Κουλούρης Γεώργιος μέλος του Γραφείου της Ν.Ε
Συζητούσαμε για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του κερκυραϊκού ελαιώνα, από τις αρχές της δεκαετίας του 90. Η συζήτηση γινόταν κάτω από την ανάγκη να διασφαλίσουμε και να αυξήσουμε το αγροτικό εισόδημα, το οποίο προέρχονταν κυρίως από την ελαιοκαλλιέργεια και αυτό σε μια περίοδο ανοδικής πορείας του τουρισμού.
Τότε η μέση ετήσια τιμή του λαδιού ήταν 2,80 ευρώ το κιλό για.....
το πεντάρι.(1996).
Το κόστος παραγωγής ήταν στο μισό του σημερινού κόστους.
Το 1998 έγινε το Συνέδριο, το οποίο αφορούσε την αγροτική οικονομία και την αναδιάρθρωση του κερκυραϊκού ελαιώνα.
Οι εκτιμήσεις και τα συμπεράσματα, βασικά σωστά, πετάχτηκαν στα άχρηστα.
Από τότε άλλαξαν πολλά.
Από το 1997 μέχρι το 2002, άρχισαν να κατρακυλάει η τιμή του λαδιού.
Καταργήθηκαν οι αεροψεκασμοί, αλλά τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν τότε και σήμερα (από εδάφους), δεν έλυσαν το πρόβλημα της δακοκτονίας.
Την απογοήτευση των παραγωγών (σχεδόν 15.000 τότε) διαδέχτηκε η τάση για εγκατάλειψη, ή για μαζική και άναρχη κοπή των ελαιοδέντρων.
Είχαμε μια συγκαιριακή αύξηση της τιμής του λαδιού (2004-2006) και στη συνέχεια ξανά ελεύθερη πτώση, από το 2007 μέχρι και σήμερα.
Τα τελευταία τρία χρόνια (2009- 2011) τιμή του λαδιού κατέληξε περίπου στο 1,40 ευρώ, τιμή απαγορευτική, για να παράγει ο αγρότης και να έχει εισόδημα. Πριν πει κανείς για καλό και ποιοτικό λάδι, το παρθένο ελαιόλαδο, χωρίς οξέα, στο εμπόριο πωλείται από τους παραγωγούς κάτω από 2 ευρώ το κιλό, όταν η καλλιεργητική φροντίδα είναι πολύ υψηλότερη, από ότι να παράγεις βιομηχανικό λάδι (δηλαδή ακόμα χειρότερα).
Τα αγροεφόδια και το κόστος παραγωγής σήμερα, είναι τουλάχιστον διπλασία από το 1995-1996. Επί πλέον από το 2006, η επιδότηση αποσυνδέθηκε από την παραγωγή και δεν αποτελεί κίνητρο. Η δε αξία της είναι η μισή από την αντίστοιχη του2000. Αναπόφευκτα με αυτά τα δεδομένα, η ελαιοκαλιέργεια συνεχώς θα απαξιώνεται και ο ελαιώνας θα εγκαταλείπεται με ταχύτατους ρυθμούς. Οι νεότερες ηλικίες μόνο αν δεν έχουν ψωμί να φάνε θα ασχοληθούν. Άρα έχουν διαμορφωθεί με ευθύνη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και Ε.Ε, οι καλύτερες συνθήκες για εγκατάλειψη ή κοπή ελαιόδεντρων.
