικής, πολιτισμικής αναγέννησης και ανασυγκρότησης. Η ηττημένη από την Ιερά συμμαχία προοδευτική Ευρωπαϊκή διανόηση στηρίζει τις προσπάθειες του Ιωάννη Καποδίστρια και του κύκλου του, στη δημιουργία εταιρειών και πνευματικών ιδρυμάτων (πχ Φιλόμουσος Εταιρεία, Ιόνιος Ακαδημία) αφιερωμένων στην αναγέννηση του Ελληνισμού. Αυτό συμβαίνει τόσο κατά την προετοιμασία του ‘21 όσο και κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα.
Κατά την περίοδο της Βασιλείας του Όθωνα τα Επτάνησα καθίστανται κέντρο προσπαθειών, τόσο για την Ελληνική Εθνική ολοκλήρωση, όσο και κέντρο συνεργασίας των Βαλκανικών λαών για την απελευθέρωση των Βαλκανίων από τον Οθωμανικό ζυγό.
Η μέχρι την Ένωση των Επτανήσων περίοδος χαρακτηρίζεται από συνεχείς αγώνες. Αγώνες για συνταγματικά, πολιτικά, κοινωνικά δικαιώματα ,αγώνες για ανεξαρτησία και Ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα, αγώνες πολιτισμικής αυτογνωσίας και αυτονομίας. Αγώνες που σμίλεψαν τον συνδυασμό πατριωτικών, κοινωνικών, και πολιτισμικών ιδεωδών στην Επτανησιακή παράδοση.
Xαρακτηριστικές επιβεβαιώσεις της διαχρονικής στρατηγικής σημασίας των Ιονίων αλλά και των σχέσεων τους με την ευρύτερη περιοχή αποτελεί η κατάληψη της Κέρκυρας από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΝΤ, στις 29/12/1916,αμέσως μετά την κατάρρευση του Σερβικού μετώπου (Νοέμβριος 1915),η λειτουργία της Κέρκυρας ως χώρου υποδοχής 150.000 Σέρβων στρατιωτών, ως έδρας της Κυβέρνησης, του ηττημένου αλλά ασυμβίβαστου, Σέρβικου Έθνους στο διάστημα 1816-1818 και η χρήση του δημοτικού Θεάτρου, για τις συνεδριάσεις του Σερβικού κοινοβουλίου.
Ιστορικές Προοπτικές της Περιφέρειας
Τα Ιόνια Νησιά διαθέτουν τις αγωνιστικές, τις πολιτισμικές, τις πνευματικές και πολιτικές παρακαταθήκες, τις αγωνιστικές, κοινωνικές και εθνικές παραδόσεις ώστε να καταστούν, για μια ακόμα φορά μήτρα, τροφός και πρωταγωνιστής της αναγέννησης και ανασυγκρότησης του Ελληνισμού, σε ένα συναγωνισμό προσφοράς και δημιουργίας με τις άλλες περιφέρειες της Ελλάδας. Να καταστούν πρωτοπόρα δύναμη αναπτυξιακής συνεργασίας στον Ευρωπαϊκό, το Μεσογειακό χώρο και ιδιαίτερα στον ευαίσθητο, γεωπολιτικά κρίσιμο, ανασυγκροτούμενο χώρο της Αδριατικής και των δυτικών Βαλκανίων.
Γεωγραφική και Γεωπολιτική σημασία της Περιφέρειας:
Η Περιφέρεια των Ιονίων αποτελεί την περιφέρεια που συνδέει τον Ελληνισμό μέσω του Ιονίου και της Αδριατικής, με τη Δύση και τα Δυτικά Βαλκάνια.
Είναι η περιφέρεια που συνδέει τους Ευρωπαϊκούς Δρόμους που καταλήγουν στον Μυχό της Αδριατικής, της Τεργέστης, με το Ιόνιο, το Κρητικό και το Λιβυκό πέλαγος.
Αποτελεί ιστορικά, συμβολικά, πολιτισμικά και γεωγραφικά, σταυροδρόμι Βορρά και Νότου, Ανατολής και Δύσης.
Για τη δημιουργική αξιοποίηση της ιστορικής εμπειρίας και μνήμης, του υπάρχοντος ανεκτίμητου πολιτιστικού πλούτου (ιστορικά αρχεία, Μουσεία, βιβλιοθήκες, δομημένο περιβάλλον), την αξιοποίηση και την αναπτυξιακή προστασία του θαλάσσιου πλούτου και περιβάλλοντος, του υποθαλάσσιου πλούτου, την αξιοποίηση των ευκαιριών και δυνατοτήτων που προσφέρει η κρίσιμη ιστορική συγκυρία αλλά και των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της περιφέρειας απαιτείται ένα αναγεννημένο πολιτικό σύστημα, ικανό να υπηρετεί τη δημιουργία, την ανάπτυξη, τη λειτουργία, της καλύτερης δυνατής τοπικής και περιφερειακής ηγεσίας, ένα πολιτικό σύστημα ικανό να αντλεί δυνάμεις, να αναγεννάται και να ανατροφοδοτείται από τις τοπικές και τις περιφερειακές του δυνάμεις.
Ο τρόπος που λειτούργησε το πολιτικό σύστημα από τη μετά Καποδίστρια Εποχή, ήταν ο τρόπος ενός υποτελούς πολιτικού συστήματος , που χρειαζόταν μια υποτελή περιφέρεια για την αναπαραγωγή του, μια τοπική και περιφερειακή ηγεσία πελατειακής ηθικής και προδιαγραφών.
Ο τρόπος που οργανώθηκαν οι λειτουργίες των κομμάτων, οι μεταξύ τους σχέσεις, οι στόχοι και τα μέσα των πολιτικών αγώνων και αναμετρήσεων δεν υπηρέτησαν την ανάδειξη Περιφερειακών ηγεσιών ικανών, να υπηρετήσουν ούτε τα εθνικά, ούτε τα τοπικά, ούτε τα περιφερειακά συμφέροντα, ούτε ικανών, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν βιώσιμες τοπικές αναπτυξιακές συμμαχίες, μεσομακροπρόθεσμους αναπτυξιακούς στόχους.
Αν πρόκειται να προχωρήσουμε σε πραγματική αξιοποίηση των γεωπολιτικών και όχι μόνο, συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων, χρειαζόμαστε ένα ριζικά νέο, πολιτικό σύστημα, μια ριζικά νέα σχέση κέντρου και περιφέρειας.
Ο Καλλικράτης με τους πανίσχυρους Δήμους και την εκλεγμένη Περιφέρεια μας δίνει αυτή την ευκαιρία.
