Γράφει ο Μπορμπότης Γιάννης
Μέλος της ΝΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ
Μέλος της ΕΛΜΕ Κέρκυρας
Τρεις ειδήσεις σχετικά με τον ΟΠΑΠ (Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου) ήταν αυτές που αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για το συγκεκριμένο άρθρο.
Η αρχή έγινε στις 20 Μαΐου όταν και ανακοινώθηκε από τα ΜΜΕ ότι στην εταιρεία ΟΠΑΠ Α.Ε. υπεγράφη η πρώτη συλλογική σύμβαση εργασίας στο Δημόσιο τομέα. Οι
συνομιλίες είχαν ξεκινήσει εδώ και μήνες (με προτροπή της κυβέρνησης) μετά και την ψήφιση του σχετικού νόμου. Η σύμβαση αυτή είναι ξεκάθαρο ότι εφαρμόζει τις κυβερνητικές κατευθύνσεις αφού προβλέπει τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων της επιχείρησης κατά 14% σε βάθος τριετίας. Επίσης, παρά τη μείωση μισθών, προβλέπει την αύξηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας από 7,5 σε 8 ώρες. Όλες οι ρυθμίσεις ισχύουν για τους μόνιμους υπαλλήλους στον ΟΠΑΠ, οι οποίοι φθάνουν τους 240. Οι υπόλοιποι 700 υπάλληλοι της θυγατρικής "ΟΠΑΠ Υπηρεσίες" απασχολούνται με άλλο καθεστώς, ως πρώην ημερομίσθιοι (συμβάσεις εργασίας μιας ημέρας!!!) όπου πολλοί έχουν ήδη υπογράψει ατομικές συμβάσεις εργασίας. Όπως καταλαβαίνετε στους τελευταίους δεν χρειάστηκε κάποια εμπνευσμένη παρέμβαση αφού ήδη ζουν σε εργασιακό Μεσαίωνα…
Έσπευσαν κυβερνητικοί παράγοντες και ειδήμονες των ΜΜΕ να εκθειάσουν τη σύμβαση αυτή και προέτρεψαν να γίνει παράδειγμα προς μίμηση αφού με τέτοιες θαρραλέες κινήσεις (χαρακίρι θα έλεγα εγώ) μπορεί να σωθεί το κράτος. Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά, πολλοί εργαζόμενοι «τσίμπησαν» και ενστερνίστηκαν την άποψη αυτή. «Αν είναι να σωθεί η εταιρεία από την καταστροφή χρειάζονται και αυτά», «ας γίνει μια θυσία για το καλό όλων μας».
Η επόμενη είδηση ήρθε 3 μέρες μετά, με τις διαρροές για τις αποκρατικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών και την πώλησή τους σε ιδιώτες. Στον ΟΠΑΠ το κράτος κατέχει το 34% των μετοχών και έχει σαν στόχο να πουλήσει ολόκληρο το ποσοστό μέσα στο 2012. Η πώληση των κρατικών επιχειρήσεων έχει προβληθεί (με τον κλασσικό τρόπο της μιντιακής προπαγάνδας και της πίεσης από το εξωτερικό) ως αναγκαία για τη σωτηρία της Ελλάδας. Οπότε, ο ΟΠΑΠ θα πρέπει να «αξιοποιηθεί» με τη σειρά του ώστε να πάρουμε τις επόμενες δόσεις του δανείου και να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Έτσι και αλλιώς προσπαθούν χρόνια να μας πείσουν ότι το δημόσιο είναι ανίκανο να λειτουργήσει μία εταιρεία, πόσο μάλλον να τη λειτουργεί και να είναι και κερδοφόρα…
Κάπου εδώ έρχεται η τελευταία είδηση στις 24 Μαΐου, όταν η εταιρεία ΟΠΑΠ Α.Ε. ανακοίνωσε τα κέρδη και τις πωλήσεις της για το πρώτο τρίμηνο του 2011. Ε ναι λοιπόν, είχε δίκιο η κυβέρνηση, ο ΟΠΑΠ βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού… Μικρή ήταν τελικά η μείωση των μισθών μπροστά στην οικονομική δυσπραγία των οργανισμού. Όχι το 2012 αλλά και αύριο αν μπορούμε να τον πουλήσουμε μήπως και γλιτώσουμε από αυτό το βραχνά… Με συγχωρείτε για την ειρωνεία αλλά ίσως η συνέχεια και πάνω από όλα τα παρακάτω νούμερα με δικαιολογήσουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της επιχείρησης, ο ΟΠΑΠ για το πρώτο τρίμηνο του 2011 (το ξαναγράφω: πρώτο τρίμηνο μόνο) είχε καθαρά κέρδη 166,9 εκ. ευρώ ενώ οι πωλήσεις του ανήλθαν στα 1,121 δις ευρώ.
