Με την από 10.01.11 ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή προς τον Υπουργό Οικονομικών ο βουλευτής Κερκύρας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Νίκος Δένδιας ζητούσε την ένταξη των νομών του Ιονίου Πελάγους (Κερκύρας, Λευκάδος, Κεφαλληνίας και Ζακύνθου) στη ρύθμιση του αρ.21§4 του ν.2859/2000 για την εφαρμογή μειωμένων - κατά ποσοστό 30% - συντελεστών ΦΠΑ στις νησιωτικές περιοχές.
Με την από 04.02.11 έγγραφη απάντηση του αρμοδίου υφυπουργού κ. Δ. Κουσελά, το Υπουργείο Οικονομικών απορρίπτει το ανωτέρω αίτημα, σημειώνοντας ότι
η αντίστοιχη ευχέρεια που ισχύει για τα νησιά του Αιγαίου πελάγους μέσω της Οδηγίας ΦΠΑ ‘είναι καθαρά περιοριστική και δεν είναι δυνατόν να επεκταθεί το μέτρο των μειωμένων συντελεστών και σε άλλες περιοχές της χώρας μας. Περαιτέρω, σημειώνεται ότι οποιαδήποτε ικανοποίηση αιτήματος για εφαρμογή μειωμένου συντελεστή, θα συνιστούσε ρύθμιση αντίθετη με τα προβλεπόμενα από την Οδηγία ΦΠΑ και θα αποτελούσε κοινοτική παράβαση με δυσμενείς νομικές και δημοσιονομικές επιπτώσεις για τη χώρα μας’.
Η απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών προδίδει όχι την αδυναμία αλλά την απροθυμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει με δίκαιο τρόπο το αίτημα των Ιονίων νήσων. Παγιδευμένη στην φοροεισπρακτική λογική του ‘Μνημονίου Οικονομικής & Χρηματοπιστωτικής πολιτικής’ (ν.3845/2010), παρακολουθεί αμήχανη τη χώρα να βυθίζεται ολοένα περισσότερο στην ύφεση, αρνούμενη να λάβει οποιοδήποτε μέτρο που θα μπορούσε να οδηγήσει στην επανεκκίνηση της οικονομίας και να αξιοποιήσει τα νέα ‘εργαλεία’ που της παρέχει η Συνθήκη της Λισσαβώνας (2007) αλλά και το Σύνταγμά μας (2008) για την ανάπτυξη της περιφέρειας.
Η ικανοποίηση του αιτήματος των Ιονίων νήσων θα μπορούσε βάσιμα να στηριχθεί στο αρ.174 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το οποίο η Ένωση αποσκοπεί στη μείωση των διαφορών μεταξύ των επιπέδων ανάπτυξης των διαφόρων περιοχών και στη μείωση της καθυστέρησης των πλέον μειονεκτικών περιοχών, όπως οι νησιωτικές, ενώ βάσει του αρ.101§4 του Συντάγματος, όπως τροποποιήθηκε το έτος 2008, η πολιτεία υποχρεούται να λαμβάνει υπ’ όψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών και να μεριμνά για την ανάπτυξή τους.
Δυστυχώς, παρά την πρόσφατη ανακοίνωσή της ότι ‘εντολές δέχεται μόνον από τον ελληνικό λαό’, η μόνη υποχρέωση που η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ φαίνεται πράγματι διατεθειμένη να τηρήσει είναι εκείνη που ανέλαβε δια του Μνημονίου για τη φορολογική απομύζηση της χώρας, αδυνατώντας, ακόμη και την ύστατη ώρα, να αντιληφθεί ότι χωρίς ενθάρρυνση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, ειδικά της νησιωτικής περιφέρειας που πλήττεται περισσότερο, ούτε η δημοσιονομική κρίση δύναται να αντιμετωπιστεί.
Με την από 04.02.11 έγγραφη απάντηση του αρμοδίου υφυπουργού κ. Δ. Κουσελά, το Υπουργείο Οικονομικών απορρίπτει το ανωτέρω αίτημα, σημειώνοντας ότι
η αντίστοιχη ευχέρεια που ισχύει για τα νησιά του Αιγαίου πελάγους μέσω της Οδηγίας ΦΠΑ ‘είναι καθαρά περιοριστική και δεν είναι δυνατόν να επεκταθεί το μέτρο των μειωμένων συντελεστών και σε άλλες περιοχές της χώρας μας. Περαιτέρω, σημειώνεται ότι οποιαδήποτε ικανοποίηση αιτήματος για εφαρμογή μειωμένου συντελεστή, θα συνιστούσε ρύθμιση αντίθετη με τα προβλεπόμενα από την Οδηγία ΦΠΑ και θα αποτελούσε κοινοτική παράβαση με δυσμενείς νομικές και δημοσιονομικές επιπτώσεις για τη χώρα μας’.
Η απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών προδίδει όχι την αδυναμία αλλά την απροθυμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει με δίκαιο τρόπο το αίτημα των Ιονίων νήσων. Παγιδευμένη στην φοροεισπρακτική λογική του ‘Μνημονίου Οικονομικής & Χρηματοπιστωτικής πολιτικής’ (ν.3845/2010), παρακολουθεί αμήχανη τη χώρα να βυθίζεται ολοένα περισσότερο στην ύφεση, αρνούμενη να λάβει οποιοδήποτε μέτρο που θα μπορούσε να οδηγήσει στην επανεκκίνηση της οικονομίας και να αξιοποιήσει τα νέα ‘εργαλεία’ που της παρέχει η Συνθήκη της Λισσαβώνας (2007) αλλά και το Σύνταγμά μας (2008) για την ανάπτυξη της περιφέρειας.
Η ικανοποίηση του αιτήματος των Ιονίων νήσων θα μπορούσε βάσιμα να στηριχθεί στο αρ.174 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το οποίο η Ένωση αποσκοπεί στη μείωση των διαφορών μεταξύ των επιπέδων ανάπτυξης των διαφόρων περιοχών και στη μείωση της καθυστέρησης των πλέον μειονεκτικών περιοχών, όπως οι νησιωτικές, ενώ βάσει του αρ.101§4 του Συντάγματος, όπως τροποποιήθηκε το έτος 2008, η πολιτεία υποχρεούται να λαμβάνει υπ’ όψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών και να μεριμνά για την ανάπτυξή τους.
Δυστυχώς, παρά την πρόσφατη ανακοίνωσή της ότι ‘εντολές δέχεται μόνον από τον ελληνικό λαό’, η μόνη υποχρέωση που η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ φαίνεται πράγματι διατεθειμένη να τηρήσει είναι εκείνη που ανέλαβε δια του Μνημονίου για τη φορολογική απομύζηση της χώρας, αδυνατώντας, ακόμη και την ύστατη ώρα, να αντιληφθεί ότι χωρίς ενθάρρυνση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, ειδικά της νησιωτικής περιφέρειας που πλήττεται περισσότερο, ούτε η δημοσιονομική κρίση δύναται να αντιμετωπιστεί.