Τα Ιόνια δεν είναι, δεν μπορούν να είναι ούτε περιφέρεια της Ηπείρου ούτε περιφέρεια της Πελοποννήσου.
Είναι και μπορούν να είναι πρωτοπόρα δύναμη του Ελληνισμού στην Ευρώπη, των Περιφερειών των Δυτικών Βαλκανίων, της Αδριατικής και του Ιονίου.
Σχέση κυρίαρχου πολιτικού και αναπτυξιακού μοντέλου
Η παράλληλη κατάρρευση του πολιτικού μας συστήματος, του κυρίαρχου μοντέλου οργάνωσης του θεσμού του κόμματος και του αναπτυξιακού μας μοντέλου, δεν αποτελεί σύμπτωση. Αποτελεί αφ ενός αποκάλυψη του αλληλο-καθορισμού της κρίσης και της παρακμής, μεταξύ πολιτικού και οικονομικού μοντέλου, αφ ‘ετέρου συνέπεια της αδυναμίας τους να ανταποκριθούν, για χρόνια τώρα, στην αδήριτη ανάγκη, αλλαγών και πραγματικού, ριζικού εκσυγχρονισμού.
Σήμερα, στην εποχή, της κοινωνία και της οικονομίας της γνώσης και της πληροφορίας, είναι αδιανόητο, είναι αυτοκτονικό, ο θεσμός του κόμματος, να παραμένει, οργανωτικά, αντίγραφο του κόμματος της εποχής της βιομηχανικής επανάστασης και της εργοστασιακής οργάνωσης της εργασίας.
Όταν η σύνθεση του εργατικού δυναμικού, το επίπεδο κατάρτισης και σπουδών των εργαζομένων έχει καθοριστικά μεταβληθεί, την τελευταία πεντηκονταετία, δεν είναι δυνατόν η οργάνωση του εργατικού, του συνδικαλιστικού κινήματος να παραμένει στα πρότυπα του περασμένου αιώνα, να μην αντιστοιχίζεται στην πραγματικότητα, αδυνατώντας να εντάξει τις νέες γενιές των πτυχιούχων, τις νέες γενιές «προλεταρίων» της τριτοβάθμιας κατάρτισης, τις γενιές των 800 και των 500 ευρώ.
Η διακίνηση των ιδεών, η πάλη των ιδεών, η συγκέντρωση και η διακίνηση των πληροφοριών, η διαμόρφωση, ο επηρεασμός της κοινής γνώμης όπως οργανώνεται σήμερα έχει καταστήσει την οργάνωση (και το ρόλο) του παραδοσιακού κόμματος παντελώς ανίκανη να λειτουργήσει αποφασιστικά σε αυτό το επίπεδο.
Τα κόμματα των οπαδών, δεν είναι δυνατόν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της κοινωνίας της γνώσης και της πληροφορίας, δεν μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στις απαιτήσεις και τις ανάγκες των μεσαίων στρωμάτων, ούτε των επιστημόνων, ούτε στις απαιτήσεις, τις ανάγκες και τις δυνατότητες της σύγχρονης εργατικής τάξης.
Η πάγια προσπάθεια εργαλειακής χρησιμοποίησης, ελέγχου, κατάργησης κάθε αυτονομίας, του κοινωνικού κινήματος, εκ μέρους των κομματικών μηχανησμών, παράλληλα με την πολυεπίπεδη και βαθιά κρίση των κομμάτων, έχει λειτουργήσει καταστροφικά για τον συμμετοχικό μας πολιτισμό, για την λειτουργία και την αποτελεσματικότητα όλων των συμμετοχικών θεσμών και φορέων.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση σύγχρονων κρίσιμων προβλημάτων της οικολογίας, των προβλημάτων μιας αναπτυξιακής προστασίας των φυσικών μας πόρων, μιας συμμετοχικής ανάπτυξης στους τομείς της πράσινης οικονομίας, η διασφάλιση ουσιαστικού ρόλου και μέλλοντος, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, απαιτούν όχι απλά και αόριστα πολιτική βούληση, απαιτούν επιστημονικά τεκμηριωμένο πολιτικό λόγο, ανεβασμένο επίπεδο κοινωνικής συνείδησης, προϋποθέτουν υπεύθυνη και αποτελεσματική κοινωνική συμμετοχή.
Αν το πολιτικό μας σύστημα δεν μπορέσει να ανταποκριθεί στο αίτημα των καιρών για αναγέννηση του συμμετοχικού μας πολιτισμού στον πυρήνα του, στο ήθος της συμμετοχής, στην εσωκομματική και την πολιτική λειτουργία, ο θεσμός του κόμματος δε θα μπορέσει να καταστεί αξιόπιστος και αποτελεσματικός θεσμός κοινωνικής πρωτοπορίας, κοινωνικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης. Δε θα μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά ούτε ως θεσμός πολιτικής εκπροσώπησης.
Η αναγέννηση του πολιτικού συστήματος θα δοκιμαστεί στους Δήμους.
Αν οι κοινωνίες μας αποδειχθούν ανίκανες να καταστήσουν ξανά τις πόλεις τους, πόλεις φιλικές για τα παιδιά τους , μήτρες κοινωνικότητας και δημιουργικότητας, παιδαγωγούς , και παραδείγματα υπεύθυνης συμμετοχής, μάταια θα αναμένουν το νέο ήθος να προκύψει από νομοθετικά μέτρα της όποιας κεντρικής εξουσίας.
Αν η παιδεία μας περιοριστεί σε κατάρτιση χωρίς ηθικές βάσεις και προσανατολισμούς δεν θα μας προσφέρει πολίτες. Ο Πολίτης δεν αποκταει συμμετοχικό ήθος,σεβασμό στην Πόλη και την πολιτική δια επιφοιτήσεως όταν αποκτάει το δικαίωμα ψήφου.
Όπως η ποιότητα του τοπικού πολιτισμού, της τοπικής πολιτικής ,η αποτελεσματικότητα της τοπικής οικονομίας δεν καθορίζονται από την κεντρική εξουσία έτσι και η ποιότητα του τοπικού σχολείου, η σχέση δασκάλου μαθητή ,η σχέση του μαθητή με τη μάθηση δεν καθορίζεται από το εκάστοτε υπουργείο παιδείας.
Ο τοπικός διάλογος για την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα του τοπικού σχολείου πρέπει να ενθαρρυνθεί και εθνικά και να επιχειρηθεί τοπικά σε πανεθνική κλίμακα.