Όχι δεν έχετε κάνει κάποιο λάθος. Αυτός ο κερδοφόρος Οργανισμός είναι που ανακοίνωσε τη μείωση των μισθών των εργαζομένων κατά 14%. Αυτόν τον κερδοφόρο Οργανισμό είναι που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ότι θα τον ξεπουλήσει.
Το παράδειγμα του ΟΠΑΠ δείχνει νομίζω ξεκάθαρα, αυτό που από την αρχή της καπιταλιστικής κρίσης λέει το ΚΚΕ, ότι το χρέος και η κρίση είναι απλώς προσχήματα έτσι ώστε να υλοποιηθούν τα ήδη αποφασισμένα σχέδια του κεφαλαίου με μεγαλύτερη ένταση και ταχύτητα.
Οι μειώσεις των μισθών και η αύξηση των ωρών εργασίας δεν έγιναν για να σωθεί η εταιρεία. Λεν το λέω εγώ, τα νούμερα… Έγιναν γιατί μέσω αυτών των αλλαγών θα μπορούν έτσι να κερδίζουν ακόμη περισσότερα από την εκμετάλλευση των εργαζομένων (αύξηση του ποσοστού της υπεραξίας σύμφωνα με την πολιτική οικονομία που την ξέρουν πολύ καλά). Το ξεπούλημα – «αξιοποίηση» της εταιρίας δε θα γίνει γιατί αυτή περνάει κάποια περίοδο κρίσης και ζημιώνει το ελληνικό κράτος. Δε θα γίνει για να πληρωθεί το χρέος της Ελλάδας, αλλά για να εκπληρωθεί το δικό της χρέος προς την πλουτοκρατία. Ποιο είναι το χρέος της κυβέρνησης; Μα να παραδώσει απευθείας την «κότα που γεννά τα χρυσά αυγά».
Δύο πληροφορίες της τελευταίας στιγμής.
1: Τα σωματεία εργαζομένων του ΟΠΑΠ κήρυξαν απεργία αντιδρώντας στην ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ… Είναι οι ίδιοι συνδικαλιστές που πριν λίγες μέρες υπέγραψαν για τις μειώσεις των συναδέλφων τους. Ξεκάθαρος όσο ποτέ ο διχαστικός ρόλος του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων με αγωνιστικές φανφάρες ενώ παράλληλα τους σκάβουν τον λάκκο.
2: Δωρεά ύψους 3.600.000 ευρώ θα δοθεί από τον ΟΠΑΠ ("στο πλαίσιο του προγράμματος μεγάλων δράσεων για τον πολιτισμό, το οποίο υλοποιείται σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού") στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης για να διοργανώσει έκθεση για το Βυζάντιο. Τελικά λεφτά υπάρχουν;
συνομιλίες είχαν ξεκινήσει εδώ και μήνες (με προτροπή της κυβέρνησης) μετά και την ψήφιση του σχετικού νόμου. Η σύμβαση αυτή είναι ξεκάθαρο ότι εφαρμόζει τις κυβερνητικές κατευθύνσεις αφού προβλέπει τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων της επιχείρησης κατά 14% σε βάθος τριετίας. Επίσης, παρά τη μείωση μισθών, προβλέπει την αύξηση του ημερήσιου χρόνου εργασίας από 7,5 σε 8 ώρες. Όλες οι ρυθμίσεις ισχύουν για τους μόνιμους υπαλλήλους στον ΟΠΑΠ, οι οποίοι φθάνουν τους 240. Οι υπόλοιποι 700 υπάλληλοι της θυγατρικής "ΟΠΑΠ Υπηρεσίες" απασχολούνται με άλλο καθεστώς, ως πρώην ημερομίσθιοι (συμβάσεις εργασίας μιας ημέρας!!!) όπου πολλοί έχουν ήδη υπογράψει ατομικές συμβάσεις εργασίας. Όπως καταλαβαίνετε στους τελευταίους δεν χρειάστηκε κάποια εμπνευσμένη παρέμβαση αφού ήδη ζουν σε εργασιακό Μεσαίωνα…
Έσπευσαν κυβερνητικοί παράγοντες και ειδήμονες των ΜΜΕ να εκθειάσουν τη σύμβαση αυτή και προέτρεψαν να γίνει παράδειγμα προς μίμηση αφού με τέτοιες θαρραλέες κινήσεις (χαρακίρι θα έλεγα εγώ) μπορεί να σωθεί το κράτος. Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά, πολλοί εργαζόμενοι «τσίμπησαν» και ενστερνίστηκαν την άποψη αυτή. «Αν είναι να σωθεί η εταιρεία από την καταστροφή χρειάζονται και αυτά», «ας γίνει μια θυσία για το καλό όλων μας».
