Οι αποφάσεις της άτυπης Συνόδου Κορυφής μπορεί να εξασφαλίζουν περιθώρια στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, δεν συνιστούν όμως σε καμία περίπτωση έστω και μικρή ελάφρυνση στο τίμημα που επαναβεβαιώθηκε ότι θα καταβάλλουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα λαϊκά στρώματα γενικότερα, δηλαδή η πλειοψηφία της κοινωνίας. Τόσο η επιμήκυνση του δανείου της τρόικας, όσο και η μικρή μείωση των επιτοκίων του που εξασφαλίστηκε, καθώς και η δυνατότητα...
αγοράς ομολόγων μετά το 2013 κινούνται μέσα στη λογική και μόνο της εξασφάλισης των δανειστών μας, ιδίως η εγγύηση ότι θα εισπράττουν κανονικά τους τόκους στο μέλλον, έστω και αν τα χρέη αυξάνονται. Δεν σπάνε το φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης της χώρας, όπως και δεν αναιρούν την κρίση χρέους που σοβεί στην Ευρώπη.
Αντίθετα, στη βάση αυτών των αποφάσεων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδεχόμενη το “Σύμφωνο για το ευρώ” μας οδηγεί από τη λιτότητα του Μνημονίου στη διαρκή λιτότητα. Επαναβεβαιώνει έτσι την προσήλωσή της σε μια εντεινόμενη αδιέξοδη πολιτική λιτότητας και σε ένα σύνολο νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών παρεμβάσεων ως εγγυήσεων και της αποπληρωμής των χρεών, καθώς και στην ενίσχυση της ηγεμονίας των αγορών έναντι της εργασίας. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η απόφαση εκποίησης δημόσιας περιουσίας αμύθητης κοινωνικής και οικονομικής αξίας αντί 50 δισ. ευρώ.
Οι ηγέτες της ΕΕ στις Βρυξέλλες κινήθηκαν για άλλη μια φορά υπό την ηγεμονία και τον φόβο των αγορών και ειδικότατα των τραπεζών. Το λεγόμενο “Σύμφωνο για το ευρώ” είναι ένα σύμφωνο για την εξασφάλιση μακροημέρευσης της πολιτικής που αποσκοπεί στην αφαίρεση εισοδήματος και δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους, περικοπών του κράτους πρόνοιας και υποβάθμισης του περιβάλλοντος.
Η διαδρομή που επιλέγεται από την κυβέρνηση για την ελληνική οικονομία και κοινωνία δημιουργεί, με μαθηματική ακρίβεια, πολλές εκατοντάδες ανέργους και φτωχούς και συρρικνώνει την όποια πραγματική παραγωγική βάση έχει απομείνει. Αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι και μετά τα όσα αποφασίστηκαν στις Βρυξέλλες, το χρέος της Ελλάδας παραμένει δυσβάσταχτο και η διαχείρισή του είναι προοπτικά αδιέξοδη. Ακόμη και αν υλοποιηθεί το σχέδιο τρόικας-κυβέρνησης προϋποθέτει τη θυσία δύο γενεών. Γιʼ αυτό επιμένουμε στις προτάσεις μας: Επιβολή υψηλών φόρων κάθε είδους στους πλούσιους, αποσύνδεση ολοκληρωτικά των κρατών από τις αγορές, αναδιαπραγμάτευση και διαγραφή μέρους του χρέους, εντοπισμός και διαγραφή του επαχθούς χρέους, επιμήκυνση και επιτόκια αλληλεγγύης, όχι τοκογλυφίας.
αγοράς ομολόγων μετά το 2013 κινούνται μέσα στη λογική και μόνο της εξασφάλισης των δανειστών μας, ιδίως η εγγύηση ότι θα εισπράττουν κανονικά τους τόκους στο μέλλον, έστω και αν τα χρέη αυξάνονται. Δεν σπάνε το φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης της χώρας, όπως και δεν αναιρούν την κρίση χρέους που σοβεί στην Ευρώπη.
Αντίθετα, στη βάση αυτών των αποφάσεων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποδεχόμενη το “Σύμφωνο για το ευρώ” μας οδηγεί από τη λιτότητα του Μνημονίου στη διαρκή λιτότητα. Επαναβεβαιώνει έτσι την προσήλωσή της σε μια εντεινόμενη αδιέξοδη πολιτική λιτότητας και σε ένα σύνολο νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών παρεμβάσεων ως εγγυήσεων και της αποπληρωμής των χρεών, καθώς και στην ενίσχυση της ηγεμονίας των αγορών έναντι της εργασίας. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η απόφαση εκποίησης δημόσιας περιουσίας αμύθητης κοινωνικής και οικονομικής αξίας αντί 50 δισ. ευρώ.
Οι ηγέτες της ΕΕ στις Βρυξέλλες κινήθηκαν για άλλη μια φορά υπό την ηγεμονία και τον φόβο των αγορών και ειδικότατα των τραπεζών. Το λεγόμενο “Σύμφωνο για το ευρώ” είναι ένα σύμφωνο για την εξασφάλιση μακροημέρευσης της πολιτικής που αποσκοπεί στην αφαίρεση εισοδήματος και δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους, περικοπών του κράτους πρόνοιας και υποβάθμισης του περιβάλλοντος.
Η διαδρομή που επιλέγεται από την κυβέρνηση για την ελληνική οικονομία και κοινωνία δημιουργεί, με μαθηματική ακρίβεια, πολλές εκατοντάδες ανέργους και φτωχούς και συρρικνώνει την όποια πραγματική παραγωγική βάση έχει απομείνει. Αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι και μετά τα όσα αποφασίστηκαν στις Βρυξέλλες, το χρέος της Ελλάδας παραμένει δυσβάσταχτο και η διαχείρισή του είναι προοπτικά αδιέξοδη. Ακόμη και αν υλοποιηθεί το σχέδιο τρόικας-κυβέρνησης προϋποθέτει τη θυσία δύο γενεών. Γιʼ αυτό επιμένουμε στις προτάσεις μας: Επιβολή υψηλών φόρων κάθε είδους στους πλούσιους, αποσύνδεση ολοκληρωτικά των κρατών από τις αγορές, αναδιαπραγμάτευση και διαγραφή μέρους του χρέους, εντοπισμός και διαγραφή του επαχθούς χρέους, επιμήκυνση και επιτόκια αλληλεγγύης, όχι τοκογλυφίας.