Η ενθάρρυνση η στήριξη περιφερειακών διαπεριφερειακών και διακρατικών δικτυώσεων σχολείων ει δυνατόν σε εναρμόνιση με τις διεθνείς σχέσεις της πόλης η της Περιφέρειας τους θα δώσει άλλους ορίζοντες , δυνατότητες και προοπτικές στον Έλληνα μαθητή.
Η Καθιέρωση εθνικών ,περιφερειακών δια περιφερειακών επάθλων σχολείων για την επιτυχημένη συνεργασία στην αντιμετώπιση συγχρόνων προβλημάτων ΄μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την ανάπτυξη ενός πνεύματος συνεργασίας μεταξύ σχολείων, χρήσιμης διασύνδεσης του σχολείου με την πραγματικότητα και την κοινωνία.
Ένα εθνικό σύστημα παιδείας με σεβασμό στις τοπικές ταυτότητες, με γνώση της τοπικής ιστορίας, και πολιτιστικής παράδοσης , της τοπικής προσφοράς αλλά και της τοπικής συμμετοχής –συμβολής, στην εθνική και πανανθρώπινη εμπειρία, όπως και τις επιρροές από τον περιβάλλοντα χώρο, μπορεί να χαρίσει στους μαθητές γόνιμες ρίζες στον τοπικό και εθνικό πολιτισμό και κλαδιά απλωμένα στον πανανθρώπινο ήλιο της οικουμενικότητας.
Μια νέα Ελληνική γενιά, εκπαιδευμένη, εξοικειωμένη, αποφασισμένη και ικανή να συμμετέχει με αυτοσεβασμό, ισότιμα, αποτελεσματικά και χρήσιμα στο χτίσιμο των νέων Βαλκανίων, της νέας Ευρώπης ,της νέας Μεσογείου, αποτελεί την ουσιαστικότερη Εθνική, Περιφερειακή, τοπική αλλά και ανθρωπινή επένδυση μας για το μέλλον.
Αν αντί αναγέννησης του πολιτικού συστήματος και του θεσμού του κόμματος, επιχειρηθούν οργανωτικού τύπου μεταρρυθμίσεις, είναι προφανές ότι ο φαύλος κύκλος της κρίσης και της παρακμής θα βαθύνει.
Αν η αναγέννηση της υπεύθυνης κοινωνικής συμμετοχής (σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο) είναι αδύνατη, τότε το μέλλον αναγκαστικά οδεύει σε ένα μεσαίωνα αυταρχισμού, πλανητικών διαστάσεων και τεχνολογικά εξοπλισμένου, σε βαθμό που θα είναι αδύνατη κάθε αμφισβήτηση του και κάθε αντίσταση σε αυτόν.
Το δίλημμα αναμφισβήτητα παραμένει: Συμμετοχή η παράδοση στη βαρβαρότητα και τον αυταρχισμό. Το ΠΑΣΟΚ ενόψει της 3ης του Σεπτέμβρη δεν έχει άλλη επιλογή... Ή αναγεννάται σε κόμμα συμμετοχής, ή παραμένει κόμμα οπαδών και σέρνεται σε παρακμή και ευτελιστικό θάνατο. Αντίθετα περνώντας στην συμμετοχική του αναγέννηση, μπορεί να ηγηθεί, να σύρει το χορό για την αναγέννηση του πολιτικού μας συστήματος στο σύνολο του.
Το αναπτυξιακό μοντέλο
Το αναπτυξιακό αναπτυξιακό μοντέλο οφείλει να είναι πολυμορφικό και πολυκεντρικό, ανταποκρινόμενο στην ταυτότητα της τρέχουσας κρίσης, στην πολυμορφία του ελληνικού γεωγραφικού χώρου, ικανού να αξιοποιήσει δημιουργικά την ελληνική διασπορά (του χθές και του σήμερα), αλλά και τις προκλήσεις του παγκόσμιου, ανταγωνισμού, όπως με επιτυχία έκανε στην μακραίωνη οικονομική και πολιτισμική του ιστορία.
Το αναπτυξιακό μας μοντέλο οφείλει να στοχεύει και να στηρίζεται σε μια σύγχρονη, ευέλικτη, ευπροσάρμοστη, ανταγωνιστική, επιχειρηματικότητα. Να αριστοποιεί, να αξιοποιεί, να εναρμονίζει τις ιδιαιτερότητες των περιφερειών της χώρας, γαιωοικονομικές, ιστορικές και πολιτιστικές.
Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στην ανάπτυξη του ανθρωπίνου και κοινωνικού κεφαλαίου, στην κατάκτηση της ικανότητας για συγκέντρωση και αξιοποίηση πληροφορίας, γνώσης, καλών πρακτικών αλλά και στη διαμόρφωση βιώσιμων και στρατηγικών συνεργασιών, σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Συνεργασιών και συμμαχιών που θα στοχεύουν την αριστοποίηση της πρόσβασης στη γνώση, τις πληροφορίες, στη συμπαραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών, βιώσιμης, ανελαστικής ζήτησης. Συνεργασιών ικανών να συμβάλλουν τόσο στην προώθηση ελληνικών προϊόντων και ελληνικής παραγωγής υπηρεσιών, στην ενίσχυση των εξαγωγών, όσο και τη συμμετοχή σε διακρατικές και πολυμερείς συμπράξεις.
Το αναπτυξιακό μας μοντέλο πρέπει να στηρίζεται και να στηρίζει:
• Μια αμοιβαία επωφελή σχέση, μεταξύ ανωτάτων εκπαιδευτικών-ερευνητικών ιδρυμάτων, επαγγελματικών φορέων και επιχειρήσεων.
• Τις διεθνείς σχέσεις, επωφελείς για τις επιχειρήσεις, τους επαγγελματικούς φορείς, τα ελληνικά πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα, μέσα από μια πολυεπίπεδη και πολυμερή οικονομική, ερευνητική και πολιτιστική συνεργασία.
• Την ενδογενή ανάπτυξη και την οργανική διασύνδεση τομέων και κλάδων της οικονομίας .
• Προϊόντα και υπηρεσίες με ταυτότητα, υψηλής προστιθέμενης άξιας, που δε θα στηρίζονται στην ένταση εργασίας.
• Ένα δίκαιο φορολογικό συστημα.
Χτίζοντας ένα περιφερειακό μοντέλο ανάπτυξης
Ένα όραμα για την περιφέρεια των Ιονίων Νήσων, ένα όραμα για τον ρόλο της περιφέρειας στις ελληνικές εξελίξεις αλλά και την ευρύτερη περιοχή, είναι αναγκαίο και ως αφετηρία και ως στόχος των αναπτυξιακών πολιτικών. Είναι αναγκαίο ως ο συνεκτικός ιστός των οποιονδήποτε αναπτυξιακών μέτρων και επί μέρους στόχων, είναι αναγκαίο ως πηγή έμπνευσης, ως δύναμη κινητοποίησης, ως άξονας συσπείρωσης των τοπικών κοινωνικών και οικονομικών δυνάμεων. Ως άξονας συνεργασίας πνευματικής οικονομικής, πολιτικής ηγεσίας.