Η επόμενη είδηση ήρθε 3 μέρες μετά, με τις διαρροές για τις αποκρατικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών και την πώλησή τους σε ιδιώτες. Στον ΟΠΑΠ το κράτος κατέχει το 34% των μετοχών και έχει σαν στόχο να πουλήσει ολόκληρο το ποσοστό μέσα στο 2012. Η πώληση των κρατικών επιχειρήσεων έχει προβληθεί (με τον κλασσικό τρόπο της μιντιακής προπαγάνδας και της πίεσης από το εξωτερικό) ως αναγκαία για τη σωτηρία της Ελλάδας. Οπότε, ο ΟΠΑΠ θα πρέπει να «αξιοποιηθεί» με τη σειρά του ώστε να πάρουμε τις επόμενες δόσεις του δανείου και να αποφευχθεί η χρεοκοπία. Έτσι και αλλιώς προσπαθούν χρόνια να μας πείσουν ότι το δημόσιο είναι ανίκανο να λειτουργήσει μία εταιρεία, πόσο μάλλον να τη λειτουργεί και να είναι και κερδοφόρα…
Κάπου εδώ έρχεται η τελευταία είδηση στις 24 Μαΐου, όταν η εταιρεία ΟΠΑΠ Α.Ε. ανακοίνωσε τα κέρδη και τις πωλήσεις της για το πρώτο τρίμηνο του 2011. Ε ναι λοιπόν, είχε δίκιο η κυβέρνηση, ο ΟΠΑΠ βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού… Μικρή ήταν τελικά η μείωση των μισθών μπροστά στην οικονομική δυσπραγία των οργανισμού. Όχι το 2012 αλλά και αύριο αν μπορούμε να τον πουλήσουμε μήπως και γλιτώσουμε από αυτό το βραχνά… Με συγχωρείτε για την ειρωνεία αλλά ίσως η συνέχεια και πάνω από όλα τα παρακάτω νούμερα με δικαιολογήσουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της επιχείρησης, ο ΟΠΑΠ για το πρώτο τρίμηνο του 2011 (το ξαναγράφω: πρώτο τρίμηνο μόνο) είχε καθαρά κέρδη 166,9 εκ. ευρώ ενώ οι πωλήσεις του ανήλθαν στα 1,121 δις ευρώ.
Όχι δεν έχετε κάνει κάποιο λάθος. Αυτός ο κερδοφόρος Οργανισμός είναι που ανακοίνωσε τη μείωση των μισθών των εργαζομένων κατά 14%. Αυτόν τον κερδοφόρο Οργανισμό είναι που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ότι θα τον ξεπουλήσει.
Το παράδειγμα του ΟΠΑΠ δείχνει νομίζω ξεκάθαρα, αυτό που από την αρχή της καπιταλιστικής κρίσης λέει το ΚΚΕ, ότι το χρέος και η κρίση είναι απλώς προσχήματα έτσι ώστε να υλοποιηθούν τα ήδη αποφασισμένα σχέδια του κεφαλαίου με μεγαλύτερη ένταση και ταχύτητα.
Οι μειώσεις των μισθών και η αύξηση των ωρών εργασίας δεν έγιναν για να σωθεί η εταιρεία. Λεν το λέω εγώ, τα νούμερα… Έγιναν γιατί μέσω αυτών των αλλαγών θα μπορούν έτσι να κερδίζουν ακόμη περισσότερα από την εκμετάλλευση των εργαζομένων (αύξηση του ποσοστού της υπεραξίας σύμφωνα με την πολιτική οικονομία που την ξέρουν πολύ καλά). Το ξεπούλημα – «αξιοποίηση» της εταιρίας δε θα γίνει γιατί αυτή περνάει κάποια περίοδο κρίσης και ζημιώνει το ελληνικό κράτος. Δε θα γίνει για να πληρωθεί το χρέος της Ελλάδας, αλλά για να εκπληρωθεί το δικό της χρέος προς την πλουτοκρατία. Ποιο είναι το χρέος της κυβέρνησης; Μα να παραδώσει απευθείας την «κότα που γεννά τα χρυσά αυγά».
Δύο πληροφορίες της τελευταίας στιγμής.
1: Τα σωματεία εργαζομένων του ΟΠΑΠ κήρυξαν απεργία αντιδρώντας στην ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ… Είναι οι ίδιοι συνδικαλιστές που πριν λίγες μέρες υπέγραψαν για τις μειώσεις των συναδέλφων τους. Ξεκάθαρος όσο ποτέ ο διχαστικός ρόλος του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων με αγωνιστικές φανφάρες ενώ παράλληλα τους σκάβουν τον λάκκο.
2: Δωρεά ύψους 3.600.000 ευρώ θα δοθεί από τον ΟΠΑΠ ("στο πλαίσιο του προγράμματος μεγάλων δράσεων για τον πολιτισμό, το οποίο υλοποιείται σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού") στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης για να διοργανώσει έκθεση για το Βυζάντιο. Τελικά λεφτά υπάρχουν;