Ποιος φταίει για αυτή την κατάσταση; Μόνο όποιος θέλει να κυκλοφορεί με κλειστά μάτια, δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Της πολιτικής της ΚΑΠ που συμφώνησαν και εφαρμόζουν πιστά και τα δύο κόμματα, εναλλασσόμενα στην κυβέρνηση
Ο κ. Δένδιας και ο κ. Μωραΐτης και άλλοι τινές στελέχη της Ν Δ ή του ΠΑΣΟΚ που εμφανίζονται τώρα ως υπερασπιστές του ελαιώνα, δεν έχουν ευθύνες για την πολιτική εγκατάλειψης; Οι ίδιοι δεν υπερασπίστηκαν και πρόβαλαν αυτές τις πολιτικές; Επομένως σηκώνουν ένα θέμα (κοπή ελαιόδεντρων) από τη θέση του ενόχου ή του συνένοχου, για το κατάντημα της ελαιοκαλλιέργειας και του ηθικού αυτουργού της ανεξέλεγκτης κοπής ελαιόδενδρων. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι όσοι σήκωσαν το θέμα…, ενδιαφέρονται για την ελαιοκαλλιέργεια και το αγροτικό εισόδημα. Ο κ. Μωραΐτης, είναι ευθύς και ειλικρινής σε αυτό. Μίλησε καθαρά και δημόσια σε ραδιοφωνικό σταθμό, ότι αλλοιώνεται το περιβάλλον της Κέρκυρας. Αν δεν έβλεπε τις νταλίκες με τα ξύλα, δεν θα ενοχλούνταν. Για την εγκατάλειψη, «κουβέντα». Αλλά ποιοι κόβουν τα ελαιόδεντρα; Γιατί οι παράνομοι έμποροι χρειάζονται και «παράνομους» ιδιοκτήτες. Υπάρχουν δύο κατηγορίες παραγωγών ή πρώην παραγωγών.
Η μια, αυτοί που θέλουν να πουλήσουν τα ξύλα: Άνεργοι, εξαθλιωμένοι από την αντιλαϊκή λαίλαπα και αναζητούν τρόπους επιβίωσης, έστω και με ψίχουλα.
Η άλλη, αυτοί που αποφάσισαν να ανανεώσουν τα δένδρα τους, να τα χαμηλώσουν, για να κάνουν λίγο ποιοτικό λάδι, αφού η παραγωγή βιομηχανικού λαδιού είναι ασύμφορη και επομένως τα κατά κανόνα πανύψηλα δένδρα τους είναι οικονομικά άχρηστα.
Ως ΚΚΕ μας ενδιαφέρει, πρώτα απ’ όλα να έχουμε παραγωγή ποιοτικών προϊόντων, που να διασφαλίζουν ικανοποιητικό εισόδημα στον παραγωγό. Με την πολιτική ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, με την πολιτική της ΚΑΠ, αποκλείονται οι μικροί αγρότες της Κέρκυρας. Μόνο μεγαλοαγρότες καπιταλιστές θα μπορούν. Για τους μικρούς αγρότες η ανατροπή της σημερινής πολιτικής είναι μονόδρομος. Βεβαίως μας ενδιαφέρει και το περιβάλλον και ο κερκυραϊκός ελαιώνας είναι αρμονικά δεμένος με το περιβάλλον. Είναι αναπόσπαστο τμήμα του και συνδιαμορφώνει το κερκυραϊκό φυσικό κάλλος. Όμως θέλουμε τον ελαιώνα, καλλιεργημένο, παραγωγικό και όχι ένα απέραντο δάσος ακαλλιέργητο. Ελιές που εγκαταλείπονται, λογκιάζουν. Οι ελιές δεν φυτεύτηκαν από τους ιδιοκτήτες παραγωγούς, για να γίνουν δάσος, αλλά για να παράγουν και ως παραγωγικά δένδρα πρέπει να διατηρηθούν και να ανανεώνονται. Δεν συμφωνούμε με την ανεξέλεγκτη κοπή, την καταστροφή και την παράνομη εμπορία. Όμως, το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με αστυνομικά μέτρα. Στη βάση του είναι πολιτικό πρόβλημα στήριξης ή όχι της ελαιοκαλλιέργειας. Και όσο δεν θα λύνεται, θα αποτελεί πάντα ισχυρό άλλοθι για καταστροφή και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα.
Ακόμα και αν τα όποια αστυνομικού χαρακτήρα μέτρα περιορίσουν ή ανακόψουν την κοπή ή καταστροφή ελαιόδεντρων η ζημιά από την εγκατάλειψη θα είναι ανυπολόγιστη για τους παραγωγούς, για τον τόπο μας και φυσικά τον τουρισμό.
Έστω και τώρα χρειάζονται μέτρα όπως:
-Κατώτερη εγγυημένη τιμή του λαδιού 3 ευρώ, στο πεντάρι.(Για το ρεύμα από της ΑΠΕ, ξέρουν να δίνουν κατώτερες τιμές στους ιδιώτες παραγωγούς.)
-Μείωση κόστους παραγωγής με κατάργηση ΦΠΑ σε όλα τα αγροεφόδια
-Οδικό αγροτικό δίκτυο.
-Ζώνες πυρασφάλειας κ.α.