Κατά τον ίδιο τρόπο, της χρησιμότητας σε εθνικό επίπεδο, ενός πολυκεντρικού μοντέλου, το πολιτικό σύστημα, της περιφέρειας Ιονίων Νήσων, πρέπει να καταστεί ικανό να χαράξει και να υλοποιήσει ένα πολυκεντρικό αναπτυξιακό μοντέλο, για την περιφέρεια, ένα μοντέλο που:
Θα αριστοποιεί τις ιδιαιτερότητες των νησιών, την ιδιαίτερη οικονομική, ιστορική, πολιτιστική ταυτότητα του καθενός και να μεγιστοποιεί την συμπληρωματικότητα στην ανάπτυξη τους.
Θα εναρμονίζει τις διαφορές τους σε μια ενότητα αμοιβαία χρήσιμων διαφορών.
Θα ελαχιστοποιεί τις μεταξύ τους ανταγωνιστικές σχέσεις για να μεγιστοποιεί την ανταγωνιστικότητα της περιφέρειας προς τα έξω.
Θα στοχεύει:
o Στην οργανική, αναπτυξιακή διασύνδεση, την συνεργασία, μεταξύ τομέων και κλάδων της τοπικής οικονομίας, μεταξύ του τουρισμού, της μεταποίησης, του αγροτικού τομέα, της αλιείας, του πολιτισμού.
o Στην ανάδειξη και την αξιοποίηση αργούντων οικονομικών πόρων, της τοπικης δημόσιας, δημοτικής, εκκλησιαστικής περιουσίας, της περιουσίας των τοπικών ιδρυμάτων και κληροδοτημάτων.
o Στην συγκρότηση περιφερειακών φορέων συνεργασίας, από το επίπεδο της Εκκλησίας μέχρι το επίπεδο των Δήμων, φορέων περιφερειακής συλλογικής ηγεσίας, (στη λογική του πολυκεντρικού μοντέλου) σε όλα τα επίπεδα, περιφερειακών οργανωτικών δικτύων, δικτύων ηλεκτρονικής περιφερειακής δικτύωσης και συνοχής.
o Διασφάλιση ενός δικτύου συνδυασμένων μεταφορών, ενταγμένου σε ευρωπαϊκή, αδριατική-διακρατική, διάσταση.
o Στην εδραίωση μόνιμου θεσμοθετημένου και στοχευμένου αναπτυξιακού διαλόγου
Οι εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια και οι αναπτυξιακές προοπτικές
Οι Ανταγωνισμοί συμφερόντων, η επιθετική παρουσία, πολιτιστική, στρατιωτική, οικονομική, της Τουρκίας, των Η.Π.Α., της Κίνας, της Γερμανίας, παράλληλα με την Ευρωπαϊκή προοπτική στην περιοχή, αποτελούν απλούς δείκτες της νέας δυναμικής στο χώρο. Ο διαπιστωμένος υποθαλάσσιος αλλά και ο θαλάσσιος πλούτος στην περιοχή αποτελούν αποδείξεις για την αυξανόμενη σημασία της περιοχής.
Ο δημιουργικός αγώνας για την συγκρότηση και την ανάπτυξη των αναγκαίων συλλογικών υποκειμένων, στην οικονομία, τον τουρισμό, την αναπτυξιακή προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και πλούτου, ο δημιουργικός αγώνας για την ανάπτυξη συλλογικών υποκειμένων που θα που θα αξιοποιήσουν τις ιστορικές ευκαιρίες μιας ισόρροπης ευρωπαϊκής ανάπτυξης προς τον αδριατικό νότο και τα δυτικά Βαλκάνια, που θα υπηρετήσουν τα εθνικά συμφέροντα αριστοποιώντας το ρόλο της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, στη περιοχή, είναι περισσότερο εν δυνάμει καρποφόρος και χρήσιμος αλλά και πιο αναγκαίος παρά ποτέ. Αν ο αγώνας αυτός δεν κερδηθεί τότε αναγκαστικά και αναπότρεπτα η αναπτυξιακή διαδικασία θα περάσει σε ξένα χέρια, στις ξένες πολυεθνικές.
Αδυναμίες – Δυνατότητες της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων:
Από τον κατακερματισμό στην συνοχή.
Στο πλαίσιο μιας ριζοσπαστικής θεώρησης, οι αδυναμίες και οι δυνατότητες της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων αλληλοκαθορίζονται.
Η έλλειψη γεωγραφικής συνέχειας θεωρείται αδυναμία στην αναπτυξιακή προοπτική της περιφέρειας, αλλά η ύπαρξη ενός ανεκμετάλλευτου θαλάσσιου χώρου και πλούτου που ενώνει τα Νησιά της περιφέρειας και την Περιφέρεια με την ευρύτερη περιοχή, οριζόντια και κάθετα, προσφέρει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες.
Η Ανυπαρξία οργανικής ενότητας τομέων και κλάδων παραγωγικής δραστηριότητας, η μόνο-καλλιέργεια και η κρίση του παραδοσιακού τουρισμού αποτελούν αδυναμίες.
Όμως αυτές οι αδυναμίες αποκαλύπτουν τις κατευθύνσεις που πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας. Αποκαλύπτουν τη καθοριστική ανυπαρξία συλλογικού αναπτυξιακού υποκειμένου, πραγματικού αναπτυξιακού προγραμματισμού, αναπτυξιακού διαλόγου, πραγματικής εμπειρίας σε συμμετοχικό και δεσμευτικό προγραμματισμό.
Οι ευκαιρίες για νέα τουριστική επιχειρηματικότητα, σε νέες μορφές τουρισμού με βιώσιμη ζήτηση είναι δεδομένες. Οι τοπικοί και περιφερειακοί πόροι είναι δεδομένοι. Η περιορισμένη απορρόφηση διαθέσιμων κοινοτικών πόρων είναι αποκαλυπτική.
Η καθοριστική υστέρηση, στην αναπτυξιακή διαδικασία, εντοπίζεται στην έλλειψη επαρκούς ανθρώπινου και κοινωνικού κεφαλαίου όσο και στην ανεπάρκεια των υπαρχόντων αναπτυξιακών και συλλογικών θεσμών και φορέων.
Ο μέχρι και χθες ενδο-νησιωτικός κατακερματισμός, με τους πολλούς Δήμους ανά νησί, κατέστρεφε τη δυνατότητα ενός προγραμματισμού πνοής και μας κληροδότησε αδυναμίες, πολιτικής και οικονομικής υπανάπτυξης, που απαιτούν σκληρή δουλειά για να ξεπεραστούν με την αξιοποίηση της περιφέρειας, με τη θεσμοθετημένη συνεργασία των Καλλικρατικών Δήμων, την ομοσπονδιακή ανασυγκρότηση των φορέων, κοινωνικών επιστημονικών, επαγγελματικών κλπ, των νησιών.
Η εξωγενής τουριστική μεγέθυνση στηριγμένη σε ξένους tour operators. Η ανυπαρξία ενιαίων φορέων τουριστικής οικονομικής ανάπτυξης, γεννά την ανάγκη, προσφέρει την ευκαιρία, για τη διαμόρφωση περιφερειακών φορέων και θεσμών, φορέων ενδογενούς ανάπτυξης, φορέων που θα προγραμματίσουν και θα εφαρμόσουν διατομειακές-διακλαδικές συνεργασίες ανάπτυξης.
Η ανυπαρξία δικτύων δια-νησιωτικής επικοινωνίας, συγκοινωνιών–μεταφορών, τηλεδιασκέψεων κτλ, αποτελεί την ευκαιρία της χρησιμοποίησης των καλών πρακτικών άλλων περιοχών για την αποδοτικότερη και οικονομικότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων, την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της υπάρχουσας εμπειρίας.
Ο τεράστιος πλούτος δημοτικής-δημόσιας περιουσίας, ο τεράστιος πλούτος κληροδοτημάτων, Αρχείων, Μουσείων, αναμένει τα αναγκαία και ικανά αναπτυξιακά υποκείμενα που θα τον αναδείξουν και θα τον διαχειριστούν. Ο πλούτος αυτός αναμένει: Διαφάνεια, αξιοκρατία, αφοσίωση, συναγωνισμό προσφοράς, ενεργό συσπείρωση των καλύτερων τοπικών δυνάμεων. Αναμένει την οριστική αποθεραπεία και απαλλαγή του τοπικού πολιτικού συστήματος, της πολιτικής ζωής, από τα μικροκομματικά σύνδρομα down, απαλλαγή και αποθεραπεία από τα σύνδρομα κατοχής, νομής, και εμπορίας του δημόσιου πλούτου και της εξουσίας.
Ο τεράστιος άϋλος πλούτος, ιστορικών διεθνών σχέσεων, όλων των νησιών αλλά και του καθενός ξεχωριστά, αποτελεί κεφάλαιο που παραμένει αναξιοποίητο και περιμένει την αξιοποίηση του.
Προϋποθέσεις αξιοποίησης των υλικών και των άυλων πόρων είναι:
Ο ουσιαστικός, αλλά και συμμετοχικός σχεδιασμός του πενταετούς Επιχειρησιακού Προγράμματος που προβλέπεται για τις Περιφέρειες και τους Δήμους.
Ένα αναγεννημένο πολιτικό σύστημα που δεν καθηλώνει, δεν ευνουχίζει, δεν κατακερματίζει τους κοινωνικούς φορείς, τους επαγγελματικούς φορείς, δεν πατρονάρει στελέχη και φορείς, δεν προσπαθεί να επιβάλλει τον κομματικό μηχανισμό στην κοινωνική ηγεσία ούτε τους ημέτερους υποτακτικούς, στην ηγεσία των φορέων. Αντίθετα, εμπλουτίζει το στελεχιακό του δυναμικό από τα καταξιωμένα, στην κοινωνία, μέλη του.
Το πέρασμα από τα κόμματα των οπαδών και των μηχανισμών νομής της εξουσίας, σε κόμματα υπεύθυνης συμμετοχής και ανάπτυξης είναι αποφασιστικής και καθοριστικής σημασίας προϋπόθεση, για την αξιοποίηση των ευκαιριών, των συγκριτικών πλεονεκτημάτων, κάθε τοπικής κοινωνίας και την μετατροπή των μειονεκτημάτων σε πλεονεκτήματα, με ένα λόγο για την έξοδο από το τέλμα της παρακμής και της σήψης.
Χωρίς ένα αναγεννημένο ήθος εργασίας και συνεργασίας μέσα στους πολιτικούς φορείς, στους συμμετοχικούς φορείς, στη σχέση πολιτικών φορέων και κοινωνικού κινήματος, ο φαύλος κύκλος της πολιτικής παρακμής θα βαθαίνει και το πολιτικό σύστημα θα καθηλώνει την κοινωνία αντί να στηρίζει την ανάπτυξη της.
Η επιστημονική τεκμηρίωση του πολιτικού λόγου, η υπερκομματική και δικομματική συστράτευση σε ένα αναπτυξιακό όραμα που θα υπηρετείται από συγκεκριμένα τοπικά σύμφωνα ανάπτυξης, από συγκεκριμένα πενταετή προγράμματα.
Οι καρποί του μέχρι και σήμερα κυρίαρχου πολιτικού και οικονομικού μοντέλου, αποτελούν επαρκή απόδειξη της αδήριτης ανάγκης ριζικών αναγεννητικών αλλαγών.
Ούτε ο καταγγελτικός, ούτε ο ηθικολογικός λόγος αρκούν για την ανασυγκρότηση της οικονομίας, εθνικής, περιφερειακής τοπικής, δεν αρκούν για την αλλαγή των συσχετισμών, κοινωνικής και πολιτικής δύναμης
Προτεινόμενες αναπτυξιακές προτεραιότητες και στόχοι:
Η προτεραιότητα δεν πρέπει να δοθεί στην παρουσίαση ή και την επιλογή των επιμέρους έργων, υποδομών, υπηρεσιών, νέων αναπτυξιακών ιδεών που πρέπει να ολοκληρωθούν, να χρηματοδοτηθούν, αλλά (όπως τονίσαμε και στο προτεινόμενο περιφερειακό μοντέλο) στην δημιουργία νέων περιφερειακών αναπτυξιακών υποκειμένων, νέων περιφερειακών αναπτυξιακών δικτύων, συνεργασιών υπαρχόντων φορέων.
Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει αδογμάτιστα να δοθούν ευκαιρίες και κίνητρα σε όλους τους τομείς και φορείς της οικονομίας, την ιδιωτική πρωτοβουλία, την κοινωνική οικονομία, τις συνεργασίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί:
Στην συγκρότηση της ανθρώπινης, θεσμικής υποδομής που είναι αναγκαία για την διαμόρφωση και την παρακολούθηση, ενός υλοποιήσιμου πενταετούς επιχειρησιακού προγράμματος με συγκεκριμένους, ιεραρχημένους, αλληλοεξυπηρετούμενους στόχους, που θα εντάσσονται στο συγκεκριμένο αναπτυξιακό όραμα.
Στη διασφάλιση διαπεριφερειακών και διακρατικών δικτυώσεων με προοπτική την διαπεριφερειακή συνεργασία και την διαπεριφερειακή διεκδίκηση κονδυλίων.
Στην βελτίωση της δυνατότητας σωστής και αποτελεσματικής απορρόφησης κοινοτικών πόρων.
Στην διαμόρφωση ενός αναπτυξιακού οράματος, μιας αναπτυξιακής στρατηγικής, μιας αναπτυξιακής νοοτροπίας και ψυχολογίας, στην διαμόρφωση και την υλοποίηση της οποίας θα συμμετέχουν από την τοπική εκκλησία, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τους φορείς της παιδείας, μέχρι το Τεχνικό και το Εμπορικό Επιμελητήριο, από τους επιστημονικούς συλλόγους μέχρι τους επαγγελματικούς, τους πολιτιστικούς, τους οικολογικούς φορείς.
Το μέγα ζητούμενο στην αναπτυξιακή στοχοθέτηση είναι το ξεπέρασμα των εμποδίων και η απόκτηση της κοινωνικής βούλησης και πείρας, για το σχεδιασμό και την υλοποίηση τοπικών και περιφερειακών συμφώνων ανάπτυξης ενταγμένων στην υλοποίηση των πενταετών επιχειρησιακών προγραμμάτων και υπηρετούντων το τοπικό και το περιφερειακό αναπτυξιακό όραμα.
Προσπάθεια θεσμοθέτησης διαλόγου και δυκτίωσης
Περιφερειαρχών και Περιφερειών
Μια τέτοια δικτύωση μπορεί να στοχεύει σε:
Διαπεριφερειακές συνδυασμένες μεταφορές, στην Αδριατική και το Ιόνιο.
Διαπεριφερειακά προγράμματα για την βιώσιμη αλιεία στην περιοχή και την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος.
Διαπεριφερειακή τουριστική συνεργασία και προβολή.
Διαπεριφερειακή διεκδίκηση κονδυλίων για την ανάδειξη ιστορικών και πολιτιστικών διαδρομών, ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, στην ευρύτερη περιοχή.
Ενδοπεριφερειακή και διαπεριφερειακή συνεργασία επισκόπων και εκκλησιών.
Ενθάρρυνση της συνεργασίας των επισκόπων των Ιονίων Νήσων με άμεσους στόχους:
o Την από κοινού προώθηση του θρησκευτικού τουρισμού, τη συνεργασία για αξιοποίηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας.
o Τη συνεργασία με σκοπό την ανάδειξη των Ιονίων σε κέντρο διαλόγου και συνεργασίας των Εκκλησιών της ευρύτερης περιοχής με σκοπούς, πχ την καταπολέμηση της βίας, την καταπολέμηση της παιδικής εκμετάλλευσης, των ναρκωτικών.
Η διασφάλιση της καλύτερης δυνατής συνοχής της περιφέρειας αποτελεί τον πρώτιστο αναπτυξιακής σημασίας στόχο.
Συνοχή σε επίπεδο Κοινοβουλευτικής ηγεσίας
Θεσμοθέτηση στοχευμένης διακομματικής συνεργασίας των βουλευτών των νησιών με ελάχιστους στόχους, την από κοινού προώθηση επιδιώξεων κοινής αποδοχής και ευρύτερους στόχους την προσπάθεια καθιέρωσης μιας ετήσιας συνάντησης κοινοβουλευτικών εκπροσώπων της ευρύτερης περιοχής στα Ιόνια.
Συνοχή σε επίπεδο Καλληκρατικών Δήμων. Ουσιαστική λειτουργεία και αξιοποίηση της ΤΕΔΚ Ιονίων Νησων. Θεσμοθέτηση συνεργασίας μεταξύ Περιφερειακού Συμβουλίου και ΤΕΔΚ Ιονίων Νήσων.
Προσπάθεια καθιέρωσης συναντήσεων (ή και τηλεδιασκέψεων), των Ιονίων Δημάρχων, των αντιδημάρχων οικονομικών, ανάπτυξης, πολιτισμού, προστασίας περιβάλλοντος. Μια τέτοια δια-δημοτική, δια-δημαρχιακή συνεργασία μπορεί να καταστήσει την λειτουργία της Περιφερειακής Επιτροπής Διαβούλευσης ουσιαστική και αποτελεσματική.
Συνοχή σε επίπεδο επικοινωνίας
Σε επίπεδο Περιφέρειας και των υπηρεσιών της, των Υπηρεσιών των Δήμων. Η διασφάλιση δυνατοτήτων και υποδομών, τηλεσυνδέσεων και τηλεδιασκέψεων, η διασφάλιση άμεσης επικοινωνίας φορέων, του Δημοσίου, του κοινωνικού και ιδιωτικού τομέα, επιστημονικών και επαγγελματικών φορέων, θα σημάνει μια νέα εποχή για την περιφέρεια. Δυνατότητες αναπτυξιακού σχεδιασμού, συντονισμού, συνεργασίας.
Συνοχή σε επίπεδο συγκοινωνίας και μεταφορών
Η διασφάλιση της συνοχής μέσω του καλύτερου δυνατού δικτύου συνδυασμένων μεταφορών, διακρατικών μεταφορών, βορρά–νότου, μεταφορών ενδοπεριφερειακών, διαπεριφερειακών. Αξιοποίηση κάθε δυνατού πόρου και προγράμματος σε αυτή την κατεύθυνση. Μια τέτοια προσέγγιση δίνει πραγματικά περιεχόμενο στο αίτημα για το μεταφορικό ισοδύναμο. Μια τέτοια πολιτική μπορεί να δομηθεί βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα.
Θέτοντας ως οραματικό στόχο την αποκατάσταση της προψυχροπολεμικής συγκοινωνίας της βόρειας Ευρώπης μέσω Τεργέστης προς τον νότο, (Αδριατική, Ιόνιο, Μεσόγειος), και ελάχιστο στόχο την καθιέρωση του θεσμού του θαλάσσιου λεωφορείου για τις παράκτιες συγκοινωνίες των νησιών και την αξιοπρεπή και σύγχρονη διασύνδεση τόσο των νησιών μεταξύ τους, όσο και των νησιών με τις ηπειρωτικές ακτές.
Συνοχή φορέων και θεσμών
Ενθάρρυνση της Ομοσπονδιοποίησης φορέων της οργανωμένης κοινωνίας των πολιτών από το επίπεδο των Επιμελητηρίων και των επιστημονικών Φορέων στο επίπεδο των πολιτιστικών οικολογικών κινημάτων των επαγγελματικών φορέων. Η προώθηση της χρήσης των σύγχρονων τεχνολογιών τηλεπικοινωνίας για την επικοινωνία μεταξύ σχολείων, φορέων, θα αποτελέσει καταλύτη για αυτή την τόσο απαραίτητη (για κοινή δράση, περιφερειακό σχεδιασμό, περιφερειακό προγραμματισμό) συνοχή.
Συνοχή για την αποτελεσματικότητα
Η βελτίωση της συνοχής της Περιφέρειας θα υπηρετήσει τον καλύτερο δυνατό σχεδιασμό και την εφαρμογή του πολυκεντρικού μοντέλου ανάπτυξης. Θα αποτελέσει ουσιαστικό υπόβαθρο για πραγματικό συμμετοχικό σχεδιασμό, για την διαφανέστερη και αποτελεσματικότερη απορρόφηση κοινοτικών πόρων. Θα μας επιτρέψει να θέσουμε και να επιδιώξουμε την πραγμάτωση στόχων όπως
Η αναγέννηση αποφασιστικής σημασίας θεσμών όπως τα εμπορικά επιμελητήρια, με στόχο τη στήριξη της μικρομεσαίας επιχείρησης, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της, την στήριξη διακλαδικών, διατομεακών συνεργασιών, μεταξύ μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την προώθηση των τοπικών συμφώνων ανάπτυξης, την ενίσχυση της ενδογενούς ανάπτυξης και την ανάδειξη τοπικής οικονομικής ηγεσίας.
Η ενεργοποίηση η ενδυνάμωση, η πλήρης ανασυγκρότηση υπηρεσιών όπως η Πολιτική Προστασία και η Παλλαϊκή Άμυνα ώστε να καταστούν ικανές να διασφαλίσουν καθολική κοινωνική συμμετοχή και ικανότητα αποτελεσματικής αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών.
Η αξιοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Ιονίου Παν/μίου και ΤΕΙ ως αναπτυξιακών στρατηγικών εταίρων της Περιφέρειας. Διαμόρφωση υγιούς και διαφανούς πλαισίου σχέσεων μαζί τους, αρχής γενομένης από την απαίτηση να αρχίσουν επί τέλους οι διδάσκοντες να ζουν στα Ιόνια.
Η προσπάθεια δημιουργίας τμημάτων διεθνούς ενδιαφέροντος, αγγλόφωνων τμημάτων, η και η δημιουργία θερινών τμημάτων διεθνούς ενδιαφέροντος.
Η στήριξη του Ιόνιου Παν/μίου για τη δημιουργία του τμήματος Ασιατικών Σπουδών.
Η Στήριξη του Ιονίου για τη δημιουργία Κέντρου–Ινστιτούτου Πρόληψης και Αντιμετώπισης κρίσεων.
Η στήριξη της προσπάθειας του Ιονίου Παν/μίου και του κέντρου UNESCO του Ιονίου για τη συγκέντρωση των Αρχείων του Ιωάννη Καποδίστρια.
Η χάραξη περιφερειακής και διαπεριφερειακής στρατηγικής για την αξιοποίηση του θαλάσσιου πλούτου, του αλιευτικού πλούτου, του θαλάσσιου τουρισμού.
Η οργανική αναπτυξιακή διασύνδεση των τομέων και κλάδων της παραγωγής, τουρισμού, γεωργίας, μεταποίησης, αλιείας, πολιτισμού.
Η διασφάλιση οργανωτικής υποδομής στην περιφέρεια, που θα επιτρέψει την προώθηση της πρακτικής των συμβολαιακών εξαγωγών στην Περιφέρεια, για το ελαιόλαδο.
Η συγκρότηση ενός προγράμματος εθνικών και διεθνών αναπτυξιακών σχέσεων της περιφέρειας και του κάθε νησιού ξεχωριστά.
Όσο ουσιαστικότερη η ενδοπεριφερειακή συνοχή τόσο περισσότερο καρποφόρα η διαπεριφερειακή παρέμβαση και δράση.
Αναπτυξιακά εργαλεία
τοπικά Σύμφωνα Ανάπτυξης
περιφερειακά Σύμφωνα Ανάπτυξης
διαπεριφερειακά, διακρατικά Σύμφωνα Ανάπτυξης
πενταετή επιχειρησιακά προγράμματα
τομειακά, περιφερειακά, κοινοτικά προγράμματα
αξιοποίηση στο έπακρο των καλλικρατικών δήμων και των διαδημοτικών συνεργασιών σε επίπεδο περιφέρειας
αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και της περιουσίας των Ιδρυμάτων
τοπικός και περιφερειακός αναπτυξιακός διάλογος
Κάλεσμα για την απαρχή και την εδραίωση ενός αναγεννητικού, συμμετοχικού και αναπτυξιακού κλήματος στην πολιτική αντιπαράθεση και τον πολιτικό ανταγωνισμό. Κάλεσμα για την μετατροπή της τοπικής και της Περιφερειακής μας πολιτικής σε συναγωνισμό προσφοράς, από πόλεμο φθοράς που είναι σήμερα. Κάλεσμα για ένα δημιουργικό συναγωνισμό αναγέννησης της δημιουργικής συμμετοχής των πολιτών και των φορέων στην χάραξη τον σχεδιασμό την υλοποίηση πολιτικών.
Στρατηγικές συνεργασίες
Με τα ΑΕΙ και ΤΕΙ
Με την Εκκλησία, (καταρχήν) για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού. Η Εκκλησία μπορεί να καταστεί σημαντικός στρατηγικός, αναπτυξιακός εταίρος της Περιφέρειας.
Με τον περιφερειακό ελληνισμό της ελλαδικής και παγκόσμιας διασποράς
Με πολιτιστικούς φορείς, ερευνητικά ιδρύματα, καταναλωτικούς συνεταιρισμούς της ΕΕ και του κόσμου, όπου υπάρχει ενδιαφέρον.
Με ενδιαφερόμενους φορείς για την προώθηση της πρακτικής των συμβολαιακών εξαγωγών
Με Δήμους και Περιφέρειες ανά τον κόσμο, όπου η ιστορία και η δράση ανθρώπων και φορέων, τις συνδέει με τα Επτάνησα.
Εθνική στρατηγική για μία νέα σχέση, και ένα νέο ρόλο της Ελλάδας στην ΕΕ.
Η αξιοποίηση του ελληνικού πολιτισμού από την σύγχρονη Ελλάδα ασφαλώς δε σημαίνει περισσότερα έσοδα από τις επισκέψεις στα μουσεία και περισσότερους τουρίστες σε μια μουσειακή Ελλάδα, σε μια Ελλάδα «μούμια» της ιστορίας της.
Δεν σημαίνει ωραιοποιημένη επαιτεία στο όνομα της αρχαιολατρίας.
Σημαίνει ενεργό συμμετοχή και πρωτοβουλίες της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό διάλογο για την ανασυγκρότηση (οικονομική, πολιτική, πολιτισμική) της Ευρώπης, με αξιοποίηση των διαχρονικής άξιας, ελληνικών οικουμενικών ιδανικών.
Σημαίνει την κατάδειξη στην παγκόσμια κοινότητα ότι δεν αποτελούμε ανάξιους κληρονόμους, μιας βαριάς κληρονομιάς, αλλά αποφασισμένους, αγωνιστικά, να κατακτήσουμε, στην παγκόσμια κοινωνία, μια θέση αντάξια των παραδόσεων μας, μια θέση ισότιμης συμμετοχής. Ότι έχουμε συνείδηση της ελληνικής ιστορικής εμπειρίας και της χρησιμότητας της για την έξοδο τόσο, από τα εθνικά μας αλλά από και τα πανανθρώπινα αδιέξοδα.
Ο Ευρωπαϊκός διάλογος για μια Ευρώπη ισονομίας ισηγορίας και ισοπολιτείας μπορεί να αρχίσει από την Ελλάδα, μπορεί να αρχίσει με πρωτοβουλία της Ελλάδας, μπορεί να διεξαχθεί στην Ελλάδα.
Το αίτημα κάθε συνειδητοποιημένου Ευρωπαίου, ουσιαστικά το πανευρωπαϊκό αίτημα για ένα νέο μοντέλο ευρωπαϊκής οικονομικής ανάπτυξης που θα υπηρετεί την ευρωπαϊκή συνοχή, ως ακρογωνιαίο λίθο της ευρωπαϊκής αναπτυξιακής στρατηγικής, αλλά και της Ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας.
Η Ασιατικοποίηση του κόστους παραγωγής στην Ευρώπη δε θα την καταστήσει ανταγωνιστικώτερη. Θα τη βυθίσει σε μια μακρά περίοδο ταξικών συγκρούσεων, σε παρακμή των ευρωπαϊκών πόλεων, σε κάθετη άνοδο του ήδη καλπάζοντος αντιπαραγωγικού κόστους, κατάρρευσης του κοινωνικού ιστού και του κόστους αστυνόμευσης. Η διάλυση της Ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης, η ασιατικοποίηση της ευρωπαϊκής κοινωνικής πυραμίδας, δε θα διασφαλίσει παγίωση και σταθερότητα κοινωνικής και πολιτικής ηγεμονίας. Αντίθετα θα οδηγήσει στην απόλυτη απαξίωση από ό,τι εμφανίστηκε και ό,τι παραμένει ως ευρωπαϊκή πολιτιστική υπεροχή.
Εθνική στρατηγική διαμόρφωσης ενδο-ευρωπαϊκών συμμαχιών με στόχο:
Ένα νέο μοντέλο ευρωπαϊκής ανάπτυξης που θα μειώνει τις ενδοευρωπαϊκές και περιφερειακές ανισότητες, θα διασφαλίζει ένα μίνιμουμ συμπληρωματικότητας των Ευρωπαϊκών περιφερειακών αναπτυξιακών στρατηγικών θα καθιστά την Ευρωπαϊκή οικονομία και κοινωνία συνεκτικότερη. Θα καθιστά το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο, αλλά και την Ευρωπαϊκή οικονομία ανταγωνιστικώτερη απέναντι στις ΗΠΑ και την Ασία.
Η απαίτηση για τη διασφάλιση των συνόρων μεταξύ των μελών της ΕΕ και μεταξύ των μελών, κάθε συμμαχίας, όπως και της δικής μας, μπορεί σήμερα να αποδώσει καρπούς και να αποδεσμεύσει πόρους από την άμυνα για την περιφερειακή ανάπτυξη. Μια τέτοια προσπάθεια μπορεί κάλλιστα να συμβαδίζει και με την προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης των όποιων διαφορών προκύπτουν από απαιτήσεις γειτόνων. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούμε να αφηνόμαστε στην καλή προαίρεση των γειτόνων και μόνο και να μην αξιοποιούμε ευρωπαϊκούς, συμμαχικούς και διεθνείς θεσμούς.
Οφείλουμε να αγωνιστούμε ως χώρα σε συνεργασία με τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου αλλά και κάθε ενδιαφερόμενη χώρα για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού αντικειμενικού και αξιόπιστου συστήματος αξιολόγησης του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και των ευρωπαϊκών οικονομιών.
Συνταγματική κατοχύρωση
Συνταγματική κατοχύρωση της μη πώλησης εθνικής, δημοτικής και εκκλησιαστικής γης και περιουσίας. Ούτε το κράτος, ούτε ο Δήμος, ούτε η Εκκλησία νομιμοποιούνται να λειτουργούν ως ιδιοκτήτες, με την έννοια του Αστικού Δικαίου, στη σχέση τους με τον πλούτο που τους κληροδότησαν οι προηγούμενες γενεές. Δικαιούνται και υποχρεούνται να είναι και να λειτουργούν ως θεματοφύλακες, ως διαχειριστές και όχι ως ιδιοκτήτες. Δικαιούνται να διαχειρίζονται ως λογοδοτούντες, ελεγχόμενοι και ανακαλούμενοι θεματοφύλακες. Δεν δικαιούνται να εκποιούν.
Καμία γενιά δε δικαιούται, μέσω των εκπροσώπων της, να εκποιεί όσα προηγούμενες γενιές της κληροδότησαν. Οι ιδιοτικοποιήσεις του μνημονίου, ας είναι οι τελευταίες στην ελληνική ιστορία. Έγιναν με σκοπό την απαλλαγή και την απελευθέρωση των επερχόμενων γενεών από ένα καθηλωτικό χρέος. Εφόσον η γενιά μας είναι εκείνη η οποία θα βαρυνθεί με την ευθύνη των ιδιωτικοποιήσεων, ως μέτρων εθνικής ανάγκης, ας αναλάβει και την ευθύνη του χαρακτηρισμού του εθνικού πλούτου ως αναπαλοτρίωτου. Αξιοποιήσιμου μεν, αναπαλοτρίωτου δε.
